Μηνολόγιον Οκτωβρίου έτους 2024

ΝΙΚΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΣ Οι λέξεις έχουν τη δική τους σημασία  sarantakos.wordpress.com   1 Οκτωβρίου, 2024 Το Μηνολόγιο, που το δημοσιεύω εδώ στις αρχές κάθε μήνα, ήταν ιδέα του πατέρα μου, του αξέχαστου Δημήτρη Σαραντάκου, ο οποίος αρχικά το δημοσίευε στο περιοδικό Φιστίκι, που έβγαζε επί πολλά χρόνια στην Αίγινα. Στο εδώ ιστολόγιο, το Μηνολόγιο άρχισε να δημοσιεύεται τον Οκτώβρη του 2010 και βέβαια μέσα σε 12 μήνες έκλεισε τον κύκλο. Τότε, αποφάσισα να εξακολουθήσω να το δημοσιεύω στις αρχές κάθε μήνα, επειδή έχει γίνει το σταθερό σημείο αναφοράς για τα γεγονότα του μήνα, που ενημερώνεται συνεχώς με δικά σας σχόλια μέσα στη διάρκεια του μήνα, σχόλια που συνήθως αφορούν επισήμανση ημερομηνιών, αν και κυρίως είναι αγγελτήρια θανάτων. Οπότε, συνεχίζω τις δημοσιεύσεις όσο θα υπάρχει ενδιαφέρον, προσθέτοντας πάντοτε δικές σας προτάσεις. Να σημειωθεί ότι μερικές φορές η επέτειος έχει εσκεμμένα μετατεθεί κατά μία ημέρα, όπως εδώ ο θάνατος του Καζαντζάκη (που συνέβη 26.10 αλλά τον τιμάμε στις 27).   Τρ 1 Πρώτη κυκλοφορία του «Κεφαλαίου» υπό Καρόλου Μαρξ. Και η ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας, Και θανή Αντωνίου Κοντογεωργίου, του μαέστρου των χορωδιών. Τε 2 Θανή Αριστοτέλους του Σταγειρίτου και Μαχάτμα Γκάντη γενέσιον. Πε 3 Φραγκίσκου της Ασίζης γέννησις. Και θανή Κατερίνας Γώγου. Πα 4 Θάνατος Τζάνις Τζόπλιν και Γκλεν Γκουλντ Σα 5 Εκτόξευσις του Σπούτνικ Ι, του πρώτου τεχνητού δορυφόρου της Γης Κυ 6 Εφεύρεσις τηλεφωνίας υπό Αλεξάνδρου Γκράχαμ Μπελ και θάνατος του επανεφευρέτη της, Στιβ Τζομπς Δε 7 Εδγάρδου Άλαν Πόε θανή Τρ 8 Πιττακού του Μυτιληναίου Τε 9 † Ερνέστου Τσε Γκεβάρα τελευτή (και Κορνηλίου του πολυτονιστού στιχοπλόκου γενέσιον) Πε 10 Γενέσιον Ιωσήφ Βέρντι Πα 11 Κάθοδος Εμπεδοκλέους του Ακραγαντίνου εις τον κρατήρα της Αίτνης -Εντίθ Πιαφ και Ζαν Κοκτώ θάνατος Σα 12 Ανακάλυψις της Αμερικής (αποφράς ημέρα) Κυ 13 Πρώτη έκδοσις του «Καλού στρατιώτου Σβέικ» υπό Γιάροσλαβ Χάσεκ Δε 14 † Λεονάρδου Μπερνστάιν Τρ 15 † Ευγενίου Ο΄Νηλ Τε 16 Γενέσιον Όσκαρ Ουάϊλντ Πε 17 † Κοίμησις Φρειδερίκου Σοπέν Πα 18 Επιμενίδου του Κρητός Σα 19 Γενέσιον Αυγούστου Λυμιέρ Κυ 20 Γενέσιον Αρθούρου Ρεμπώ Δε 21 Νικολάου Εγγονοπούλου γενέσιον Τρ 22 Ξενοφάνους του Κολοφωνίου Τε 23 Γενέσιον Μάνου Χατζιδάκι του μελωδού Πε 24 † Ανδρέου Καρκαβίτσα Πα 25 Γενέσιον Παύλου Πικάσσο Σα 26 Δημητρίου του Μυροβλύτου, Πανός του μεγάλου. Κυ 27 † Νικολάου Καζαντζάκη και Λου Ριντ Δε 28 Επέτειος του ΟΧΙ Τρ 29 Αναχάρσιος του Σκύθου Τε 30 Γενέσιον Θεοδώρου Δοστογέφσκι αλλά και Κωνσταντίνου Καρυωτάκη· θάνατος Αναστασίου Λειβαδίτη Πε 31 † Φρειδερίκου Φελλίνι· και Ναπολέοντος Λαπαθιώτη γενέσιον Ο Οκτώβριος ή Οκτώβρης ή Οχτώβρης είναι ο δέκατος μήνας του ημερολογίου μας, όσο κι αν ολοφάνερα το όνομά του παραπέμπει στον αριθμό “οχτώ”. Για την ανακολουθία φταίνε οι Ρωμαίοι -διότι τα ονόματα των μηνών, όλα, είναι δάνειο από τα λατινικά. Το παλιό ρωμαϊκό μηνολόγιο άρχιζε από τον Μάρτιο και ο October ήταν ο όγδοος μήνας. Όταν αργότερα μεταρρυθμίστηκε το ημερολόγιο και μπήκαν στις δυο πρώτες θέσεις ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος, η αντιστοιχία χάλασε μια και ο Οκτώβριος είναι πια ο δέκατος μήνας.

Συνεχίστε την ανάγνωση

ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΟΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΜΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΜΑΝΔΥΑ ΑΠΌ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ: «Ο Θεός μάς υποσχέθηκε τα εδάφη του Λιβάνου»!

 

Jerusalem Post: «Ο Θεός μάς υποσχέθηκε τα εδάφη του Λιβάνου»!

Πηγή: info-war.gr

30/09/2024

 

 Τις τελευταίες ημέρες ένα από τα trending θέματα στο X (πρώην Twitter) στις ΗΠΑ είναι και η φράση Μεγάλο Ισραήλ (Greater Israel) όπου χρήστες της πλατφόρμας σχολιάζουν την επεκτατική πολιτική του Ισραήλ. Το θέμα ανέβηκε αισθητά χτες όταν το Ισραήλ βομβάρδισε και την Υεμένη ενώ το τελευταίο διάστημα έχει βομβαρδίσει και πραγματοποιήσει τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη, το Λίβανο και τη Συρία.

Ενώ όμως στο X η αναφορά στο Μεγάλο Ισραήλ χρησιμοποιείται συνήθως από επικριτές της χώρας, μέσα στο Ισραήλ κάποιοι συζητούν πολύ σοβαρά τα νέα σύνορα που θα πρέπει να έχει το κράτος τους. Στις 25 Σεπτεμβρίου η εφημερίδα Jerusalem Post δημοσίευσε κείμενο με τίτλο «Είναι ο Λίβανος τμήμα της Γης της Επαγγελίας;». Το κείμενο με την υπογραφή του Μαρκ Φις αναλύει το Τορά (πέντε τεύχη της εβραϊκής βίβλου) για να διαπιστώσει αν το Ισραήλ «έχει την υποχρέωση» να καταλάβει τα εδάφη του Λιβάνου, αφού τα έχει υποσχεθεί ο Θεός.

Το συμπέρασμα του αρθρογράφου είναι ότι η Γη της Επαγγελίας περιλαμβάνει την περιοχή από το Νείλο μέχρι τον Ευφράτη δηλαδή εδάφη της Δυτικής Όχθης, της Γάζας, του Λιβάνου, της Συρίας, της Ιορδανίας και του Ιράκ.Το κείμενο μάλιστα καταλήγει με την εξής διαπίστωση «Αν κοιτάξει κανείς έναν χάρτη, θα μείνει έκπληκτος από το πόσο βόρεια εκτείνεται αυτό το ποτάμι (Ευφράτης) και πόσο απέραντη είναι πραγματικά η Γη του Ισραήλ. Αν και μπορεί να μην είμαστε σε θέση να το διεκδικήσουμε ξανά στην εποχή μας, ο Hashem (Θεός) σίγουρα θα μας το επιστρέψει σύντομα.

H Jerusalem Post κράτησε το κείμενο στην ιστοσελίδα της για τουλάχιστον τέσσερις ημέρες πριν το διαγράψει. Είχε σωθεί όμως στο αρχείο του wayback machine και μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.

Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που στο Ισραήλ αποφάσεις λαμβάνονται ή προωθούνται μέσα από τον φονταμενταλιστικό φακό πολιτικών ή δημοσιογράφων που αποδίδουν τις πράξεις τους στα ιερά κείμενα του Ιουδαϊσμού. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι οι συνεχείς αναφορές του Νετανιάχου και άλλων πολιτικών στα «παιδιά του Αμαλήκ». 

Όπως εξηγούσαμε σε σχετικό podcast του INFOWAR «o Αμαλήκ ήταν εθνάρχης των αμαληκιτών οι οποίοι στην εβραϊκή βίβλο είναι οι σημαντικότεροι εχθροί των ισραηλιτών. Στο 25ο κεφάλαιο του Δευτερονόμιου μάλιστα ο θεός δίνε εντολή να αφανίσουν όλους τους αμαληκίτες φροντίζοντας να σβήσουν ακόμη και τη μνήμη τους -«ἐξαλείψεις τὸ ὄνομα Ἀμαλὴκ ἐκ τῆς ὑπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ οὐ μὴ ἐπιλάθῃ».

Απευθυνόμενος σε Ισραηλινούς στρατιώτες ο Νετανιάχου είχε δηλώσει «Να θυμάστε τι σας έκανε ο Αμαλήκ. Δεν θα το ξεχάσουμε και θα πολεμήσουμε». Η συγκεκριμένη φράση χαρακτηρίστηκε σαν ένα άμεσο κάλεσμα προς όλα τα μέλη των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ να προχωρήσουν σε ολοκληρωτικό αφανισμό των Παλαιστινίων. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι συγκεκριμένες δηλώσεις κατατέθηκαν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης από τους δικηγόρους της Νότιας Αφρικής ως αποδεικτικό στοιχείο για την πρόθεση του Ισραηλινού πρωθυπουργού να πραγματοποιήσει γενοκτονία στη Γάζα.

 ΠΟΙΑ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΑΝΑΤΙΚΟΥΣ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ;

*Netanyahu writes to IDF soldiers ahead of Shabbat

Για το φαινόμενο της έξαρσης της βίας ανηλίκων (Άποψη)

 

Η έξαρση της βίας ανηλίκων

Toυ Μελέτη Ρεντούμη*

Η βία ανηλίκων στην Ελλάδα αποτελεί μια ολοένα και πιο ανησυχητική πραγματικότητα, με πρόσφατα περιστατικά όπως αυτά στο Λαύριο, το Γυμνάσιο Ηρακλείου και η κακοποίηση ενός πεντάχρονου σε νηπιαγωγείο να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Αυτά τα περιστατικά, όπως ο ξυλοδαρμός του διευθυντή σχολείου και η βία μεταξύ παιδιών τόσο μικρής ηλικίας, αναδεικνύουν την αυξανόμενη τάση της επιθετικότητας και της έλλειψης σεβασμού στις σχολικές κοινότητες.

Η κυβέρνηση, συνειδητοποιώντας την κρισιμότητα της κατάστασης, έχει αρχίσει να εξετάζει μέτρα για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Ένα από αυτά τα μέτρα είναι η χρήση του panic button στα σχολεία, μια λύση η οποία θα επιτρέπει την άμεση ειδοποίηση των αρχών σε περιπτώσεις βίαιων περιστατικών, ώστε να ενισχύσει την ασφάλεια των εκπαιδευτικών και των μαθητών.

Εκτός από το τεχνολογικό αυτό μέτρο, η κυβέρνηση εξετάζει τη δημιουργία προγραμμάτων παρέμβασης και υποστήριξης των μαθητών. Αυτά τα προγράμματα στοχεύουν στην πρόληψη της βίας, εκπαιδεύοντας τους μαθητές σχετικά με την ενσυναίσθηση, την ομαδικότητα και τη διαχείριση των συγκρούσεων χωρίς βία.

Παράλληλα, γίνεται λόγος για την ενίσχυση της ψυχολογικής υποστήριξης στα σχολεία, ώστε οι μαθητές να έχουν πρόσβαση σε συμβούλους όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες, κάτι όμως που δεν υποστηρίζεται όπως θα έπρεπε σήμερα από την στιγμή που υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Είναι δεδομένο πως για τα παιδιά, οι εμπειρίες βίας μπορεί να οδηγήσουν σε μακροχρόνια ψυχικά τραύματα, με αντίκτυπο στην αυτοεκτίμηση τους και την ικανότητά τους να δημιουργούν υγιείς σχέσεις στο μέλλον, καθώς η επιθετικότητα μπορεί να μετατραπεί σε συνήθεια, επηρεάζοντας την ενήλικη ζωή τους και αυξάνοντας την πιθανότητα εγκληματικής συμπεριφοράς.

Η συχνή εκδήλωση βίας οδηγεί και σε κοινωνική διάσπαση, καθώς οι γονείς και οι κοινότητες χάνουν την εμπιστοσύνη τους στο σχολικό σύστημα και στις δυνατότητές του να διασφαλίζει ένα ασφαλές περιβάλλον για τα παιδιά τους, ενώ υπάρχει ευθύνη και των γονέων όσον αφορά την σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών αλλά και την σωστή επιτήρησή τους.

Σε κάθε περίπτωση το πρόβλημα της διαρκώς αυξανόμενης βίας ανηλίκων στην χώρας μας, εντός και εκτός των σχολικών συγκροτημάτων, έχει πάρει μορφή επιδημίας και οφείλει η πολιτεία και ιδίως η κυβέρνηση να δει το πρόβλημα σε βάθος, ώστε να υπάρξουν τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα αποτελέσματα.

Η επίλυση αυτού του προβλήματος αποτελεί όχι μόνο ζήτημα ασφάλειας, αλλά και διατήρησης του κοινωνικού ιστού και της μελλοντικής ευημερίας της χώρας.

*Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός

Κρις Κριστόφερσον: "έσβησε" εν ειρήνη στο 88 του , αφήνοντας πίσω σπουδαίο καλλιτεχνικό έργο

 ΜΝΗΜΗ ΚΡΙΣ ΚΡΙΣΤΟΦΕΡΣΟΝ

1. Το τραγούδι του Κρις Κριστόφερσον που απογείωσε η Τζάνις Τζόπλιν... μετά θάνατον

Αντώνης Μποσκοΐτης

documentonews.gr 

4–5 λεπτά

---

Πρόκειται για ένα απ’ τα πιο δημοφιλή αμερικανικά κάντρι τραγούδια που έγραψε ο τραγουδιστής, τραγουδοποιός και ηθοποιός Κρις Κριστόφερσον*, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το περασμένο Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου στα 88 του χρόνια. 

 

Στα credits του τραγουδιού βλέπουμε και το όνομα του Φρεντ Λούθερ Φόστερ, του παραγωγού της κάντρι δισκογραφίας της εποχής, στενού συνεργάτη του Ρόι Όρμπισον και της Ντόλι Πάρτον. Η συμβολή του Φόστερ στη σύνθεση ήταν απλώς το concept του τραγουδιού, δηλαδή η στιχουργική ιδέα, καθώς και η παρότρυνση του προς τον Κριστόφερσον να το φτιάξει. Κι όταν αυτό έγινε, ο πρώτος που το ηχογράφησε ήταν ο κάντρι τραγουδιστής Ρότζερ Μίλλερ (Μάιος 1969), ταυτόχρονα σχεδόν με μία δεύτερη εκτέλεση από τον Κένι Ρότζερς και το συγκρότημα του. Ακολούθησε στις αρχές του 1970 και μία τρίτη εκτέλεση του τραγουδιού από τον Καναδό τροβαδούρο Γκόρντον Λάιτφουτ. Ο ίδιος ο δημιουργός του τραγουδιού εννοείται πως κράτησε τη δική του εκδοχή για το ντεμπούτο άλμπουμ του που βγήκε επίσης το 1970 με τίτλο το επίθετο του: «Kristofferson».

Το όνομα «Bobby» ήταν unisex, επομένως μπορούσε ν’ αποδοθεί άνετα το τραγούδι είτε από γυναίκα είτε από άνδρα ερμηνευτή με κάποιες μικρές στιχουργικές παραλλαγές. Όσο για το story του, αφορούσε δύο περιπλανόμενους τύπους, τον/την Bobby και τον αφηγητή, που κάνουν οτοστόπ και τους παίρνει ένας φορτηγατζής στον αμερικανικό Νότο πριν κατευθυνθούν προς τα δυτικά. Όταν επισκεπτούν την Καλιφόρνια, οι δρόμοι των δύο ανθρώπων χωρίζουν με τον αφηγητή να εκφράζει τη στενοχώρια του που έχασε τον/την Bobby McGee.

Η Τζόπλιν μπήκε στο στούντιο και τραγούδησε το κομμάτι λίγα μόλις 24ωρα προτού βρεθεί νεκρή στο ξενοδοχείο της από υπερβολική δόση. Ο Κρις Κριστόφερσον έμαθε για την ηχογράφηση αμέσως μετά την ανακοίνωση του θανάτου της

Το καλοκαίρι του 1970 ο Κρις Κριστόφερσον έκανε δεσμό με την ιέρεια των ηλεκτρικών blues, Τζάνις Τζόπλιν. Η Τζόπλιν, εθισμένη στην ηρωίνη, θα ξεκινούσε λίγο μετά τις ηχογραφήσεις του άλμπουμ «Pearl» που έμελλε να είναι και το κύκνειο άσμα της. Πιθανότατα ως μία έκπληξη στον σύντροφο της, θέλησε να συμπεριλάβει και ένα δικό του τραγούδι στο άλμπουμ, που δεν ήταν άλλο από το «Me and Bobby McGee». Μάλιστα, της το δίδαξε ο Μπομπ Νιούγουιρθ, που τότε εκτελούσε χρέη road manager του Μπομπ Ντίλαν και που θα συνυπόγραφε μαζί με τη Τζόπλιν το σκωπτικό τραγούδι «Mercedes Benz», πάντα για το άλμπουμ «Pearl». Το φθινόπωρο του 1970 ο Κρις Κριστόφερσον έλειπε στο Περού για τα γυρίσματα της ταινίας «The Last Movie» του Ντένις Χόπερ, στην οποία επίσης θα εμφανιζόταν ο ίδιος να τραγουδάει το «Me and Bobby McGee». Δεν είχε ιδέα για το πλάνο της Τζάνις Τζόπλιν να εντάξει το τραγούδι του στο άλμπουμ της.

Η μάλλον θλιβερή ιστορία λέει πως η Τζόπλιν μπήκε στο στούντιο και τραγούδησε το κομμάτι λίγα μόλις 24ωρα πριν βρεθεί νεκρή στο ξενοδοχείο της από overdose. Ο Κρις Κριστόφερσον έμαθε για την ηχογράφηση αμέσως μετά την ανακοίνωση του θανάτου της. Ένα ακόμη πιο δραματικό στοιχείο είναι αυτό της πρώτης ακρόασης του τραγουδιού από τον Κριστόφερσον με τη φωνή της Τζόπλιν την επόμενη κιόλας μέρα από την αναχώρηση της, στις 5 Οκτωβρίου του 1970. Σύντομα η εκτέλεση της αδικοχαμένης ερμηνεύτριας που κυκλοφόρησε επισήμως τον Ιανουάριο του 1971 απέσπασε τις πιο θερμές κριτικές από τον μουσικό Τύπο, χτύπησε τα charts και έγινε το μοναδικό της – μεταθανάτιο – Νο 1 σινγκλ.

 

Το 2002 εντάχθηκε στο Grammy Hall of Fame και το 2004 μπήκε στη λίστα του μουσικού περιοδικού Rolling Stone μέσα στα 500 μεγαλύτερα τραγούδια όλων των εποχών.                    ΜΝΗΜΗ ΚΡΙΣ ΚΡΙΣΤΟΦΕΡΣΟΝ

2. Wikipedia=>Kris Kristofferson(1936-2024)

 

3. Οι πιο εμβληματικοί ρόλοι του Κρις Κριστόφερσον - Athinorama

See also:Kris Kristofferson movies  

ΜΝΗΜΗ ΚΡΙΣ ΚΡΙΣΤΟΦΕΡΣΟΝ

********************

4. Η Αλίκη δε μένει πια εδώ ( Alice Doesn't Live Here Anymore)

 

Η κινηματογραφική ταινία Η Αλίκη δε μένει πια εδώ (αγγλ. Alice Doesn't Live Here Anymore) είναι δραματική κομεντί παραγωγής 1974 σε σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορσέζε και σε σενάριο Ρόμπερτ Γκέτσελ. Πρωταγωνίστρια της ταινίας είναι η Έλεν Μπέρστιν, στο ρόλο μιας γυναίκας, της Άλις, που ταξιδεύει με τον μικρό της γιο στον αμερικανικό Νότο αναζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Στην ταινία εμφανίζονται επίσης οι: Κρις Κριστόφερσον, Χάρβεϊ Καϊτέλ, Ντάιαν Λαντ και Τζόντι Φόστερ. Τον ρόλο του γιου της Άλις ερμηνεύει ο μικρός Άλφρεντ Λάτερ.

Η ταινία έλαβε τρεις υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ και χάρισε στη Μπέρστιν το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου.

Υπόθεση

Η Άλις Χάιατ (Έλεν Μπέρστιν), στα 35 της, είναι απογοητευμένη από τη ζωή της και μητέρα του 12χρονου Τομ (Άλφρεντ Λάτερ). Ξαφνικά ο σύζυγός της σκοτώνεται σε αυτοκινητικό δυστύχημα και μένει χήρα. Αποφασίζει τότε να γυρίσει στην ιδιαίτερη πατρίδα της, το Μοντερέι, και να ξαναρχίσει την καριέρα της ως τραγουδίστρια. Ξεκινάει λοιπόν, μαζί με τον γιό της κι ένα φορτωμένο με πράγματα αυτοκίνητο, το ταξίδι για μιαν άλλη ζωή. Στο δρόμο για την Καλιφόρνια θα δώσει τη δική της μάχη για την επιβίωση δουλεύοντας ως τραγουδίστρια αλλά και σερβιτόρα, θα συνάψει σχέση με τον Μπεν (Χάρβεϊ Καϊτέλ) έναν άνδρα με βίαιο χαρακτήρα από τον οποίο θα ξεφύγει και στη συνέχεια η γνωριμία της μ' ένα γενναιόδωρο άνδρα, τον Ντέιβιντ (Κρις Κριστόφερσον) θα σηματοδοτήσει μια σειρά αλλαγών για τη ζωή της.[.......................]

 

Bικιπαίδεια=>Η Αλίκη δε μένει πια εδώ

Η ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑ ΤΟΥ ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ ΚΑΙ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΞΑΠΛΩΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

 

Η επέλαση Νετανιάχου στη ρουλέτα του πολέμου

Παύλος Νεράντζης*

tvxs.gr 

5–6 λεπτά

---

Δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία ότι ο Μπενιαμίν Νετανιάχου «παίζει τα ρέστα του», αδιαφορώντας για τις συνέπειες και τους κινδύνους από μια γενικότερη ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή. Αρκεί να νικήσει τον «εχθρό».

Μετά τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς στη Βηρυτό, που είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο του Χασάν Νασράλα και ηγετικών στελεχών της Χεσμπολάχ, αλλά και χιλιάδων άμαχων, οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις ξεκίνησαν επιχειρήσεις στα σύνορα με τον Λίβανο, ενώ «δεκάδες μαχητικά» επιτέθηκαν σε στόχους των Χούθι στην Υεμένη.

Αναλυτές στη Δύση, ταυτιζόμενοι με τη σκληρή πολιτική του Τελ Αβίβ, υποστηρίζουν ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να αντιμετωπίσεις τον αντίπαλο. Διότι από τη στιγμή που εξουδετερώνονται οι ηγέτες του, θα υποχρεωθεί να υποχωρήσει.

Κοντολογίς, σύμφωνα με τους υποστηρικτές αυτής της άποψης, όσοι -ειρηνιστές και υπέρμαχοι των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων, αμερικανοί διπλωμάτες και ο γ.γ. του ΟΗΕ – πιέζουν με εκκλήσεις τους για κατάπαυση του πυρός, κάνουν λάθος.

Ο εχθρός, ο «άξονας του κακού», που εκφράζει «ολοκληρωτικές ιδέες», όπως ισχυρίζονται, δεν αντιμετωπίζεται με στρατηγικές κατεναυσμού (strategy of appeasement), με διπλωματικές κινήσεις και συμβιβασμούς (strategy of containment), αλλά με καίρια στρατιωτικά χτυπήματα (rollback strategy), ώστε να υποκύψει.

Όπως συνέβη στον Β΄ Π.Π. με τη στάση των συμμάχων έναντι της ναζιστικής Γερμανίας. Ο Χίτλερ δεν πτοήθηκε από την πολιτική του Τσάμπερλεν, αλλά χρειάστηκε ένας Τσώρτσιλ για να τον αντιμετωπίσει.

Οι υπέρμαχοι, ωστόσο, της πολιτικής Νετανιάχου ξεχνούν ότι η ιστορία έχει διδάξει και το αντίθετο. Όπως συνέβη με την Κρίση του Κόλπου των Χοίρων, που κατέδειξε τις αδυναμίες της αμερικανικής στρατηγικής στην Κούβα και ένα χρόνο αργότερα με την Κρίση των Πυραύλων, που έφερε τις δύο τότε υπερδυνάμεις (ΗΠΑ και ΕΣΣΔ) στα πρόθυρα ενός πυρηνικού πολέμου, ο οποίος αποφεύχθηκε χάρη στις διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν.

Ξεχνούν ακόμη στην προκειμένη περίπτωση ότι η Χεσμπολάχ, όπως και η Χαμάς, είναι απότοκα της πολιτικής apartheid του Ισραήλ.

Ότι η πρώτη γεννήθηκε μετά τη σφαγή εναντίον Παλαιστινίων στους προσφυγικούς καταυλισμούς της Σάμπρα και Σατίλα στη Βηρυτό. Και η δεύτερη, λίγα χρόνια αργότερα, στη διάρκεια της πρώτης intifada.

Αμφότερες οι οργανώσεις -όπως είχα διαπιστώσει στη Γάζα, στη διάρκεια των ισραηλινών βομβαρδισμών το 2009, και λίγα χρόνια νωρίτερα στο νότιο Λίβανο, μετά την απόσυρση των IDF- έχουν ισχυρά κοινωνικά ερείσματα.

Το ίδιο συμβαίνει και στη βόρεια Υεμένη. Οι Χούθι δημιουργήθηκαν ως αντίδραση στη θρησκευτική και πολιτική καταπίεση των Ζαϊδιτών από σουνιτικές θρησκευτικές τάσεις (σαλαφίτες και ουαχαμπιστές), αλλά γρήγορα εξελίχθηκαν σε σημαντικό πολιτικό και στρατιωτικό παράγοντα στην περιοχή.

Και η άνοδός τους στην εξουσία, το 2014, αντικατοπτρίζει τις περιφερειακές διαμάχες ανάμεσα σε Ιράν και Σαουδική Αραβία, που ηγείται ενός συνασπισμού δυνάμεων.

Τίποτε, συνεπώς, δεν προϊδεάζει ότι η εξάλειψη των ηγεσιών τους θα οδηγήσει στον αφανισμό των οργανώσεων.

Το αντίθετο, οι νέοι ηγέτες, όπως συνέβη στη Χαμάς, ενδέχεται να εκφράζουν ακόμη περισσότερο ακραίες θέσεις. Και η βία των Ισραηλινών θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερες αντιδράσεις και θα ενισχύσει την κουλτούρα του θανάτου.

Οι όψιμοι υποστηρικτές του Νετανιάχου ξεχνούν ότι στην πραγματικότητα ελάχιστες έως μηδαμινές ήταν οι κινήσεις για την εξεύρεση μιας λύσης δια της διπλωματικής οδού.

Ότι στο στόχαστρο των ισραηλινών δυνάμεων δεν μπήκαν μόνον η Χαμάς και η Χεσμπολάχ, αλλά εκατομμύρια αμάχων.

Ότι η επέμβαση (του Ισραήλ) στα εσωτερικά μιας χώρας (του Λιβάνου και της βόρειας Υεμένης) -και αυτό φάνηκε στο παρελθόν (Ιράκ, Αφγανιστάν)-, καθώς και οι μαζικές δολοφονίες αμάχων, ενώνουν τον απλό κόσμο που παραμερίζει τις διαφορές του προκειμένου ν΄ αντιμετωπίσει τον εξωτερικό κίνδυνο.

Το άμεσο μέλλον θα δείξει αν η αδιαλλαξία του Νετανιάχου και τα εγκλήματα πολέμου, όπως και ο θάνατος κορυφαίων αξιωματούχων της Χαμάς και της Χεσμπολάχ θα οδηγήσουν σε υποχώρηση αυτές τις δύο οργανώσεις.

Ή, εάν θα τις ενισχύσουν.

Αν η πολιτική του Τελ Αβίβ θα οδηγήσει σε μια γενικότερη ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή, σ΄ ένα ασύμμετρο περιφερειακό πόλεμο και σε τρομοκρατικές επιθέσεις.

Πολλά εξαρτώνται πλέον από τη στάση του Ιράν.

Θα παραμείνει σε λεκτικές καταδίκες και συμβολικές επιθέσεις;

Ή θα απαντήσει αυτή τη φορά με πραγματικά στρατιωτικά αντίποινα;

Ένα είναι βέβαιο: η Χαμάς αναδείχθηκε ως η κύρια δύναμη αντίστασης στα μάτια των Παλαιστινίων, ενώ το Ισραήλ, παρά τις επιτυχίες του στα πεδία των μαχών και το «κλείσιμο του ματιού» από τους Αμερικανούς, πολιτικά χάνει τα ερείσματά του. Γεγονός που αποτυπώθηκε και στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.

*Ο Παύλος Νεράντζης είναι δημοσιογράφος και παραγωγός ντοκιμαντέρ, διδάκτωρ του Τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ και συγγραφέας του βιβλίου «Η Αλήθεια βομβαρδίζεται. Τα ΜΜΕ και ο Πόλεμος με το βλέμμα ενός πολεμικού ανταποκριτή. Από τον 19ο έως τον 21ο αιώνα», εκδ. Παπαζήση.[.....................]

Βικιπαίδεια:Παύλος Π. Νεράντζης

ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ=>Λίβανος /

Ισραηλινά άρματα μάχης, μαχητικά αεροσκάφη και drones κινούνται σε ροπή εισβολής