Θα ΄μαστε μόνοι εγώ και συ
Και δε θα υπάρχουν πια
Ούτε αποχωρισμοί ούτε αναχωρήσεις
Ούτε μέρα ούτε νύχτα
Και θα ΄χει τόσο κάποια λάμψη απεριόριστη απλωθεί
Πάνω στα πρόσωπά μας
Που θα ελευθερωθούν τα βλέφαρα απ΄τον γύψο
Θα προχωρήσουμε μαζί στην όχθη του φωτός
και τα δικά σου βήματα θ΄απορροφήσουν τα δικά μου
Μια σκουριασμένη αξίνα κι ένα φτυάρι θα ΄ναι πάντα εκεί
θα περπατήσουμε μαζί σ΄ένα γαλάζιο λειβάδι
Κι από τους λόφους θ΄αναβλύζει
Κάποιο ανάκουστο τραγούδι
Που ποτέ δε θα τελειώσει
Τάκης Βαρβιτσιώτης , "Η μεταμόρφωση"
1 σχόλιο:
ΥΠΕΡΟΧΟ!
Δημοσίευση σχολίου