ΓΙΩΡΓΗΣ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ
(1933-11/2/2008)
Ο αγνοούμενος
Δε σας ακούω τι λέτε.
Ο γιος μου ζει. Έχω ακουμπήσει
τόσες φορές τ' αυτί στη γης΄
αν ήταν σκοτωμένος θα γρικούσα
ένα σιγανό μούρμουρο να βγαίνει
μέσ' απ' το χώμα, όσο μακριά
κι αν κείτουνταν θαμμένος. Μια ζωή
έχω να κάμω με τη γης και ξέρω.
Σέρνουνται ακόμη μέσα της φωνές
ξωμάχων πεθαμένων από χρόνια
καθώς του κύρη μου και του παππού μου.
Γι' αυτό σας λέω πως ο γιος μου ζει.
Τονε κρατούν εκεί, στην πέρα τη στεριά
και μπαίνει η θάλασσα ανάμεσά μας.
(1933-11/2/2008)
Ο αγνοούμενος
Δε σας ακούω τι λέτε.
Ο γιος μου ζει. Έχω ακουμπήσει
τόσες φορές τ' αυτί στη γης΄
αν ήταν σκοτωμένος θα γρικούσα
ένα σιγανό μούρμουρο να βγαίνει
μέσ' απ' το χώμα, όσο μακριά
κι αν κείτουνταν θαμμένος. Μια ζωή
έχω να κάμω με τη γης και ξέρω.
Σέρνουνται ακόμη μέσα της φωνές
ξωμάχων πεθαμένων από χρόνια
καθώς του κύρη μου και του παππού μου.
Γι' αυτό σας λέω πως ο γιος μου ζει.
Τονε κρατούν εκεί, στην πέρα τη στεριά
και μπαίνει η θάλασσα ανάμεσά μας.
Τρίγλυφο, 1976
4 σχόλια:
Ημερομηνία θανάτου του ποιητή 9-2-2008
Η σωστή ημερομηνία μάλλον είναι 10/2/08, σύμφωνα με την αναγγελία της είδησης από τον ημερήσιο τύπο, εκτός εάν εσύ έχεις καλύτερη πληροφόρηση.
Η αναρτημένη ημερομηνία οφείλεται σε αδιάσταυρωτη εκ μέρους μου πληροφορία, που μου την έδωσε φίλος.
Πάντως, έτσι ή αλλιώς, σ' ευχαριστώ για τη διόρθωση...
Στις 10-2-2008 έγινε η κηδεία του ποιητή. "Το τελευταίο ταξίδι" του το έκανε στις 9-2-2008 στις 10 το βράδυ. Ήμουν εκεί, στο νοσοκομείο Χανίων. Ευχαριστώ.
Χίλια ευχαριστώ για την αποκατάσταση της αλήθειας!
Το θέμα , βέβαια, είναι η απώλεια ενός σπάνιου ανθρώπου και διανοοούμενου...
Δημοσίευση σχολίου