ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

 
ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΙΝΕ

(1907-1987)

ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΤΜΗΜΑΤΑ ΘΥΣΙΑΣ*

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ

*Το κείμενο του βιβλίου αυτού υπαγόρευσε 

ο Γεώργιος Τσινές, ταπεινός αγρότης από την

Ομβριακή Δομοκού, το καλοκαίρι του 1986.
Το βιβλίο εκδόθηκε το 2002 , με την επιμέλεια
της κόρης του ΑργυρώςΤσινέ-Μαυρουδή και
του γαμπρού του Κώστα Μαυρουδή, από τις
Εκδόσεις Κοροντζή.

Ανάμεσα στους πρώτους είκοσι επτά

Το 1927 κληρωτός τον Οκτώβριο στις 22 μάς

καλέσανε για φαντάρους, όπως λέγαμε τότες'

είμασταν από το χωριό μας 27 παιδιά, από την Ομβριακή.

Συγκεντρωθήκαμε όλοι στο μαγαζί του Καλαμάτα του Νάκου. Πήραμε ένα τραγί, το σφάξαμε, το ψήσαμε, πήραμε τα όργανα, τον Γιαννούκο, τον Γούλα με βιολί και λαγούτο. Γλεντήσαμε όλη τη νύχτα και το πρωί μανάδες, αδελφές και μεις, με τα όργανα μαζί μας, ξεκινήσαμε για το σταθμό της Καΐτσας για το τρένο για τη Λαμία τραγουδώντας.

Την άλλη μέρα παρουσιαστήκαμε στο 42ο Σύνταγμα της Λαμίας. Μας κλείσανε μέσα ορισμένες μέρες με θεωρίες στρατιωτικές κ.λπ. και μετά ορκιστήκαμε. Μετά άρχισαν οι αποσπάσεις. Μας βάλαν στη γραμμή και άρχισαν ορισμένοι αξιωματικοί- επιτροπές - να διαλέγουν τους άνδρες κατά μονάδες, το ιππικό, το τεχνικό, που λεγόταν τότε τάγμα γεφυροποιών, το πυροβολικό και μοίρα νοσοκόμων, όπου επήγα και γω.

Έγινε μετάθεση και πήγαμε για τη μοίρα νοσοκόμων στα Τρίκαλα. Εκεί ήταν η μοίρα νοσοκόμων στα Τρίκαλα. Εκεί δρούσε το Σύνταγμα που ήταν διοικητής ο Συνταγματάρχης Καβράκος του 5ου Συντάγματος. Μας πήρε το 1928. Εκεί κάναμε 4 μήνες ιατρική θεωρία. Εκεί αρρωστήσανε πολλοί στρατιώτες από ιλαρά και μας απομονώσανε στο Φρούριο των Τρικάλων, χωρίς απώλειες. Μετά από κει αρχίσανε οι αποσπάσεις για νοσοκομεία και αναρρωτήρια σ΄όλη την Ελλάδα σαν εκπαιδευόμενοι νοσοκόμοι. Εγώ είχα την τύχη να πάω στη Θεσσαλονίκη στον Όρχο αυτοκινήτων του 2ου Σώματος Στρατού, που δρούσε στην Τούμπα. Είμαι νοσοκόμος στο αναρρρωτήριο του Όρχου. Είμασταν δύο, με ένα γιατρό.

Εκεί με επισκέπτονταν ένας ξάδερφός μου ονόματι Ξυνοτρούλιας Κώστας, που ήταν υπάλληλος στα τρένα. Μου έλεγε κάτι θεωρίες κομμουνιστικές και γω, σαν παιδί αγνό, που έφυγα από τα πρόβατα, μου άρεσαν πολύ οι θεωρίες του ξάδερφού μου και έγινα και εγώ κομμουνιστής.

Αφού απολύθηκα, γύρισα στο χωριό το ΄29. Τότε υπηρετάγαμε 18 μήνες.

[Συνεχίζεται...]