ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΟΥ

Δυσκίνητή μου Αξιοπρέπεια , απ΄όλους σεβαστή

Συχώρεσε της Τρέλας μου αν γυρεύει να σου μοιάσει

και σε ντροπιάζει διαρλώς με την αστεία της στάση

καθώς πασκίζει σοβαρή να φαίνεται κι αυτή

Αχ, στης ευπρέπειας το ζυγό πώς θες να υποταχτεί;

Το φέρσιμο, τους τρόπους σου ποτέ της δε θα μάθει

Δεν ξέρει πως σ΄ εκθέτουνε τ΄αδέξιά της λάθη

κι ότι στο τέλος από κάτι τι θα προδοθεί

Να, βλέπει αυτόν τον κύριο που προσπερνά βαρύς

κι από το επίσημο ύψος του, σαν μύγες μας κοιτάζει

Τι κρίμας!-συλλογίζεται- να μ΄αποδοκιμάζει

αυτός ο αλύγιστος και κουρδισμένος φασουλής!

Κι η εύθυμη ειρωνεία της να πάρει προσπαθεί

το βαρυσήμαντο ύφος, μια υπόκλιση να κάνει

Μα πίσω από τη ράχη του τη γλώσσα της του βγάνει

Αχ, τι τραβάς, Αξιοπρέπεια, αρτηριοσκληρική.

Μελισσάνθη (Ήβη Κούγια-Σκανδαλάκη) [1907-1990]