Δέησις ταπεινού ικέτου

Μη καταπιστεύσης εμέ , ανθρωπίνηι προστασία,
Άγιε Εφραίμ, αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου.
Θλίψις γαρ έχει εμέ , φέρειν ού δύναμαι, των δαιμόνων τα τοξεύματα.
Σκέπην ου κέκτημαι , ουδέ πού προσφύγω ο άθλιος,
πάντοθεν πολεμούμενος, και παραμυθίαν ουκ έχω πλην σου,
Εφραίμ δέσποτα του κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών,
μη μου παραδίδης την δέησιν, το συμφέρον ποίησον.
Ουδείς προστρέχων επί σοί, κατησχυμμένος από σου εκπορεύεται,
αγνέ αειπάρθενε Εφραίμ.
Αλλ' αιτείται την χάριν και λαμβάνει το δώρημα, προς το συμφέρον της αιτήσεως.