Το σχέδιο για την επιτάχυνση της ανάπτυξης και της έγκρισης των εμβολίων προτάθηκε το 2017 από εκπροσώπους της Κομισιόν που συμμετέχουν στην Πρωτοβουλία Καινοτόμων Φαρμάκων (Innovative Medicines Initiative – IMI) — μία σύμπραξη δημοσίου-ιδιωτών που έχει ως στόχο τη στήριξη καινοτόμου έρευνας στην Ευρώπη — αλλά απορρίφτηκε από τους εκπροσώπους της βιομηχανίας φαρμάκου.
Το επιχείρημα της Κομισιόν ήταν πως η έρευνα θα μπορούσε να «διευκολύνει την ανάπτυξη και την έγκριση εμβολίων ενάντια σε παθογόνα προτεραιότητας, στο μέτρο του δυνατού πριν συμβεί μία έξαρση».
Η αποκάλυψη εμπεριέχεται σε έκθεση που δημοσιεύτηκε από το Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών (Corporate Europe Observatory – CΕΟ), ένα κέντρο ερευνών που βασίζεται στις Βρυξέλλες και ερευνά τις αποφάσεις του IMI.
Το διοικητικό συμβούλιο του ΙΜΙ αποτελείται από αξιωματούχους της Κομισιόν και εκπροσώπους της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Φαρμακευτικών Βιομηχανιών (European Federation of Pharmaceutical Industries – EFPIA), στην οποία συμμετέχουν κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου, όπως οι GlaxoSmithKline, Novartis, Pfizer, Lilly και Johnson & Johnson.
Η παγκόσμια έλλειψη ετοιμότητας για την πανδημία του κορονοϊού έχει ήδη οδηγήσει σε κατηγορίες πως η φαρμακευτική βιομηχανία έχει αποτύχει να θέσει ως προτεραιότητά της τη θεραπεία μολυσματικών ασθενειών, διότι είναι λιγότερο προσοδοφόρα από τη θεραπεία χρόνιων παθήσεων όπως ο καρκίνος.
Σύμφωνα με την έκθεση του CEΟ, η επιρροή των φαρμακευτικών εταιρειών στην ατζέντα του IMI έχει οδηγήσει στην κυριαρχία των προτεραιοτήτων της βιομηχανίας, παραγκωνίζοντας ασθένειες σχετιζόμενες με τη φτώχεια, που συμπεριλαμβάνουν τους κορονοϊούς.
Επισημαίνεται επίσης πως αυτή η κυριαρχία έχει οδηγήσει σε σημαντικές ελλείψεις χρηματοδότησης για την έρευνα σε ασθένειες που ο ΠΟΥ έχει υποδείξει ως σημαίνουσες για τη δημόσια υγεία, για τις οποίες η φαρμακευτική αντιμετώπιση είναι είτε μη υπάρχουσα είτε ανεπαρκής, όπως οι παθήσεις των νεογνών και η επιλόχειος αιμορραγία.
Σε αντίθεση, 17 από τα προγράμματα του ΙΜΙ σχετίζονται με τη νόσο του Αλτζχάιμερ, 12 με τον διαβήτη και 10 με τον καρκίνο. Όσο σημαντικές και αν είναι αυτές οι παθήσεις, δεν υπάρχει έλλειψη ευρύτερου ενδιαφέροντος για την παροχή θεραπειών για αυτές, κάτι που οδηγεί σε ερωτηματικά για την ορθή χρήση των Ευρωπαϊκών πόρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου