[Σκηνή από την όπερα "Η μαυρίλα κι η ξεφτίλα"]- Στα πόδια σου προσπέφτω, φράου Αγγέλικα , για να με σώσεις!
Αλλιώς θα πιω λιωμένο τεμπεσίρι
ή θα κάνω με τη Ζιλέτ μου χαρακίρι!
Μία σου λέξη κι όλες οι πουτάνες τράπεζές σου
θ΄ανοίξουν τα κεμέρια τους στο φτωχό Γιωργάκη ,
για να προλάβουν την καταστροφή.
- Θα το κάνω , Πρωθυπουργέ του Πράσινου Ήλιου ,
υπό μία προϋπόθεση...
- Ποια είναι αυτή, κυρά μου;
- Να γίνεις σκλάβος μου για πάντα!
Να σε βγάζω βόλτα έξω με λουρί, να σε
σέρνω στα φόρα και να κάθεσαι σούζα,
όταν θα πίνω με τον Σόιμπλε στη Μύκονο τα ούζα.
-Θεέ μου, αυτό ήτανε το παντοτεινό μου όνειρο.
Να γίνω σκλάβος σου για πάντα και να ξενοιάσω
απ΄όλα τα πρωθυπουργικά μου πάθη.
Όταν κοίταζα πίσω, κυρά μου, πριν να σε γνωρίσω
οι τροχοί στην άμμο σαν τρελοί στριφογυρνάγανε
κι ήρθες εσύ , Αγγέλικα, απ' το βάθος, έκσταση και πάθος,
το παιχνίδι έχασα , πάρε με κοντά σου,
να 'μαι ολόκορμος , το θέλω , το θέλω, θέλω!
Σκλάβος σου για πάντα, μωρό μου,
σκλάβος σου για πάντα να 'μαι,
σκλάβος σου για πάντα θα 'μαι,
σκλάβος σου για πάντα!
Τάνγκεσεν, μπίτεσεν, μάινε λίμπε!"
***************************************
Μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα
Για πολλούς απ' όσους βλέπουν απολύτως ψυχρά το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, που μετέτρεψε το δημόσιο χρέος των 25 δισ. ευρώ, που είχε η χώρα, σε 350 δισ. με τις απανωτές δανειοδοτήσεις με υψηλούς τόκους και με τη μορφή βούρκου που σε καταπίνει, η πιο λογική απάντηση της Ελλάδας σ' αυτό που ωραιοποιημένα λέγεται αγορές -αλλά είναι εγκληματίες- θα έπρεπε να ήταν η στάση πληρωμών με παράλληλη εθνικοποίηση των τραπεζών.
Εκεί να δεις σοκ και δέος. Μπορεί οι ελληνικές τράπεζες να ζημιώνονταν με 60 δισ. ευρώ περίπου και οι πολίτες να καλούνταν να τα βγάλουν πέρα με αιματηρές περικοπές, αλλά θα το έκαναν για την Ελλάδα, ρε γαμώτο, και όχι για να τοκογλυφήσει ακόμα περισσότερο η κυρία Μέρκελ και η παρέα της με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Τώρα, η χώρα θα φεσωθεί άλλα 120 δισ., επιπλέον των 350 δισ., και θα μείνει υποθηκευμένη για την επόμενη 15ετία. Ούτε 3ετία, ούτε 5ετία.
Τι παράγει η χώρα για να γεννήσει χρήμα και να αποπληρώσει το χρέος; Τίποτε. Ολίγον τουρισμό και τ' αγόρι της. Τι θα παράγει αύριο; Ούτε τουρισμό, και τ' αγόρια όλο και λιγοστεύουν ως είδος.
Τι θα κέρδιζε με τη στάση πληρωμών; Αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Τα 350 δισ. θα γίνονταν 240 δισ. και θα έτρεχε η Γερμανία και η Γαλλία να μας σώσουν παρακαλετά για να μη μείνουν οι τράπεζές τους με 120 δισ. ελληνικών ομολόγων, που θα άξιζαν πια 80 και αν. Δεν είναι τόσο απλό όπως το γράφω. Αλλά αυτό είναι το ρεζουμέ.
Ας κέρδιζε ο κύριος Πόλσον και οι συμμορίτες του είδους, που ποντάρουν στη χρεοκοπία της Ελλάδας. Θα γέμιζε σκουπίδια ομόλογα η παγκόσμια αγορά, που θα έτρεχε να σώσει την τοκογλυφία της μαζί με το μέλλον της Ελλάδας. Ενώ τώρα, τρέχει η Ελλάδα παρακαλετά και αυτομαστιγωνόμενη, ζητώντας συγγνώμη, που ήταν μια πρόστυχη, μια ψεύτρα, μια αλανιάρα. Ζητώντας συγγνώμη από τις πουτάνες πολυτελείας, που την προστυχιά τους, την ψευτιά τους, την αλανιά τους, την πουλάνε στους επαρχιώτες -σαν την Ελλάδα- για τίτλους ευγενείας.
Η Ελλάδα έχει την ατυχία να μην έχει ούτε ηγέτη, ούτε στελέχη, ούτε οικονομικούς παράγοντες, που να μπορούν να κάνουν και να διαχειριστούν μια τέτοια κίνηση, που απαιτεί θράσος, γενναιότητα, οικονομική ευελιξία καθόλου δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας και, κυρίως, διεθνή στηρίγματα.
Τίποτε απ' όλα αυτά δεν έχει η Ελλάδα. Αντιθέτως, έχει στρατιές ρουσφετολογικά αργόμισθων, που όχι μόνο τρώνε τα σπλάχνα της οικονομίας, αλλά και κάθε προόδου.
Εχει στρατιές από κλέφτες και φοροφυγάδες στον ιδιωτικό τομέα, που συσσωρεύουν πλούτο, ενώ στερούν πλούτο από το δημόσιο ταμείο, χάριν του οποίου σιτίζονται.
Εχει στρατιές από αργοκίνητους μηχανισμούς, εργάτες και υπαλλήλους, που ροκανίζουν το δημόσιο χρήμα και εμποδίζουν κάθε εξέλιξη.
Εχει στρατιές από εξουσιαστές στους δήμους, τις κοινότητες, τις νομαρχίες, τις περιφέρειες και στη Βουλή, που όχι μόνο σπαταλάνε χρόνο, χρήμα, ιδέες, ανθρώπους για τα μικροσυμφέροντά τους, αλλά χειρίζονται το δημόσιο χρήμα λες και το βρήκαν στο δρόμο.
Η χρεοκοπία της χώρας δεν είναι το κατώτερο στάδιο, όπως θέλει να λέει ο πρωθυπουργός. Το κατώτερο στάδιο είναι η ηθική χρεοκοπία της χώρας, που έχει ήδη συντελεστεί. Και στην οποία συμμετέχει και ο πρωθυπουργός εδώ και 35 χρόνια.
Αυτή η ηθική χρεοκοπία είναι που θα εμποδίσει και τώρα τη χώρα να πάρει ανάσα, όσα δισ. και αν της δανείσουν οι διεθνείς τοκογλύφοι. Μέχρι να χρεοκοπήσει πλήρως κλαίγοντας.
Θα αρκούσε οι φοροφυγάδες να πληρώσουν τους φόρους τους. Τα 30 δισ. βεβαιωμένα και τα εκατοντάδες άγνωστα από τους κάθε λογής επαγγελματίες, αεριτζήδες και κεφαλαιούχους της παραοικονομίας. Αυτό θα αρκούσε. Στην πιο φτωχή χώρα των πιο πλούσιων κατοίκων!
Ποιος θα μαζέψει αυτό το διαφεύγον χρήμα; Ποιος θα βάλει κανόνες ανταγωνισμού παροχής ποιότητας υπηρεσιών στο λησταρχείο του τουρισμού; Ποιος θα μαζέψει, επιτέλους, τη χρυσοφόρο ναυτιλία στα εργαστήρια και τις υπηρεσίες της πατρίδας της; Ποιος θα κυνηγήσει τις διαρκείς κερδοσκοπικές αυξήσεις στα είδη διατροφής και τα πωλήματα του πανάκριβου ελληνικού εμπορίου; Ποιος θα βάλει τάξη στους ανεκμετάλλευτους γεωργικούς θησαυρούς της ελληνικής γης;
Τελικά, ποιος θα πει στους πολίτες: «εντάξει, σας διαφθείραμε. Δεν συμφέρει. Κομμένο!»;
Η κυβέρνηση που, ανίκανη να συλλάβει τους κλέφτες, μειώνει τις συντάξεις των πιο ανυπεράσπιστων πολιτών της;
Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ-ΤΕΤΡΑΔΗΣ _______________
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (03/05/2010)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου