Ναι, ο Τσίπρας έδειξε και πατριωτισμό και σθένος. Και στάθηκε με παρρησία απέναντι στους λογής λογής ψευδοπατριώτες που δεν διστάζουν να εμπορεύονται τον πατριωτισμό, για να αποκομίσουν κομματικά οφέλη...

 
Σκίτσο του  Soter
Πηγή: skitso.gr

Διαχρονικός και διακομματικός λαϊκισμός

Συντάκτης:  Μιχάλης Παπαπέτρος*

---

Στις 15 του Ιούνη του 2015 είχα αρθρογραφήσει σχετικά με τον τρόπο που ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας χειριζόταν τα θέματα της οικονομίας και όχι μόνον. Στο άρθρο εκείνο, με τίτλο «Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει την Ελλάδα στα ζάρια», είχα ασκήσει στον Αλέξη Τσίπρα σκληρή κριτική, γιατί τότε χειριζόταν τα θέματα με ιδεοληψίες, που όχι μόνον δεν έβγαζαν την Ελλάδα από το οικονομικό βάραθρο, αλλά τη βύθιζαν πιο βαθιά.
Από τότε άλλαξαν πολλά. Η ελληνική κυβέρνηση, αφήνοντας πίσω της τα εύκολα λόγια, τον λαϊκισμό και τη δημαγωγία, που περίσσευε την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ ανήλθε στην εξουσία, βρέθηκε αντιμέτωπη με τα πραγματικά διλήμματα. Εγραφα στις 15.6.2015:
«Το δίλημμα του κ. Τσίπρα είναι ότι είτε θα υπογράψει μια συμφωνία απείρως χειρότερη από αυτήν που καταριόταν ή θα προκαλέσει ρήξη με ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας. Δύσκολο το δίλημμα, αλλά θα πρέπει να διαλέξει αν προέχει η Ελλάδα ή το κόμμα. Ελπίζω να επιλέξει το πρώτο. Γιατί κανένας δεν του έδωσε το δικαίωμα, είτε συνειδητά είτε με τις παραλείψεις του, να οδηγήσει στο Grexit και τη φτωχοποίηση».
Μετά την ψήφιση από τη Βουλή του 3ου Μνημονίου, το οποίο στήριξαν με υπευθυνότητα η Νέα Δημοκρατία, η Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι, τα πράγματα άλλαξαν.
Ο Αλέξης Τσίπρας πολιτεύτηκε με πολύ περισσότερο πραγματισμό και υπευθυνότητα. Ήταν από τότε που τα πράγματα άρχισαν να μπαίνουν στη σειρά, με αποτέλεσμα, επιτέλους, η μηχανή της ελληνικής οικονομίας να αρχίσει να δουλεύει, οι δείκτες να βελτιώνονται σημαντικά (μείωση ανεργίας, πλεονάσματα και υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης) και η χώρα να βρίσκεται μία ανάσα από την έξοδο από τα μνημόνια και τη σταδιακή άνοδο του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων, για να καλυφθεί το χαμένο έδαφος.
Δυστυχώς, τις πρακτικές του παλαιού ΣΥΡΙΖΑ άρχισαν να υιοθετούν η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Ισοπεδωτική κριτική, αρνητική προσέγγιση σε όλα τα ζητήματα και κυρίως θέσεις διαμετρικά αντίθετες από αυτές που υιοθετούσαν όταν κυβερνούσαν. Και είναι τραγικό, σε μια χώρα που αγωνίζεται για την επιβίωσή της, να υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που να προβάλλουν το κομματικό ή ακόμα και το ατομικό συμφέρον έναντι του συμφέροντος της χώρας.
Η ίδια νοοτροπία διαπερνά τη Νέα Δημοκρατία και στο θέμα της Συμφωνίας με τη Βόρεια Μακεδονία. Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης απαρνείται την πολιτική του κόμματός του από το 1992. Απαρνείται κυρίως τον πατέρα του, πρώην πρωθυπουργό, που με πατριωτισμό και καθαρότητα έθεσε το πλαίσιο ενός έντιμου συμβιβασμού με τα Σκόπια, κάτι για το οποίο τον ανέτρεψε ο Σαμαράς, ο οποίος σήμερα, συνεπής στις εθνικιστικές του προσεγγίσεις, βαδίζει χέρι χέρι με τον Κυριάκο Μητσοτάκη!
Το πλαίσιο του πατέρα Μητσοτάκη είναι αυτό που εφάρμοσαν ο Τσίπρας και ο Κοτζιάς. Και μέσα από τη διαπραγμάτευση το βελτίωσαν ακόμα περισσότερο, παρά το γεγονός ότι, ως αποτέλεσμα της μυωπικής πολιτικής που ακολουθήθηκε όλα αυτά τα χρόνια, τα πράγματα χειροτέρεψαν και σήμερα 140 χώρες τους αναγνωρίζουν ως «Μακεδονία» σκέτη. Είναι φανερό ότι ο αρχηγός της Ν.Δ., για να διατηρήσει τη συνοχή του κόμματός του, στο οποίο πρωταγωνιστεί πλέον μια πολύ ισχυρή ακροδεξιά πτέρυγα, έβαλε την Ελλάδα σε δεύτερη μοίρα. Κρίμα και πάλι κρίμα.
Δυστυχώς και η κ. Γεννηματά ακολουθεί τα χνάρια της Ν.Δ. Με μια μυωπική πολιτική, ουσιαστικά μετατρέπεται σε δεκανίκι για να κυβερνήσει η Ν.Δ. (μόνη της αυτή τη φορά) και απαλλοτριώνει τις ιδεολογικές διαφορές του Κινήματος Αλλαγής, στον βωμό ενός ρεβανσισμού που κοντόφθαλμα θέλει να τιμωρήσει τον Τσίπρα.
Την ίδια ώρα, παρά τις σοβαρές μου ενστάσεις με επιλογές της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης, θέλω να χαιρετίσω τον εξόχως πατριωτικό τρόπο που ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Κοτζιάς χειρίστηκαν το όλο θέμα. Αγνοώντας το κόστος, κατοχύρωσαν όλα τα νόμιμα και λογικά συμφέροντα της Ελλάδας, και μέσα από τη συμφωνία, αναβάθμισαν τον γεωπολιτικό ρόλο, την ασφάλεια και το διεθνές κύρος της χώρας.
Γιατί, με ανοιχτό το μέτωπο με μια απρόβλεπτη Τουρκία στο Αιγαίο, κατόρθωσαν να αποτρέψουν τη συνένωση, στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας, της «Μεγάλης» Αλβανίας και της «Μεγάλης» Βουλγαρίας και την επέκταση της τουρκικής πολιτικής επιρροής σ’ αυτές, σε βαθμό που να περικυκλώνεται η Ελλάδα.
Ναι, ο Τσίπρας έδειξε και πατριωτισμό και σθένος. Και στάθηκε με παρρησία απέναντι στους λογής λογής ψευδοπατριώτες που δεν διστάζουν να εμπορεύονται τον πατριωτισμό, για να αποκομίσουν κομματικά οφέλη. Υπό αυτή την έννοια εγώ προσωπικά είμαι έτοιμος να υπερβώ πολλές από τις αντιρρήσεις μου για την πολιτική του στο παρελθόν. Μακάρι να έδειχναν και στο Κυπριακό την ίδια αποφασιστικότητα.
*πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος της Κυπριακής Δημοκρατίας επί προεδρίας Γλαύκου Κληρίδη