Πώς τεμαχίζεται ένας Άγιος;


 Γράφει ο Ξενοφών Ε. Μαυραγάνης

 Πηγή: Δημοσιεύθηκε  στον ιστότοπο  ΣΤΟ ΝΗΣΙ (stonisi.gr)


Στα τέλη του 1979, σημειώθηκε μεγάλος ξεσηκωμός του Κεφαλονίτικου λαού, με αφορμή την κατηγορία κατά του τότε μητροπολίτη Κεφαλονιάς Προκοπίου, ότι με την βοήθεια δύο ιερέων της μητρόπολής του τεμάχισε το λείψανο του Αγίου Γερασίμου, που φυλάσσεται στον μητροπολιτικό ναό του νησιού, προκειμένου να το εμπορευθεί. Έκοψε, έλεγαν οι τότε πληροφορίες το ένα του χέρι, ώστε αυτό να μπορέσει να διανεμηθεί σε άλλες μητροπόλεις, με δεδομένο, κατά την εκκλησιαστική τάξη, ότι για να πραγματοποιηθούν τα θυρανοίξια ενός καινούργιου ναού, είναι απαραίτητο στην αγία τράπεζα να εγκιβωτισθούν άγια λείψανα.

 Μαζικές πολυπρόσωπες διαδηλώσεις σημειώνονταν καθημερινά έξω από το κτίριο της μητρόπολης , με τον κόσμο να κραυγάζει «Προκόπη, Προκόπη, ο Άγιος εκόπη!», με την ταυτόχρονη απαίτηση να εγκαταλείψει ο εγκαλούμενος μητροπολίτης, όχι μόνο την έδρα της αρχιερατείας του, αλλά και το νησί. Πράγμα που μερικές μέρες αργότερα πραγματοποιήθηκε, με τον δεσπότη να φυγαδεύεται ντυμένος αστυνομικός. Ο μητροπολίτης έφυγε, χάνοντας την μητρόπολή του, ύστερα από παρέμβαση της Πολιτείας και της Εκκλησίας, αφού αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να ομαλοποιηθεί η κατάσταση στο νησί.
Θυμήθηκα αυτή την θλιβερή ιστορία, όταν μια από τις εγγονές μου, «μαθήτρια» του 1ου νηπιαγωγείου Καλαμαριάς, πήγε στους γονείς της μια ανακοίνωση της μητρόπολης Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς, σύμφωνα με την οποία γίνονταν γνωστό ότι «εις τον καθεδρικόν ναόν του Αγίου Νικολάου, εκτίθεται εις Αντιδρώντας οι γονείς της εκκολαπτόμενης μαθήτριας, ενημέρωσαν τηλεφωνικά την διευθύντρια, ότι δεν επιτρέπουν στο παιδί τους να μετάσχει σε μια τέτοια άκρως ειδωλολατρική ιεροτελεστία , υποβάλλοντάς της ταυτόχρονα και το ερώτημα με ποιανού την άδεια προβαίνει σε τέτοιες ενέργειες, με δεδομένο ότι η μοναδική εκδρομή στην οποία οδήγησε τα παιδιά η κυρία διευθύντρια , είχε προορισμό το μοναστήρι ή ησυχαστήριο όπου βρίσκεται ο τάφος του αγίου Παϊσίου, νέου ινδάλματος του ορθοδόξου πληρώματος.
προσκύνησιν τεμάχιον της αφθάρτου καρδίας του Αγίου Λουκά του ιατρού» όπου και καλούνταν να καταθέσουν τα προσκυνήματά τους. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Την επομένη ειδοποιήθηκαν οι γονείς να πάνε την μικρή στο νηπιαγωγείο μισή ώρα νωρίτερα, γιατί η διευθύντρια θα οδηγούσε τα αθώα και ανυποψίαστα μικράκια στην προαναφερθείσα εκκλησία, για να προσκυνήσουν το «τεμάχιον της αφθάρτου καρδίας…».
Αντιμετωπίζοντας αυτές τις καταστάσεις, διερωτήθηκα ποιος άραγε τεμαχίζει σώματα ή σκηνώματα, όπως αποκαλούνται στην εκκλησιαστική γλώσσα, αγίων και ποιος πιστοποιεί την γνησιότητά τους, ώστε αυτά, σύμφωνα πάντα με όσα γίνονται αποδεκτά από τις εκκλησιαστικές ιεραρχίες, να έχουν την καθαγιαστική χάρη του Αγίου Πνεύματος και να είναι χαριτόβρυτα. Και μην πάει ο νους σας, στις παλιές εκείνες αναγγελίες αρραβώνων, σύμφωνα με τις οποίες ο «εκλεκτός νέος…ηρραβωνίσθη μετά της χαριτοβρύτου δεσποσύνης…» Απλώς είναι φράσεις και λέξεις που χρησιμοποιούνται από την περίτεχνη εκκλησιαστική γλώσσα, τους ιερείς και τους αρχιερείς.
Ποιοι δηλαδή είναι αυτοί που τεμάχισαν την «άφθαρτον καρδίαν του Αγίου Λουκά του ιατρού», για να μεταδώσουν την θεία χάρη που εκπέμπει σε πολύ περισσότερους από εκείνους, που ενδεχομένως είχαν την τύχη να βρεθούν κοντά της. Ποιανού ψυχή αντέχει να τεμαχίζει μια ανθρώπινη καρδιά, όπως ενός αρνιού ή μιας κότας, χωρίς οίκτο, χωρίς συναίσθημα, χωρίς συγκίνηση. Ποια μιαρά και βέβηλα χέρια, προβαίνουν σ’ αυτά τα ανοσιουργήματα, «προς δόξαν θεού», φαντάζομαι. Κι όχι για τίποτα άλλο, αλλά από την μικρή έρευνα που έκανα πληροφορήθηκα ότι ο άγιος Λουκάς, ήταν περίφημος καθηγητής της χειρουργικής και ταυτόχρονα κληρικός , που πέθανε το 1961 και αγιοποιήθηκε το 1996. Όλη του την ζωή και την επιστημονική του δραστηριότητα, την ανέπτυξε στην Κριμαία της άλλοτε Σοβιετικής Ένωσης, αλλά ταυτόχρονα υπήρξε και μητροπολίτης Συμφερουπόλεως. Οπότε είχε προβλήματα με τις κρατικές αρχές, παρά το σπουδαίο επιστημονικό έργο του, στο οποίο καταλέγονται και 138 επιστημονικές μελέτες, περί ιατρικής φυσικά.
Είναι όμως δυνατόν, το χωράει ο νους του ανθρώπου, να σκυλεύεται το σώμα ή σκήνωμα αν θέλετε, ενός τόσο σπουδαίου ανθρώπου, για να διανέμεται η «άφθαρτος καρδία του» σε εκκλησίες και μοναστήρια, προς προσπορισμόν δόξας ή και χρυσίου, αντί να τονίζεται και να αναδεικνύεται η αγάπη που εξέπεμπε αυτή η καρδιά για τους συνανθρώπους του;