Η ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΤΩΝ ΣΦΑΓΕΙΩΝ
Σ΄εκείνη την πόλη καθώς δεν την ήξερα κι
επίφοβο αισθάνθηκα το μέρος που έφτασα, χωρί ν'
ακούγεται τίποτα
Τα κεφάλια των ζώων μού φάνηκε έβλεπα στοιχειωμένα
Στο ύψος των ζώων που ήτανε άλλοτε
την ώρα που
γίνονται λύκοι
Και μόλις στα γόνατα σέρνοντας μπορούσε κα-
νένας άνθρωπος να περάσει
Κι όλοι τους αυτό έκαναν σε εκείνη τη συνοικία
καθώς το είδα
Μα ακόμα πιο τρομερό
κρύα ήτανε ' τρομερό
-κίτρινα-
Πώς να το πω
Τα σώματά τους από το τέλος του λαιμού τους
αρχίζοντας
Από το πτώμα που ήτανε
Πετσιά ήτανε
που είχαν ξυστεί μεριές απ΄το κρέας
Κι ένα μεγάλο δέρμα ζώου
άσπρο ήτανε
-χλομό ήτανε-
Κουνώντας πια ελαφρά ανέβαινε και σκέπασε τη
Συνοικία των Σφαγείων
Ελένη Βακαλό (1921-2001), "Του κορμιού", 1978.
.:BiblioNet : Βακαλό, Ελένη, 1921-2001
Η Ελένη Βακαλό διαβάζει πέντε ποιήματά της (1985)
Ακούγονται τα ποιήματα:
- Αντικριστό
- Σχόλια και άσκηση για το τέλος
- Το παράθυρό μου
- Το σπίτι μας
- Φυτική αγωγή
Ηχογράφηση του 1985.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου