ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΟΧΤΩΒΡΗ
Ροή αμνημόνευτη απ΄τις φλέβες τ΄ουρανού
Αίμα του Οχτώβρη ω εσύ θάλπος στερνό
Που συντηρείς το παγωμένο άστρο
Γκρίζο πουλί αναδυόμενο απ΄τις πτυχές του πένθους
Ουράνιο τόξο που σωριάστηκες νεκρό πάνω στους κήπους
Διάφανη κόρη ξεφτισμένη σε γνέφαλα
με τα φτερά της λύπης πίσω από τους ώμους σου
Το αμπάρι άνοιξα του αβέβαιου καιρού
Για να περισυλλέξω τη συγκομιδή σου:
Βοριάδες και φτεροκοπήματα
Ιστία που χάνονται στ΄ανοιχτά
Μια κιμωλία στη δύση μιαν άλικη γραμμή
Ένα μεγάλο δάκρυ που κατρακυλά πάνω στη γη
Άροτρα κι ανοιγμένα αυλάκια
Κι εγκαταλειμμένα όστρακα πάνω στην άμμο
Σπίθες και βλέφαρα καπνού
Μιαν οπτασία που τρέμει
Στην αχλύ απ΄το τζάμι του παραθυριούΤάκης Βαρβιτσιώτης, "Φθινοπωρινή σουίτα", 1964-1970
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου