Οι Λιγνοί και οι Χοντροί της οικονομίας μας

Οι εργαζόμενοι και οι τραπεζίτες είναι σαν
τον Λιγνό και τον Χοντρό.
Φουκαριάρηδες και οι δύο και ζώντας
στη δίνη μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης
υποφέρουν τρομερά.
Εγώ , έχοντας από μικρό παιδί μιαν τρομερή
ευαισθησία προς τους φουκαράδες,
είχα βάλει ως σκοπό της ζωής μου
να μεγαλώσω αρκετά και να γίνω πρωθυπουργός,
για να τους ενισχύσω.
Τώρα που πραγματοποιήθηκαν τα όνειρά μου,
είμαι σε θέση να παρέμβω δραστικά ,
για να ανακουφίσω τις δύο συμπαθέστατες τάξεις,
που δοκιμάζονται σκληρά.
Δίνω λοιπόν στους ανέργους και τους αναξιοπαθούντες,
ας πούμε τους Λιγνούς, 300 εκατομμύρια ευρώ
και δίνω 30 δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες, δηλαδή τους Χοντρούς.
Θα με ρωτήσετε τώρα γιατί δεν αντιστρέφω τα ποσά
και δε δίνω τα πολλά στους ανέργους και τα λίγα στους τραπεζίτες.
Θα σας απαντήσω χωρίς περιστροφές και δίχως λαϊκισμούς:
μπορείτε να δώσετε στον Λιγνό να φάει περισσότερο φαγητό
απ' ό,τι χωράει το στομάχι του; Ξέρετε τι μπορεί να πάθει
απ' το πολύ φαΐ; Και τι θα συμβεί αν δώσουμε
στον Χοντρό λιγότερο φαγητό απ' ό,τι έχει συνηθίσει να τρώει;
Θα πεθάνει αμέσως από την απότομη απώλεια βάρους!
Επειδή είμαστε υπεύθυνη κυβέρνηση, δε θα επιτρέψουμε
να κλονιστούν όσα με θυσίες των Λιγνών
και πάχυνση των Χοντρών πετύχαμε τα τελευταία χρόνια!