Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ
(Τσάμικο)
Πέρα σε κείνο το βουνό πέρα σε κείν' τη ράχη,
εκεί 'ναι πύργος γυάλινος με κρουσταλλένια τζάμια.
Εκεί κοιμάται μια ξανθιά, ξανθιά και μαυρομάτα
το πώς να την ξυπνήσουμε, το πώς να της το πούμε.
-Ξύπνα καημένη Αναστασιά, ξύπνα και μην κοιμάσαι
ξύπνα γιατί μας πήρε η χαραυγή.
- Πώς να σκωθώ , λεβέντη μου, από την αγκαλιά σου,
μπερδεύτηκαν τα μαλλάκια μου μαζί με τα δικά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου