Παρασκευή, Δεκεμβρίου 26, 2008

H AΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ο ΜΑΧΗΤΗΣ-ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ

ΧΑΡΟΛΝΤ ΠΙΝΤΕΡ
(1930-2008)

"Όταν κοιτάμε σε έναν καθρέφτη, νομίζουμε ότι η εικόνα που είναι απέναντί μας είναι ακριβής. Αλλά , αν μετακινηθούμε κατά ένα χιλιοστό, η εικόνα αλλάζει. Ουσιαστικά κοιτάμε μια ατελείωτη σειρά αντικατοπτρισμών. Όμως, κάποιες φορές ο συγγραφέας οφείλει να συντρίψει τον καθρέφτη-γιατί η αλήθεια μάς κοιτά στα μάτια από την άλλη πλευρά αυτού του καθρέφτη.

Πιστεύω ότι παρά τα τεράστια εμπόδια που υπάρχουν, ο ατρόμητος, ο απαρέγκλιτος, ο άγριος πνευματικά προορισμός μας ως πολιτών είναι να ορίσουμε την πραγματική αλήθεια της ζωής μας και της κοινωνίας μας, μία υποχρέωση υψίστης σημασίας που μας αφορά όλους.

Εάν ένας τέτοιος προορισμός δεν ενσωματωθεί στο πολιτικό μας όραμα, τότε δεν έχουμε καμία ελπίδα να αποκαταστήσουμε ό,τι σχεδόν έχουμε χάσει: την ανθρώπινη αξιοπρέπεια."

*
When we look into a mirror we think the image that confronts us is accurate. But move a millimetre and the image changes. We are actually looking at a never-ending range of reflections. But sometimes a writer has to smash the mirror - for it is on the other side of that mirror that the truth stares at us.

Ι believe that despite the enormous odds which exist, unflinching, unswerving, fierce intellectual determination, as citizens, to define the real truth of our lives and our societies is a crucial obligation which devolves upon us all. It is in fact mandatory.

If such a determination is not embodied in our political vision we have no hope of restoring what is so nearly lost to us - the dignity of man.

[Οι τελευταίες παράγραφοι από το μνημειώδη λόγο του Πίντερ,
κατά την τελετή της απονομής του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας , το 2005.]

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

how can you write a so cool blog,i am watting your new post in the future!

Ανώνυμος είπε...

I will pass on your article introduced to my other friends, because really good!

Μια αλλιώτικη Καθαρή Δευτέρα στην τουρκοκρατούμενη Ήπειρο

  Η ΚΑΘΑΡΗ ΔΕΥΤΕΡΑ Διήγημα του  Χρήστου Χρηστοβασίλη (1862-1937) Ήμουν τότε παιδί όχι πλειότερο από οχτώ χρονών και μαθήτευα στον παπα-Αντ...