Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι η ΠΓΔΜ αποκτά πρόσβαση στην ελληνική ΑΟΖ με τη συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ; (εικόνες – video)
Συγκεκριμένα, προβληματισμό εξέφρασε για το άρθρο 13 της συμφωνίας Ελλάδας και ΠΓΔΜ από το βήμα της Βουλής ο βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Γιάννης Μανιάτης, δημιουργώντας τίτλους δημοσιευμάτων που έκαναν λόγο ακόμη και για παραχώρηση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης.
Ο βουλευτής υποστήριξε στην ομιλία του:
Αρχικά να αναφέρουμε ότι το άρθρο 13 της νέας συμφωνίας Ελλάδας και ΠΓΔΜ δεν είναι κάτι καινούργιο. Υπάρχει από την Ενδιάμεση Συμφωνία που υπεγράφη στη Νέα Υόρκη στις 13 Σεπτεμβρίου 1995, μεταξύ των Υπουργών των Εξωτερικών Ελλάδας και Π.Γ.Δ.Μ, κυρίων Παπούλια και Crvenkovski αντίστοιχα, και ισχύει μέχρι σήμερα.
Στην παρακάτω εικόνα βλέπουμε το άρθρο 13, αριστερά στην Ενδιάμεση Συμφωνία 1995, και δεξιά τη νέα συμφωνία Ελλάδας και ΠΓΔΜ.
Έτσι καταλαβαίνουμε ότι δεν αλλάζει τίποτα με τη νέα συμφωνία, από το 1995, αναφορικά με το δίκαιο της θάλασσας.
Απευθυνθήκαμε στον Αντιναύαρχο Στυλιανό Πολίτη, ο οποίος έχει εκπονήσει διδακτορικό με τίτλο «Το νομικό καθεστώς των περικλείστων κρατών σύμφωνα με τη νέα Σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας»
Σύμφωνα με όσα μας ανέφερε ο αντιναύαρχος, η Ελλάδα δεν έχει οριοθετήσει μέχρι σήμερα ΑΟΖ, έτσι τα χωρικά της ύδατα έχουν την παρακάτω εικόνα (αριστερά με 6 ναυτικά μίλια και δεξιά με 12).
Το λευκό στις παραπάνω εικόνες είναι διεθνή ύδατα και εφαρμόζεται η ελευθερία ναυσιπλοΐας καθώς και της αλιείας. Με δύο λόγια, όσο η Ελλάδα δεν οριοθετεί ΑΟΖ όλα τα κράτη (και η ΠΓΔΜ) έχουν δικαίωμα να ψαρεύουν στα διεθνή ύδατα χωρίς κανένα έλεγχο και περιορισμό.
Όταν η Ελλάδα οριοθετήσει ΑΟΖ, η ΠΓΔΜ θα έχει δικαίωμα μόνο στο περίσσευμα της αλιείας, και αυτό μετά από επιμέρους συμφωνία με την Ελλάδα που θα ορίζει αυτό το περίσσευμα, ενώ σήμερα δεν υπάρχει κανένα όριο ή έλεγχος στα διεθνή ύδατα. Το δικαίωμα της ΠΓΔΜ περιορίζεται αποκλειστικά στα αλιεύματα, και σε καμιά περίπτωση στους μη ζωικής πρoέλευσης πόρους (πετρέλαιο φυσικό αέριο κτλ)
Λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε στο άρθρο του Αντιναυάρχου Στυλιανού Πολίτη με τίτλο «Η ΑΟΖ και τα δικαιώματα άλλων κρατών σ’ αυτή».
Σύμφωνα με τα παραπάνω οι ισχυρισμοί που εμφανίστηκαν σε διάφορα δημοσιεύματα κρίνονται τουλάχιστον υπερβολικοί, αφού το άρθρο 13 υπάρχει από το 1995 και σύμφωνα με το δίκαιο της Θάλασσας είμαστε υποχρεωμένοι από τη στιγμή που θα ορίσουμε ΑΟΖ να παρέχουμε το πλεόνασμα της αλιείας σε περίκλειστα κράτη. Αλλά, και υπό τις παρούσες συνθήκες οποιοδήποτε κράτος έχει δικαίωμα αλιείας και διέλευσης στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου.
Ακολουθεί η ενημερωτική επιστολή που μας έστειλε ο Αντιναύαρχος.
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ
Δικαιώματα -Υποχρεώσεις Παρακτίου Κράτους και άλλων Κρατών
(Σύμφωνα με τη νέα Σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας)
Αποκλειστική οικονομική ζώνη είναι μια περιοχή που αρχίζει αμέσως μετά τη χωρική θάλασσα. Η ζώνη αυτή περιλαμβάνει τον υδάτινο χώρο, το βυθό της θάλασσας και το υπέδαφός του. Σε έκταση μπορεί να φθάνει μέχρι την απόσταση των διακοσίων μιλίων από εκεί που μετρά το παράκτιο κράτος τη χωρική του θάλασσα. Ο βυθός και το υπέδαφος αυτής της περιοχής διέπεται από το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας όπου το παράκτιο κράτος έχει σε όλες τις περιπτώσεις κυριαρχικά δικαιώματα για εξερεύνηση και εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της. Γενικά τo παράκτιο κράτoς στην δική του απoκλειστική oικoνoμική ζώνη έχει δικαιώματα, δικαιoδoσίες, καθώς και υπoχρεώσεις Τα δικαιώματα του είναι κυριαρχικά πoυ απoσκoπoύν στην εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση όλων των φυσικών πόρων, την παραγωγή ενέργειας από τα ύδατα, τα ρεύματα και τους ανέμους. Οι δικαιοδοσίες του είναι σχετικές με την επιστημονική έρευνα και τη δημιουργία σταθερών εγκαταστάσεων για τους σκοπούς του. Τέλος οι υποχρεώσεις του έχουν σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος, την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας γύρω από δικές του εγκαταστάσεις και κυρίως με τον πρoσδιoρισμό των αλιευτικών δυνατoτήτων τoυ σε συνδιασμό με τoν καθoρισμό τoυ επιτρεπόμενoυ oρίoυ αλιεύσεως.
Όπως αντιλαμβανόμεθα, στο καθεστώς της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης μέχρι τα διακόσια μίλια, ουσιαστικά συγχωνεύτηκε και αφομοιώθηκε το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας. Η έννοια της υφαλοκρηπίδας υπάρχει σήμερα στο διεθνές δίκαιο για κράτη σαν την Ελλάδα, που δεν έχουν ακόμα αποκλειστική οικονομική ζώνη καθώς και για μια άλλη περίπτωση που δεν μπορεί να έχει εφαρμογή στα δικά μας γεωγραφικά και γεωλογικά δεδομένα. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημάνουμε το εξής: Τα δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα υφίστανται ανεξάρτητα από την έκφραση της βουλήσεως του παρακτίου κράτους, δηλαδή είτε έχει κάνει σχετική διακήρυξη είτε όχι. Για την αποκλειστική οικονομική ζώνη όμως, δεν συμβαίνει το ίδιο. Το παράκτιο κράτος χρειάζεται να κάνει σχετική διακήρυξη για να μπορέσει να αποκτήσει εκεί τα προβλεπόμενα από το διεθνές δίκαιο δικαιώματα.
Το εύρος των διακοσίων μιλίων της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης ενός κράτους δεν εξαντλείται όταν συναντά την οικονομική ζώνη ενός άλλου κράτους. Στα σημεία δηλαδή που οι ακτογραμμές μεταξύ δύο κρατών απέχουν λιγότερο από το άθροισμα τους εύρους των αποκλειστικών τους ζωνών και αυτές συναντώνται. Τότε πρέπει να γίνει μια οριοθέτηση που στην πράξη παρουσιάζει σημαντικές δυσκολίες, ίσως και μεγαλύτερες από εκείνες της υφαλοκρηπίδας! Ειδικά για την Ελλάδα το πρόβλημα έχει πολλές πτυχές, δεδομένου ότι η Τουρκία που δεν είναι μέρος στη νέα Σύμβαση, αμφισβητεί τη δυνατότητα εφαρμογής ακόμα και του εθιμικού διεθνούς δικαίου, ισχυριζόμενη χωρίς επιστημονικά επιχειρήματα ότι ειδικά στο Αιγαίο πρέπει να ισχύει ένα ξεχωριστό νομικό καθεστώς. Το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο με μια σημαντική παράληψη από μέρους μας: δεν έχουμε επεκτείνει τη χωρική μας θάλασσα μέχρι το νόμιμο όριο των δώδεκα ναυτικών μιλίων από τις ακτογραμμές μας για να μπορέσει να προσδιορισθεί επακριβώς η προς οροθέτηση περιοχή γιατί όπως είπαμε η αποκλειστική οικονομική ζώνη ξεκινά εκεί που τελειώνει η χωρική θάλασσα. (Η επέκταση αυτή μπορεί να γίνει απλά με την έκδοση ενός Προεδρικού Διατάγματος, μετά πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου. Η οριοθέτηση της χωρικής θάλασσας είναι απλούστατη γιατί δεν είναι απαραίτητη μια διεθνής συμφωνία ούτε χρειάζεται κάποια δικαστική απόφαση ή κάτι άλλο. Αρκεί η εφαρμογή της μέσης γραμμής).
Σημαντική υποχρέωση του παρακτίου κράτους είναι ο πρoσδιoρισμός των αλιευτικών δυνατoτήτων τoυ και ο καθoρισμός τoυ επιτρεπόμενoυ oρίoυ αλιεύσεως. Η διαφορά μας δίνει το πλεόνασμα το οποίο έχουν δικαίωμα να αλιεύουν άλλα κράτη της ιδίας περιοχής. Ποια είναι αυτά τα κράτη; Τα περίκλειστα και τα γεωγραφικώς μειονεκτούντα. Περίκλειστα είναι τα κράτη που δεν βρέχονται από θάλασσα. Στην τρίτη Διάσκεψη για το δίκαιο της θάλασσας εμφανίσθηκαν 29, από τα 30 κράτη άνευ ακτών πoυ υπήρχαν τότε. Σήμερα, με την κατάρρευση τoυ παραπετάσματoς και τη διάλυση της Σoβιετικής Ενώσεως και της Γιουγκοσλαβίας τα κράτη αυτά έγιναν 42. Ανάμεσα τους και το γειτονικό μας κράτος με πρωτεύουσα τα Σκόπια! Γεωγραφικώς μειονεκτούντα είναι κράτη που μπορεί να βρέχονται ακόμα και από κλειστές ή ημίκλειστες θάλασσες και ανήκουν σε μια από τις παρακάτω κατηγορίες: στην πρώτη κατηγορία κατατάσσονται, τα κράτη που λόγω της γεωγραφικής μορφολογίας τους δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες διατροφής σε ψάρια ενός μέρους ή και του συνόλου του πληθυσμού τους και γι’ αυτό κατ’ ανάγκη εξαρτώνται άμεσα από την αλιεία στις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες άλλων κρατών της περιοχής ή υποπεριοχής τους. Στην δεύτερη κατηγορία, κατατάσσονται αυτά που δεν μπορούν να διεκδικήσουν δικές τους αποκλειστικές οικονομικές ζώνες. Στην τρίτη Διάσκεψη εμφανίσθηκαν 26 γεωγραφικώς μειονεκτούντα κράτη. Ανάμεσα τους η Ελλάδα, η Βουλγαρία και η Τουρκία!
Η συμμετoχή των γεωγραφικώς μειονεκτούντων κρατών αλλά και των περικλείστων σε αποκλειστικές ζώνες βασίζεται σε διατάξεις της Συμβάσεως μη αυτoδύναμης εφαρμoγής. Γι’ αυτό απαιτείται η σύναψη συμφωνιών για τoν καθoρισμό των όρων και των τρόπων της συμμετoχής με σκοπό την προστασία των οικονομικών συμφερόντων του παράκτιου κράτους. Πρέπει απαραίτητα να ληφθεί υπόψη η έκταση συμμετοχής που μπορεί ήδη να έχουν αυτά τα κράτη σε άλλες αποκλειστικές οικονομικές ζώνες και γενικά να ληφθούν υπόψη όλες oι oικoνoμικές και γεωγραφικές συνθήκες. Τα περίκλειστα κράτη καθώς και τα γεωγραφικώς μειoνεκτoύντα δεν μπορούν να μεταβιβάζουν τα αλιευτικά τoυς δικαιώματα σε τρίτα κράτη χωρίς τη συμφωνία όλων των ενδιαφερoμένων κρατών. Μπορούν όμως να δέχονται κάθε είδoυς τεχνική βoήθεια τόσo από τρίτα κράτη όσo και από διεθνείς oργανισμoύς. Κατά τα άλλα έχoυν τις υπoχρεώσεις πoυ έχει κάθε κράτoς τo oπoίo συμμετέχει στην εκμετάλλευση μιας ξένης απoκλειστικής oικoνoμικής ζώνης, να σέβoνται δηλαδή και να εφαρμόζoυν τα μέτρα διατήρησης των βιoλoγικών πόρων της απoκλειστικής oικoνoμικής ζώνης, σύμφωνα με τoυς νόμoυς και τoυς κανoνισμoύς τoυ παράκτιoυ κράτoυς και γενικά να σέβονται όλα τα δικαιώματα τoυ παράκτιoυ κράτoυς.
Όπως είδαμε η Χώρα μας συνορεύει με τέτοια κράτη ενώ υπάρχουν και άλλα στην ευρύτερη περιοχή μας. Αυτό θα πρέπει να το έχουμε υπόψη σε όσα λέγονται για μια δική μας αποκλειστική οικονομική ζώνη, καθώς είναι πολύ πιθανόν να μας ζητήσουν πρόσβαση εκεί, όπως έχουν δικαίωμα! Είμαστε έτοιμοι να διαχειριστούμε σωστά αυτό το ενδεχόμενο; Διαθέτουμε το κατάλληλο νομικό πλαίσιο; Μήπως θα έπρεπε να είχαμε δώσει μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη του αλιευτικού μας στόλου; Αναμφίβολα μια αποκλειστική οικονομική ζώνη θα ήταν ότι καλύτερο! Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά όσο νομίζουν κάποιοι που τριγυρνούν στα τηλεοπτικά κανάλια. Απαιτείται πολύ μεγάλη και καλή οργάνωση αρμοδίων υπηρεσιών, ανάλογη υποδομή και σχολαστική προετοιμασία για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που θα προκύψουν. Το πιο σημαντικό και δυσεπίλυτο ζήτημα είναι εκείνο της οριοθετήσεως και θα ήταν ασυγχώρητο λάθος να ξεκινήσουμε όλα αυτά χωρίς να έχει προηγηθεί η επέκταση της χωρικής μας θάλασσας στα δώδεκα μίλια.
Αντιναύαρχος ε.α. Δρ. Στυλιανός Πολίτης
Πηγή: ellinikahoaxes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου