Τρίτη, Οκτωβρίου 14, 2008

ΟΙ ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΟΙ

ΟΙ ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΟΙ

Μόνο οι γραμματολόγοι και οι ανθολόγοι τούς θυμούνται .
Τσιμπολογούν κάποια ψίχουλα από το έργο τους,
αλλά ελάχιστα σκύβουν πάνω σ' αυτό,
και βιάζονται να το προσπεράσουν, λες και κάνουν αγγαρεία.
Οι λησμονημένοι λογοτέχνες μας, λαϊκοί και έντεχνοι,
αποτελούν, φευ, μουσειακό είδος.
Για μια κοινωνία αλλήθωρη, που το 'να μάτι της
κοιτάζει με τρόμο το μέλλον και τ' άλλο
είναι στραμμένο επιλεκτικά στο ένδοξο παρελθόν,
η ελληνική λογοτεχνία αποτελεί,
σχεδόν στο σύνολό της, άχρηστη ενασχόληση.
Έχουμε μια νέα γενιά φιλαναγνωστών που δε γνωρίζει
Παπαδιαμάντη και Σολωμό, που δεν έχει διαβάσει
ούτε ένα κείμενο του Βιζυηνού και του Θεοτόκη,
ενώ γνωρίζει όλα τα έργα της εγχώριας
και της ξένης λάιφ στάιλ λογοτεχνίας!

Ο Γεροντάκος , σε πείσμα των καιρών και κόντρα στον άνεμο,
δεν θα παύσει , όσο ζει, να μνημονεύει τους λησμονημένους λογοτέχνες,
εκτιμώντας τη συμβολή τους στη διαμόρφωση
της σύγχρονης λογοτεχνικής πραγματικότητας.
Οι νεότεροι λογοτέχνες δεν έρχονται από το πουθενά
ούτε το έργο τους είναι προϊόν συσκευασμένο εν κενώ.
Μέσα σ' αυτό υπάρχουν , έστω κι αν ορισμένοι δεν το παραδέχονται,
τα ίχνη από τα πατήματα
των παλαιότερων ομοτέχνων τους,
που ούτε
σπουδαγμένοι στην Εσπερία ήταν οι περισσότεροι απ' αυτούς
ούτε είχαν πληρώσει περιουσίες ολόκληρες, για να ασκηθούν
στην περιβόητη "δημιουργική γραφή" ,
με την οποία τα
αμερικανικά πανεπιστήμια
υπόσχονται ότι θα σε κάνουν έναν νέο Χεμινγουέη .
***

ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΚΙΠΗΣ
(1881-1952)
Των ιδεών μου η πόλη

Το ξέρω. Είναι γραφτό να πέσει η πόλη!..
Οι εχθροί της είναι τόσο δυνατοί,
που τίποτε δεν ημπορεί να σπάσει
την ακατάβλητή τους την ορμή.

Όμως , με τους ολίγους πια πιστούς μου,
στερνός της, πεπρωμένος βασιλιάς,
θα την υπερασπίσω με το σθένος
όλο της πικραμένης μου καρδιάς.

Γιατί είν' ανάγκη, με το θάνατό μου
ο υπέρκαλος ο θρύλος να πλεχτεί,
σκοπός μιας μέλλουσας γενιάς να γίνει,
ενός νέου ξεκινήματος αρχή.

Έτσι η παρηγοριά δε θα μου λείψει,
την τελευταία μου ώρα, πως ξανά
των ιδεών μου η πόλη η αγαπημένη
θα προβάλει όπως ήταν μια φορά.Κωνσταντίνος Παρθένης, " Η αποθέωση του Αθανασίου Διάκου"


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ο ουλτρακαπιταλισμός που κυριαρχεί από τις αρχές της χιλιετίας και οι τρομακτικές αλλαγές που έχει επιφέρει στις κοινωνίες της εποχής μας

  Δύση, δημοκρατία, αντισυστημισμός – και το νέο κοινωνικό ζήτημα Παναγής Παναγιωτόπουλος booksjournal.gr   Πέμπτη, 07 Νοεμβρίου 2024  ...