Ο Θεός να μας σώζει από τη «γερμανική αρετή!».

Του Στέλιου Κούλογλου

Πηγή: tvxs.gr

---

Η έκθεση στο Γερμανικό Μουσείο Ιστορίας, στην καρδιά του Βερολίνου, ξεκινάει φαρδιά-πλατιά με μια γιγαντοαφίσα-πιστή αναπαραγωγή ενός εξώφυλλου του Crash. Η Μέρκελ με χειροπέδες, με τη φορεσιά των κρατούμενων του Γκουαντάναμο και το αίτημα στον κύριο τίτλο του ελληνικού περιοδικού: να δικαστεί για τη γενοκτονία των Ελλήνων.
Θεωρητικά, το θέμα της έκθεσης είναι διαφορετικό: «Αποταμίευση, μια γερμανική αρετή», είναι ο τίτλος της. Από τους κουμπαράδες του Μεσαίωνα μέχρι τους vintage της δεκαετίας του 50 και τις σύγχρονες μορφές τους, τα εκθέματα και τα φιλμ καταγράφουν μέσα στον χρόνο τη διαμόρφωση της κουλτούρας της αποταμίευσης στον γερμανικό πληθυσμό. Η έκθεση δε μασάει τα λόγια της και για την περίοδο που η αποταμίευση αποθεώθηκε: τότε που ο Χίτλερ χρησιμοποίησε όλα τα προπαγανδιστικά και άλλα μέσα που διέθετε, για να προωθήσει αυτή τη «γερμανική αρετή».
 Ακόμη και το δωρεάν φυλλάδιο στην είσοδο της έκθεσης δεν κρύβει την επικαιρότητα της: «οι παρατηρητές εκτός Γερμανίας επικρίνουν όλο και περισσότερο την τάση της Γερμανίας να αποταμιεύει τα τελευταία χρόνια. Αμφισβητείται όχι μόνο ο ρόλος της Γερμανίας στην επιβολή των πολιτικών λιτότητας στη ζώνη του ευρώ, αλλά και η εξοικονόμηση στη Γερμανία. Ο περιορισμός των δαπανών ιδιωτικών και δημόσιων νοικοκυριών και εταιρειών συμβάλλει στο σημαντικό πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της χώρας, το οποίο θεωρείται ότι θέτει σε κίνδυνο την παγκόσμια και επομένως τη γερμανική οικονομία». Άλλωστε στην άλλη πλευρά της γιγαντοαφίσας του Crash, φιγουράρει ένα από τα γνωστά, προκλητικά εξώφυλλα του γερμανικού περιοδικού Focus, την εποχή της ελληνικής κρίσης, με την Ακρόπολη ναυάγιο, σκεπασμένη από νερά. Ο τίτλος ρωτάει: «μήπως πάνε τα λεφτά μας χαμένα;».
Αν οι οργανωτές της έκθεσης στην Under den Linden, τον πιο ιστορικό δρόμο του Βερολίνου, είχαν προλάβει, μάλλον θα είχαν προσθέσει στα εκθέματά τους και κανένα   ιταλικό εξώφυλλο: από αυτά που αντιδρούν στις πρόσφατες απανωτές δηλώσεις Γερμανών αξιωματούχων για τις ιταλικές εκλογές, όπως του -Ευρωπαίου Επίτροπου   παρακαλώ- Γκ. Ετινγκερ που δήλωσε ότι οι αγορές θα μάθουν τους Ιταλούς πως να ψηφίζουν. Ή του Γερμανού ευρωβουλευτή Μάρκους Φέρμπερ που προειδοποίησε ότι αν οι Ιταλοί   δεν έχουν να πληρώσουν το χρέος τους, «η τρόικα θα πρέπει να εισβάλλει στη Ρώμη και να καταλάβει το υπουργείο Οικονομικών».

Το πρόβλημα με την οικονομική κρίση που επανέρχεται στην ευρωζώνη, αν ποτέ είχε απομακρυνθεί, είναι ακριβώς αυτό: οι περισσότεροι Γερμανοί δεν καταλαβαίνουν ότι ο Σαλβίνι που θέλει να κυβερνήσει στην Ιταλία και οι υπόλοιποι ακροδεξιοί συνάδελφοι του στην ΕΕ, είναι δικά τους δημιουργήματα. Όσοι το γνωρίζουν και το καταλαβαίνουν -λέγε με Μέρκελ- είναι τόσο λίγοι και τόσο πολύ καιροσκόποι για να πουν την αλήθεια, πηγαίνοντας κόντρα στη κοινή γνώμη που οι ίδιοι φανάτισαν τα προηγούμενα χρόνια, με τα στερεότυπα για τους ανοργάνωτους και διεφθαρμένους Νότιους.

Έτσι το ελληνικό σενάριο επαναλαμβάνεται σε μεγέθυνση, όπως τα εξώφυλλά του crash και του focus στην είσοδο της έκθεσης: προκλητικές δηλώσεις, απειλές και πιέσεις, πλήρης αγνόηση των αποτελεσμάτων και της λαϊκής ετυμηγορίας με τον διορισμό ενός τεχνοκράτη, πρώην υπαλλήλου του ΔΝΤ στη θέση του πρωθυπουργού, ότι δηλαδή ρίχνει νερό στο μύλο των Ιταλών ευρωσκεπτικιστών.
Η γερμανική κυβέρνηση κερδίζει προσωρινά από τη κρίση, καθώς κάθε φορά που έρχονται κακά νέα από την Αθήνα ή τη Ρώμη δανείζεται φθηνότερα, την ίδια στιγμή που αρνείται να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις εξισορρόπησης για τη διατήρηση της ευρωζώνης. Αποταμιεύει στον εύθραστο, πήλινο κουμπαρά της, αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους, σύμφωνα με την παλιά καλή γερμανική αρετή.