H ATAKA ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ο μάνατζερ και... τα μανατζεράκια

της Καρολίνας Παπακώστα
"Τα Νέα", 28/01/2010

«Θέλω να αφήσω το legacy μου», έλεγε.

Καθόταν σε κεντρικό τραπέζι του εστιατορίου περιτριγυρισμένος από εκκολαπτόμενα golden boys. Ξέρετε, αυτούς τους 35άρηδες με τα ακριβά κοστούμια που διακαώς επιθυμούν να ελέγξουν το σύστημα και βασικά το μόνο που τους ενδιαφέρει δεν είναι η εξουσία per se, αλλά το χρήμα. Ή για να το αποδώσω πιο εμφατικά «τα λεφτά». Απολάμβανε την αντιμετώπιση του ειδώλου και, αλήθεια σας λέω, δεν σταύρωσε μια πρόταση με όλες τις λέξεις στα ελληνικά ή όλες στα αγγλικά. Κατέχει, όπως μου αποκάλυψε η οπτική επαφή μετά, ρόλο στα πράγματα.

Φυσικά η ένταση της φωνής ήταν σε τέτοιο επίπεδο που να αποδίδει τον συνδυασμό μυστικοπάθειας και επίδειξης. Πώς γίνεται αυτό θα πείτε. Απλό: μιλάω σχετικά δυνατά στα σημεία που φανερώνουν τη σημαντική μου θέση και, αφού κεντρίσω την περιέργεια του περίγυρου, χαμηλώνω αγγίζοντας τα όρια του ψιθύρου. Έχω λόγο που περιγράφω το σκηνικό με τόσες λεπτομέρειες. Υποθέτω ότι ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε, πολλώ δε μάλλον εκφραζόμαστε δημοσίως- in public που θα αναφωνούσε και ο πρωταγωνιστής αυτής της μικρής ανούσιας ιστορίας- φανερώνει πολύ περισσότερα από όσα φανταζόμαστε. Δημιουργεί πολύ περισσότερες και πιθανόν διαφορετικές εντυπώσεις απ΄ όσες προσπαθούμε να προκαλέσουμε.

Αν και όλοι αυτοί προφανώς αδιαφορούν για το τι σκέπτονται οι κοινοί θνητοί για την αφεντιά τους, αλήθεια τόση υπεροψία από πού πηγάζει; Τόση που να μην καταδέχονται να χρησιμοποιήσουν τη γλώσσα στην οποία εμείς οι αδαείς συνεννοούμαστε; Το σύστημα που τους έδωσε τη βάση να κομπάζουν παραπαίει... Αυτοί δεν το κατάλαβαν; Ο συνομιλητής μου κι εγώ, ως ταπεινοί ωτακουστές, ως το κοινό που σε κάποια σημεία τον ενδιαφέρει και σε άλλα το περιφρονεί, αναλογιζόμασταν «μα καλά, τι κληρονομιά να αφήσεις εσύ... Εδώ δεν μπορείς να μεταφράσεις τους όρους που θες να χρησιμοποιήσεις από την αγγλική στη μητρική σου γλώσσα». Αυτή η διγλωσσία υποψιάζει τους ακροατές για δύο πράγματα. Τη βαλκανική εκδοχή της λαιμαργίας για το εύκολο κέρδος και την πτωχοαλαζονεία του τύπου που, αν και μάνατζερ, εκφράζεται ωσάν να διοικεί σκυλάδικο. Γιατί ξέχασε κιόλας πως κατέρρευσε ο χάρτινος πύργος των αγορών.