ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ


ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Μπρούφα 12, τηλ. – fax: 2310/888035
Τρίτη και Τετάρτη 7.00΄  –  9.00΄ μ.μ., Πέμπτη 5.30΄ – 7.30΄ μ.μ.

         ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ

 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ  2016

Αφιερώματα σε πρωτεργάτες

του Συλλόγου «Φιλόλογος»  

                

Ο «Φιλόλογος» σας προσκαλεί

Α. Στα ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ ΒΡΑΔΙΝΑ
Κάθε Δευτέρα, ώρα 8.00΄ μ.μ.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Ανδρονίκου 1 
ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Β. ΣΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΟΥ
«ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ» ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ 

Γ.  Στα ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ
 Τετάρτη16 και  23 Νοεμβρίου, ώρα 6.00΄μ.μ.
(Θα οργανωθεί τμήμα 20 φιλολόγων που θα επιλεγούν με αίτησή τους)
Σπίτι του «Φιλολόγου», Μπρούφα 12

Δ.  Στα ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ
Κάθε Σάββατο, ώρα 11.00΄ π.μ.
 (Επισκέψεις εκθεσιακών / αρχαιολογικών χώρων, μουσείων)

Ε.  Στις ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ/ΜΟΡΦΩΤΙΚΕΣ ΕΚΔΡΟΜΕΣ

ΣΤ.  Στη ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ EX LIBRIS
    Μία Τετάρτη κάθε  μήνα, ώρα 7.00΄ - 9.00΄ μ.μ.
(Λειτουργεί τμήμα 20 μελών που συμμετέχουν με αίτησή τους)
Σπίτι του «Φιλολόγου», Μπρούφα 12.
Α. ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ ΒΡΑΔΙΝΑ

17   Οκτωβρίου, Δευτέρα, ώρα 8.00΄ μ.μ.
 Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού  Θεσ. (Αίθ. Μελίνα Μερκούρη)
    Αφιέρωμα στον Δημήτρη Λυπουρλή.
Για το έργο και την προσφορά του Δημήτρη Λυπουρλή θα μιλήσουν ο Δημήτριος Χρηστίδης, Καθηγητής του ΑΠΘ, η Μαρία Χουρμουζιάδου, φιλόλογος, ο Γιάννης Τζανής, πρόεδρος του «Φιλολόγου». Συντονίζει ο Βασίλης Μπετσάκος.

31     Οκτωβρίου, Δευτέρα, ώρα 8.00΄ μ.μ.
      Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού  Θεσσαλονίκης
    Αφιέρωμα στον  Ηλία Σπυρόπουλο.
     Για το έργο και την προσφορά του Ηλία Σπυρόπουλου θα μιλήσουν ο Γιώργος Ιγνατιάδης, πρ. Σχολικός Σύμβουλος, ο Διονύσιος Τάνης, πρ. Σχολικός Σύμβουλος, ο Αναστάσιος Στέφος, πρ. Σχολικός Σύμβουλος - Πρόεδρος της Π.Ε.Φ.
Συντονίζει ο Γιάννης Τζανής.

7   Νοεμβρίου, Δευτέρα, ώρα 8.00΄ μ.μ.
    Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης
    Νάστια Χουρμουζιάδου, Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αιγαίου: «Λέσβος 2015. Από το γεγονός στη  μνήμη».
    Συντονίζει η Ελένη Χειμαριού.

12   Νοεμβρίου,  Σάββατο, ώρα 8.00΄ μ.μ. 
     Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού  Θεσσαλονίκης
    Αφιέρωμα στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
    Νέο εκπαιδευτικό υλικό για τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών.
    Συντονίζει ο Μιχάλης Μπακογιάννης. 

14   Νοεμβρίου, Δευτέρα, ώρα 8.00΄ μ.μ.
     Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης
    Γεώργιος Καραδέδος, Καθηγητής του ΑΠΘ: «Ο υστεροαρχαϊκός ναός της πλατείας Αντιγονιδών της Θεσσαλονίκης: Προοπτικές διάσωσης και ανάδειξης».
    Συντονίζει η Κάτια Κιλεσσοπούλου.
   
21   Νοεμβρίου,  Δευτέρα ώρα 8.00΄ μ.μ.
     Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού  Θεσσαλονίκης
 Νικόλαος Νικονάνος, Καθηγητής του ΑΠΘ: «Η Βασιλική του Σωφρονίου στη Νικήτη». Συντονίζει η Κάτια Κιλεσσοπούλου.

28   Νοεμβρίου, Δευτέρα, ώρα 8.00΄ μ.μ.
     Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού  Θεσσαλονίκης
     Χρήστος Μπακαλάκος, φιλόλογος: «Το Δημοτικό Τραγούδι. Μια βιωματική προσέγγιση». Συντονίζει ο  Πέτρος Μπέσπαρης.

 5    Δεκεμβρίου, Δευτέρα, ώρα 8.00΄ μ.μ.
     Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης
    Κάτια Κιλεσσοπούλου, Διδάκτωρ ιστορικός της τέχνης:
    «Ο ζωγράφος Φώνης Ζογλοπίτης (1930-2015)».
    Συντονίζει η Άννα Αναστασιάδη-Συμεωνίδη.
 
12     Δεκεμβρίου, Δευτέρα, ώρα 8.00΄ μ.μ.
       Δημαρχιακό Μέγαρο Θεσσαλονίκης (Αίθ. Μ. Αναγνωστάκης)
 Νίκος Μερούσης, φιλόλογος: «Φυσικό τοπίο και ανθρώπινες κοινότητες γύρω από τον Θερμαϊκό κόλπο πριν 4-5 χιλιετίες».  Συντονίζει η Ευρώπη Παπαδοπούλου.
Β. ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΟΥ
«ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ» ΜΕ ΑΛΛΛΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ


    
    Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2016
    Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας
   
     «Τέσσερα χρόνια χωρίς τον Χρίστο Τσολάκη »

    Συνδιοργανωτές:
     -Σύλλογος Φίλων Εθνικού Μουσείου Εκπαίδευσης «Χρίστος Τσολάκης»
    -Σύλλογος Αποφοίτων Φιλοσοφικής Σχολής ΑΠΘ «Φιλόλογος»
   

Γ. ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ  
Θα λειτουργήσει τμήμα 20 περίπου ατόμων στο Σπίτι του «Φιλολόγου» (Μπρούφα 12) με θέματα παιδαγωγικά – φιλολογικά, για φιλολόγους που θα επιλεγούν με αίτησή τους στα γραφεία. (Θα προηγηθούν τα μέλη του Συλλόγου.) Σε όσους παρακολουθήσουν όλη τη σειρά θα δοθεί βεβαίωση.
Επιμορφωτικό σεμινάριο 6 ωρών με θέμα: Δημιουργική Γραφή: Τεχνικές δημιουργίας και αξιολόγησης του μαθητικού κειμένου, Δρ. Αλίκη Συμεωνάκη, Φιλόλογος.
    16 Νοεμβρίου,  Τετάρτη, ώρα  6.00΄ – 9.00΄ μ.μ.
    Σύντομη θεωρητική παρουσίαση του αντικειμένου και κατάθεση προτάσεων για την υιοθέτηση της δημιουργικής γραφής στη μαθησιακή διαδικασία.

    23 Νοεμβρίου, Τετάρτη, ώρα  6.00΄ – 9.00΄ μ.μ.
    Αξιολόγηση των μαθητικών κειμένων.



        Δ. ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ
ΕΚΘΕΣΙΑΚΩΝ / ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ

22 Οκτωβρίου, Σάββατο, ώρα 11.00΄ π.μ.
Αγιορείτικη Εστία (Μέγαρο Νεδέλκου)
«Παραβολές και μαρτυρίες», έκθεση του Nikola Sariz.
Ξεναγεί ο διευθυντής της Εστίας Αναστάσιος Ντούρος.
Συνοδεύει η Κάτια Κιλεσσοπούλου.



5 Νοεμβρίου, Σάββατο, ώρα 11.00΄ π.μ.
Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Μονή Λαζαριστών)
«Η επανάσταση του χρώματος στη ρωσική πρωτοπορία».
Ξεναγεί η επιμελήτρια της έκθεσης κ. Αγγελική Χαριστού.
Συνοδεύει η Άννα Αναστασιάδη-Συμεωνίδη.



12 Νοεμβρίου, Σάββατο, ώρα 11.00΄ π.μ.
Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης
«Η συνοικία των Εξοχών στη Θεσσαλονίκη 1885-1912» (αρχειακό υλικό).
Ξεναγεί ο διευθυντής του ΜΙΕΤ Γιάννης Επαμεινώνδας
(έως 45 άτομα).
Συνοδεύει ο Πέτρος Μπέσπαρης.



19 Νοεμβρίου, Σάββατο, ώρα 11.00΄ π.μ.
Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών
“Delacroix”
Ξεναγεί η Δρ. Ιστορίας της τέχνης Κάτια Κιλεσσοπούλου.



26 Νοεμβρίου, Σάββατο, ώρα 11.00΄ π.μ.
Ναός Αγίου Παντελεήμονος
Ξεναγεί η Δρ. Αρχαιολογίας Ευτέρπη Μαρκή
Συνοδεύει ο Γιάννης Τζανής.



10 Δεκεμβρίου, Σάββατο, ώρα 11.00΄ π.μ.
Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού
«Οδός επικοινωνίας Ελλάδας-Ρωσίας» (χάρτινες εικόνες)
Ξεναγεί η Δρ. Ιστορίας της τέχνης Κάτια Κιλεσσοπούλου.
Συνοδεύει η Ελένη Χειμαριού.



17 Δεκεμβρίου, Σάββατο, ώρα 11.00΄ π.μ.
Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης
«Ο ζωγράφος Χρόνης Μπότσογλου»
Ξεναγεί η Δρ. Ιστορίας της τέχνης Κάτια Κιλεσσοπούλου.


Ε. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ - ΜΟΡΦΩΤΙΚΕΣ
ΕΚΔΡΟΜΕΣ
     
Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016 – Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016
Ανατολική Ρωμυλία  
Εγγραφές από 11 Οκτωβρίου 2016

   
ΣΤ.  ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ EX LIBRIS

Ο «Φιλόλογος» με τη Λέσχη Ανάγνωσης προσφέρει την ευκαιρία στα μέλη που  συμμετέχουν, να συναντώνται και να σχολιάζουν το βιβλίο που θα έχουν από κοινού προαποφασίσει.
(Συντονίστριες: Κέλλυ Πάλλα, Ελένη Χειμαριού)
Πληροφορίες και ηλεκτρονική αίτηση συμμετοχής:
βλ. http://www.philologos.gr/



 

Το Τμήμα Χορωδίας του «Φιλολόγου»
λειτουργεί κάθε Πέμπτη και ώρα 6.00 στο σπίτι του «Φιλολόγου». 





     



Ευχόμαστε υγεία, 
 δημιουργικότητα και
καλό κουράγιο
για το σχολικό έτος 
  2016-2017


     
   
       




            Ενδιαφέρομαι για τη γλώσσα
            γιατί με πληγώνει ή με γοητεύει.
            Ρολάν Μπαρτ, Η απόλαυση του κειμένου


    «Τι είναι η αρετή και τι το αντίθετό της», πολύ τον ταλαιπώρησε τον Αριστοτέλη το ερώτημα μια ολόκληρη ζωή. Απανωτά μαθήματα και απανωτά βιβλία για να απαντήσει στο αγωνιώδες ερώτημα: Ηθικά Νικομάχεια, Ηθικά Ευδήμια, Ηθικά μεγάλα… Και να ’ταν μόνο αυτά… Και στα Τοπικά του -ας ήταν εκεί για άλλα ο λόγος- και στη Ρητορική του -μήπως δεν ήταν και εκεί για άλλα ο λόγος;- και όπου αλλού του δινόταν -μικρή ή μεγάλη- ευκαιρία έβρισκε πάντοτε τον τρόπο να γυρίζει τον λόγο στο ερώτημα που τον έκαιγε. Τι άλλο να ’κανε, αφού πίστευε πως μόνο με μια οριστική απάντηση στο ερώτημα αυτό θα γινόταν επιτέλους δυνατό να μάθουμε οι άνθρωποι τι είναι και πώς κατακτιέται αυτή η περίφημη ευδαιμονία, «τὸ ἀκρότατον πάντων τῶν πρακτῶν ἀγαθῶν»;
    Πώς να πεις εδώ με πόσους τρόπους το γυρόφερε το ερώτημά του ο Αριστοτέλης;

Δημήτρης Λυπουρλής, Εν παρόδω, Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1987,σελ. 32.

Ἰνα μαθών αυτό αποθάνω
            (Ιω. Στοβαίος, Ανθολόγιο Γ΄ ΧΧΙΧ 58 Η.)

    Με τα λόγια αυτά -έλεγε η παλιά ιστορία- απάντησε κάποτε ο Σόλωνας, όταν… Καλύτερα όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή∙ δεν είναι άλλωστε καμιά μεγάλη ιστορία
    (τι περίεργο αλήθεια! Οι πιο μικρές είναι πολύ συχνά οι μεγαλύτερες ιστορίες…):
    «Ο Σόλωνας ο Αθηναίος, γιος του Εξηκεστίδη, βρέθηκε κάποτε σε ένα γλέντι∙ εκεί ο ανεψιός του τραγούδησε ένα τραγούδι της Σαπφώς. Το άκουσε ο Σόλωνας και αναγάλλιασε η ψυχή του, τόσο που ζήτησε επιτακτικά από το παιδί να του το μάθει κι αυτουνού. Άκουσε τον λόγο αυτό του Σόλωνα ένας από την παρέα και τον ρώτησε γιατί όλο αυτό το ενδιαφέρον και όλη αυτή η βιάση. Ο Σόλωνας του απάντησε: για να το μάθω κι ύστερα να πεθάνω».
    Δεν λέει η ιστορία τι έγινε μετά, μπορούμε όμως μάλλον να το φανταστούμε: μέσα σε μια απόλυτη σιγή –σαν αυτήν που είδα να πέφτει βαριά σε κάθε αναδιήγηση αυτής της ιστορίας- η γέρικη φωνή του Σόλωνα να δοκιμάζει να επαναλάβει τη μελωδία της Σαπφώς όπως -άσφαλτα- του τη μάθαινε η νεανική φωνή του ανεψιού του: όσο κι αν η γέρικη φωνή πρόδωνε την ομορφιά του τραγουδιού, η ίδια η ψυχή του Σόλωνα -νεανική από την (θεία) κοινωνία της ομορφιάς- μπορούσε πια να σταθεί έτοιμη, σχεδόν προκλητική απέναντι στον θάνατο.
………………………………………………………………………………
    Πόσο βαθιές, αλήθεια, ρίζες έχει ο διδακτισμός που ταλαιπωρεί την Εκπαίδευσή μας σε σχέση της με τον αρχαίο κόσμο! Πόσο λίγος χώρος έμεινε από τότε μέσα σ’ αυτήν για την ομορφιά και για την αισθητική απόλαυση! Μια ιστορία σαν αυτήν του Σόλωνα γιατί να διδάσκει (μόνο) τη φιλοπονία και όχι την ομορφιά του ποιητικού λόγου και την αγαλλίαση με την οποία πλημμυρίζει την ψυχή του ανθρώπου η επικοινωνία με την ποίηση, καλύτερα: η επικοινωνία με κάθε «ποιητικό» δημιούργημα;
    Δεν είσαι πιο έτοιμος για τον θάνατο αν η ζωή σου γέμισε -δική σου η επιλογή!- από ομορφιά;

Δημήτρης Λυπουρλής, Εν παρόδω, Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1987, σελ. 80-82.

Ἢν ἐγγὺς ᾐ αὐτῷ τὰ οἰκἰα
            ([Ιπποκράτης] Περί ιερής νούσου 15])

    Είπαν πως το Περί ιερής νούσου, ένα από τα πολλά έργα που μας σώθηκαν με το όνομα του Ιπποκράτη, αξίζει να χαρακτηριστεί «ορόσημο στην ιστορία της ευρωπαϊκής επιστήμης» αφού δεν είναι παρά «η έκφραση του διαρκούς αγώνα που διεξάγουν οι επιστημονικά σκεπτόμενοι άνθρωποι εναντίον της δεισιδαιμονίας, της μωρίας και της αδιάντροπης αγυρτείας». Και έτσι πράγματι είναι∙ διαβάζεις το κείμενο αυτό και χαίρεσαι τον φωτισμένο νου που σου μιλά «προσπαθώντας να καθορίσει με ακρίβεια τις σχέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στο θείο και στη φύση, ανάμεσα στη δεισιδαιμονία και την επιστημονική γνώση».
    Όμως το έργο αυτό έχει και μιαν άλλη, όχι λιγότερο ενδιαφέρουσα διάσταση: είναι το πρώτο ιατρικό κείμενο στο οποίο ο γιατρός δίνει εξετάσεις στο θέμα της ανθρωπιάς -τόσο απαραίτητης για το επάγγελμά του- και παίρνει άριστα! Και το πιο ενδιαφέρον: διδάσκει αυτήν την ανθρωπιά ᾱληθινό του βίωμα!- με τον πιο διακριτικό που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί τρόπο. […]

Δημήτρης Λυπουρλής, Εν παρόδω, Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1987,σελ. 51.
   



Ιωάννης Θ. Κακριδής (1901-1992)
Ο άνθρωπος, ο κλασικός φιλόλογος, ο δάσκαλος,
ο πνευματικός ηγέτης

    Για τον Ιωάννη Θεοφάνους Κακριδή και παλαιότερα έχουν ειπωθεί και γραφεί πολλά, όμως μόλις τα τελευταία χρόνια η προσφορά του έγινε γνωστή στον βαθμό που της άξιζε στο ευρύτερο ελληνικό κοινό. Τιμητικές εκδηλώσεις αφιερωμένες στον σοφό δάσκαλο, ομιλίες και δημοσιεύματα, τηλεοπτικές εκπομπές, αλλά και η κυκλοφορία των βιβλίων του έχουν συντελέσει, ώστε σήμερα ο Κακριδής να είναι από τις ελάχιστες προσωπικότητες του πνευματικού κόσμου με πανελλήνια προβολή και αναγνώριση.
    Αυτή την καταξίωση τη δέχτηκε με σεμνότητα και συγκρατημένη ικανοποίηση∙ μια ικανοποίηση που τον συνόδευε σε όλη του τη ζωή, αφού η πρώιμη εκδήλωση των εντυπωσιακών του χαρισμάτων με την καταβολή αφειδώλευτου μόχθου τού έδωσαν τη δυνατότητα να πραγματώσει την ευχή που περιέκλειε το εφηβικό του ψευδώνυμο στη Διάπλαση των Παίδων, «Νικητής του Αύριον», και την αυτοπεποίθηση που εκφράζει το επίγραμμά του με τη συμπλήρωση των ενενήντα χρόνων του, όπως το διέσωσε ο Μ. Ανδρόνικος:

    Εννέα νυν δεκάδας πληρών ετέων, κρονόληρος
        Αθανάτων βουλαίς έλπομαι ουκ έμεναι.

Ας τολμήσω να μεταφράσω το επίγραμμα του δεινού μεταφραστή:

    Τα ενενήντα πάτησα, μα απαντοχή μου έχω
    Πως δεν εξεμωράθηκα, με των θεών τη χάρη.
[…]

    Ηλίας Σ. Σπυρόπουλος, Φροντίσματα αρχαιοελληνικής και νεοελληνικής λογοτεχνίας,  Επίκεντρο, Αθήνα 2007, σελ. 156-157.


    Χιούμορ και σαρκασμός στο έργο του Γιώργου Ιωάννου
   

    Το χιούμορ, ο ειρωνικός λόγος που όχημά του έχει την κεφάτη απολαυστική περιγραφή και αφήγηση, είτε τον θυμόσοφο, αλλά και σαρκαστικό σχολιασμό προσώπων, πραγμάτων και καταστάσεων, λειτουργεί πολύτροπα: άλλοτε ως μέσο διασκέδασης, δημιουργίας ευτράπελης διάθεσης∙ άλλοτε ως έσχατο καταφύγιο σε ώρες απόγνωσης και απελπισίας∙ κι άλλοτε ως cura morum, ως έλεγχος της ηθικής, κυρίως, συμπεριφοράς, με τη γελοιοποίηση και τον σαρκασμό που έχει στόχο ανάξια ή διεφθαρμένα πρόσωπα και νοσηρές καταστάσεις. Λοιπόν με όλες αυτές τις λειτουργίες του το συναντούμε στο έργο του Γιώργου Ιωάννου από τις πρώτες ως τις τελευταίες σελίδες του. Όμως η δοσολογία του, οι μέθοδοι παραγωγής γέλιου, οι στόχοι της σάτιράς του ποικίλλουν από έργο σε έργο του Ιωάννου, ανάλογα με το συγκεκριμένο είδος στο οποίο ανήκει το καθένα τους όπως και ανάλογα με τη συγκεκριμένη περίοδο της συγγραφικής δραστηριότητάς του.
    Έτσι σε σημαντικό μέρος του έργου του, και μάλιστα σ’ αυτό που θεωρείται ως η καθαρότερα λογοτεχνική του δημιουργία (ο ίδιος έδινε στα κείμενα, που ανήκουν σ’ αυτό, τον τίτλο «πεζογραφήματα») μπορεί να διαβάσουμε δεκάδες σελίδων χωρίς να βρούμε ούτε κόκκον αττικού άλατος ή, όπου σ’ αυτά  υπάρχει κωμικός λόγος, να είναι απλώς ένα στοιχείο που εμφανίζεται περιστασιακά ή παρενθετικά και μάλιστα υποδορίως. Σε ορισμένα μόνο «πεζογραφήματα» κυριαρχεί ο κωμικός λόγος, καθώς έχουν γραφεί με σαφή πρόθεση να διασκεδάσουν τον αναγνώστη, να διακωμωδήσουν πρόσωπα και καταστάσεις, όπως π.χ. συμβαίνει με τα «πεζογραφήματα»: «Τα παρατσούκλια», «Το πεντακοσάρι», «Ο δουξ του Σπρουξ», «Εσπέρας προκείμενον», «Το ξεσκάτωμα», «Το σφραγιδάκι», «Κυτίον θα πει κουτί», «Κυρία Μινώταυρου», όπως συμβαίνει σχεδόν με όλα τα θεατρικά του (και με το εκτενέστερο, «Το αυγό της κότας», αλλά και με τα περισσότερα μονόπρακτά του∙ μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ στο καθεαυτό ποιητικό του έργο σπανίζουν οι κωμικοί στίχοι, όλοι οι στίχοι των θεατρικών του έργων είναι σατιρικοί).
    Οπωσδήποτε, πιστεύω ότι μπορώ από τώρα να διατυπώσω τη γενικότερη άποψη ότι τη σάτιρα του Ιωάννου δεν την απολαμβάνουμε τόσο στα κείμενα που γράφτηκαν με σαφή την πρόθεσή του για κωμικό αποτέλεσμα, όσο στα άλλα, όπου ο κωμικός λόγος εμφανίζεται ως επιμέρους στοιχείο που επιστρατεύεται για να δώσει την ιδιαίτερη απόχρωση, που καλλιτεχνικά είχε τη δική του σημασία για να δημιουργηθεί η πρόσφορη για την κάθε περίπτωση ατμόσφαιρα. Τέλος ο κωμικός λόγος του Ιωάννου, που στα κείμενα της πρώτης περιόδου εμφανίζεται ασφαλέστερος, θυμοσοφικός, ανώδυνος σχεδόν (που, όπως γράφηκε ήδη, θυμίζει τη μοναστηριακή ευτραπελία του Παπαδιαμάντη), στα μη καθαρώς λογοτεχνικά κείμενά του και συγκεκριμένα στους «θυσάνους» του (που, από επίμετρο των πρώτων Φυλλαδίων, έφθασαν να αποτελούν τον κύριο όγκο των τελευταίων) γίνεται καυστικός σαρκασμός, όπλο εξόντωσης όσων κατά κάποιο τρόπο προκάλεσαν την αντιπάθειά του.
[…]

    Ηλίας Σ. Σπυρόπουλος, Φροντίσματα αρχαιοελληνικής και νεοελληνικής λογοτεχνίας,  Επίκεντρο, Αθήνα 2007, σελ. 255-256.