Κάρλο Λιτσάνι, νεορεαλισμός έτος μηδέν
του Κώστα Γ. Καρδερίνη
kemes.wordpress.com
8 Οκτωβρίου 2013 
Λιτσάνι και Παζολίνι στον "Επαναστάτη"
Επιδραστική φυσιογνωμία του νεορεαλιστικού κινήματος, παρτιζάνος, κριτικός, συγγραφέας, σεναριογράφος, ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός, που χρημάτισε διευθυντής της βενετσιάνικης Μόστρα επί τετραετία (1979-1982).
Ξεκίνησε ως σεναρίστας συνεργαζόμενος με τους Ντε Σάντις, Ροσελίνι (Γερμανία Έτος Μηδέν) και Λατουάντα. Θήτευσε και στο πολιτικοποιημένο ντοκιμαντέρ. Το πρώτο του πολεμικό δράμα, Η αυγή των ηρώων, πολεμήθηκε άγρια από την καθολική κυβέρνηση διότι αναφέρονταν στους αριστερούς αντάρτες της Γένοβας. Συνέχισε να εξερευνά το είδος με σειρά σπουδαίων ιστορικών δραμάτων (Η ιστορία των φτωχών εραστών, Ο επαναστάτης, Το χρυσάφι της Ρώμης, Η δίκη της Βερόνας). Έκανε κωμωδίες, σπαγκέτι, κατασκοπικές και ερωτικές περιπέτειες εποχής μέχρι… το αστυνομικό ανθρωποκυνηγητό Λησταί στο Μιλάνο (1968) που κέρδισε βραβεία σκηνοθεσίας (Νταβίντ ντι Ντονατέλο) και σεναρίου (Χρυσή Κορδέλα).
Η δίκη της Βερόνα
Τη δεκαετία του ’70 πέρασε στα θρίλερ, με έμφαση και πάλι στα πολιτικά (Μουσολίνι – Η τιμωρία και το τέλος ενός δικτάτορα, Φονταμάρα). Την επόμενη δεκαετία πρόσθεσε μυστήριο (Φόνος δίχως ίχνη), κωμικές πινελιές (Μάμα Έμπε) και εξωτερική πολιτική (Αγαπητέ Γκορμπατσόφ). Ανάμεσα έκανε και καλές τηλεταινίες.
Η αυγή των ηρώων
Επόμενος σταθμός το Σελουλόιντ (1996) που πραγματεύεται τη δυσκολία του Ρομπέρτο Ροσελίνι να γυρίσει το αριστουργηματικό Ρώμη, ανοχύρωτη πόλη (1946). Ο Λιτσιάνι κερδίζει γι’ αυτό το σενάριο ακόμη ένα Νταβίντ ντι Ντονατέλο και μια Χρυσή Σφαίρα. Έκτοτε αφιερώνεται σε ντοκιμαντέρ κινηματογραφικά πορτρέτα (Ζαβατίνι, Βισκόντι, Ροσελίνι, Ντε Σάντις, Νεορεαλισμός: δεν είμαστε μόνο κλέφτες ποδηλάτων) κι ένα ιστορικό δράμα που αναφέρεται στους εβραίους (Οτέλ Μέινα, 2007) όπως και το παλιότερο Χρυσάφι της Ρώμης. To 2008 αποκαταστάθηκε και επανεκδόθηκε το ντοκιμαντέρ του για την αντίσταση του Μετζοτζιόρνο (1949).
Εντός του 2013 εκδόθηκε το βιβλίο του, Ιταλία Έτος Μηδέν.
Για κάποια άγνωστη αιτία είπαν ότι αυτοκτόνησε πέφτοντας από το μπαλκόνι του σπιτιού του. Ήταν 91 και μισό. Πριν από σχεδόν τρία χρόνια το ίδιο είχε κάνει κι ο Μάριο Μονιτσέλι (95 και μισό). Φαίνεται πως το φορτίο είναι πια πολύ βαρύ γι’ ανθρώπους που δεν έχουν αποκούμπι τη θρησκεία.
Η υψηλή κοινωνία κάνει έρωτα
Επιλεγμένη φιλμογραφία του Carlo Lizzani
1947 Η μητέρα μου, η Γη /Caccia tragica (Ιταλία, 89′) Giuseppe De Santis
1948 Γερμανία, Έτος Μηδέν /Germania, anno zero (Ιταλία /Γαλλία /Γερμανία, 78′) Roberto Rossellini
1949 Πικρό ρύζι /Πόθοι στους βάλτους /Riso amaro (Ιταλία, 108′) Giuseppe De Santis
1950 Ματωμένο Πάσχα /Non c’e pace tra gli ulivi (Ιταλία, 90′) Giuseppe De Santis
1951 Η αυγή των ηρώων /Achtung! Banditi! (Ιταλία, 90′) Carlo Lizzani
1954 Η ιστορία των φτωχών εραστών /Cronache di poveri amanti (Ιταλία, 115′)
1959 Εστερίνα
1960 Ο επαναστάτης /Il gobbo (Ιταλία /Γαλλία, 103′)
1961 Το χρυσάφι της Ρώμης /L’oro di Roma (Ιταλία /Γαλλία, 103′)
1963 Η δίκη της Βερόνας /Il processo di Verona (Ιταλία /Γαλλία, 120′)
1966 Λούτρινγκ, ο χρυσοδάκτυλος διαρρήκτης /Svegliati e uccidi (Ιταλία /Γαλλία, 102′)
1966 Ένα ποτάμι δολλάρια /Un fiume di dollari (Ιταλία, 89′)
1967 Το τέλος των παρανόμων /Requiescant (Ιταλία /Δ.Γερμανία, 92′)
1968 Λησταί στο Μιλάνο /Banditi a Milano (Ιταλία, 98′)
1968 Ο θάνατος ενός ήρωα /Seduto alla sua destra /Black Jesus (Ιταλία, 89′) Valerio Zurlini
1969 Οι μεγάλες ώρες του έρωτα /L’amante di Gramigna (Ιταλία /Βουλγαρία, 108′)
1969 Εκδίκηση κατά τον κώδικα της τιμής /Barbagia (Ιταλία, 83′)
1971 Η υψηλή κοινωνία κάνει έρωτα /Roma bene (Ιταλία /Γαλλία /Δ.Γερμανία, 100′)
1973 Η μεγάλη νύχτα των συνωμοτών /Crazy Joe (Ιταλία /ΗΠ, 100′)
1974 Μουσολίνι – Η τιμωρία και το τέλος ενός δικτάτορα /Mussolini ultimo atto (Ιταλία, 91′)
1975 Πορνεία ανηλίκων /Storie di vita e malavita (Ιταλία, 125′) Carlo Lizzani, Mino Giarda
1977 Φονταμάρα /Fontamara (Ιταλία, 139′)
1983 Φόνος δίχως ίχνη /La casa del tappeto giallo (Ιταλία, 89′)
1984 Nucleo Zero (Ιταλία, τηλεταινία 180′)
1985 Μάμα Έμπε /Mamma Ebe (Ιταλία, 98′)
1986 Un’isola (Ιταλία, τηλεταινία)
1988 Caro Gorbaciov /Dear Gorbachev /Αγαπητέ Γκορμπατσόφ (Ιταλία, 81′)
1989 La trappola (Ιταλία /Γαλλία, τηλεταινία)
1991 Cattiva /The Wicked (Ιταλία, 98′)
1995 Σελουλόιντ /Celluloide (Ιταλία, 110′)
2007 Hotel Meina /Οτέλ Μέινα (Ιταλία /Γαλλία /Σερβία, 115′)
2008 Nel Mezzogiorno qualcosa e cambiata (1949 Ιταλία, 22′)
2013 The Neorealism: We Were Not Just Bicycles Thieves /Non eravamo solo… Ladri di biciclette – Il neorealismo (Ιταλία, ντοκιμαντέρ 75′) Gianni Bozzacchi
Κάτι αλλάζει στο Μετζοτζιόρνο http://www.youtube.com/watch?v=caSG7NvIJkw
Λιτσάνι
Η Esterina είναι μια ιταλική δραματική ταινία του 1959 σε σκηνοθεσία
Κάρλο Λιζάνι. Συμμετείχε στον κύριο διαγωνισμό στο 20ο Διεθνές Φεστιβάλ
Κινηματογράφου της Βενετίας, στο οποίο η Carla Gravina έλαβε ειδική
μνεία για την ερμηνεία της.
Σύνοψη: Η Εστερίνα, μια νεαρή ορφανή πολέμου, ενώνει δύο οδηγούς φορτηγών, τον Τζίνο και τον Πιέρο, στα ταξίδια τους στη Βόρεια Ιταλία. Θέλει να βρει την τύχη της στη μεγάλη πόλη, αλλά τα όνειρά της μετατρέπονται σε απογοητευτικές εμπειρίες. Ερωτεύεται τον Τζίνο αλλά εκείνος δεν ενδιαφέρεται για εκείνη, μέχρι που εκείνη εξαφανίζεται.
Καστ:
- Carla Gravina: Esterina
- Geoffrey Horne: Gino
- Domenico Modugno: Piero
- Anna Maria Aveta: Piero's Wife
- Silvana Jachino: Landlady
- Laura Nucci: Hooker
- Raimondo Van Riel: Old man
- Πηγή:
Wikipedia/Esterina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου