Κυριακή, Μαΐου 30, 2010

ΣΦΗΝΑΚΙΑ



ΕΚΣΤΟΜΑΤΟΣΚΟΡΑΚΟΣΚΡΑ!

Εμπρός στον δρόμο που χάραξε ο Πάντζας!

Tου Στέφανου Kασιμάτη / kassimatis@kathimerini.gr
[Απόσπασμα/ "Η Καθημερινή", 30-05/2010]

Οτι η Αριστερά περνάει δύσκολες ώρες, καθώς την αγνοούν οι απογοητευμένοι από τα δύο μεγάλα κόμματα ψηφοφόροι, δεν είναι κάτι καινούργιο: το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών. Αυτό που συμβαίνει γύρω μας, δηλαδή η κατάρρευση της ελληνικής εκδοχής του σοβιετικού μοντέλου οικονομίας, είναι κάτι το οποίο η Αριστερά αδυνατεί να το συλλάβει διανοητικά. Το ερμηνεύει ως πρόβλημα του καπιταλισμού και προτείνει αυθεντικότερες μορφές του σοβιετικού μοντέλου, με αποτέλεσμα ο κόσμος να μην την παίρνει στα σοβαρά. Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι φυσικό η ψυχολογική πίεση που υφίστανται οι πολιτικοί της Αριστεράς να είναι τεράστια και, δυστυχώς, όχι χωρίς κόστος για την υγεία τους.

Τούτων λεχθέντων, για την πληρέστερη κατανόηση του πλαισίου εντός του οποίου εκτυλίσσεται η τραγωδία, είμαι στη δυσάρεστη θέση να σας πληροφορήσω ότι ο Αλέκος Αλαβάνος δεν είναι πλέον μαζί μας. Θέλω να πω ότι, βεβαίως, μπορείτε να τον συναντήσετε στον δρόμο, μπορείτε να τον χαιρετήσετε και να του μιλήσετε. Πνευματικά, όμως, δεν μοιράζεται πλέον τον ίδιο κόσμο με εμάς. Σαν τον καουμπόι της παλιάς διαφήμισης, που ταξιδεύει μόνος στη χώρα του Μάλμπορο, έτσι και ο Αλέκος κήρυξε τον ανένδοτο αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού -ει δυνατόν παγκοσμίως- και περιπλανάται πια ελεύθερος στον κόσμο του ονειρικού σοσιαλισμού[.....]"... και ΚΡΑ, ΚΡΑ, ΚΡΑ*!..[*Σημ.: η προσθήκη από τον Γεροντάκο].

ΤΟ ΣΦΗΝΑΚΙ ΜΑΣ

Έχει βαλθεί , με το αζημίωτο, να μας διασκεδάζει
με τις ατάκες του, μερικές από τις οποίες αξίζουν
τα λεφτά που του δίνουν τ΄αφεντικά του, άλλες πάλι είναι
τόσο κρύες , που πρέπει να τις διαβάζεις φορώντας
το παλτό σου, ενώ κάποιες μοιάζουν με βέλη ιθαγενών
της Πολυνησίας εμποτισμένα στο όξος και τον χόλον,
το κατ΄εξοχήν ελληνικό δηλητήριο
των κομπλεξικών δημοσιογραφούντων.
Δε μ΄ενδιαφέρει η προσωπική επίθεση του Κασιμάτη
εναντίον του Αλαβάνου, όπως δε με ενδιαφέρουν
και οι νεόκοπες "αριστερές" απόψεις του ίδιου του Αλαβάνου.
Στέκομαι όμως μπροστά στον δικολαβίστικο και στρεψόδικο
αφορισμό του πρώτου ότι το μπάχαλο που συμβαίνει γύρω μου
δεν είναι τίποτε άλλο παρά η
κατάρρευση της ελληνικής
εκδοχής του σοβιετικού μοντέλου οικονομίας.
Διαβάζοντας το ανατριχιαστικό αυτό ευφυολόγημα,
μου ήρθαν στο μυαλό οι απίθανες ηλιθιότητες που
εμέσσει η αμερικανική "πατριωτική" δεξιά κατά του
νηπιώδους κοινωνικού κράτους που επιχειρεί να στήσει
στα πόδια του ο "κομμουνιστής" Μπάρακ Ομπάμα.
*
Προς στιγμήν σκέφθηκα ότι ο άνθρωπος χρειάζεται επειγόντως
ψυχίατρο, μετά όμως κατάλαβα ότι αυτό που αποκαλεί
ως
ελληνική εκδοχή του σοβιετικού μοντέλου οικονομίας
δεν είναι τίποτε άλλο απ΄ αυτό που που έχουν βαλθεί τα
αφεντικά του να ξηλώσουν μιαν ώρα αρχύτερα.
Το υποτυπώδες κοινωνικό κράτος που είχαμε έως τώρα
τολμά και αποκαλεί
ο κύριος ξερόλας σοβιετικό , οι θεσμοί
του οποίου, όσο ατελείς κι αν ήσαν , εξασφάλιζαν
στους εργαζόμενους και τους πολίτες του
κάποια στοιχειώδη standarts αξιοπρεπούς ζωής.
Η ύπαρξη ενός τέτοιου κράτους είναι αδιανόητη
για τα νεοφιλελεύθερα αρπακτικά και τα δημοσιογραφικά
τσιράκια τους, που παίζουν το ρόλο των κεκρακτών εναντίον
όλων εκείνων που το υπερασπίζονται.
Εξ ου και το μόνιμο μένος τους κατά της Αριστεράς.
Αυτής της κακής, συμφωνούμε, ψυχρής και
ανάποδης Αριστεράς, η οποία , όπως βλέπουν όλοι
οι προοδευτικοί άνθρωποι, είναι απολύτως ανίκανη να
σηκώσει το βάρος μιας ισχυρής αντιπολίτευσης.
Αν όμως είμαστε τίμιοι, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι
αυτή η αντιπαθητική και βαθιά νυχτωμένη Αριστερά
είναι η μόνη παράταξη που πολεμάει τα θεριά
του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού,
τα οποία κατασπαράσσουν το ημιθανές πτώμα του
κοινωνικού κράτους και μας μετατρέπουν σε δουλοπάροικους.
Εξού και οι κρωγμοί των μαύρων κονδυλοφόρων τύπου
Κασιμάτη εναντίον της. Αυτή η "συφοριασμένη" Αριστερά
τους χαλάει την πέψη στο μεγάλο φαγοπότι.
Μπορεί ο σπουδαιοφανής Φαληρεύς μας να
περνιέται
για Γούντι ο Τρυποκάρυδος, αλλά στην ουσία
δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα απωθητικό κοράκι.
Ό,τι και να κάνει, από το στόμα του
μόνο βραχνά και απωθητικά "κρα" μπορεί να βγάζει .

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Duy Huynh: δημιουργός αιθέριων χαρακτήρων που λικνίζονται μέσα σε ένα σουρεαλιστικό ή ονειρικό σύμπαν

Ο Philippe Entremont είναι ο βιρτουόζος του πιάνου που παίζει Satie και  Debussy. Η τέχνη είναι του Βιετναμέζου Duy Huynh, του οποίου οι ...