ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΤΑ ΠΑΘΗ

 ΕΚΕΙΝΗ

[Κοκονίτσα Χοροψιμά]

Ευγενέστατε Κυρ-Ανδρέα!

Η ωραιότης δεν θεωρείται,

μήτε τελείως ποσώς μετρείται

εις ένα μόνον πρόσωπον πλέον

χωρίς να είναι άλλον ωραίον.

Γιατί δεν είναι τσαρές (=τρόπος) να γένει,

μήτε ακούσθη, μήτε συμβαίνει

όλες οι χάρες να μαζωχθούνε

και εις ένα πρόσωπον να δοθούνε:

το κάθε κάλλος έχει κοντά του

και εδικά του χαρίσματά του,

κι η φύσις όλα τα καλλωπίζει,

με προτερήματα τα στολίζει

κι όποιος νομίζει κι αποφασίζει

κι εις ένα μόνον τα διορίζει (=συγκεντρώνει)

όλου του κόσμου την ευμορφίαν,

βέβαια έχει αναισθησίαν!

Αρχή και τέλος των αναισθήτων,

φαίνονται να ΄ναι, και ανοήτων

τα τόσα κάλλη να μη κοιτάζει

και ένα μόνο να εκθειάζει.

Οι άλλοι όμως χρέος δεν έχουν

με τον σκοπόν του μαζί να τρέχουν

γιατί με μάτια παστρικά βλέπουν

τόσα και τόσα κάλλη που τρέχουν.

Για τούτο όλα τα επαινούνε,

ένα και μόνον δεν εννοούνε,

το ουδέν είναι μια ωραιότης

να ζήσει όμως πια η ολότης.

ΕΚΕΙΝΟΣ

[Τσελεμπή Ανδρέας]

Αξιέραστη ψυχή μου, Χοροψιμά!

Τι γνώμη, φως μου, είν΄αυτή,

πεισματική και δυνατή!

Τι άκρα ασπλαχνία,

μεγάλη τυραννία!

Τόση σκληρότητα πολλή

χωρίς ποσώς μεταβολή

πώς να το υποφέρω

τελείως δεν ηξεύρω.

Εγώ δείχνω καρδιακή,

αγάπη υπερβολική,

κι αντίς να αγαπώμαι

μάλιστα να μισώμαι.

Αυτό ΄ναι πλέον σκοτωμός

και της ζωής αφανισμός.

Είναι αχαριστία,

μεγάλη απιστία.

Όταν εχθρεύεσαι πολύ

όποιον σε αγαπά πολύ,

ποίον θ΄αποφασίσεις

πλέον να αγαπήσεις;

Μήπως γυρεύεις συντροφιά

στην εδικήν σου ευμορφιά;

Πρόσωπον να σε μοιάζει,

σ΄ όλα να σε ταιριάζει.

Των αδυνάτων είν΄αυτό,

άλλο δεν είναι βολετό

να ΄βρεις απ΄το δικόν σου

ωραίον πρόσωπόν σου.

Πρέπει λοιπόν να ορεχθείς

τον εαυτόν σου παρευθύς

να κάμεις απ΄ατή σου (= από μόνη σου)

το έργον του Ναρκίσου.

Ο πιστότατος της Α.

Από το βιβλίο "Έρωτος αποτελέσματα"

-Ιστορίαι ηθικοερωτικαί- Βιέννη 1792

 [Ο άγνωστος συγγραφέας του υπογράφει

με το ψευδώνυμο (;) "Κ". Το βιβλίο περιλαμβάνει

τρεις ερωτικές ιστορίες με υποτυπώδη υπόθεση 

και παραγεμισμένες με άφθονους στίχους. 

Όλα τα πρόσωπα "συναλλάσσονται" μεταξύ τους

με στιχουργήματα ερωτικού κυρίως περιεχομένου

και αποτελούν χαρακτηριστικούς εκπροσώπους της 

φαναριώτικης κοινωνίας, στα ήθη και στο γλωσσικό ύφος.]