ΠΕΡΙ ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΩΝ Ο ΛΟΓΟΣ

"Πού να βρεθούν οι αναμάρτητοι
να μας σώσουν;"

Απόσπασμα από άρθρο του Γιώργου Βότση
Ελευθεροτυπία, 17/05/2010.

[............]

Στην αγρίως δεινοπαθούσα χώρα μας με τα πανευρωπαϊκά θλιβερά πρωτεία, το κόστος της διαφθοράς αποτιμάται ετησίως σε 20 δισεκατομμύρια ευρώ - τόσα, που δεν θα εισπράξουν οι (με αριστερές, αλίμονο, καταβολές) Γ. Παπακωνσταντίνου και Αν. Λοβέρδος κι ας πάρουν και την τελευταία μπουκιά από το στόμα των δύσμοιρων συνταξιούχων κι ας κλείσουν και την παραμικρή χαραμάδα ελπίδας στις στρατιές των ανέργων νέων μας.

Με αποδεδειγμένα επικερδέστερο επάγγελμα το υπουργιλίκι στην Ελλάδα, το βασίλειο της αχαλίνωτης λαμογιάς, ούτε ένας λεχρίτης πολιτικός και βεβαίως ούτε ένας από τους ασύδοτους «νταβατζήδες» της εξωθεσμικής υπερεξουσίας δεν είναι στις φυλακές, τις υπερπλήρεις από φτωχοδιάβολους...

Χορταίνουμε μόνον από ανέξοδες πομπώδεις διακηρύξεις και ανταγωνισμό των κομμάτων σε ρηξικέλευθες προτάσεις χωρίς αντίκρισμα. Στους εφτά μήνες αυτής της κυβέρνησης, για πολλοστή φορά αυτές τις ημέρες ο υπουργός Δικαιοσύνης αλλάζει (;) τον νόμο περί ευθύνης υπουργών! Και, βεβαίως, ούτε οι πολιτικοί μας θέλουν να θυμούνται ούτε τα «παπαγαλάκια» τους στα θολά κανάλια θυμίζουν ότι σε τρεις αναθεωρήσεις του Συντάγματος κανένα κόμμα (εννοώ, ούτε της Αριστεράς) δεν πρότεινε να αλλάξουν οι διατάξεις που παρέχουν την προκλητική και μοναδική στην Ευρώπη ποινική ασυλία στους υπουργούς και τους βουλευτές. Σημαδεμένη, από όλους ανεξαιρέτως, η τράπουλα...

Αλλά ποιος να αρπάξει ποιον από το αυτί, να τον καθίσει στο σκαμνί, να τον χώσει στη φυλακή και να του δημεύσει τα κλεμμένα;

Οσο και να ψάξεις στο πολιτικό προσωπικό είναι δυσεύρετοι οι αναμάρτητοι. Οχι, βέβαια, γιατί κλέβουν και πλουτίζουν αθεμίτως όλοι. Οι βουλευτές και τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ λ.χ. ζουν με προλεταριακές αποδοχές -και σταχανοβίτικες επιδόσεις στην επαναστατική γυμναστική... Αλλά το δίχτυ της συνενοχής, της ανοχής, της συντεχνιακής αλληλεγγύης και της συγκάλυψης, για πολιτικές και άλλες σκοπιμότητες, είναι τόσο περίτεχνα πλεγμένο και τόσο προσεκτικά απλωμένο, ώστε να τους καλύπτει όλους.

Κι όσο λιγότερα τα δραστικά μέτρα, τόσο πιο παχιά τα λόγια και τόσο περισσεύουν τα επικοινωνιακά τερτίπια και η υποκρισία. Ο Γ. Ραγκούσης, έτσι, αφήνει άθικτο τον (μοναδικό στον κόσμο) στόλο των δεκάδων χιλιάδων κρατικών αυτοκινήτων και ανακοινώνει κάθε μήνα παραπλανητικά πόση βενζίνη εξοικονομεί σε μόλις 170 απ' αυτά! Ο Φ. Πετσάλνικος βρίσκει «λίγους και με μικρό κόστος» τους βουλευτές μας και αφήνει τις αποδοχές τους αφορολόγητες, 4-5 υπαλλήλους να υπηρετούν τον καθένα και πληρωμένα ώς και τα... «κινητά» τους.

Ελεύθερη σκοπεύτρια και χωρίς κόμμα τώρα η Ντόρα Μπακογιάννη έχει την άνεση να προτείνει να κοπεί στη μέση η όντως υπερβολική κρατική επιχορήγηση στα πολιτικά κόμματα (160 εκατομμύρια ευρώ, ετησίως, για να τρέφουν τις γραφειοκρατίες τους και να ψηφοθηρούν). Και ο φέρων τον σταυρόν του μαρτυρίου Γ. Παπακωνσταντίνου ρίχνει για τέταρτη φορά στην οργισμένη αρένα τους 150 μεγαλογιατρούς φοροφυγάδες του Κολωνακίου (εκείνους με τις... καμουφλαρισμένες πισίνες τούς ψάχνει ακόμη) μπας και φοβηθούν και συνετιστούν και άλλοι επιδιδόμενοι αναισχύντως στο εθνικό σπορ της φοροκλοπής - τώρα που συμπληρώνονται οι φορολογικές δηλώσεις.

Κοντός ψαλμός αλληλούια. Αν τα κόμματα πασχίζουν πράγματι να ανακτήσει ο πολιτικός κόσμος το θεσμικό του κύρος στην κοινωνία και να αποτραπούν εκτροπές και υπονομεύσεις της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, μια άμεσης εφαρμογής λύση εκ των ενόντων δίνει η πρόταση 48 βουλευτών (από τους νεότερους) του ΠΑΣΟΚ: να ελεγχθεί με φερέγγυα και αδιάβλητη διαδικασία το «πόθεν έσχες» (σε αντιπαραβολή με τις φορολογικές δηλώσεις τους, θα πρόσθετα) από το 1990 ώς σήμερα όλων όσοι διετέλεσαν υπουργοί, βουλευτές, γραμματείς υπουργείων και διοικητές κρατικών οργανισμών. Και να κατασχεθούν όλα τα περιουσιακά στοιχεία από αθέμιτο πλουτισμό (εξυπακούεται, υποθέτω, η δημόσια στηλίτευση και η στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων).

Για να δούμε, επί τέλους, πόσα απίδια πιάνει ο σάκος. Αλλά πού...