Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ή
ΣΥΝΑΞΗ (ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΙΚΗΣ) ΡΗΤΟΡΕΙΑΣ & (ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ) ΑΡΝΗΣΙΑΣ

[........]

Χωρίς έρεισμα και ρίζες στην κοινωνία οι περιβόητες «συνιστώσες», που συνθέτουν το ετερόκλητο μωσαϊκό του ΣΥΡΙΖΑ, για μια συστέγαση πολιτικά βολική (ευκολότερη η παρουσία στην κεντρική πολιτική σκηνή απ' ό,τι στον σκληρό κοινωνικό στίβο) παραμερίζουν συστηματικά τις εξ ορισμού δογματικές αντιπαραθέσεις τους. Και έχουν ευκαιριακή ενιαία έκφραση, με κοινή συνισταμένη μια συνεχή επιθετική αντιπαλότητα με τον ΣΥΝ. Τελευταία και πιο προκλητική εκδήλωσή της η αξίωση των «23» να παραιτηθεί ο Φώτης Κουβέλης από κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ.

Αξίωση, που απέρριψαν ομόφωνα οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, τη χαρακτήρισε ο Αλ. Τσίπρας «αντιδεοντολογική, λαθεμένη και επικίνδυνη» κι έκανε την «Αυγή» να διαπιστώσει πρωτοσέλιδα (20-1-10) ότι «Σύνδρομο Σίσυφου απειλεί τον ΣΥΡΙΖΑ».
Κανείς τους, ωστόσο, δεν είχε τη γενναιότητα να παραδεχθεί ορθά-κοφτά ότι ο Φ. Κουβέλης έχει δίκιο:

* Και όταν υποστηρίζει την πρόταση του Γιάννη Μπουτάρη για ευρύτερη συνεργασία, ώστε να ξεφύγει ο Δήμος Θεσσαλονίκης από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της Δεξιάς.

* Και, κυρίως, όταν προτείνει να υπερψηφίσουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ την επανεκλογή του Κάρ. Παπούλια, αφού «δεν θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερο Πρόεδρο της Δημοκρατίας».

Αναπτύσσοντας την πρότασή του στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΝ, ο Φ. Κουβέλης φέρεται να υπενθύμισε ότι ο Κάρ. Παπούλιας, χωρίς να ακυρώνει τον υπερκομματικό του ρόλο, δεν δίστασε να εκδηλώσει με τόλμη την κοινωνική ευαισθησία του (όταν λ.χ. δεχόταν τη συνδικαλιστική ηγεσία σε στιγμές κοινωνικής αναταραχής από τις απεργιακές κινητοποιήσεις, όταν μιλούσε για «τα εξεγερμένα παιδιά του Δεκέμβρη» κ.ά.), ότι διακρίνεται ως θεματοφύλακας του δημόσιου ήθους και της δημοκρατικής νομιμότητας και ότι πρωτοστατεί διεθνώς στο μέγιστο πρόβλημα της προστασίας του πλανήτη και της ανθρωπότητας από την κλιματική αλλαγή, που προκαλεί ένα μοντέλο ανάπτυξης απληστίας και ασυδοσίας, στο όνομα του κέρδους για τους λίγους (όπως χαρακτηριστικά τόνισε πρόσφατα σε παγκόσμια περιβαλλοντική διάσκεψη στο Αμπού Ντάμπι)...

Οτι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας «έχει μια στάση απολύτως θετική», γι' αυτό και τον εκτιμά απεριόριστα, είπε δημόσια («Μέγκα») και ο Αλ. Τσίπρας. Αλλά -πρόσθεσε, για να μας τρελάνει όλους- η απόφαση να μην υπερψηφιστεί η επανεκλογή του είναι «συμβολική» (!) για να μη φανεί ότι ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ συμπράττουν στη συναίνεση με την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση...

Ασφαλώς και είναι «συμβολική» αυτή η τουλάχιστον ακατανόητη απόφαση. Συμβολίζει μια δογματική μικρόνοια, μικροψυχία και εθελοτυφλία, που φαίνεται να δεσπόζουν εσχάτως στις συνεδριάσεις του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Οπου κυρίαρχο κριτήριο για κάθε καίρια απόφαση δεν είναι το πώς υπηρετούμε την κοινωνία, πώς εννοούμε την αξιοκρατία, τι πρότυπα προβάλλουμε και τι, επιτέλους, είναι καλό για τον τόπο και καλοδεχούμενο απ' όπου κι αν προέρχεται αλλά πώς δεν θα δείξουμε ότι μειοδοτούμε σε... επαναστατικότητα, συγκριτικά με το ΚΚΕ, που λέει όχι σε όλα και ξεμπερδεύει!

Είναι ευκαιρία να τα ξαναδεί όλα αυτά το ερχόμενο Σαββατοκύριακο η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ, με πρώτο στην ατζέντα της, υποθέτω, το έκτακτο συνέδριο που πράγματι φαίνεται να αποτελεί μονόδρομο, αφού η σημερινή κατάσταση δεν πάει άλλο. Και με το ερώτημα να βαραίνει, τι τάχα θα γινόταν, αν η επανεκλογή του Κάρολου Παπούλια εξαρτιόταν από τις ψήφους των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ...

Από το άρθρο του Γ. Βότση στη χθεσινή "Ελευθεροτυπία" (15/01/2010)