Günter Grass: Im Ei
Wir leben im Ei.
Die Innenseite der Schale
haben wir mit unanständigen Zeichnungen
und den Vornamen unserer Feinde bekritzelt.
Wir werden bebrütet.
Wer uns auch brütet,
unseren Bleistift brütet er mit.
Ausgeschlüpft eines Tages,
werden wir uns sofort
ein Bildnis des Brütenden machen.
Wir nehmen an, dass wir gebrütet werden. /
Wir stellen uns ein gutmütiges Geflügel vor /
und schreiben Schulaufsätze
über Farbe und Rasse
der uns brütenden Henne.
Wann schlüpfen wir aus?
Unsere Propheten im Ei
streiten sich für mittelmäßige Bezahlung
über die Dauer der Brutzeit.
Sie nehmen einen Tag X an.
Aus Langeweile und echtem Bedürfnis
haben wir Brutkästen erfunden.
Wir sorgen uns sehr um unseren Nachwuchs im Ei.
Gerne würden wir jener, die über uns wacht
unser Patent empfehlen.
Wir aber haben ein Dach überm Kopf.
Senile Küken,
Embryos mit Sprachkenntnissen
reden den ganzen Tag
und besprechen noch ihre Träume.
Und wenn wir nun nicht gebrütet werden?
Wenn diese Schale niemals ein Loch bekommt?
Wenn unser Horizont nur der Horizont
unser Kritzeleien ist und auch bleiben wird?
Wir hoffen, dass wir gebrütet werden.
Wenn wir auch nur noch vom Brüten reden,
bleibt doch zu befürchten, dass jemand,
außerhalb unserer Schale, Hunger verspürt,
uns in die Pfanne haut und mit Salz bestreut.-
Was machen wir dann, ihr Brüder im Ei?
*
(1958; In: G.G.: Gleisdreieck. Gedichte. 1960)
Γκύντερ Γκρας (1927-2015)- Βικιπαίδεια
ΕΝΑ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΕ ΔΥΟ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΧΕΣ
1958. Εικόνα της συντηρητικής κοινωνίας-κλώσσας της εποχής του ποιητή , που βγάζει παιδιά-κοτόπουλα σε εκκολαπτήρια άψογα σχεδιασμένα και απολύτως εποπτευόμενα , έτσι ώστε οι "νεοσσοί" που θα βγουν , αν ποτέ βγουν , από τα αβγά να είναι απόλυτα ακίνδυνοι κατ΄εικόνα και ομοίωση των εκκολαπτών τους.
2020. Εικόνα της παγκοσμιοποιημένης και τεχνολογικά εξελιγμένης κοινωνίας-κλώσσας του καιρού μας, στην οποία η ηγεσία κάθε χώρας , με αφορμή το φόβο του κοροναϊού, περιορίζει ή αφαιρεί ελευθερίες από τους πολίτες-κοτόπουλα ελευθέρας βοσκής , τους αναγκάζει να ξαναγίνονται κλωσσόπουλα, που εγκλείονται στο σπίτι- αβγό τους και να υπακούουν στις απαγορεύσεις που τους επιβάλλει η Πολιτεία. 
Με περιορισμένες πλέον ή σχεδόν ανύπαρκτες τις δυνατότητες να επιστρέψουν στο φυσικό περιβάλλον ζουν με την ελπίδα ότι κάποτε θα τους επιτραπεί να ξαναγίνουν κοτόπουλα ελευθέρας βοσκής, με όρους όμως , στον τομέα των δικαιωμάτων, δυσμενέστερους από αυτούς που είχαν όταν τους ανάγκασαν να επιστρέψουν στα εκκολαπτήριά τους.
***********************************
Günter Grass, Μέσα στο αυγό
μτφρ. Βασίλης Καραβίτης
ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΥΓΟ
Ζούμε μέσα στ' αυγό
έχουμε χαράξει τη μέσα μεριά
απ' το τσόφλι με βρώμικα σχέδια
και τα μικρά ονόματα των εχθρών μας.
Εκκολαπτόμαστε.
Όποιος και να μας εκκολάπτει
εκκολάπτει μαζί και τα μολύβια μας.
Βγαίνοντας απ' το αυγό μια μέρα
θα σας σχεδιάσουμε αμέσως μια εικόνα
του εκκολάπτη μας.
Υποθέτουμε πως μας εκκολάπτουν.
Φανταζόμαστε κάποιο καλοσυνάτο πουλερικό
και γράφουμε εκθέσεις. Εκθέσεις
για το χρώμα και τη ράτσα
της κλώσσας μας.
Πότε θα σπάσουμε το τσόφλι;
Οι προφήτες μας μέσα στο αυγό
αντί μετρίου μισθού ερίζουν
πάνω στη διάρκεια της εκκόλαψης.
Από πλήξη και πραγματική ανάγκη
έχουμε εφεύρει εκκολαπτήρια.
Νοιαζόμαστε πολύ για τους απογόνους μας μες στ' αυγό.
Θα χαιρόμαστε να συστήσουμε την πατέντα μας
στην κλώσσα που μας φροντίζει.
Όμως έχουμε μια στέγη πάνω απ' τα κεφάλια μας
ξεμωραμένα κοτοπουλάκια
πολύγλωσσα έμβρυα
φλυαρούνε όλη τη μέρα
και σχολιάζουν ακόμα και τα όνειρά τους.
Και τι γίνεται αν δεν μας εκκολάψουν;
Αν ο ορίζοντάς μας είναι μονάχα
τα ορνιθοσκαλίσματά μας και δεν αλλάξει;
Ελπίζουμε ότι μας εκκολάπτουν.
Κι αν ακόμα μιλάμε μόνο για εκκόλαψη
παραμένει πάντα ο φόβος ότι κάποιος
έξω απ' το τσόφλι μας θα νιώσει πεινασμένος
και θα μας πετάξει μες στο τηγάνι με μια πρέζα αλάτι.
Και τι κάνουμε τότε εν αυγώ αδελφοί μου;
Βασίλης Καραβίτης, Συγκομιδή. Σύγχρονοι ξένοι ποιητές, Αθήνα, εκδ. Γνώση, 1988, σσ. 54-55.
.:BiblioNet : Καραβίτης, Βασίλης, 1934-2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου