Ένα τολμηρό βιβλίο

«Το υπουργείο της υπέρτατης ευτυχίας»

---

Πώς αφηγείσαι μια κατακερματισμένη ιστορία;

Με το να γίνεσαι σταδιακά ο καθένας.

Όχι.

Με το να γίνεσαι σταδιακά το καθετί.

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΤΑΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ μάς οδηγεί σ’ ένα εσωτερικό ταξίδι που διαρκεί πολλά χρόνια – από τις πολυπληθείς γειτονιές του Παλαιού Δελχί και τα λαμπερά πολυκαταστήματα της εκκολαπτόμενης νέας μητρόπολης μέχρι τα χιονισμένα βουνά και τις κοιλάδες του Κασμίρ και πέρα, όπου ο πόλεμος είναι ειρήνη και η ειρήνη πόλεμος, και πότε πότε «κηρύσσεται κανονικότητα».

Η Αντζούμ, που ήταν Αφτάμπ, ξετυλίγει ένα ξεφτισμένο περσικό χαλί σε ένα νεκροταφείο που αποκαλεί σπίτι. Ένα μωρό εμφανίζεται ξαφνικά, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, σε έναν σωρό από σκουπίδια στο πεζοδρόμιο. Η αινιγματική Τίλο είναι τόσο παρούσα όσο και απούσα στη ζωή των τριών αντρών που την αγάπησαν.  

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΤΑΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ είναι μια οδυνηρή ιστορία αγάπης και ταυτόχρονα μια αποφασιστική διαμαρτυρία, που γράφεται με ψιθύρους και κραυγές, με δάκρυα και μερικές φορές με γέλια. Οι ήρωές της είναι άνθρωποι που έχουν συντριβεί από τον κόσμο όπου ζουν και στη συνέχεια σώθηκαν από αγάπη και από ελπίδα. Για τον λόγο αυτόν, όσο εύθραυστοι κι αν είναι, δεν παραδίδονται ποτέ. Αυτό το γοητευτικό, υπέροχο βιβλίο επινοεί εκ νέου τι μπορεί να κάνει και να είναι ένα μυθιστόρημα. Και σε κάθε σελίδα του αποδεικνύει το χάρισμα της αφήγησης που διαθέτει η Αρουντάτι Ρόι.

Φίλιππος Φιλίππου

diastixo.gr 
Δημοσιεύτηκε 30 Μαΐου 2018 

Η Αρουντάτι Ρόι (γενν. 1961)*, κόρη μιας χριστιανής κι ενός ινδουιστή, έγινε παγκοσμίως γνωστή το 1997, όταν κέρδισε το βραβείο Booker για το μυθιστόρημα Ο θεός των μικρών πραγμάτων. Από τότε έχει εκδώσει πέντε δοκίμια για ποικίλα θέματα, πολιτικά και κοινωνικά. Το πρόσφατο μυθιστόρημά της, με τον τίτλο Το υπουργείο της υπέρτατης ευτυχίας, είναι επίσης πολιτικό και κοινωνικό, ενώ όσα συμβαίνουν σε αυτό –και συμβαίνουν πολλά εξωτικά και περίεργα, ερωτικά και εγκληματικά– συνδέονται με την πατρίδα της, τη Μητέρα Ινδία, δηλαδή όχι μόνο τη σύγχρονη, αλλά και την παλιά, εκείνην που τελούσε υπό βρετανική κατοχή και το 1947 απέκτησε την ελευθερία της, αφού χωρίστηκε σε Ινδία και Πακιστάν, Ανατολικό και Δυτικό – αργότερα το Πακιστάν, ύστερα από σύντομο πόλεμο, διαιρέθηκε σε Πακιστάν και Μπανγκλαντές. Κράμα λαών, θρησκειών και γλωσσών, η Ινδία εξακολουθεί να παραμένει μια άγνωστη χώρα για τους Ευρωπαίους, οι οποίοι πληροφορούνται τα εκεί τεκταινόμενα από τις ειδήσεις των τηλεοπτικών καναλιών και των εφημερίδων, ιδίως όταν αφορούν εγκλήματα με θύματα δημόσια πρόσωπα, όπως η δολοφονία της πρωθυπουργού Ίντιρα Γκάντι (1984), ή γεγονότα με παγκόσμια απήχηση, όπως η διαρροή αερίου στο εργοστάσιο της Union Carbide στο Μποπάλ (1984). Έτσι, έρχεται η λογοτεχνία που με συγγραφείς όπως η Ρόι συμπληρώνει τα κενά και τροφοδοτεί την κοινή γνώμη με πληροφορίες, άγνωστες εν πολλοίς, για τα παράξενα ή αλλόκοτα φαινόμενα που παρατηρούνται εκεί, τα οποία όμως αποτελούν εκφάνσεις της καθημερινότητας.
Στο βιβλίο τώρα. Η ιστορία αρχίζει στο Παλαιό Δελχί, όταν μια γυναίκα γεννάει ένα αγοράκι, το οποίο «κάτω από το αγορίστικο πουλάκι του» έχει «ένα μικρό κι ασχημάτιστο αλλά αναμφίβολα κοριτσίστικο άνοιγμα». Σύντομα, το αγοράκι ανακαλύπτει τη θηλυκή του φύση και από Αφτάμπ γίνεται Αντζούμ – η Αντζούμ, μουσουλμάνα το θρήσκευμα, είναι η κεντρική ηρωίδα του μυθιστορήματος, με αυτήν ανοίγει και με αυτήν κλείνει το βιβλίο. Θέλοντας να παραστήσει τη γυναίκα, καταφεύγει σε ειδικούς χειρουργούς και στη συνέχεια μπαίνει σ’ ένα κοινόβιο, προσφέροντας σεξουαλικές υπηρεσίες σε πελάτες. Όταν φεύγει από εκεί, καταφεύγει σ’ ένα νεκροταφείο, όπου δημιουργεί μια μικρή γειτονιά φίλων της. Κι ύστερα, γνωρίζει έναν εξεγερμένο νεαρό που πήρε μόνος του το όνομα Σαντάμ Χουσεΐν –από συμπάθεια στον εκτελεσμένο πρώην ηγέτη του Ιράκ–, που θέλει να τιμωρήσει τους δολοφόνους του πατέρα του. Τρίτο πρόσωπο στην ιστορία είναι η Τίλο, μια κοπέλα που γνώρισε τον Μούζα, όταν σπούδαζε στην Αρχιτεκτονική, και τον αγάπησε. Όταν εκείνος πέθανε, παντρεύτηκε τον Νάγκα, έναν παλιό ριζοσπάστη που γρήγορα έγινε συντηρητικός και άνθρωπος του συστήματος.

Επομένως, ο αναγνώστης οφείλει να γνωρίζει πως το παρόν βιβλίο δεν περιέχει μόνο ιστορίες αγάπης και αλτρουισμού, αλλά δείχνει και τους αγώνες των ανθρώπων για καλύτερη ζωή.

Κι όλα αυτά ανάμεσα σε ρήσεις και στίχους του Ναζίμ Χικμέτ, του Σαίξπηρ, του Ζαν Ζενέ, του Σοπενάουερ, του Σωκράτη, της Μπίλι Χόλιντεϊ, του Τζέιμς Μπόλντουιν, του Όσιπ Μαντελστάμ. Η συγγραφέας ασκεί ανελέητη κριτική εναντίον εκείνων που υποκρίνονται, εκείνων που παριστάνουν τους πιστούς και σκοτώνουν ομοθρήσκους τους (σουνίτες κατά σιιτών), εκείνων που πιστεύουν σε λείψανα και σε θαύματα (σε κάποιον ναό φυλάσσεται μια τρίχα από τα γένια του προφήτη Μωάμεθ κι όταν χάθηκε, το 1963, εκατοντάδες χιλιάδες λαού βγήκαν στους δρόμους κλαίγοντας). Επίσης, μνημονεύει περιστατικά ύψιστης ανοησίας, π.χ. τους άστεγους που κοιμούνται στις άκρες των δρόμων ταχείας κυκλοφορίας και εισπνέουν τα καυσαέρια των φορτηγών, πιστεύοντας πως είναι αντικουνουπικά και τους προστατεύουν από την επιδημία δάγκειου πυρετού.
Αναφέραμε ότι το μυθιστόρημα Το υπουργείο της υπέρτατης ευτυχίας είναι πολιτικό και κοινωνικό. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού η Αρουντάτι Ρόι είναι ένα πολιτικό ον, αγωνίστρια υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπέρ των κατωτέρων τάξεων, υπέρ της ανεξαρτησίας του Κασμίρ, κατά του εθνικισμού, κατά της ρύπανσης του περιβάλλοντος, κατά της παγκοσμιοποίησης, κατά των πυρηνικών όπλων, κατά του νεο-ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ. Η έντονη και διαρκής δράση της είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψή της και την προσαγωγή της σε δικαστήριο. Ίσως γι’ αυτό ρίχνει τα βέλη της εναντίον πολιτικών και στρατιωτικών, αλλά και της κρατικής οντότητας την οποία υπηρετούν. «Η ηλιθιοποίηση της χώρας αύξανε ταχύτητα με ρυθμούς άνευ προηγουμένου. Και μάλιστα χωρίς στρατιωτική κατοχή», γράφει. Επομένως, ο αναγνώστης οφείλει να γνωρίζει πως το παρόν βιβλίο δεν περιέχει μόνο ιστορίες αγάπης και αλτρουισμού, αλλά δείχνει και τους αγώνες των ανθρώπων για καλύτερη ζωή.
Το υπουργείο της υπέρτατης ευτυχίας
Αρουντάτι Ρόι
μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου
Ψυχογιός
576 σελ.
ISBN 978-618-01-2376-0,
Τιμή €18,80

*Αρουντάτι Ρόι - BiblioNet

 

 

Tι θα συμβεί  τον Ιούνιο στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης;

Εκθέσεις, διαλέξεις, ημερίδες, μουσική

---

Εκθέσεις, διαλέξεις, ημερίδες, μουσική περιλαμβάνει μεταξύ άλλων το πρόγραμμα εκδηλώσεων του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης (Μ. Ανδρόνικου 6, τηλ. 231 331 0201) για το μήνα Ιούνιο. Το πρόγραμμα, όπως ανακοινώθηκε, έχει ως εξής:

Παρασκευή, 01 Ιουνίου 2018 Ώρα: 20:00 ΧΩΡΟΣ: Αίθουσα Ιουλία Βοκοτοπούλου ΕIΣΟΔΟΣ ΕΛΕYΘΕΡΗ Εγκαίνια περιοδικής έκθεσης «Ο Οδυσσέας στον Άδη» του Νίκου Βισκαδουράκη. Πρόκειται για 61 ζωγραφικά έργα που έχουν θέμα τους την Οδύσσεια και πιο συγκεκριμένα την ραψωδία λ΄, γνωστή και ως Νέκυια. Τα έργα μέσα από το διακριτό εικαστικό ιδίωμα του καλλιτέχνη αποτυπώνουν την ιστορία της καθόδου του Οδυσσέα στον Άδη. Η ιδέα της καθόδου ενός θνητού στον Κάτω Κόσμο και η επιστροφή του στον κόσμο των ζωντανών δεν είναι απλώς ένας ακόμη μύθος. Αποτυπώνει την πολυεπίπεδη σχέση του ανθρώπου με τον θάνατο και τους νεκρούς. Ο καλλιτέχνης μελέτησε την Οδύσσεια και δημιούργησε με τη σειρά του έργα ξεκινώντας από μία, θα έλεγε κανείς, συναισθηματική αφετηρία. Έτσι, δεν θα τον βρούμε να εικονογραφεί τις συμμετρικές σκηνές του Ομήρου: άνδρες-γυναίκες, παρελθόν-παρόν. Ο Βισκαδουράκης αποστασιοποιείται, εκφράζει γνήσιες ιδέες, και συγκινήσεις και δεν αναλώνεται στην εμφάνιση του τελικού αποτελέσματος. Είναι ένα παράδειγμα τέχνης που κινείται στις παρυφές και όχι στο κέντρο της αφήγησης, που αναπτύσσει το περιθώριο και τη δική του αισθητική. Διάρκεια έκθεσης: 01 Ιουνίου – 08 Ιουλίου 2018

Τετάρτη, 06 Ιουνίου 2018 ΩΡΑ: 20:30 ΧΩΡΟΣ: Φουαγιέ ΕIΣΟΔΟΣ ΕΛΕYΘΕΡΗ Επετειακή εκδήλωση Εκδήλωση για την 100η επέτειο της 1ης Ανεξαρτησίας της Δημοκρατίας της Αρμενίας. Κεντρική ομιλία από τον συγγραφέα Σάββα Καλεντερίδη, με θέμα: Από τη Μάχη του Σαρνταραμπάτ στην ίδρυση της 1ης Ανεξαρτησίας της Δημοκρατίας της Αρμενίας. Συμμετέχουν η Μικτή Χορωδία ΟΤΕ Θεσσαλονίκης και η Παιδική Χορωδία του Αρσάκειου Δημοτικού Σχολείου, υπό την Διεύθυνση του Ηρακλή Παναγόπουλου. Απαγγέλουν οι: Αστγίκ Γκαναπετιάν, η Αρμενική Νεολαία Θεσσαλονίκης και οι μαθητές του Αρμενικού Σχολείου. Χορεύει το συγκρότημα «ΜΑΣΙΣ» Αρμενικούς Παραδοσιακούς χορούς. Συνδιοργάνωση: Αρμενική Εθνική Επιτροπή, Αρμενικός Πολιτιστικός Σύλλογος «ΧΑΜΑΣΚΑΪΝ», Σύνδεσμος Αποφοίτων Ωδείων Θεσσαλονίκης, Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης

Πέμπτη 07 έως Κυριακή 10 Ιουνίου 2018 ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΠΡΟΕΓΓΡΑΦΗ Πράσινες Πολιτιστικές Διαδρομές Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, συμμετέχοντας και φέτος στην πανελλήνια εκστρατεία «Πράσινες Πολιτιστικές Διαδρομές» της Διεύθυνσης Αρχαιολογικών Μουσείων, Εκθέσεων και Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων του ΥΠΠΟΑ, διοργανώνει εκπαιδευτικές δράσεις για παιδιά και γονείς. Οι δράσεις αυτές εντάσσονται στο γενικότερο πνεύμα του προγράμματος, που αφορά στην ευαισθητοποίηση των πολιτών κάθε ηλικίας για την προστασία και ανάδειξη του φυσικού περιβάλλοντος και του πολιτιστικού πλούτου της χώρας. Ο φετινός εορτασμός στο ΑΜΘ έχει τον τίτλο: «Παν, ο σκανταλιάρης θεός» Την Πέμπτη 7 και την Παρασκευή 8 Ιουνίου, σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Θεσσαλονίκης, θα λειτουργήσει εκπαιδευτικό πρόγραμμα για σχολικές μονάδες σχετικό με τον Πάνα στη Μακεδονία και στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Το Σάββατο 9 και την Κυριακή 10 Ιουνίου (ώρα 11.30-12.30) θα υλοποιηθεί πρόγραμμα για οικογένειες με παιδιά από 6 έως 12 ετών, το οποίο περιλαμβάνει αφήγηση μύθων σχετικών με το παραπάνω θέμα από την Action Art/Εικαστική Δράση και τη Ροδάνθη Δημητρέση. Η συμμετοχή στις δράσεις είναι δωρεάν. Απαραίτητη η προεγγραφή και η δήλωση συμμετοχής. Τ. 2313 310201 & 244 (Δευτ-Παρ. 08.00 έως 15.00)

Σάββατο 9 Ιουνίου, 09.30 Αιθ. Μ. Ανδρόνικος, Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης Κυριακή 10 Ιουνίου, 10.00 Αιθ. Γ. βελένης, Μουσείο Αρχαίας Αγοράς ΕIΣΟΔΟΣ ΕΛΕYΘΕΡΗ Επιστημονική Διημερίδα  «The work of magic art» ιστορία, χρήσεις και σημασίες του μνημείου Incantadas της Θεσσαλονίκης Οι Ιncantadas ή Μαγεμένες, οι αμφίγλυφοι πεσσοί μίας ρωμαϊκής κιονοστοιχίας της Θεσσαλονίκης που το 1864 μεταφέρθηκαν από τον Εμμανουέλ Μιλλέρ στο Λούβρο, είναι το θέμα της επιστημονικής διημερίδας που συνδιοργανώνουν το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, η Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης και το Εργαστήριο Ιστορίας της Τέχνης του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Η διημερίδα, αποσκοπεί σε μία συνολική αποτύπωση του ερευνητικού προβληματισμού γύρω από την ιστορία, την ερμηνεία, τις περιπέτειες, τις χρήσεις και τη σημασία του γλυπτικού αυτού συνόλου. Μέσα από ποικίλες προσεγγίσεις (αρχαιολογική, ανθρωπολογική, μουσειολογική, φιλολογική, ιστορική και άλλες), η διημερίδα φιλοδοξεί να αναδείξει την ιστορία των Incantadas, αυτών των προϊόντων μαγείας σύμφωνα με τους περιηγητές του 18ου αιώνα Stuart και Revett, αφορμή προβληματισμού τόσο για την ερμηνεία όσο και για τη διαχείριση και πρόσληψη της αρχαιολογικής κληρονομιάς στην κοινωνία της Θεσσαλονίκης από τα ρωμαϊκά χρόνια μέχρι σήμερα. Συνδιοργάνωση: Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλης, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Τετάρτη, 20 Ιουνίου 2018 ΩΡΑ: 20:00 ΧΩΡΟΣ: Φουαγιέ ΕIΣΟΔΟΣ ΕΛΕYΘΕΡΗ Συναυλία Στο πλαίσιο εορτασμού της Ευρωπαϊκής Ημέρας Μουσικής διοργανώνεται συναυλία της ορχήστρας εγχόρδων «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΜΕΡΑΤΑ» με έργα: Bach, Mozart, Mendelssohn, Barber, υπό τη διεύθυνση του Αρχιμουσικού και Δικηγόρου Γιώργου Κωνσταντινίδη Συνδιοργάνωση: Σύνδεσμος Αποφοίτων Ωδείων Θεσσαλονίκης, Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης

Πέμπτη, 21 Ιουνίου 2018 ΩΡΑ: 19:00 ΧΩΡΟΣ: Εκθεσιακοί χώροι ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΔΗΛΩΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ Ευρωπαϊκή Ημέρα Μουσικής Με την ευκαιρία της Ευρωπαϊκής Ημέρας Μουσικής και της Παγκόσμιας Ημέρας Προσφύγων το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης διοργανώνει εκδήλωση με θέμα «Γνωρίζοντας την Αρχαία Ελληνική Μουσική». Η εκδήλωση πραγματοποιείται σε συνεργασία με τον καθηγητή μουσικολογίας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΑΠΘ κ. Ιωάννη Καϊμάκη και το μουσικό σύνολο «Μεσογειακά Ηχοχρώματα». Θα υπάρξει θεματική ξενάγηση στους εκθεσιακούς χώρους για τα αρχαία μουσικά όργανα από τον αρχαιολόγο του ΑΜΘ Χαράλαμπο Τσούγγαρη. Σε κάθε στάση της ξενάγησης οι Ιωάννης Καϊμάκης και Κώστας Παπάς θα παρουσιάσουν τον ήχο των εικονιζόμενων μουσικών οργάνων, χρησιμοποιώντας αντίγραφα αρχαίων και παραδοσιακών αερόφωνων και μεμβρανόφωνων οργάνων, με τη συνοδεία της Ελένης Χατζηευαγγέλου στο τραγούδι. Την εκδήλωση θα παρακολουθήσουν οικογένειες προσφύγων και είκοσι επιπλέον άτομα κατόπιν τηλεφωνικής κράτησης στα τηλέφωνα Τ. 2313 310201 & 273 (Δευτ-Παρ. 08.00 έως 15.00)

Πέμπτη, 21 Ιουνίου 2018 ΩΡΑ: 09:00 – 12:30 ΧΩΡΟΣ: Αίθριο Εθελοντική αιμοδοσίαΜε αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων εθελοντικής αιμοδοσίας των υπαλλήλων του Υπουργείου Πολιτισμού στην Βόρεια Ελλάδα, διοργανώνεται στο αίθριο του ΑΜΘ εθελοντική αιμοδοσία και συλλογή φαρμάκων, τα οποία θα διατεθούν στα κοινωνικά φαρμακεία της πόλης.

Τρίτη, 26 Ιουνίου 2018 ΩΡΑ: 19:00 ΧΩΡΟΣ: Αιθουσα Μ. Ανδρόνικος ΕIΣΟΔΟΣ ΕΛΕYΘΕΡΗ Μουσείο και Κοινωνία Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης με αφορμή την «Παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών και της παράνομης διακίνησής τους» διοργανώνει ενημερωτική εκδήλωση με τις ακόλουθες ομιλίες: Ναρκωτικά και επιπτώσεις στην κοινωνία Ομιλητής: Πέτρος Γούλας, Αστυνόμος Β΄ της Υποδιεύθυνσης Δίωξης Ναρκωτικών Θεσσαλονίκης Ισχύουσες Πολιτικές κατά των εξαρτήσεων Ομιλητής: Δρ. Κωνσταντίνος Γαζγαλίδης, Συντονιστής Διευθυντής Εξαρτήσεων Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, Συντονιστής Μονάδων & Υπηρεσιών ΟΚΑΝΑ Β.Ε. Ναρκωτικά: Η διεθνής πραγματικότητα Ομιλητής: Φαίδων Καλοτεράκης, Ειδικός Βοηθός Διευθυντή ΚΕΘΕΑ, Διεθνής Επιστημονικός Σύμβουλος του γραφείου του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά και την Εγκληματικότητα Ουσίες και εξάρτηση, βιολογικοί και ψυχολογικοί παράγοντες Ομιλητής: Οδυσσέας Κυριαζής, Ψυχίατρος, υποψήφιος Δρ. Α.Π.Θ.

Πιτερ Μπριγκελ ο πρεσβύτερος : ο ζωγράφος της αλληγορίας και της ηθογραφίας

Πίτερ Μπρίγκελ ο πρεσβύτερος (1525-1569) - Βικιπαίδεια

 ΑΝΑΛΥΟΝΤΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΤΩΝ ΑΠΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Dr. Vida  Hull 

Professor - Art Historian 

ETSU Online Programs - http://www.etsu.edu/online Northern Renaissance

30 αριστουργήματα του Πέτερ Μπρέγκελ του πρεσβύτερου σε υψηλή ανάλυση ...

Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος

Σκίτσο : Ε. Ξένου (tovima.gr)
Λεζάντα :gerontakos

Τσιμπολογώντας από την Ακροδεξιά αλλά και αλα καρτ καταγγέλλοντάς την

Οι στρατηγικές χρήσεις της Ακροδεξιάς

Πηγή: efsyn.gr

 Συντάκτης:  Κύρκος Δοξιάδης *

---

Τόσο η δημόσια τηλεόραση όσο και η κυβέρνηση έχουν δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην επίθεση που δέχτηκε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, από τραμπούκους της Ακροδεξιάς, πριν από μερικές μέρες. Πολύ σωστά πράττουν, κατά την άποψή μου. Δεν επρόκειτο απλώς για ένα εξαιρετικά δυσάρεστο, αλλά κατά τα άλλα μάλλον δευτερεύουσας σημασίας περιστατικό.
Η σπουδαιότητα του ζητήματος δεν περιορίζεται σε διαστάσεις καθαρά νομικές (διαπράχθηκε σοβαρή εγκληματική ενέργεια) και ανθρωπιστικές (απειλήθηκε έμπρακτα η σωματική ακεραιότητα και η ζωή ενός ανθρώπου). Ακόμη και αν δεν υπήρχαν -σύμφωνα και με τη Δικαιοσύνη- σαφείς ενδείξεις για οργανωμένο σχέδιο, το περιστατικό είναι αποκαλυπτικό ως προς τον γενικότερο ρόλο της Ακροδεξιάς στη σύγχρονη Ελλάδα.
Πρώτα απ’ όλα, έχει κάποια σημασία η επιλογή του στόχου της επίθεσης. Ο Γιάννης Μπουτάρης, από τη μια, ούτε ανήκει στην Αριστερά ούτε έχει την οποιαδήποτε οργανική διασύνδεση με αυτήν -προέρχεται άλλωστε από τον επιχειρηματικό χώρο και ως επιχειρηματίας ήταν αρχικά γνωστός. Από την άλλη, όμως, έχει «σταμπαριστεί» για τις προοδευτικές του απόψεις σε αρκετά κοινωνικά ζητήματα, καθώς και στα «εθνικά θέματα» -ιδίως για την αντι-εθνικιστική του στάση στο Μακεδονικό.
Με αυτές του τις δύο ιδεολογικές ταυτότητες λοιπόν -όχι αριστερός, αλλά προοδευτικός κατά τα άλλα-, είναι ο «ιδανικός» πολιτικός στόχος της Ακροδεξιάς: ξυλοκοπώντας τον, η Ακροδεξιά προβάλλει το «αγνό» ιδεολογικό της πρόσωπο. Προωθεί τη δική της ταυτότητα με τρόπο ώστε να μην μπορεί να κατηγορηθεί ως όργανο κάποιου αστικού κόμματος ή του συστήματος γενικότερα. Δεν αυτο-ορίζεται ούτε κομματικά ούτε ως αντι-Αριστερά, αλλά άκρως επιθετικά εναντίον οιουδήποτε τολμά να αμφισβητεί το τρίπτυχο «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» και τα συναφή ρατσιστικά ιδεολογήματα.
Επιπλέον, όμως, η συγκεκριμένη επίθεση είναι καινοφανής, υπό την έννοια ότι αποτελεί κραυγαλέα ένδειξη της αποθράσυνσης της Ακροδεξιάς στη χώρα μας. Πρόσφατα, οι ενδείξεις αυτού του είδους ήταν πολλές, αλλά περιορίζονταν σε λεκτικές διατυπώσεις ή σε επιθέσεις εις βάρος ιδεολογικοπολιτικά ανίσχυρων κοινωνικών ομάδων (προσφύγων και μεταναστών κυρίως). Μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, πρώτη φορά η Ακροδεξιά προέβη σε τόσο βίαιη επιθετική ενέργεια εναντίον δημόσιου προσώπου και μάλιστα σε δημόσιο χώρο, με αστυνομία και τηλεοπτικές κάμερες παρούσες.
Παρ’ όλη την «καθαρότητα» των ιδεολογικών της προθέσεων που επιθυμεί να επιδείξει η Ακροδεξιά, η εντυπωσιακή αποθράσυνσή της μας επιτρέπει, επομένως, να διατυπώσουμε κάποιες υποθέσεις για τρεις αλληλένδετους τρόπους με τους οποίους η ενίσχυση της Ακροδεξιάς αποβαίνει χρήσιμη για το ευρύτερο νεοφιλελεύθερο (κυρίως) κοινωνικοπολιτικό καθεστώς, στο πλαίσιο των γενικών στρατηγικών στοχεύσεων του τελευταίου.

• (α) Η Ακροδεξιά στη θεωρία των δύο άκρων. Η εν λόγω θεωρία είναι, βέβαια, «παλιός μας γνώριμος» στα χρόνια της μνημονιακής Ελλάδας. Με την επίθεση, όμως, στον Γιάννη Μπουτάρη, η θεωρία των δύο άκρων «πήρε τα πάνω της» με τρόπο που αναλογεί στην αποθράσυνση της ίδιας της Ακροδεξιάς. Στις αμέτρητες αντιδράσεις αυτού του τύπου από καθεστωτικούς δημοσιογράφους και πολιτικούς, η επίκληση της συγκεκριμένης θεωρίας δεν αποσκοπεί απλώς στην αμαύρωση της Αριστεράς, αλλά και στη δικαίωση -με λιγότερο ή περισσότερο έμμεσο τρόπο- της Ακροδεξιάς. Υπάρχει μια υπόρρητη παραδοχή ότι ο «κόσμος» δικαιολογημένα αντιδρά με τόση «αγανάκτηση», έστω και αν, στη συγκεκριμένη περίπτωση του Γιάννη Μπουτάρη, επέλεξε λάθος στόχο για να εκδηλώσει την «αγανάκτησή» του.
• (β) Η Ακροδεξιά ως η μόνη εφικτή «εναλλακτική». Στην προκειμένη περίπτωση, φαίνεται πως ο καθεστωτικός λόγος κάνει μια εξαίρεση ως προς την περίφημη θατσερική ρήση «Δεν υπάρχει εναλλακτική» και αποδέχεται πως υπάρχει μεν μία εναλλακτική στον νεοφιλελευθερισμό, αλλά αυτή δεν είναι άλλη από την Ακροδεξιά. «'Η εμείς (οι νεοφιλελεύθεροι) ή η Ακροδεξιά», μοιάζει διαρκώς να λέει το καθεστώς στους πολίτες.
• (γ) Τέλος, η Ακροδεξιά ως alter ego. Εχουν ειπωθεί πολλά -και δικαίως- για την τάση που επικρατεί πρόσφατα ακόμη και στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας να «φλερτάρει» με ακροδεξιές θέσεις προκειμένου να απευθυνθεί σε αντίστοιχο εκλογικό ακροατήριο που φοβάται ότι θα το κερδίσει η Χρυσή Αυγή ή κάποιος άλλος ακροδεξιός πολιτικός φορέας που πιθανόν να σχηματιστεί. Υπάρχει όμως και ένα βαθύτερο ιδεολογικό επίπεδο στο οποίο εξηγείται η εν λόγω «ερωτοτροπία» και που δεν αφορά μόνο τα άμεσα εκλογικά οφέλη. Ο νεοφιλελευθερισμός, ιδίως στην πιο ακραία ατομοκεντρική και οικονομιστική του εκδοχή, έχει ανάγκη από κάποιο «συμπλήρωμα», που θα απευθύνεται στις επιθυμίες του κόσμου για συγκρότηση συλλογικών ταυτοτήτων με «υψηλά» ιδανικά. Η εύκολη και ακίνδυνη για το καθεστώς λύση είναι προφανώς τα συναφή ιδεολογήματα της θρησκοληψίας, του εθνικισμού και του ρατσισμού.

* καθηγητής της Κοινωνικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

.:BiblioNet : Δοξιάδης, Κύρκος

Οι ευγενικοί ήρωες συναντούν τον φανταστικό γιατρό

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΥΓΕΝΙΚΟΙ

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος

Το Φθινόπωρο του 1964 ο Μάνος Χατζιδάκις ηχογράφησε δύο τραγούδια σε
στίχους του Νίκου Γκάτσου, "Το σκοτεινό παράθυρο" και " Οι ήρωες είναι
πάντα ευγενικοί". Τραγούδησε ο Γιώργος Ρωμανός.
Οι δοκιμαστικές αυτές ηχογραφήσεις έγιναν για την "ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ", χωρίς
όμως τελικά να συμπεριληφθούν σ' αυτήν και εκδόθηκαν αργότερα, το 1984,
στην συλλογή "Μάνος Χατζιδάκις‎– 30 Σπάνιες Ερμηνείες 1955-1965 Νο 2"




Οι ήρωες είναι πάντα ευγενικοί.
Γεννιούνται μ’ ένα χρυσαφένιο χρώμα,
μ’ όνειρα που τους τα φτιάχνει η συννεφιά,
μ’ ελπίδες που φυτρώσαν μέσ’ στο χώμα...

Οι ήρωες δεν έχουν μυστικά.
Δεν ταξιδεύουνε ποτέ σε ξένα μέρη.
Γίνοντ’ αγάλματα ψυχρά, μα εθνικά
κι έχουν για συντροφιά τους ένα περιστέρι...

Οι ήρωες είναι πάντα ευγενικοί.
Κάνουν πως, τάχα, λεπτομέρειες δε θυμούνται...
Κι όταν η νύχτα τούς σκεπάζει με σιωπή,
πετάν τον θρύλο στα πουλιά κι αποκοιμιούνται...
Ο φανταστικός γιατρός - 1970      

Στίχοι:  

Γιώργος Ρωμανός

Μουσική:  

Γιώργος Ρωμανός

1.

Γιώργος Ρωμανός

Ένα σιρόπι θα χρειαστώ
και ένα γιατρό
νιώθω πως θα τρελαθώ.

Βλέπω έναν λύκο και μια φωτιά
να παίζουν χαρτιά
δίπλα σε μια κερασιά.

Ξέρω εγώ τι έχω κι ένα φως στο μυαλό
που αρχίζει χορό,
γιατρέ δεν μπορώ.

Η ζωή μας φεύγει κάποιο πρωί
σαν ένα πουλί
τώρα φοβάμαι πολύ.

ΒΓΕ, ΒΓΕ, ΒΓΕΝΟΥΜΕ ΑΠ΄ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΖΑΡΑΛΙΚΟ ΟΔΗΓΟ!!

Stand up Comedy με το Χριστόφορο Ζαραλίκο

Ο Χριστόφορος Ζαραλίκος ανανεώνει την πετυχημένη του συνεργασία με τον open air κινηματογράφο Τριανόν και μας προσκαλεί τις Τετάρτες 13, 20 και 27 Ιουνίου στους προεορτασμούς για την έξοδο από τα Μνημόνια με το σύνθημα «ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΤΕΛΟΣ!!! ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ!!!».

Στην νέα stand up comedy παράσταση του Χριστόφορου Ζαραλίκου θα υπάρχει – όπως πάντα – πολιτική σάτιρα μέχρι να του βάλουν τσιμέντο στα πόδια και να τον πετάξουν στην θάλασσα, εγγυημένο κέφι, τρελή διάθεση και ανατρεπτικό χιούμορ, χωρίς επίσης να λείπουν οι αυτοσαρκασμοί και οι εύστοχοι σχολιασμοί για όλους και για όλα!
Στην παράσταση συμμετέχουν η Κέλλυ Ανυφαντή και ο Γιάννης Μπιλίρης, δυο από τους μαθητές του Χρ. Ζαραλίκου στα σεμινάρια stand up comedy που πραγματοποιήθηκαν στο Θέατρο των Αλλαγών.
Ηχοληψία: Κωνσταντίνος Χαϊκάλης.
Τις Τετάρτες 13, 20 και 27 Ιουνίου
στο Τριανόν (Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων 101)
Έναρξη: 21:00 – Διάρκεια: 120 λεπτά
Εισιτήρια: 10€ γενική είσοδος | 8€ Φοιτητικό, ανέργων, ΑΜΕΑ

ΚΛΑΣΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ

The Happy Prince and Other Tales - Wikipedia

Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας, του Όσκαρ Ουάιλντ

 Ψηλά στην πόλη, σε μια ψηλή στήλη, βρισκόταν το άγαλμα του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα. Ήταν στολισμένο με λεπτά φύλλα καθαρού χρυσού, για μάτια είχε δύο φωτεινά ζαφείρια, και ένα μεγάλο κόκκινο ρουμπίνι έλαμπε στη λαβή του ξίφους του. Ήταν αξιοθαύμαστος. «Είναι όμορφος σαν ανεμοδείκτης», παρατήρησε ένας από τους δημοτικούς συμβούλους, που ήθελε να αποκτήσει τη φήμη για το γούστο του στην Τέχνη, «μόνο δεν είναι και τόσο χρήσιμος», πρόσθεσε, φοβούμενος μήπως οι άνθρωποι σκέφτονταν ότι δεν ήταν πρακτικό πνεύμα, πράγμα που στ’ αλήθεια δεν ίσχυε. «Μοιάζει σαν άγγελος», αναφώνησαν κάποια παιδιά βγαίνοντας από την εκκλησία.
«Πώς το ξέρετε;» Ρώτησε η καθηγήτρια των μαθηματικών, «έχετε δει ποτέ έναν άγγελο;»
 «Αχ, έχουμε, στα όνειρά μας!» απάντησαν τα παιδιά.
Και η καθηγήτρια των μαθηματικών κατσούφιασε γιατί δεν ενέκρινε να ονειρεύονται τα παιδιά.
Ένα βράδυ πέταξε πάνω από την πόλη ένα Χελιδόνι. Οι φίλοι του είχαν φύγει για την Αίγυπτο έξι εβδομάδες πριν, αλλά αυτό είχε μείνει πίσω, γιατί ήταν ερωτευμένο με την πιο όμορφη καλαμιά. Την είχε γνωρίσει στις αρχές της άνοιξης, καθώς πετούσε πάνω από το ποτάμι μετά από ένα μεγάλο κίτρινο σκώρο, και ένιωσε να τον ελκύει τόσο η λεπτή της μέση, που είχε σταματήσει να της μιλήσει. «Να σ 'αγαπώ;" είπε το Χελιδόνι, που του άρεσε να μπαίνει αμέσως στο θέμα, και η καλαμιά έκανε ένα χαμηλό τόξο. Έτσι πέταξε γύρω της, αγγίζοντας το νερό με τα φτερά του, και κάνοντας ασημένιους κυματισμούς. Αυτό ήταν φλερτ του, και κράτησε όλο το καλοκαίρι. [.........]
ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΕΔΩ

PDF => Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας, του Όσκαρ Ουάιλντ ...

*********************************
 "Ο ευτυχισμένος πρίγκηπας" - Όσκαρ Ουάιλντ - Διαβάζει ο Δημήτρης Χορν (1977) Από την εκπομπή του Νίκου Πιλάβιου - του γνωστού Παραμυθά - "Κάθε Σάββατο και κάτι άλλο". Σπάνια ηχογράφηση του 1977 από το αρχείο της ΕΡΤ.Με τον τρόπο που μόνο ο Δημήτρης Χορν γνώριζε...

Λεξικό της Τρεχούμενης 
 Νεοπλαστικής Λαλιάς μας 

Λέξεις που δεν υπάρχουν στα λεξικά που κυκλοφορούν

 

Αθλιόφυτο, το
Διακοσμητικό φυτό σε δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες και άλλους χώρους δημόσιας χρήσης που κανείς δε φροντίζει και γι’αυτό έχει τα μαύρα του τα χάλια. Φημολογείται ότι η αυτοκτονία του Καρυωτάκη οφείλεται στην παρουσία αθλιόφυτων στη δημόσια υπηρεσία όπου εργαζόταν στην Πρέβεζα.
Απλυτήρι, το
Το ποτήρι που αφήνουμε δίπλα στο νεροχύτη για να πίνουμε νερό ώστε να μη βγάζουμε καθαρό από το ντουλάπι κάθε φορά. Να σημειωθεί ότι η λέξη δεν έχει πληθυντικό. Αν είναι πάνω από ένα, τότε λέγονται σκέτο «άπλυτα ποτήρια».
Αφαναροψία, η
Οφθαλμολογική πάθηση ορισμένων Ελλήνων οδηγών κατά την οποία το κόκκινο και το πορτοκαλί των φωτεινών σηματοδοτών θεωρούνται αποχρώσεις του πράσινου, οπότε δεν προκύπτει λόγος να σταματήσουν.
Βρομιλί, το
Χρώμα που έχει πάψει να είναι χρώμα και είναι απλώς βρόμικο, το χρώμα της βρομιάς. Δεν αγόρασε τα μπεζ σουέντ παπούτσια γιατί σε λίγους μήνες θα γινόντουσαν βρομιλί.
Γεωμυλοφοβία, η
(Μαγειρική) Ο φόβος μήπως καθαρίσεις υπερβολικά πολλές ή υπερβολικά λίγες πατάτες όταν θέλεις να τηγανίσεις πατάτες ή να φτιάξεις πουρέ.
Γκαλαξίλα, η
Η χαύνωση και η κατατονία που σε πιάνει όταν ακούς Γκάλαξι FM για πάνω από δυο ώρες. Πολλά θανατηφόρα δυστυχήματα στις εθνικές οδούς οφείλονται σε γκαλαξίλα.
Γκαλότριχες, οι
Οι τρίχες που φυτρώνουν ανάμεσα στον ώμο και στο λαιμό, και στις δυο πλευρές του ανθρώπινου σώματος, εκεί που ακουμπάει το λουρί αν κάποιος κρατάει τσάντα. Θυμηθείτε πώς είναι ο Γκάλης γυμνός από τη μέση και πάνω.
 Γκουμοδηλώσεις, οι
Οι πολύ πρωτότυπες (τι να σου πω…) δηλώσεις του Γιάννη Γκούμα, ποδοσφαιριστή του ΠΑΟ, πριν από κάθε αγώνα της ομάδας του στο Champion’s League ή πριν από ένα ντέρμπι στο ελληνικό πρωτάθλημα : ‘Θα προσπαθήσουμε για τη νίκη με όλες μας τις δυνάμεις, και ευχαριστούμε τον κόσμο που θα μας συμπαρασταθεί!’. Πες και κάτι καινούριο ρε φίλε.
Γουστέλλειψη, η
Η επιστημονικά ανεξήγητη πάθηση από την οποία υποφέρουν ορισμένοι συνάνθρωποί μας κατά την οποία νομίζουν ότι το λαχανί συνδυάζεται επιτυχώς με το κόκκινο της φωτιάς ή, εδώ που τα λέμε, με οποιοδήποτε άλλο χρώμα.
Δεγράφυλοι, οι
Ο στόλος των στυλό που φυλάμε στη μολυβοθήκη μας, παρότι έχουν πάψει από καιρό να δουλεύουν. Έχει παρατηρηθεί πως κάθε φορά που πρέπει να γράψουμε στα γρήγορα κάποιο τηλέφωνο ή μια άλλη πληροφορία, πιάνουμε δεγράφυλο και τσαντιζόμαστε, οπότε μας έρχεται να τους πετάξουμε. Παραδόξως όμως, δεν τους πετάμε αλλά τους ξανατοποθετούμε στη θέση τους.
Δολιοκλωστή, η
Ύπουλη κλωστούλα που κρέμεται από κάποιο είδος ρουχισμού και που μόλις τραβάς για να την κόψεις, καταλήγεις να ξηλώσεις το μισό ρούχο.
Επισκεπτολογίες, οι
Οι δικαιολογίες που εκφράζουμε για το χάος που επικρατεί σπίτι μας σε επισκέπτη προτού προλάβει εκείνος να πει τίποτα. "Συγνώμη για το χάος που βλέπεις αλλά δεν πρόλαβα να μαζέψω", είπε ο Πέτρος χωρίς καμιά πειστικότητα.
Ζαρχίδης, ο
Αυτός που κουνά τα ζάρια για 3 λεπτά, τα φυσά, τα ευλογεί, τους κάνει τρισάγιο κλπ. εκνευρίζοντας μέχρι φόνου ή αυτοκτονίας τους συμπαίκτες του. Ζαρχιδιά. "Αν είναι ν' αρχίσεις τις συνηθισμένες ζαρχιδιές σου, θα παίξω με τον Μπάμπη", προειδοποίησε ο Μήτσος τον φίλο του στο καφενείο.
Ημιαλεξιβρέχομαι, ρ. αμετβ.
Μοιράζομαι με κάποιον την ίδια ομπρέλα, αφού υπάρχει μόνο μία, οπότε καταλήγουμε κι οι δύο να έχουμε από ένα βρεγμένο ώμο, αλλά γινόμαστε καλύτεροι φίλοι.
Ισορροπητήρι, το
Αυτό το κάτι (καπάκι μπύρας, πετρούλα, ξυλαράκι) που επιστρατεύουμε για να φέρουμε ένα τραπέζι που τραμπαλίζει στα ίσια του σε λαϊκά ταβερνάκια. "Θα μας φέρετε πρώτα λίγο νερό κι ένα ισορροπητήρι;"
Καμικαζέντομο, το
Έντομο, κυρίως μυγάκι, που έχει ταχθεί να αυτοκτονήσει μέσα στον καφέ σου ή στο κρασί σου και δε λέει να φύγει μέχρι να πέσει μέσα. Ορισμένα καμικαζέντομα έχουν ως σκοπό ζωής να εξερευνήσουν τα ρουθούνια σου.
Κοτοχαρά, η
Η χαρά όταν σε γεύμα με κοτόπουλο σου δίνουν το κομμάτι που σου αρέσει. "Αχ! Τι κοτοχαρά, μου έπεσε το μπούτι"
Κρετινερωτήσεις, οι
Ερωτήσεις με πασίδηλες απαντήσεις που συνηθίζουν να κάνουν οι δημοσιογράφοι σε δύσμοιρους πολίτες. Οι εν λόγω ερωτήσεις καταδεικνύουν περίτρανα ότι οι δημοσιογράφοι έχουν IQ φρυγανιάς. Πχ Σε κάποιον που μόλις έχει πέσει από τον έκτο όροφο: Πονάτε; Σε κάποιον που μόλις έχασε μάνα, πατέρα, τρία αδέρφια και το σκυλάκι του σε αυτοκινητιστικό: Πώς αισθάνεστε;
Κτελοντούρι, το
Το είδος ελεεινής μουσικής που σε κρατά ξύπνιο σε νυχτερινά ταξίδια με τα ΚΤΕΛ. Το μεγαλύτερο μέρος της άγρυπνης νύχτας το περνάς αναρωτώμενος πώς είναι δυνατόν ο οδηγός να είναι στα ντουζένια του στις 4 η ώρα το πρωί.
Λακκουβάραθρα, τα
Λακκούβες γεμάτες νερό στους αθηναϊκούς δρόμους οι οποίες μπορεί και να αποτελούν πύλες εισόδου στα έγκατα του Αδη, οπότε καλό είναι να τις παρακάμπτετε και όχι να πατάτε μέσα τους.
Ματισκύψιμο, το
Η ανόητη, ανώφελη συνήθεια να σκύβουμε πέντε εκατοστά το κεφάλι όταν περνάμε μπροστά από άλλους θεατές σε σινεμά ή θέατρο ώστε να φτάσουμε στη θέση μας, λες και ο υπόλοιπος όγκος μας φάτσα φόρα δεν τους ενοχλεί.
Μελλοχρήσιμο, το
Αντικείμενο πασιφανώς άχρηστο το οποίο το φυλάω κάπου γιατί ίσως στο μέλλον φανεί χρήσιμο. Αποτελεί συμπαντικό κανόνα ότι τα μελλοχρήσιμα, όταν τελικά τα χρειαστούμε στο μέλλον, ποτέ δε θυμόμαστε πού τα έχουμε βάλει.
Μυξοδιαγνωστική, η
Το να φυσάς τη μύτη σου και μετά να κοιτάζεις το μαντήλι για να δεις τι εξήλθε, ίσως τελώντας υπό την πεποίθηση ότι κατ'αυτόν τον τρόπο θα διαγνώσεις τρομερά πράγματα για την υγεία σου ή θα αντικρίσεις κάτι πρωτόγνωρο.
Νερουρώ, ρ. αμετβ.
Μου έρχεται να κάνω τσίσα μου όταν τρέχει η βρύση, ειδικά δε την ώρα που ξυρίζομαι.
Ξενογαμία, η
Το να πηδιέσαι με ξένους/ες σε νησιά της Ελλάδας το καλοκαίρι και να το ευχαριστιέσαι. Η ξενογαμία το χειμώνα δεν έχει την ίδια αίσθηση, εκτός εάν πρόκειται για συνέδριο στο Παρίσι ή τη Φρανκφούρτη.
Ξούρλο, το
Το κατώτερο ζωικό είδος Χαζογκόμενους Ξάνθους Ξάνθους, συγγενές με την αμοιβάδα, που απαντάται σε πρωινές τηλεοπτικές εκπομπές και που αναπαράγεται σαν κουνέλι, δυστυχώς όμως δεν είναι εξίσου νόστιμο. Το κυνήγι του ζώου αυτού επιτρέπεται όλο το χρόνο επειδή ο πληθυσμός του έχει αυξηθεί υπερβολικά και απειλεί την καλλιέργεια του τόπου (την πνευματική).
Ραμπωτές, οι
Κομμωτές που έχουν το τακτ και την ευαισθησία του Ράμπο σε εξόρμηση στο Βιετνάμ και που σε κουρεύουν όπως θέλουν εκείνοι παρά τα δάκρυά σου. Οι Ραμπωτές αξίζουν να πάθουν ό,τι έπαθε η καριέρα του Συλβέστερ Σταλόνε.
Ριαλόνειδος, το
Η άφατη, αβάσταχτη ντροπή αν δεις συγγενή σου, έως και τρίτου βαθμού σε ριάλιτι σόου.
Σκουπευκαιρία, η
Όταν, κατά το σκούπισμα με ηλεκτρική σκούπα, περνάω ένα κομμάτι χνούδι ή κλωστούλα τουλάχιστον δέκα φορές με τη σκούπα αλλά δεν το ρουφάει, οπότε τελικά σκύβω και το πιάνω, το εξετάζω και μετά το ξαναρίχνω χάμω για να δώσω μια ευκαιρία στη σκούπα να το πιάσει.
Σφουγγαροπερπατώ, ρ. αμετβ.
Το γελοίο και εντελώς ανώφελο βάδισμα που υιοθετούν όσοι πρέπει να περάσουν πάνω από μια επιφάνεια που μόλις έχει σφουγγαριστεί, περπατώντας ελαφρώς στα νύχια. Ας σημειωθεί ότι σφουγγαροπερπατάμε μόνο αν είναι παρούσα η καθαρίστρια.
Τραπεμαντησκίστης, -στρια
άνθρωπος που για εντελώς ανεξήγητους λόγους επιτίθεται μετά μανίας στα πλαστικά τραπεζομάντιλα εστιατορίων και τα κάνει χίλια κομμάτια ενόσω τρώει (συνήθως όμως προτού ξεκινήσει ή αφού τελειώσει).
Τσουρουφλάθομαι, ρ. αμετβ.
Κάθομαι αμέριμνα και απερίσκεπτα σε πλαστικό κάθισμα αυτοκινήτου που ήταν παρκαρισμένο στις 3 η ώρα το μεσημέρι σε παραλία χωρίς σκιά.
Υδροτηλέφωνο, το
Τηλεφωνική συσκευή που είναι προγραμματισμένη να χτυπά δυο λεπτά αφότου μπεις να κάνεις μπάνιο. Το υδροτηλέφωνο είναι επίσης προγραμματισμένο να σταματήσει να χτυπά μόλις το σηκώσεις, ενώ στάζεις νερά παντού και κινδυνεύεις από πνευμονία.
Υπουλεγγίζω, ρ. μετβ.
Προσπαθώ να προσεγγίσω κάποιον που με ενδιαφέρει ερωτικά σε πάρτυ ή άλλη κοινωνική περίσταση χωρίς όμως να αποκαλύψω το ενδιαφέρον μου και γίνω ρεζίλι σε περίπτωση που το ενδιαφέρον δεν είναι αμοιβαίο. Η Λένα υπουλέγγιζε τον Τάσο όλο το βράδυ, αλλά το έκανε τόσο προσεκτικά που εκείνος δεν πήρε χαμπάρι κι έτσι τον κέρδισε μια ξέκωλη που του τα έριξε χύμα.
Φυσοτρώω, ρ. μετβ.
Όταν από τη λαιμαργία μου προσπαθώ να φάω κάτι που ακόμα αχνίζει και το βάζω στο στόμα μου οπότε αναγκάζομαι να κρατάω το στόμα μου ανοιχτό και να φυσάω και να ξεφυσάω ελπίζοντας να δημιουργήσω ρεύματα αέρος που θα ψύξουν την άτιμη μπουκιά μου. Ενίοτε βγάζω και άναρθρους ήχους, οι πιο ηλίθιοι δε, κουνούν την παλάμη τους μπροστά απ' το στόμα, λες κι αυτό βοηθάει.
Χεστικός, -η, -ο
Οποιοδήποτε ανάγνωσμα (περιοδικό, εφημερίδα, βιβλίο, οι οδηγίες στη συσκευασία της χλωρίνης ή του σαμπουάν) που φυλάσσεται στην τουαλέτα προς χρήση κατά την ώρα της αφόδευσης. Ο Φαίδων είχε ήδη διαβάσει όλα τα χεστικά, ακόμη και τα τασιενεργά συστατικά του Τάιντ, και μετάνιωσε που δεν είχε πάρει μαζί του την εφημερίδα.
Χορτάγχος, το
Το άγχος που σε κυριεύει την ώρα που τρως πραγματικά εξαίσια φαγητά μήπως χορτάσεις προτού προλάβεις να τα δοκιμάσεις όλα. "Μην χορταγχώνεσαι βρε Νεκτάριε, θα ξανάρθουμε!"
Ψευδοπτώματα, τα
Το είδος αθώων ψεμάτων που αναγκάζεσαι να πεις σε όποιον ζητά τη γνώμη σου για κάτι που φορά αλλά δεν μπορείς να του πεις στα ίσα ότι είναι άθλιο διότι δεν τον ξέρεις αρκετά καλά.

Ψυγγιές, οι Οι φωνές του περιπτερά να κλείσεις το ψυγείο.

Ο απολαυστικός Άλεκ Γκίνες

Ένας πάμπτωχος αλλά   γοητευτικός και φιλόδοξος νεαρός , που ζει σε μια τρισάθλια συνοικία μιας αγγλικής πόλης των αρχών του εικοστού αιώνα , επιδιώκει  να αναρριχηθεί κοινωνικά επιδιδόμενος σε διάφορες  (όχι πάντοτε άμεμπτης ηθικής) επιχειρηματικές δραστηριότητες μεσιτικού τύπου.
Αξιοποιώντας την εξυπνάδα αλλά και την πονηριά  του και διαθέτοντας περίσσιο θράσος  καταφέρνει να αποκτήσει μια αξιοζήλευτη  κοινωνική θέση, που του επιτρέπει να απολαμβάνει τις χαρές της ζωής έχοντας στο πλευρό του ένα τετραπέρατο θηλυκό, που προσκολλάται απάνω του σαν το τσιμπούρι και τον αρμέγει κανονικά.
Θαυμάσια κωμικοσατιρική ταινία που διαθέτει , πέρα από το  απολαυστικό βρετανικό χιούμορ της και τον υπόρρητο κοινωνικό σχολιασμό,  δύο μεγάλους πρωταγωνιστές, τον γίγαντα της υποκριτικής Άλεκ Γκίνες και την τρισχαριτωμένη  Γκλίνις Τζονς  .

The Card (1952 film) - Wikipedia

Η Θεσσαλονίκη του εθνικισμού, του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας

Το παρακράτος, το κράτος και η Θεσσαλονίκη

---

Από την εφημερίδα εφημερίδα Ελεύθερος Άνθρωπος 24-7-1931

 ________________________________

του Σπύρου Κουζινόπουλου

Πηγή: farosthermaikou.blogspot.com

Ακούμε από χτες διαφόρους "αγανακτισμένους" να βγαίνουν σε ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, ειδησεογραφικά σάϊτ  και μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τα όσα είπε ο πρωθυπουργός στη διάρκεια της συνάντησής του με τον Γιάννη Μπουτάρη ότι "η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που έχει μια μακρά παράδοση αγώνων και υπεράσπισης της δημοκρατίας, αλλά έχει και μια μακρά παράδοση ενός μαύρου μετώπου, παλιότερα το αποκαλούσαμε παρακράτος. Ενός μετώπου εθνικισμού, ρατσισμού, μισαλλοδοξίας". Και κραυγάζουν ότι τάχα προσβάλλεται η Θεσσαλονίκη από αυτή την επισήμανση του Αλέξη Τσίπρα περί μαύρου μετώπου. Σε όλους αυτούς, συνιστούμε να διαβάσουν ιστορία για να μάθουν επιτέλους τι συνέβη στην πόλη μας στη διάρκεια του τελευταίου ενός και πλέον αιώνα.

Από τον Αύγουστο του 1909, που δημιουργήθηκε από τον Αβραάμ Μπεναρόγια η «Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία Θεσσαλονίκης», η οποία έγινε ευρύτερα γνωστή ως Φεντερασιόν και άρχισε να οργανώνει μια σειρά από εργατικές κινητοποιήσεις με αίτημα τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και αμοιβής των εργαζομένων, αρχίζουν να ξεφυτρώνουν και μία σειρά "λουλούδια" του παρακράτους, με την ενίσχυση των εργοδοτικών οργανώσεων αλλά και τη στήριξη του επίσημου κράτους. Στόχος, η αναχαίτιση του διαρκώς αναπτυσσόμενου ρωμαλέου εργατικού κινήματος που εκδηλώνονταν κυρίως με απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις, οι οποίες, πέρα από τη ζημία που προκαλούσαν στα εργοδοτικά συμφέροντα, αμφισβητούσαν και την κυριαρχία του κατεστημένου της εποχής.
Όλα έδειχναν ότι τα όργανα του κράτους και οι δυνάμεις του παρακράτους έδιναν ιδιαίτερη έμφαση και ανέπτυσσαν την πιό έντονη δραστηριότητά τους στην εργατούπολη, όπως ήταν τότε, Θεσσαλονίκη, η οποία μετά τη Μικρασιατική καταστροφή αποκλήθηκε και "πρωτεύουσα των προσφύγων", λόγω της συρροής εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων στην περιοχή, πολλοί από τους οποίους πλαισιώνοντας το εργατικό δυναμικό, βιώνουν στο πετσί τους την άγρια εκμετάλλευση και ριζοσπαστικοποιούνται.

Για την αντιμετώπιση του ανερχόμενου εργατικού και αριστερού κινήματος, θα κάνει την εμφάνισή του ως αντίπαλο δέος ο  ελληνικός φασισμός, που συγκροτήθηκε σαν ένα μείγμα εθνικισμού, αντισημιτισμού και αντικομμουνισμού. Μέχρι το 1928 θα εμφανιστούν στη Θεσσαλονίκη περισσότερες από δέκα αντικομμουνιστικές κι αντισημιτικές συμμορίες, ανάμεσά τους οι «Λεγεώνες Εθνικής Σωτηρίας», η «Αντικομμουνιστική Ένωσις η Πατρίς», η «Εθνική Παμφοιτητική Ένωσις», ο «Σύλλογος Εθνικιστών Φοιτητών» κ.α.
Εκείνη όμως που διέπρεψε και έγινε περισσότερο γνωστή, ήταν η φασιστική οργάνωση Ε.Ε.Ε., που εμφανίστηκε στη Θεσσαλονίκη, στην περίοδο του μεσοπολέμου και η οποία δεν προπαγάνδιζε μόνο τη φασιστική ιδεολογία, καλλιεργώντας το ρατσισμό και την ξενοφοβία, αλλά επιδίδονταν και σε αιματηρές επιθέσεις των τραμπούκων της κατά απεργιακών κινητοποιήσεων, εργατικών σωματείων και στελεχών του ΚΚΕ. Από τα "κατορθώματα" αυτής της ακροδεξιάς οργάνωσης, ήταν η πυρπόληση, στις 29 Ιουνίου 1931, του εβραϊκού συνοικισμού Κάμπελ, με συνέπεια το θάνατο ενός τουλάχιστον ατόμου και τον ξεσπιτωμό 300 και πλέον φτωχών Εβραίων.

ο αρχηγός της ΕΕΕ, ράφτης Κοσμίδης

Όταν μετά λίγους μήνες ήρθε το θέμα στη Βουλή και ο αρχηγός της «Δημοκρατικής Ενώσεως» Αλέξανδρος Παπαναστασίου, κατέκρινε την κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου για τη στήριξη που παρείχε στην Ε.Ε.Ε., εμφανίστηκαν υπέρμαχοι της, ο υπουργός Προνοίας, Λεωνίδας Ιασωνίδης, ο Διοικητής Μακεδονίας Στ. Γονατάς και ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Απαντώντας στις καταγγελίες του Α. Παπαναστασίου, ο Γονατάς έπλεξε το εγκώμιο της Ε.Ε.Ε.: «ο σκοπός της οργανώσεως αυτής είναι η εξύψωσις του εθνικού φρονήματος, η τόνωσις του θρησκευτικού συναισθήματος, η εδραίωσις των θεμελίων της ελληνικής οικογένειας και η προστασία των εγχώριων προϊόντων», όπως έλεγε. Νωρίτερα, ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος έλεγε στην ίδια συνεδρίαση της Βουλής ότι ναι μεν ήταν αντίθετος στις αντισημιτικές ενέργειες των ΕΕΕ, αλλά κατά τα άλλα "την ίδρυσιν και λειτουργίαν συνδέσμων σκοπούντων να συντάξουν την οργανωμένην κοινωνίαν κακτά των ενεργειών των κομμουνιστών, την ευρίσκω απολύτως άμεμπτον". (εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, φύλλο της 11ης Δεκεμβρίου 1931).

Υπουργοί, στρατηγοί και κρατικοί παράγοντες, υποδέχονται με μπάντες τους "Χαλυβδόκρανους" στο Σύνταγμα

H πορεία προς την Αθήνα
Ενδυναμωμένοι από την πολιτική κάλυψη που τους παρέχονταν και την πλούσια οικονομική τους ενίσχυση από το Σύνδεσμο Βιομηχάνων και άλλους οικονομικούς παράγοντες της εποχής, οι ακροδεξιοί φασίστες της ΕΕΕ αποφασίζουν να κάνουν δυναμική εμφάνιση και στην πρωτεύουσα, κατά το πρότυπο της "πορείας προς τη Ρώμη" του Μουσολίνι. Κι έτσι στις 25 Ιουνίου 1933, ενοικιάζοντας δύο αμαξοστοιχίες, κάπου 1.500 "Χαλυβδόκρανοι", όπως αποκαλούνταν τα μέλη της οργάνωσης, κατεβαίνουν στην Αθήνα. Κι εκεί, τους γίνεται επίσημη υποδοχή στην πλατεία Συντάγματος. Όπως διαβάζουμε στις εφημερίδες της εποχής, στη σχετική τελετή στο Σύνταγμα, μετείχαν οι υπουργοί της κυβέρνησης Τσαλδάρη:  Εσωτερικών Ιωάννης Ράλλης (ο μετέπειτα κουίσλιγκ κατοχικός "πρωθυπουργός") και  Δικαιοσύνης Ταλιαδούρος. Όπως επίσης ο πρόεδρος της Γερουσίας, Στυλιανός Γονατάς. Ενώ τους τριεψιλίτες ευλόγησε στην πλατεία Συντάγματος ο μητροπολίτης Βέροιας Πολύκαρπος.

Ο εργάτης Τάσος Ταπούτης, δολοφονήθηκε από τους τριεψιλίτες στην Αθήνα

Και επειδή σ΄αυτό τον τόπο κανείς δεν χάνεται, από την ώρα που μπει στο "λούκι" της ακροδεξιάς, να πούμε ότι δεν είναι τυχαίο που η πλειοψηφία αυτών των "Χαλυβδόκρανων", στη διάρκεια της χιτλερικής κατοχής, στελέχωσε τις  παραστρατιωτικές συμμορίες του Πούλου, του Κισά-Μπατζάκ, του Δάγκουλα και άλλων αστέρων του δοσιλογισμού.
Η δράση όλων αυτών των φασιστικών ακροδεξιών στοιχείων, εντάθηκε μετά το τέλος της Κατοχής και στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, για να χτυπηθεί το μεγαλειώδες κίνημα της Εθνικής Αντίστασης που όπως και στην υπόλοιπη χώρα είχε αναπτυχθεί και στη Θεσσαλονίκη. Η οποία, εκτός των άλλων, είχε και το προνόμιο να δημιουργηθεί εδώ, ένα μόλις μήνα μετά την είσοδο των Ναζί στην πόλη, η πρώτη σε ολόκληρη την κατεχόμενη από τους χιτλερικούς εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση, η "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ", σαλπίζοντας το μήνυμα της αντίστασης κατά των κατακτητών. Των κατακτητών που τους υπηρέτησαν τυφλά επί 3,5 χρόνια διάφορα λούμπεν φασιστικά στοιχεία, σε πολλές περιπτώσεις με το αζημίωτο. Συμμετέχοντας στο "πλιάτσικο" και τη λεηλασία των Εβραικών περιουσιών, μετά την ομαδική αποστολή των 50.000 Εβραίων της Θεσσαλονίκης στα κρεματόρια του χιτλερικού θηρίου.

Οι πολιτικές δολοφονίες μετά την απελευθέρωση

Γιάννης Ζεύγος

Στέφανος Βελδεμίρης

Κι ακόμη, κάποιοι από αυτόν τον εσμό του φασισμού και της κίβδηλης "εθνικοφροσύνης", ήταν που στελέχωσαν τις παρακρατικές οργανώσεις τύπου "Καρφίτσας", οι οποίες έδρασαν στην πρωτεύουσα της ελληνικής Μακεδονίας, όταν η ηττημένη στον Εμφύλιο Αριστερά, άρχισε να σηκώνει και πάλι κεφάλι.
-Να μην ξεχνάμε ότι ο δολοφόνος, στις 20 Μαρτίου 1947,  του Γιάννη Ζεύγου, ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ και πρώην υπουργού στην κυβέρνηση του Καίρου, Χρήστος Βλάχος, ήταν τρόφιμος της ΕΣΑ και έμμισθος πράκτορας της Ασφάλειας.
  -Να μην λησμονούμε ότι ο δολοφόνος του νεολαίου στελέχους της ΕΔΑ, Στέφανου Βελδεμίρη, στις 26 ΟΚτωβρίου 1961, προπαραμονή των βουλευτικών εκλογών, ήταν αστυνομικός και μάλιστα σι διατεταγμένη υπηρεσία.

-Να θυμόμαστε πάντα ότι για τη διάπραξη της δολοφονίας του βουλευτή της Αριστεράς και μαραθωνοδρόμου της Ειρήνης, Γρηγόρη Λαμπράκη, στις 22 Μαίου 1963, είχε κινητοποιηθεί όχι μόνο ολόκληρος ο αστυνομικός μηχανισμός της Θεσσαλονίκης, αλλά και ο ακροδεξιός  παρακρατικός υπόκοσμος της πόλης, που δρούσε μέσα από την οργάνωση "Καρφίσα", μέλη της οποίας ήταν και οι δύο δολοφόνοι Σπύρος Κοτζαμάνης και Μανώλης Εμμανουηλίδης.

Γιώργης Τσαρουχάς

Γιάννης Χαλκίδης

-Τέλος, να έχουμε κατά νου ότι οι δολοφονίες του νεολαίου αγωνιστή του αντιδικτατορικού κινήματος, Γιάννη Χαλκίδη, στις  2 Σεπτεμβρίου 1967 και του πρώην βουλευτή και ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ, Γιώργη Τσαρουχά, στις 9 Μαίου 1968, διαπράχθηκαν στη Θεσσαλονίκη από τα ανώτατα όργανα ΚΥΠ και Ασφάλειας της χούντας, στο όνομα της οποίας ομνύουν ακόμη και σήμερα οι ακροδεξιοί νεοφασίστες των Μιχαλολιάκου, Κασιδιάρη και σία.
Ξύπνησε λοιπόν μνήμες η άνανδρη επίθεση κατά του Γιάννη Μπουτάρη. Και είναι χρέος όλων των δημοκρατικών πολιτών, όπου κι αν ανήκουν, να φράξουν μια για πάντα το δρόμο στους νοσταλγούς του μαύρου και σκοτεινού παρελθόντος.