Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Πήραν την εξουσία , μολονότι δεν είχαν
τις καλύτερες συστάσεις για τον πρότερο βίο
και την πολιτεία τους.
Παρ΄όλα αυτά, απούσης εναλλακτικής λύσης,
κατάφεραν να πείσουν το λαό ότι είχαν αλλάξει σελίδα.
*
Βέβαια, ήταν φυσικό να επιστρέψουν στην εξουσία
τα ίδια πρόσωπα που το 2004 την εγκατέλειψαν νύχτα
υπό τις ηχηρές αποδοκιμασίες εχθρών τε και φίλων.
Διότι πόσο πειστικές πια μπορούσαν να είναι η
απόλυτα διεφθαρμένη Δεξιά που γνωρίσαμε
την τελευταία εξαετία ή τα αυτιστικά
διδυμάκια της Αριστεράς;
*
Δε θα μπούμε στον πειρασμό να ασχοληθούμε με τα
προεκλογικά τους ψέματα, π.χ. περί χρημάτων που υπήρχαν
δήθεν στα ταμεία του Κράτους, ούτε με τα ερασιτεχνικά λάθη
τους στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης, λάθη που
προφανώς συνέβαλαν στην έλευση του δράκου
του ΔΝΤ στη χώρα μας και στην εδραίωσή του
στην καθημερινότητά μας, επί πολλά έτη.
Όλα αυτά τα έχουν σχολιάσει εμβριθώς πολλοί
ειδικοί και σοβαροί αναλυτές, οπότε η δική μας γνώμη
μάλλον είναι αχρείαστη.
*
Εμείς στεκόμαστε στην εμφάνιση εκ μέρους τους
ενός προσώπου εντελώς διαφορετικού από αυτό
που μας υπόσχονταν προεκλογικά και μας είχαν
συνηθίσει σε όλη τη διάρκεια της λυσσασμένης
αντιπολίτευσής τους στα Καραμανλικά χρόνια.
Πρόκειται για ένα πρόσωπο δύσμορφο και απεχθές,
με αναπνοή τόσο δυσώδη , που προκαλεί αηδία
και αφάνταστο τρόμο.
Μιλάμε για το κοινωνικά ανάλγητο πρόσωπο του
υπουργού που "ανανεώνει" με την ψυχρότητα
ενός δόκτορα Μαμπούζε τους θεσμούς της χώρας.
Τέρμα πια οι φανφάρες περί του διλήμματος
"σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα",
καθότι ο σοσιαλιστικός εκσυγχρονισμός ταυτίστηκε
σε χρόνο ρεκόρ με τη βαρβαρότητα.
Δε χρειάστηκαν παρά εφτά μόνο μήνες για να πάνε
στο διάολο όλες οι διακηρύξεις περί σοσιαλισμού
με ανθρώπινο πρόσωπο.
Γιατί δεν πιστεύω να έχει κανείς αμφιβολία πως
τα μέτρα που πάρθηκαν ήδη και συνεχώς παίρνονται
στον τομέα της εργασίας, της ασφάλισης,
της φορολογίας , των μισθών και των συντάξεων
έχουνε κάποια σχέση με το σοσιαλισμό.
Πόσο π.χ. σοσιαλιστικά μέτρα είναι η κατάργηση
των συλλογικών συμβάσεων εργασίας,
η απελευθέρωση των απολύσεων, οι απίθανοι
σε ευρηματικότητα έμμεσοι και άμεσοι φόροι,
η ανάλγητη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους,
η ανατροπή του εργασιακού καθεστώτος χιλιάδων
εργαζομένων προς όφελος της αιμοβόρας εργοδοσίας;
*
Κατηγορούσαμε μέχρι πρότινος ως απάνθρωπους , ανεπαρκείς
και ψυχρούς τεχνοκράτες πολλούς από τους υπουργούς
του Καραμανλή. Τι το λιγότερο όμως έχουν κάποιοι από τους
πρωτοκλασάτους υπουργούς του Παπανδρέου, από
το "έργο" που έως τώρα πρόλαβαν να μας δείξουν;
Πιστεύει κανείς πλέον ότι η κυρία Διαμαντοπούλου
έχει κάποια σχέση με το σοσιαλισμό, όταν
σπρώχνει στον εργασιακό Μεσαίωνα
τους ιδιωτικούς Εκπαιδευτικούς;
Να φανταστείτε ότι οι ιδιοκτήτες είχαν ζητήσει
από τη Διαμαντοπούλου το δικαίωμα να απολύουν
αναιτιολόγητα έναν (1) εργαζόμενο το χρόνο
και η ψυχοπονιάρα για τα καημένα αφεντικά Αννούλα
τούς επέτρεψε να απολύουν όσους θέλουν και μάλιστα
χωρίς την υποχρέωση εκ μέρους του κράτους να τους παίρνει
στο Δημόσιο, όπως γινόταν από την εποχή
του Ράλλη (1978) έως σήμερα.
*
Λοιπόν, ένα είναι το συμπέρασμα παγκοσμίως:
όσα αισχρά δεν μπόρεσαν
ή δε θέλησαν από υπολογισμό να κάνουν οι Δεξιοί,
τα κάνουν με άνεση η Σοσιαλιστές του Κώλου,
που κυβερνούνε τους λαούς επισείοντας
τον κίνδυνο του δεξιού Μπαμπούλα.