LACRIMOSA

LACRIMOSA

de morte transire ad vitam

Μόλις που πέρασε το φεγγίτη

Ανερμήνευτη

Σιωπηλή

Βαλσαμωμένη με δάκρυα

Να είχε κιόλας αισθανθεί

Το ανελέητο ψύχος;

Το φως των ματιών της

Ως άνθος

Να φυλορροεί;

(Έβρεχε αδιάκοπα

Τη στερνή τούτη μέρα

Και το νερό αιχμάλωτο

Να σχεδιάζει

Επιτάφιους λύχνους

Επάνω στο μεγάλο 

Υαλοστάσιο της αυγής

Κι εκείνη απρόσιτη

Σαν άστρο μακρινή)

Μα πώς την ανασαίνει τώρα

Ο ουρανός

Πώς αναβλύζει ολόφωτη

Μέσ΄απ΄το πένθος των αγαλμάτων

Τάκης Βαρβιτσιώτης, "Η Μεταμόρφωση", 1965-1971.