Η Κλειώ μελετά τη νεοελληνική ιστορία και απορεί

Οι πολιτικοί τους οραματισμοί διέφεραν
όπως η μέρα με τη νύχτα.
Ο πρώτος "έπαιξε" με τη Μεγάλη Ιδέα
και παρά λίγο να πετύχει στους στόχους του.
Το έπος των Βαλκανικών Πολέμων και
Η Ελλάδα των Δύο Ηπείρων και των Πέντε Θαλασσών
(Συνθήκη των Σεβρών) πιστώνονται στην εμπνευσμένη
και ρεαλιστική πολιτική του.
Ο δεύτερος υπήρξε σφοδρός αντίπαλός του και
πολέμησε με νύχια και με δόντια την πολιτική του,
καίτοι ήταν βαθύτατα μορφωμένος και
εξίσου θερμός πατριώτης.
Οι νεφελώδεις όμως ιδέες του για την αναγέννηση της Ελλάδας
μέσω της επιστροφής στο... "πνεύμα του κοινοτισμού" της
Τουρκοκρατίας τον εμπόδιζαν να αντιληφθεί το μεγαλείο
του θανάσιμου εχθρού του και τον οδηγούσαν σε μια
οιονεί αντιπαλότητα σε ό,τι έπραττε ο πρώτος .
Η εμπλοκή τους στη δίνη του φριχτού Διχασμού της εποχής εκείνης
χρεώνονται στις πιο μελανές σελίδες της νεότερης πολιτικής μας ιστορίας:
στο αποκορύφωμά του, είχαμε την απόπειρα δολοφονίας του Ελευθερίου Βενιζέλου
στο σιδηροδρομικό σταθμό των Παρισίων από απότακτους
βασιλόφρονες αξιωματικούς, για να ακολουθήσουν ανήκουστες
πράξεις βιαιότητας από τους εξαγριωμένους οπαδούς του στην Αθήνα
εναντίον των φανατικών αντιπάλων του.
Κορυφαίο θύμα της οργής της τυφλής βίας ήταν ο
Ίων Δραγούμης, που τον σκότωσαν σαν το σκυλί καταμεσής
του δρόμου , σαν σήμερα το 1919,
άνδρες "των ειδικών λόχων ασφαλείας" του διαβόητου
βενιζελικού αρχιτραμπούκου αξιωματικού Παύλου Γυπάρη.