Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΒΛΕΜΜΑΤΑ

Βλέμματα, βλέμματα άγρια, βλέμματα καχύποπτα,
βλέμματα φοβισμένα , βλέμματα απλανή, γεμάτα
απελπισία και αδιαφορία, χωρίς τη χαρά και
την ελπίδα να σπινθηρίζουν στο βάθος τους.
*
Βλέμματα μιας κοινωνίας κατάπληκτης και οργισμένης,
μιας κοινωνίας εν απογνώσει , εν καταθλίψει.
Για να ακριβολογούμε, όχι όλης της κοινωνίας,
αλλά της πλειονότητας των ανθρώπων
που συναντάς στο καφενείο, στο φούρνο, στη λαϊκή ,
στα καταστήματα, στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
*
Στο δρόμο πέφτεις επάνω σ΄όλο και περισσότερους
ανθρώπους που σχολιάζουν οργισμένοι και εις
επήκοον όλων τα πανάκριβα αυτοκίνητα
που κυκλοφορούν, περήφανα και απαστράπτοντα
σαν καθαρόαιμα αραβικά άλογα, στην άσφαλτο,
καθοδηγούμενα επιδέξια από καμαρωτούς νεαρούς
και κατάξανθες μεσογειακές Λορελάι.
Κοινή είναι η απορία για το πώς απέκτησαν τα χρήματα
της αγοράς τους οι κάτοχοί τους , για να ακολουθήσει
η αγανακτησμένη επωδός:
" Όλοι τους είναι κλέφτες! Αυτοί μας έριξαν έξω!
Αυτοί πρέπει να πληρώσουν!".
*
Σκέφτεσαι με τρόμο πού οδηγούν οι αφοριστικές
γενικεύσεις αυτού του τύπου, που βάζουν στο ίδιο
τσουβάλι τους κλέφτες με όσους πλούτισαν νόμιμα,
τα λαμόγια με όσους συσσώρευσαν τα αγαθά τους
με έντιμα μέσα.
Γνωρίζεις καλά από την Ιστορία πόσο άδικες μέσα
στο δίκιο τους υπήρξαν οι εξαθλιωμένες τάξεις
εκεί όπου εξεγέρθηκαν εναντίον των προνομιούχων,
πόσο τυφλή, κομπλεξική και μισαλλόδοξη ήταν
η απονομή της Δικαιοσύνης των Λαϊκών δικαστηρίων .
Λες όμως , από την άλλη πλευρά, ότι αυτά που βιώνουμε
τους τελευταίους μήνες δεν έχουν το προηγούμενό τους
στη νεότερη Ιστορία και έχουν απόλυτο να θυμώνουν
όσοι βλέπουν να γκρεμίζεται σαν χάρτινος πύργος
το οικοδόμημα της πλαστής ευημερίας που είχαν χτίσει
οι τζογαδόροι της πολιτικής.
*
Όσο θα επιδεινώνεται η κατάσταση, τόσο θα περισσεύει
η οργή εκείνων που δεν πήραν μέρος στο "μεγάλο φαγοπότι",
αλλά καλούνται τώρα να "πληρώσουν το λογαριασμό".
Εργάτες, εμποροϋπάλληλοι, χαμηλόμισθοι του ιδιωτικού
και δημόσιου τομέα βλέπουν το εισόδημά τους να μειώνεται
δραματικά, τους άμεσους και έμμεσους φόρους να
αυξάνονται ιλιγγιωδώς , την ανεργία να απειλεί
την ατομική και οικογενειακή τους επιβίωση.
Πώς μπορούν λοιπόν να μένουν ασυγκίνητοι μπροστά στο
θέαμα της προκλητικής επίδειξης πλούτου εκ μέρους
δεκαοχτάρηδων , που κυκλοφορούν με αμάξια
των εκατό και των διακοσίων χιλιάδων ευρώ, ή όταν βλέπουν
στην TV και στις εφημερίδες να ξεφαντώνουν σε πανάκριβα
κέντρα επώνυμοι συμπολίτες μας , που στις επαγγελματικές
τους συναλλαγές δε δίνουν ποτέ αποδείξεις ή , το χειρότερο,
απαιτούν "φακελάκι", για να σου παράσχουν "υπηρεσίες" ,
τις οποίες είναι υποχρεωμένοι να σου προσφέρουν δωρεάν;
*
Μπήκαμε στην εποχή των ανεξέλεγκτων κοινωνικών
καταστάσεων . Στην εποχή των ανεξέλεγκτων κοινωνικών
αντανακλαστικών. Από δω και μπρος ουδείς από όσους
εξακολουθούν να έχουν μια σταθερή δουλειά , που
εξασφαλίζει τα αυτονόητα standarts για μια ζωή
χωρίς άγχος, μια ζωή αξιοπρεπή, μπορεί να θεωρεί
τον εαυτό του ασφαλή.
Σε ένα αποσαρθρωμένο οικονομικό περιβάλλον,
σε ένα απροκάλυπτα εχθρικό για τους ασθενέστερους
τοπίο, είναι δυνατό να περιμένει κανείς πολιτισμένη
συμπεριφορά από τους απελπισμένους προς όλους
εκείνους που διάγουν βίο αντίστοιχο με τα εισοδήματά τους;
Όταν μάλιστα ακόμα και τα μικρά παιδιά ξέρουν
ότι τα εισοδήματα αυτά είναι για πολλούς από τους
κατόχους τους προϊόντα κλοπής και αθέμιτης συναλλαγής;
Θα μας πάρει ο διάολος όλους! Δυστυχώς όμως κοντά
στα ξερά θα καούν και τα χλωρά. Και αυτό είναι το
άκρως ανησυχητικό. Ο Θεός να βάλει το χέρι του,
που λέει και ο θεοφοβούμενος λαός.