Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥΑΡ

The Hitch-Hiker (1953)/Ο δολοφόνος που έκανε οτοστόπ

Το πρώτο film noir σκηνοθετημένο από γυναίκα, την πολυτάλαντη Ιda Lupino.
Πρωταγωνιστούν:
 Edmond O'Brien, Frank Lovejoy και William Talman
 Σκηνοθεσία: Ida Lupino
 Υπόθεση:Ένα ταξίδι αναψυχής μετατρέπεται σε εφιάλτη, όταν δύο φίλοι που  ταξιδεύουν με αυτοκίνητο παίρνουν με οτοστόπ έναν  ψυχοπαθή κατάδικο σίριαλ-κίλερ ,  ο οποίος τους ανακοινώνει ότι στο τέλος του ταξιδιού θα τους σκοτώσει. Σαν να μην έφτανε αυτό, η ιδιαιτερότητα που έχει στο ένα μάτι του, το οποίο μένει μόνιμα ανοικτό, δεν τους αφήνει να γνωρίζουν πότε κοιμάται και πότε είναι ξύπνιος.
Πολύ καλά σκηνοθετημένη  ταινία , μας μεταδίδει την ανεπανάληπτη ατμόσφαιρα αγωνίας , που μόνο τα αμερικανικά φιλμ νουάρ ήξεραν να προκαλούν στους θεατές της χρυσής εποχής του είδους.

Ida Lupino - Wikipedia, the free encyclopedia

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

HOSPES HOSTIS ( ΚΑΘΕ ΞΕΝΟΣ=ΕΧΘΡΟΣ)

Πίστη είναι κάτι για το οποίο θα πέθαινες, δόγμα είναι κάτι για το οποίο θα σκότωνες. Αυτό κάνει όλη τη διαφορά.

Tony Benn, 1925-2014, Βρετανός πολιτικός

 

Αποτροπιασμός από το νέο παραλήρημα μίσους του Αμβρόσιου (ΒΙΝΤΕΟ)

Σ’ ένα ακόμη παραλήρημα μίσους βρέθηκε το βράδυ της Μ. Παρασκευής ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος.
Σύμφωνα με πιστούς οι οποίοι παρακολούθησαν το κήρυγμά του το βράδυ της Μ. Παρασκευής, ο Αμβρόσιος είπε αναφερόμενος στο ενδεχόμενο της κατάργησης των θρησκευτικών στα σχολεία: «ενώπιόν σας, παρακαλώ των εσταυρωμένο Χριστό να σαπίσει το χέρι του Φίλη αν υπογράψει τέτοια διατάγματα αθεΐας όπως η κατάργηση των θρησκευτικών»!
Ο Μητροπολίτης ωστόσο δεν σταμάτησε εκεί, αφού φρόντισε να καταραστεί με περισσή χυδαιότητα και τους άθεους. Είπε συγκεκριμένα: «όσον αφορά στο κρέας που θα φάνε απόψε οι άθεοι που θα κάνουν τραπέζι, να γίνει δηλητήριο και να τους τρυπήσει το στομάχι. Να γίνει πέτρα και να μην το χωνέψουν»!
Παρακολουθήστε ΕΔΩ το βίντεο.

Ουκ απέσβετο το λάλον ύδωρ

Ελεύθερη πρόσβαση στις λύσεις των ασκήσεων της σειράς διδακτικών εγχειριδίων "ΚΛΙΚ στα ελληνικά" και σε επτά εκδόσεις του ΚΕΓ!

Το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσει ότι τα διδακτικά εγχειρίδια «ΚΛΙΚ στα ελληνικά» (επιπέδων Α1, Α2, Β1) συνοδεύονται πλέον από τις λύσεις τους.
Για όσους έχουν, ήδη, προμηθευτεί τη συγκεκριμένη σειρά διδακτικών εγχειριδίων του ΚΕΓ, οι λύσεις των ασκήσεων βρίσκονται αναρτημένες στην ηλεκτρονική διεύθυνση: http://www.greek-language.gr/certification/node/89.html

Επίσης, παρέχεται ελεύθερη πρόσβαση σε εκδόσεις του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας που εκπονήθηκαν στο πλαίσιο του Επιχειρηματικού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση», το οποίο συγχρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από Εθνικούς Πόρους (ΕΣΠΑ 2007-2013).
 Β. Βασιλειάδης – Κ. Δημοπούλου (επιμ.), Σελιδοδείκτες. Για την ανάγνωση της λογοτεχνίας, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, Θεσσαλονίκη, 2015.
 Δ. Κουτσογιάννης – Α. Μάτος (επιμ.), Διαδικτυακές κοινότητες εκπαιδευτικών για τα γλωσσικά μαθήματα: σχεδιασμός και εμπειρία, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, Θεσσαλονίκη, 2015.
 Δ. Κουτσογιάννης & Ι. Χατζηκυριάκου, Στ. Αντωνοπούλου, Β. Αδάμπα, Μ. Παυλίδου, Ανάλυση σχολικού λόγου. Η γλωσσική διδασκαλία σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο. Τόμοι Α-Β, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, Θεσσαλονίκη, 2015.
 Κ. Γιαννάκης (επιμ.), Ο γλωσσικός χάρτης της κεντρικής και βόρειας Ελλάδας κατά την αρχαιότητα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, Θεσσαλονίκη, 2015.
 Νίκη Οικονομάκη - Γιάννης Τζιφόπουλος, Εισαγωγή στην ελληνική επιγραφική, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, Θεσσαλονίκη, 2015.
 Κ. Γιαννάκης (επιμ.), Αρχαία Μακεδονία: γλώσσα, ιστορία, πολιτισμός, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, Θεσσαλονίκη, 2012.
 Γ. Τζιφόπουλος (επιμ.), Μεθώνη Πιερίας Ι: Επιγραφές, χαράγματα και εμπορικά σύμβολα στη γεωμετρική και αρχαϊκή κεραμική από το ‘Υπόγειο’ της Μεθώνης Πιερίας στη Μακεδονία, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, Θεσσαλονίκη, 2012.

Ολοκλήρωση του 2ου Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου Νεοελληνικών Σπουδών στη Ρωσία (21-23/4/2016)

Εκτύπωση

Ολοκληρώθηκε η από 21-23 Απριλίου ακαδημαϊκή αποστολή του Προγράμματος «Ιάσων» στο Πανεπιστήμιο του Κουμπάν της Ν. Ρωσίας, με επικεφαλής τον πρύτανη του ΑΠΘ καθηγητή Περικλή Μήτκα, και συμμετοχή του επιστημονικώς υπεύθυνου ομ. Καθηγητή του ΑΠΘ και Προέδρου του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας Ιωάννη Καζάζη και του γραμματέα του ΙΑΣΟΝΑ Δρ. Δημήτρη Φωτιάδη.
Σκοπός ήταν η συμμετοχή στο 2ο Διεθνές Συνέδριο Νεοελληνικών Σπουδών στο Κουμπάν, και συνομιλίες του Πρύτανη του ΑΠΘ με τον Πρύτανη καθηγητή Αστάποφ, για συνέχιση του Προγράμματος ΙΑΣΩΝ (με περιεχόμενο την πρακτική ενίσχυση των ελληνικών σπουδών στα παρευξείνια πανεπιστήμια), και, κυρίως, για τη διεύρυνσή του σε άλλες περιοχές ζωτικού ενδιαφέροντος για τα δύο ιδρύματα.
Η στήριξη που παρέχει το ΚΕΓ εδώ και είκοσι χρόνια στις δράσεις του «Ιάσονα», έχει τη μορφή επιμορφωτικών σεμιναρίων και πρόσβασης στο Ψηφιακό Σύμπαν της ΠΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, είναι συνεχής και είναι ουσιαστική.
Στην κατακλείδα του Συνεδρίου, σε πανηγυρική τελετή, ο καθηγητής Καζάζης, για τις εικοσαετείς υπηρεσίες του ως επικεφαλής του ΙΑΣΟΝΑ, αναγορεύτηκε από τον Πρύτανη Μ. Αστάποφ και τη Σύγκλητο «Επίτιμος Καθηγητής» του Κρατικού Πανεπιστημίου του Κουμπάν.

Eκδηλώσεις του Πανεπιστημίου Ca’Foscari της Βενετίας (19/4/2016 & 2/5/2016)

Εκτύπωση

To Πανεπιστήμιο Ca’Foscari της Βενετίας προγραμμάτισε τις ακόλουθες εκδηλώσεις:
Η πρώτη εκδήλωση είχε ως θέμα την ‘Ελλάδα’ ,στο πλαίσιο των 'Συζητήσεων με τον Ιταλό Πρέσβη κ. Gianpaolo Scarante' ,και πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 19 Απριλίου 2016 . στη Βιβλιοθήκη (CFZ) του Πανεπιστημίου Ca’Foscari. Τη διοργάνωση της εκδήλωσης επιμελήθηκαν  η κ. Caterina Carpinato και η κ. Ida Zilio-Grandi.
Η δεύτερη εκδήλωση με τίτλο 'Venezia, Creta e Cipro: dei, regine, santi e sultani. Nuove prospettive di ricerca interdisciplinare’ θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 2 Μαΐου 2016 στις 3.00 μ.μ. στο Ateneo Veneto της Βενετίας. Τη διοργάνωση της εκδήλωσης έχουν επιμεληθεί η κ. Caterina Carpinato και ο κ. Lorenzo Calvelli.

Συνημμένα

• αφίσα εκδήλωσης 19-4-2016 (pdf, 2.16MB)
• αφίσα εκδήλωσης 02-5-2016 (pdf, 1.87MB)

ΕΙΣΑΙ ΑΜΑΘΗΣ; ΕΙΣΑΙ ΘΡΑΣΥΣ!

Μαρία-Χριστίνα Δουλάμη  Δημοσιογράφος με ειδικότητα σε Ευρωπαϊκά, πολιτικά και κοινωνικά θέματα

Η θρασύτητα της αμάθειας

Δημοσιεύθηκε: http://www.huffingtonpost.gr/25/04/2016 

Είναι κατανοητό πως ό,τι δεν ξέρεις απλά δε σε απασχολεί. Αν ξέρεις όμως κάτι για ένα θέμα υπάρχουν δυο οδοί να ακολουθήσεις: είτε να μάθεις περισσότερο για αυτό, είτε να επαναπαυτείς στις πληροφορίες που έχεις, θεωρώντας πως είναι αρκετές.
Αυτή η ελλιπής πληροφόρηση είναι που διακρίνει τη σημερινή μας κοινωνία στο έπακρο. Η ημιμάθεια, οι «μισές γνώσεις», η τεμπελιά της αμάθειας. Γιατί σε έναν κόσμο ο οποίος κινείται πλέον με ψηφιακούς ρυθμούς, κανείς δεν έχει χρόνο για τίποτα - ούτε καν για σωστή ενημέρωση, πόσο μάλλον για εμπλουτισμό γνώσεων.
Μα το πρόβλημα δεν είναι μόνο το ότι ανατρέφουμε πια μια γενιά που τόσο επιμελώς επιμένει να καταγράφει τα τόσα λίγα επιτεύγματά της. Το πρόβλημα αντανακλάται σε αυτό που τόσο εύγλωττα είχε πει ο Περικλής: πως «η αμάθεια προκαλεί το θράσος, ενώ ο συνετός υπολογισμός τον δισταγμό».
Έχουμε γεμίσει φωνές που επαναλαμβάνουν σχεδόν με αυθάδεια τα λίγα που ξέρουν, ασχέτως αν αυτά είναι ελλιπή, σε σημείο που αγγίζουν την παραπληροφόρηση. Από ρήσεις που αναπαράγονται λάθος, σε αβάσιμα επιχειρήματα, ανακριβείς στατιστικές και άγνοια για την άλλη όψη κάθε θέματος. Ίσως ισχύει τελικά πως «ο αμαθής είναι σαν το ντέφι: κάνει θόρυβο χάρη στην κενότητά του» (Ο. Μπέτλινγκ). Γιατί ενώ ο μορφωμένος διψάει για περαιτέρω γνώση, ο αμαθής προτιμάει να κηρύττει στους άλλους και να μην παραδέχεται τα λάθη του. Είναι οι άνθρωποι που έχουν τις «εύκολες λύσεις» στο τσεπάκι. Αυτοί που «αναλαμβάνουν πολιτικές ευθύνες» και νομίζουν πως ξεμπερδεύουν έτσι, ενώ στην ουσία δεν έχουν κάνει τίποτα. Αυτοί που κοιτάνε μόνο τους αριθμούς στην ευημερία μιας χώρας, αγνοώντας το πώς πραγματικά επιβιώνουν οι πολίτες της. Αυτοί που επιμένουν πως ξέρουν καλύτερα λόγω της θέσης που κατέχουν.
Είναι όμως αυτοί οι θρασείς, οι ημιμαθείς και οι επηρμένοι που καταλήγουν να μας διοικούν, και μάλλον φταίμε περισσότερο εμείς για αυτό. Γιατί δεν χρησιμοποιούμε τη μόρφωση που έχουμε ως την εξουσία που αυτή μας προσφέρει, και υποκύπτουμε στην αποχή από τη σύγκρουση ως πιο αξιοπρεπή λύση.
Όπως είπε και ο Ξενοφών όμως, «εκείνοι που φαίνονται ότι εκ φύσεως είναι άριστοι, χρειάζονται περισσότερο από τους άλλους την παιδεία», και ίσως εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε: να ξεχωρίζουμε τους αναιδείς αμαθείς, από τους θαρραλέους ελλόγιμους.

Περισσότερα στο Twitter: Μαρία-Χριστίνα Δουλάμη: www.twitter.com/mcdoulami

ΜΑΛΤΑ IVA (YES)!

Dedikati bl-imħabba għall sister tiegħi 

Αφιερωμένο με αγάπη στην αδελφή μου

Μάλτα - Βικιπαίδεια

 ΟΙ ΜΑΛΤΕΖΟΙ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

Σίγουρα γνωρίζετε πως Βενετία, Γαλλία και Αγγλία έχουν δηλώσει το παρών στην Κέρκυρα, στο πέρασμα των αιώνων. Τι ξέρετε, όμως, για την περίπτωση της Μάλτας; Ο Σπύρος Γαούτσης ξετυλίγει την ιστορία της μαλτέζικης κοινότητας στο νησί...

Διερευνώντας κανείς την παρουσία της Καθολικής Εκκλησίας στην Κέρκυρα, θα διασταυρωθεί με την ιστορία και την εξέλιξη της πολυάριθμης κοινότητας των Μαλτέζων του νησιού. Οικονομικοί κυρίως μετανάστες, έμπειροι καλλιεργητές, ειδικευμένοι τεχνίτες και καλλιτέχνες, στην υπηρεσία των βρετανικών δυνάμεων, συγκρότησαν μια κοινότητα που αναπτύχθηκε σταδιακά, από τις αρχές του 19ου αιώνα μέχρι τα πρώτα χρόνια του 20ού. Πώς ακριβώς όμως βρέθηκαν στο νησί των Φαιάκων, ποια η θέση τους στην τοπική κοινωνία της τότε εποχής και η παρουσία τους σήμερα; Η οργανωμένη μετανάστευση των Μαλτέζων στα Ιόνια Νησιά ήταν ένα πρόγραμμα που σχεδιάστηκε και υποκινήθηκε από τη βρετανική πολιτική σαν ένα μέσο για την αναδιαμόρφωση του κοινωνικού ιστού τόσο στην Κέρκυρα, όσο πολύ περισσότερο στην ριζοσπαστικότερη Κεφαλληνία, από άτομα με συνείδηση πλησιέστερη της δικής τους. Η κίνηση αυτή ενθαρρύνθηκε ακόμα περισσότερο στα χρόνια του Μεγάλου Λόρδου Αρμοστή (1816-1823) και πρώην Κυβερνήτη στη Μάλτα Thomas Maitland (1765-1824), γνώστη των ηθών και των παραδόσεων, τόσο στο μαλτέζικο αρχιπέλαγος, όσο και στα νησιά του Ιονίου. [...] Στην Κέρκυρα, τα αποτελέσματα αυτής της μετακίνησης ήταν πολλά και οι Μαλτέζοι παρέμειναν η τάξη εκείνη με την πιο δύσκολη εργασία και τις χειρότερες κοινωνικές συνθήκες. Στις παρυφές της πόλεως αναπτύχθηκε μία μεγάλη κοινότητα καλλιεργητών και κηπουρών που μέχρι σήμερα διατηρούν τις ιδιοκτησίες, τα παραδοσιακά τους επαγγέλματα, ακόμα και χαρακτηριστικά της εποχής εκείνης. Χρειάστηκαν να περάσουν αρκετές δεκαετίες από την πρώτη τους εγκατάσταση για να επιτύχουν σταδιακά να ενταχθούν στον κοινωνικό ιστό της Κέρκυρας.

[...] Παρ' όλες τις αντιθέσεις και τις προκαταλήψεις, οι Μαλτέζοι μάστορες κλήθηκαν να δουλέψουν δίπλα στο διάσημο αρχιτέκτονα και μηχανικό Sir George Whitmore (1775-1862), ως εξειδικευμένοι τεχνίτες και πελεκητές της χαρακτηριστικής μαλτέζικης πέτρας για την οικοδόμηση της κατοικίας του Βρετανού αρμοστή, δηλαδή του παλατιού των Αγίων Γεωργίου και Μιχαήλ, και την επίβλεψη και οικοδόμηση αρκετών ακόμη δημοσίων κτηρίων, στερνών και στρατιωτικών οχυρώσεων της Κέρκυρας. Από την άλλη όμως, οι Μαλτέζοι αγρότες που εργάζονταν στο νησί κατηγορήθηκαν ότι απειλούσαν τις θέσεις εργασίας των ντόπιων εργατών, παρόλο που κέρδιζαν μόνο το 1/3 του ημερομισθίου ενός Κερκυραίου αγρότη ή ακόμη, μερικές φορές έπαιρναν το μισθό τους στη μορφή βασικών καθημερινών αγαθών και όχι σε χρήματα. Η επίσημη βρετανική διοίκηση, ελάχιστα ευαίσθητη σ' αυτές τις ανάγκες, δεν έλαβε καν μέτρα για την προστασία των μεταναστών, που μεταξύ άλλων, πρώτοι καλλιέργησαν στην Κέρκυρα τις γλυκοπατάτες και τις αχλαδιές στα κτήματά τους, θέτοντας συνάμα τις βάσεις για την οργανωμένη εκτροφή και αναπαραγωγή κουνελιών.

[...] Οι Μαλτέζοι μετανάστες δεν άργησαν να ξεχωρίσουν για την επίδοσή τους στην καλλιέργεια της γης και το 1888, κατά τη διάρκεια της διεθνούς έκθεσης στην Αθήνα, πολλοί Μαλτέζο-κερκυραίοι καλλιεργητές έστειλαν τα προϊόντα τους και κέρδισαν διάφορα βραβεία και διακρίσεις.

[...] Το 1891, οι Μαλτέζοι μετανάστες στην Ελλάδα αριθμούσαν 1.673 άτομα, εκ των οποίων οι 928 ζούσαν μόνιμα στην Κέρκυρα. Αν και κανείς δεν θα περίμενε οι κοινότητες αυτές που δημιουργούνταν να υποστηριχθούν από τους ντόπιους, ή από την τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία, παραδόξως, δεν ευνοήθηκαν ποτέ ούτε ακόμη κι από την ίδια την Καθολική Αρχιεπισκοπή των Ιονίων Νήσων [...] Το κλίμα αλλάζει με την παραχώρηση των Επτανήσων στο Βασίλειο της Ελλάδος και ο μαλτέζικος πληθυσμός της Κέρκυρας αποδεικνύει πως αφομοιώνεται τελικά ευκολότερα σ' ένα αμιγώς ελληνικό, παρά σ' ένα γνωστότερό του αγγλικό περιβάλλον.

[...] Ο ερχομός των Φραγκισκανών καλογραιών της Μάλτας το 1907, θα δημιουργήσει μία νέα δυναμική για την παρουσία τους και την ανάδειξή τους.

[...] Μέχρι και σήμερα, η περιοχή του Κωτσέλλα, «στα μαλτέζικα», ή «στις καθολικές καλόγριες» όπως έχει εντυπωθεί στη συνείδηση του κόσμου, αποτελεί το κέντρο της κοινότητας των Φραγκισκανών Μοναχών της Ιεράς Καρδίας του Ιησού κι ένα σημείο αναφοράς για την ιστορική διαδρομή και την εξέλιξη της Καθολικής Εκκλησίας στην Κέρκυρα μέσα στο χώρο και στο χρόνο.

ΣΗΜΕΡΑΟι Μαλτέζοι μετανάστες του 19ου έχουν πλέον προσαρμοστεί στην κοινωνική και πολιτιστική πραγματικότητα της Κέρκυρας. Οι συνήθειες, τα έθιμά τους, ο τρόπος ζωής γενικότερα, αφομοιώθηκαν από την κορφιάτικη κουλτούρα. Η γλώσσα τους πολύ γρήγορα ξεχάστηκε, καθώς τα παιδιά τους σπούδασαν σε ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια. Σύμφωνα με υπολογισμούς του 2000, περίπου 3.000 άτομα μαλτέζικης καταγωγής ζουν και εργάζονται στο νησί, ενώ εκτιμάται ότι 1.000 επιπλέον άτομα, με εξελληνισμένα ονόματα και διαφοροποιημένες θρησκευτικές πεποιθήσεις, ζουν σε άλλες ελληνικές πόλεις. Μοναδικός θεματοφύλακας της εθνικής τους προέλευσης και κληρονομιάς παραμένει η καθολική θρησκεία, χάρη στη δράση των Μαλτέζων καλογραιών.

Τα αποσπάσματα προέρχονται από το βιβλίο «Το Χρονικό των Μαλτέζων καλογραιών στην Κέρκυρα» (2007) και από την ομιλία «Present Situation in Corfu» (2000) του ιστορικού Σπύρου Π. Γαούτση.





ΠΗΓΗ: http://www.travelstyle.gr/

«Είναι δύσκολο να το εξηγήσω πώς επέζησα από το Νταχάου»

21:30 | 29 Απρ. 2016

Τελευταία ανανέωση 21:35 | 29 Απρ. 2016

Το κολαστήριο του Νταχάου, λίγο έξω από το Μόναχο, ήταν το πρώτο οργανωμένο στρατόπεδο συγκέντρωσης που δημιούργησαν οι Ναζί το 1933.Ήταν ένα από τα πρώτα μελήματα του Χίτλερ όταν εκείνος ανέβηκε στην εξουσία, καθώς σε αυτό στέλνονταν, κρατούνταν και βασανίζονταν οι Γερμανοί αντιφρονούντες. Αργότερα στα κρεματόρια του Νταχάου θα γίνονταν θυσία χιλιάδες Εβραίοι.
Όταν, σαν σήμερα, στις 29 Απριλίου του 1945, τα αμερικανικά στρατεύματα μπήκαν ως νικητές στο στρατόπεδο, βρήκαν εκεί 30.000 σκελετωμένους κρατούμενους.
Από το Νταχάου είχε περάσει και ο τότε γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης, καθώς και πολλοί άλλοι Έλληνες αγωνιστές.
Ανάμεσα τους και ο Ανδρέας Παρνασσάς από τους Γαργαλιάνους, ο οποίος συνελήφθη ως Επονίτης και κατέληξε στο Νταχάου όπου έπεσε θύμα ιατρικών πειραμάτων. Είχε το νούμερο 82224.
Διαβάστε την μαρτυρία του για τα όσα έζησε στο κολαστήριο του Νταχάου, όπως έχει καταγραφεί στο βιβλίο του Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη «Νταχάου – Προφορικές και Επιστολικές Μαρτυρίες», (εκδόσεις Μένανδρος 2014).
Η μαρτυρία του Ανδρέα Παρνασσά
Οι Γαργαλιάνοι βρίσκονται πάνω σε ένα λόφο και στους πρόποδες είναι ένα λιμανάκι που λέγεται Μαραθόπολις. Στην περιοχή του λιμανιού υπήρχαν αποθήκες του ΑΣΟ (Αυτόνομος Σταφιδικός Οργανισμός) γεμάτες με σταφίδα. Οι Ιταλοί που είχαν καταλάβει την περιοχή μας είχαν αποφασίσει να φέρουν φορτηγά, για να αδειάσουν τις αποθήκες και να πάρουν τα εμπορεύματα για την Ιταλία.
Μετά από αυτό, η υποτυπώδης οργάνωση του ΕΑΜ νέων, που ήμασταν καμιά δεκαριά στους Γαργαλιάνους, αποφασίσαμε να ενημερώσουμε τον κόσμο και να κατέβουμε κρυφά κάτω στο χωριό που ήταν οι αποθήκες. Θέλαμε να τις ανοίξουμε και να σπάσουμε τις αλυσίδες και να μπει ο κόσμος να πάρει τις σταφίδες. Αυτό τελικά έγινε και οι σταφίδες μοιράστηκαν στους κατοίκους. Η πράξη μας όμως αποτέλεσε την αιτία για να μας συλλάβουν.
Μας βασάνισαν οι Ιταλοί, τα χέρια μου είναι ακόμη σημαδεμένα από τις βουρδουρλιές. Από εκεί μας μετέφεραν στις φυλακές της Πύλου και ύστερα στην Τρίπολη. Στο διάστημα που βρισκόμουν στην Τρίπολη έγινε μια επίθεση και σκοτώθηκε ένας Γερμανός στρατηγός που πήγαινε στη Σπάρτη. Τότε οι κατακτητές κουβάλησαν καμιά τρακοσαριά Σπαρτιάτες και Μανιάτες. Μαζί με αυτούς κουβάλησαν κι εμένα και με οδήγησαν στην Αθήνα, στο Γουδί. Εκεί μας ξεκαθάρισαν οι Γερμανοί και διάλεξαν τους πιο νέους και τους πιο ανθεκτικούς. Από εκεί μας μετέφεραν σιδηροδρομικώς στο Νταχάου. Αυτό έγινε το 1943. Δεν θα ξεχάσω πως περνώντας από τη Γιουγκοσλαβία οι Γιουγκοσλάβοι μαζεύονταν και μας έδιναν ψωμιά, όταν έμαθαν πως προοριζόμαστε να μας στείλουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Στο Νταχάου με βάλανε σε μια ομάδα με κρατούμενους και δουλεύαμε στο ύπαιθρο με ένα κατσαβίδι και διαλύαμε κατεστραμμένα δίκυκλα και στρατιωτικά αυτοκίνητα. Διαλέγαμε χωριστά τα διάφορα μέταλλα, όπως τα σίδερα και τα αλουμίνια. Δουλεύαμε από το πρωί στις έξι μέχρι τη δύση του ηλίου.
Το πώς επέζησα είναι δύσκολο να το εξηγήσω. Είχα μια χρόνια αμυγδαλίτιδα και είχα παρουσιάσει μια ή δυο φορές πυρετό. Τη μια από τις δυο φορές με βάλανε σε ένα πρόχειρο ιατρείο που είχαν, και η μόνη θεραπευτική αγωγή που μου κάνανε ήταν να με ρίξουν σε παγωμένο νερό σε ένα μπάνιο όπου με άφησαν μισή ώρα και ο πυρετός έπεσε στο μηδέν. Έτσι γύρισα πάλι στην εργασία μου. Στα παραπήγματα κοιμόμουν σε ένα κρεβάτι μαζί με άλλους τρεις κρατούμενους. Στον εσωτερικό χώρο δεν είχαμε καλοριφέρ αλλά ένα καζάνι που έκαιγε όλη τη νύχτα. Αν είναι δυνατόν όμως να ζεστάνει ένα παράπηγμα των εκατό μέτρων. Κάθε πρωί βγαίναμε έξω για να δηλώσουμε την παρουσία μας.
Βλέπαμε πάνω στα ηλεκτροφόρα σύρματα τρεις, τέσσερεις, πέντε απελπισμένους, οι οποίοι ξέροντας πως δεν επρόκειτο να δραπετεύσουν έπεφταν πάνω στα σύρματα για να αυτοκτονήσουν. Ήταν το πιο ανώδυνο και το πιο γρήγορο πράγμα.
Στο Νταχάου γνώρισα και τον Νίκο Ζαχαριάδη. Ο Νίκος μας συμπαραστάθηκε όσο μπορούσε. Έμενε σε ιδιαίτερο κατάλυμα, σε αυτά είχαν τον Λεόν Μπλουμ, σοσιαλιστή, όπως και τον γραμματέα του κομμουνιστικού κόμματος της Γερμανίας, ο οποίος δυστυχώς πέθανε. Ο Νίκος Ζαχαριάδης επικοινώνησε μαζί μας όταν ήταν κοντά οι αμερικανικές δυνάμεις, οι οποίες ελευθέρωσαν το στρατόπεδο. Μας είπε ότι στο Μόναχο είχαν σε μια πολυκατοικία κλεισμένους, υπό την αιγίδα του Ερυθρού Σταυρού, αιχμάλωτους πολεμιστές του ΕΛΑΣ. Τους είχαν συλλάβει στην Ελλάδα και τους μετέφεραν στο Μόναχο. Αυτούς μας είπε ο Ζαχαριάδης να συναντήσουμε. Πράγματι τους συναντήσαμε. Μας έδωσαν φαΐ και ρούχα. Από εκεί και πέρα πήραμε γραμμή από τον Ζαχαριάδη και προσπαθήσαμε να ενωθούμε με τις ρωσικές δυνάμεις. Όμως οι Ρώσοι βρίσκονταν στο Βερολίνο. Η απόσταση ήταν μεγάλη, αλλά καταφέραμε πεζοπορώντας να φτάσουμε.
Όταν περνούσαμε απ’ τα χωριά και τις πόλεις της Γερμανίας οι κάτοικοι μας έβλεπαν ντυμένους με τις στολές και πίστευαν πως ήμασταν Ρώσοι και κλεινόντουσαν μέσα στα σπίτια τους. Ο Χίτλερ είχε περάσει την προπαγάνδα πως ο λαός αυτός είναι πολύ επικίνδυνος. Όταν φτάσαμε στον προορισμό μας στο Βερολίνο με τη βοήθεια του ρωσικού στρατού μπήκαμε σε διάφορα τρένα και επιστρέψαμε στην πατρίδα.
Από εκεί και πέρα αρχίζει η νέα περιπέτειά μου. Από κυνηγητό σε κυνηγητό. Πέρασα όλα τα νησάκια Μακρόνησος και τέλος τα Γιούρα.

Ιστορίες σε μικρή φόρμα

Πέτρου Tατσόπουλου*

 
O Mπάμπουρας κι εγώ

Από το βιβλίο «Aνάλαφρες ιστορίες», εκδόσεις Καστανιώτη 2011.

"Kάθε μου όνομα είναι σωστό,
κάθε μου όνομα είναι λάθος.
T' όνομα του Mπάμπουρα
δεν είναι ποτέ λάθος"
Mου ζήτησαν να γράψω ένα κείμενο για τον Mπάμπουρα. Tον Bασίλη Mπάμπουρα. Tον Bασίλη Aποστόλου Mπάμπουρα. Aς ακούγεται πλεονασμός. Δεν ήταν ανέκαθεν. Mπάμπουρας, πάλαι ποτέ, δεν εσήμαινε αυτονόητα Bασίλης Aποστόλου Mπάμπουρας.

Kάποτε ο Bασίλης Aποστόλου Mπάμπουρας ήταν ίσος κι όμοιος με όλους τους άλλους Mπάμπουρες. Oταν σου συστηνόταν, μπορούσες να τον ρωτήσεις: «Mήπως έχεις κάποια συγγένεια με τον Iάκωβο Mπάμπουρα;» ή «Mήπως είσαι το μοναχοπαίδι του Aποστόλη Mπάμπουρα;». Kανένας δεν ρωτάει σήμερα τον Bασίλη Mπάμπουρα αν είναι συγγενής κάποιου άλλου Mπάμπουρα. O Bασίλης Mπάμπουρας δεν είναι πλέον θείος, ανεψιός ή ξάδελφος κανενός άλλου Mπάμπουρα. Aπεναντίας, οι άλλοι Mπάμπουρες καλούνται ν' αποδείξουν ότι είναι θείοι, ανεψιοί ή ξάδελφοι του Bασίλη Mπάμπουρα. O Bασίλης Mπάμπουρας δεν είναι καν το μοναχοπαίδι του Aποστόλη Mπάμπουρα. Tώρα πια, ο Aποστόλης Mπάμπουρας είναι ο μοναχοπατέρας του Bασίλη Mπάμπουρα. Tου Mπάμπουρα.

Mου ζήτησαν να γράψω ένα κείμενο. Nα το ενσωματώσουν στο αφιέρωμα. Tο αφιέρωμα θα έχει θέμα: O Mπάμπουρας κι Eγώ. Mπάμπουρας θα είναι ο Mπάμπουρας. Eγώ θα είμαστε εμείς. Oλοι όσοι δεχτούμε να γράψουμε ένα κείμενο για τον Mπάμπουρα. Oσοι μεγαλώσαμε μαζί με τον Mπάμπουρα, καθήσαμε στα ίδια θρανία με τον Mπάμπουρα, δουλέψαμε πλάι στον Mπάμπουρα, ερωτευθήκαμε τον Mπάμπουρα, δικαιωθήκαμε ή απογοητευθήκαμε από την πορεία του Mπάμπουρα στη ζωή. Oσοι βρεθήκαμε στο διάβα του Mπάμπουρα. O Mπάμπουρας δεν βρέθηκε ποτέ στο δικό μας διάβα. O Mπάμπουρας δεν βρίσκεται στο διάβα κανενός. Eμείς βρισκόμαστε.

O Mπάμπουρας διαβαίνει. Tα κείμενα μας πρέπει να κυμαίνονται ανάμεσα στις διακόσιες και τις τριακόσιες λέξεις. Kανένα κείμενο να μην υπολείπεται, κανένα κείμενο να μην υπερβαίνει. Tα αισθήματα μας για τον Mπάμπουρα μπορούν να εκτείνονται απεριόριστα. Kανένας φραγμός στην αγάπη μας. Kανένας φραγμός στο μίσος.

Tο κείμενο της αγάπης μας δεν πρέπει να υπολείπεται των διακοσίων λέξεων, ούτε το κείμενο του μίσους μας να υπερβαίνει τις τριακόσιες. Nα μη στερηθεί αγάπη ο Mπάμπουρας. Mίσος να μην του περισσέψει.

Θα ξεχωρίζουν τα στοιχεία μας. Mε άλλα στοιχεία θα τυπωθεί τ' όνομα του Mπάμπουρα, με άλλα στοιχεία θα τυπωθούν τα δικά μας ονόματα. Tα δικά μας στοιχεία θα είναι μικρότερα από τα στοιχεία του Mπάμπουρα. Δεν θα φθάνουν στο μηρό των στοιχείων του Mπάμπουρα. Oύτε στην κνήμη. Πιθανόν να φθάνουν στο πέλμα. T' όνομα του Mπάμπουρα θα σκεπάζει τα δικά μας ονόματα. T' όνομα του Mπάμπουρα θα δεσπόζει. T' όνομα του Mπάμπουρα θα τυπωθεί μονάχο του. Δεν θα προσδιορίζεται από πουθενά. T' όνομα του Mπάμπουρα θα προσδιορίζεται μονάχα από τ' όνομα του Mπάμπουρα. Tο δικό μας όνομα θα προσδιορίζεται από το επάγγελμά μας. Tο επάγγελμά μας θα τυπωθεί κάτω από τ' όνομά μας. Kανείς από εμάς δεν θα είναι ανεπάγγελτος. Kανείς από εμάς δεν θ' ασχολείται με κανέναν από εμάς. Aσχολία όλων μας θα είναι η ασχολία του Mπάμπουρα. Aσχολία του Mπάμπουρα είναι ο Mπάμπουρας.

Mπορεί να κάνουν λάθος. Nα βάλουν κάτω από το δικό μου όνομα, το επάγγελμα κάποιου άλλου. Στο επάγγελμα κάποιου άλλου, να βάλουν το δικό μου όνομα. Δεν θα καταλάβουν το λάθος τους. Tο δικό μου όνομα, και λάθος ακόμη, είναι σωστό. Kαι σωστό ακόμη, είναι λάθος. Kανείς δεν ξέρει το σωστό δικό μου όνομα. Kάθε μου όνομα είναι σωστό, κάθε μου όνομα είναι λάθος. T' όνομα του Mπάμπουρα δεν είναι ποτέ λάθος. Aκόμη κι αν τυπωθεί Mπόμπορας ή Mπίμπιρας, το μάτι μας θα διορθώσει μόνο του το σφάλμα. Tο μάτι μας ξέρει πως σωστό είναι το Mπάμπουρας. Kάθε Mπάμπουρας ή Mπίμπιρας, για το μάτι μας πια, είναι ένας λανθασμένος Mπάμπουρας. Tο μάτι μας δεν επιδέχεται άλλο σωστό από το Mπάμπουρας. Mόνο του το μάτι μας τραβά. Aναγνωρίζει τον Mπάμπουρα.

Kι όμως. Θυμάμαι την εποχή που το μάτι μας δεν τον αναγνώριζε. Tότε που ο Mπάμπουρας δεν ήταν ακόμη ο Mπάμπουρας. Tότε που και Mπόμπορας ή Mπίμπιρας, πάλι σωστός θα ήταν. Tον καιρό που ο Bασίλης Mπάμπουρας είχε ακόμη συγγένεια με τον Iάκωβο Mπάμπουρα, ήταν το μοναχοπαίδι του Aποστόλη Mπάμπουρα. Oποιον και να ρωτούσες, εκείνα τα χρόνια, θα σου έλεγε ότι ο Bασίλης Aποστόλου Mπάμπουρας δεν έχει την παραμικρή πιθανότητα να γίνει μία ήμερα των ημερών Mπάμπουρας.

Mια ημέρα των ημερών, θα σου έλεγε, Mπάμπουρας θα γινόμουν εγώ. Hμουν πιο πιθανός Mπάμπουρας από τον Mπάμπουρα. O πιθανότερος Mπάμπουρας.

O πιθανότατος. Kανένας δεν θα σου έλεγε ότι εγώ θα παραμείνω εγώ και ο Mπάμπουρας θα εξελιχθεί σε Mπάμπουρα. Παρόμοια εξέλιξη, κανένας δεν φανταζόταν. Eγώ να έχω τις πιθανότητες και ο Mπάμπουρας ν' αποσπάσει τις βεβαιότητες. Mε τις δικές μου πιθανότητες να κερδίσει τις δικές του βεβαιότητες. O Mπάμπουρας.

Mια δύναμη τράβηξε τον Mπάμπουρα. Mια δύναμη καθήλωσε εμένα. Mια δύναμη υπέκυψε στα θέλγητρα του Mπάμπουρα. Mια δύναμη αρνήθηκε τα δικά μου θέλγητρα. Aυτό πιστεύουν όλοι. H δύναμη του υπέκυψε στα θέλγητρα του Mπάμπουρα, πιστεύουν όλοι, αρνήθηκε τα δικά μου θέλγητρα. Eίναι ψεύδος. Kαμία δύναμη, κανένα θέλγητρο. Kανένα θέλγητρο δεν είχε ο Mπάμπουρας, καμία δύναμη δεν μπορούσε να δελεάσει. H δύναμη θ' αγνοούσε τον Mπάμπουρα.

O Mπάμπουρας ήταν ασήμαντος. Kαμία δύναμη δεν θα στεκόταν στο ασήμαντο Mπάμπουρα. Θα στεκόταν σ' εμένα. Eγώ είχα τα θέλγητρα. Eίχα τη δύναμη να τραβήξω τη δύναμη. Tη δύναμη που θα τραβούσε εμένα. H δύναμη δεν στάθηκε σ' εμένα. Δεν έφθασε ποτέ σ' εμένα. H δύναμη.

H δύναμη νόμισε ότι έφθασε. Eίναι το πιθανότερο. Πιθανότερο κι από βέβαιο. Bεβαιότερο από πιθανό. H δύναμη νόμισε ότι έφθασε σ' εμένα. O Mπάμπουρας την ξεγέλασε. Tην ξεγέλασε προτού φθάσει σ' εμένα. O Mπάμπουρας ξεγέλασε τη δύναμη. O Mπάμπουρας ξεγέλασε εμένα. H δύναμη νομίζει πως έφθασε σ' εμένα. H δύναμη σφάλλει. Eφθασε ως τον Mπάμπουρα. Nύχτα μέρα δούλεψε ο Mπάμπουρας. Για να ξεγελάσει τη δύναμη. Nα μη φθάσει η δύναμη σ' εμένα. Nα νομίζει ότι έφθασε. O Mπάμπουρας έπεισε τη δύναμη ότι δεν ήταν ο Mπάμπουρας. O ασήμαντος Mπάμπουρας. O Mπάμπουρας αντέγραψε εμένα. Aντέγραψε τα θέλγητρά μου. Oσα θα έβρισκε η δύναμη, όταν θα έφθανε σ' εμένα. H δύναμη που δεν έφθασε. O Mπάμπουρας αντέγραφε νύχτα μέρα. Έφτιαχνε αντίγραφα πιο πιστά κι από τα πρωτότυπα. Πιο πρωτότυπα κι από τα πρωτότυπα. Πιο θελκτικά από τα θέλγητρα. O Mπάμπουρας έμοιασε σ' εμένα. Πιο πολύ από εμένα. Eγώ έμοιασα λιγότερο σ' εμένα. Λιγότερο από τον Mπάμπουρα. Tον ασήμαντο Mπάμπουρα. Eγώ δεν είχα κίνητρο να μοιάσω σ' εμένα. O Mπάμπουρας είχε κίνητρο να γίνει καλύτερος από τον Mπάμπουρα. Nα γίνει σαν εμένα. Nα ξεγελάσει τη δύναμη. Nα μη φθάσει ποτέ η δύναμη σ' εμένα. Nα σταθεί στον Mπάμπουρα. Nα τραβήξει τον Mπάμπουρα. Nα νομίζει ότι τράβηξε εμένα. Mπάμπουρα να κάνει τον Mπάμπουρα. Mπάμπουρα, να νομίζει η δύναμη, ότι έκανε εμένα.

Mου ζήτησαν να γράψω ένα κείμενο για τον Mπάμπουρα. Eνα κείμενο για το αντίγραφό μου. Nα εμπνευσθώ από την έμπνευσή μου. Nα καρπωθώ φήμη από τη φήμη μου. Nα χρωστώ χάρη στη χάρη μου. N' αφιερώσω ένα κείμενο στο αφιέρωμά μου. Nα ενσωματωθώ σ' εμένα. Kανένας να μην αντιληφθεί την ενσωμάτωση. Kανένας να μην υποπτευθεί τη σκευωρία, α ο Mπάμπουρας. O Mπάμπουρας κι εγώ. Eγώ κι εγώ. Eγώ.

Πηγή: http://www.mikrosapoplous.gr

*Πέτρος Τατσόπουλος - Βικιπαίδεια

http://www.e-delphi.gr

ΕΝΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ

Ψηφιακό ταξίδι στην Ιστορία των Δελφών

«Έχει απομείνει στο άδυτο του Απόλλωνα ένα μυστήριο, που μας υπερβαίνει» έγραφε ο Γιώργος Σεφέρης για τους Δελφούς. Κι ο Γιάννης Ρίτσος: «Ερείπια. Ερείπια. /Πόλεμος πάνω στον πόλεμο./ Φωτιά, σεισμός, λεηλασία. Κ' ύστερα η γαλήνη/των ερειπίων, καθησυχαστική, παρηγορητική, ατελεύτητη».

• Πηγή:  ethnos.gr
• Αγγελική Κώττη
  akotti@otenet.gr

Αυτό το μυστήριο που μας υπερβαίνει, πάνω στη γαλήνη των ερειπίων, βοηθά να ανιχνευθεί η Εφορεία Αρχαιοτήτων Φωκίδας μέσα από σύγχρονα εργαλεία. Πρόκειται για την ιστοσελίδα των Δελφών, που απευθύνεται στο κοινό και παρουσιάζει με εξαιρετικό τρόπο την ιστορία του μαγικού αυτού τόπου.
Η έφορος αρχαιοτήτων Φωκίδας Αθανασία Ψάλτη σημειώνει πως το «αψευδέστατο» και «λαμπρότατο» δελφικό μαντείο, με την καίρια συμβολή του στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι του αρχαίου ελληνικού κόσμου για περισσότερο από χίλια έτη, είχε ως αποτέλεσμα την καθιέρωσή του στη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας ως έναν από τους τόπους όπου θεμελιώθηκαν τα ανθρωπιστικά ιδεώδη τα οποία διακρίνουν το ευρωπαϊκό πνεύμα.
«Πριν από περίπου έναν χρόνο η Εφορεία Αρχαιοτήτων Φωκίδος ανακοίνωσε την έναρξη υλοποίησης ενός ψηφιακού προγράμματος για τους Δελφούς, το μουσείο και τον αρχαιολογικό χώρο, αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Φωκίδας», λέει στο «Εθνος» η κ. Ψάλτη.

«Εδώ και λίγους μήνες το πρόγραμμα έχει ολοκληρωθεί με τη λειτουργία της διαδικτυακής πύλης, καθώς και με την εγκατάσταση δύο διαδραστικών οθονών στο αρχαιολογικό μουσείο μέσω των οποίων ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να περιηγείται ψηφιακά στο Ιερό του Απόλλωνα, το Ιερό της Αθηνάς Προναίας και το αρχαίο Γυμνάσιο, όπως αυτά θα ήταν κατά την αρχαιότητα».

Οι «Ψηφιακοί Δελφοί» είναι ένας συνδυασμός εφαρμογών μέσω του οποίου αναδεικνύεται το πολιτιστικό απόθεμα του αρχαιολογικού χώρου και του μουσείου

Οι «Ψηφιακοί Δελφοί», όπως ονομάζεται το πρόγραμμα, είναι ένας συνδυασμός ψηφιακών εφαρμογών μέσω του οποίου αναδεικνύεται το πολιτιστικό απόθεμα του αρχαιολογικού χώρου και του μουσείου των Δελφών αλλά και παρέχεται πληροφόρηση για τους αρχαιολογικούς χώρους που εμπίπτουν στη δικαιοδοσία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Φωκίδος.
Αναλυτικότερα, το πρόγραμμα περιλαμβάνει: α) δικτυακή πύλη για τους Δελφούς με διαδραστικό χρονολόγιο και πληροφορίες για την ιστορική εξέλιξη του δελφικού τοπίου και της πόλης των Δελφών, τη λατρεία του Απόλλωνα, το μαντείο και τον ρόλο του, τη Δελφική Αμφικτυονία, τα Πύθια, καθώς και εφαρμογές κοινωνικής δικτύωσης, β) διαδικτυακές εκπαιδευτικές εφαρμογές-παιχνίδια για διαφορετικές ηλικιακές ομάδες, γ) την εφαρμογή «Οι δικοί μου Δελφοί» με σύντομα βίντεο και συνεντεύξεις από κατοίκους και επισκέπτες για τη σημερινή σημασία του χώρου, καθώς και δ) διαδραστικό χάρτη των Δελφών.
«Η ολοκλήρωση του εγχειρήματος οφείλεται στην ευσυνειδησία και τον επαγγελματισμό των μόνιμων αρχαιολόγων της ΕΦΑ Φωκίδος, Νικόλαου Πετρόχειλου και Ανθούλας Τσαρούχα, και της ορισμένου χρόνου Αμαλίας Κατερέλου» τονίζει η έφορος.
Οι εφαρμογές θα αναβαθμίζονται συνεχώς με την προσθήκη νέου υλικού και την ανανέωση του υφισταμένου. Στόχος «να διατηρείται διαρκές το ενδιαφέρον για μια ψηφιακή περιήγηση στους Δελφούς αλλά και να συγκεντρώνεται υλικό στο οποίο θα είναι σε θέση να ανατρέχει όποιος ενδιαφέρεται να γνωρίσει τους Δελφούς και τη Φωκίδα γενικότερα από την αρχαιότητα έως τις ημέρες μας». Η ηλεκτρονική διεύθυνση του διαδικτυακού τόπου είναι http://www.e-delphi.gr
Οι Δελφοί ήταν ήδη από τον 8ο αιώνα π.Χ. φημισμένοι για το μουσείο τους. Η χρησμοδοσία έπαιξε ρόλο στην ίδρυση των ελληνικών αποικιών σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου και κατά συνέπεια στην εξάπλωση των κατακτήσεων του ελληνικού πολιτισμού στη Δύση, με σημαντικότερη τη διάδοση του ελληνικού αλφαβήτου.
Παρά το γεγονός ότι ήδη τον 15ο μ.Χ. αι. τη θέση του ιερού κατέλαβε ένα άσημο χωριό, το Καστρί, και τα αρχαία ερείπια καλύφθηκαν ολοσχερώς, οι Δελφοί διατηρήθηκαν στη μνήμη των φιλελλήνων, κάτι που βοήθησε στην ανασκαφή τους.
Μέσα από δύο διαδραστικές οθόνες στο αρχαιολογικό μουσείο, ο επισκέπτης περιηγείται στο Ιερό του Απόλλωνα, το Ιερό της Αθηνάς Προναίας και το αρχαίο Γυμνάσιο, όπως αυτά ήταν κατά την αρχαιότητα.

ΚΑΡΦΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΦΘΑΛΜΟΝ ΤΩΝ

Σενάρια made in USA για απομάκρυνση Τσίπρα

Το σκηνικό των υπέρμετρων απαιτήσεων φαίνεται να ενορχήστρωσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε συνεργασία με την επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ κατά τη διάρκεια της εαρινής συνόδου του Ταμείου στην Ουάσινγκτον | EPA/MICHAEL REYNOLDS

H Eφημερίδα των Συντακτών, 29.04.2016

Συντάκτης: 

Θάνος Δημάδης

 

Σενάρια περί σχεδίων ανατροπής του Αλέξη Τσίπρα κυκλοφορούν ευρέως στην αμερικανική πρωτεύουσα. Σενάρια που αφορούν είτε την ώθηση του Έλληνα πρωθυπουργού σε παραίτηση και προκήρυξη νέων εκλογών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ελληνική οικονομία, είτε τον σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης υπό άλλο πρόσωπο κοινής αποδοχής στην πρωθυπουργία.
Υπάρχουν πληροφορίες μάλιστα ότι τουλάχιστον δύο ονόματα, με παρασκηνιακές επαφές τους στο εξωτερικό, ήδη προαλείφονται για μια τέτοια θέση.
Η ελληνική κυβέρνηση, σύμφωνα με πληροφορίες από το μέγαρο Μαξίμου, είναι ενήμερη επί των σεναρίων αυτών. Κυβερνητικοί παράγοντες εξέφραζαν τη βεβαιότητα προς την «Εφ. Συν.» ότι το ΔΝΤ θα έβλεπε με ευχαρίστηση την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης.
Το ερώτημα είναι ποια στάση θα κρατούσαν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο οι Ευρωπαίοι εταίροι. Η δε βεβαιότητα είναι πως η στάση των Ευρωπαίων στην εξύφανση των όποιων σχεδίων, εφόσον υπάρχουν, δεν μπορεί να είναι ενιαία.
Ως παράγοντες των επιφυλάξεων, τουλάχιστον κάποιων εκ των Ευρωπαίων στην υλοποίηση των όποιων σχεδίων θεωρούνται από ελληνικής πλευράς το ενδεχόμενο Brexit, αλλά και οι επικείμενες εκλογές σε Αυστρία και Ισπανία, τα αποτελέσματα των οποίων ενδέχεται να αλλάξουν τους συσχετισμούς στην ευρωζώνη.
Σύμφωνα πάντως με όσα διοχετεύονται από την Ουάσιγκτον, το σχέδιο έχει την υπογραφή Σόιμπλε και τέθηκε στο επίκεντρο μυστικών συναντήσεων στην Ουάσινγκτον κατά την εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ που έλαβε χώρα στην αμερικανική πρωτεύουσα στα μέσα Απριλίου, με όχημα την επιβολή ενός επιπλέον πακέτου αυτοκτονικών μέτρων για την ελληνική οικονομία (κατ’ ουσίαν ένα έξτρα προαιρετικό Μνημόνιο) και με άλλοθι την ανάγκη να πειστεί το ΔΝΤ να παραμείνει θεματοφύλακας της λιτότητας στην Ελλάδα, όπως θέτουν ως προϋπόθεση οι Ευρωπαίοι για να συνεχίσουν τη χρηματοδότηση προς τη χώρα μας.
Η προοπτική συστηματικής πολιτικής φθοράς του Τσίπρα με απώτερο ορίζοντα την ανατροπή του και τη δρομολόγηση μίας διάδοχης κατάστασης που θα προσιδιάζει στο πολιτικό εξάμβλωμα της συγκυβέρνησης Παπαδήμου με τις ευλογίες των δανειστών δεν προέκυψε τώρα.
Από τον Σεπτέμβριο
Ολα αυτά δεν είναι βεβαίως καινούργια. Ήδη από τον περασμένο Σεπτέμβριο η «Εφ.Συν.» με συνεχή ρεπορτάζ έχει αναδείξει το σκηνικό που ήδη είχε αρχίσει από τότε να εξυφαίνεται από την πλευρά του ΔΝΤ και της Ευρώπης με σκοπό να μην κλείσει η αξιολόγηση στα προκαθορισμένα χρονικά πλαίσια αλλά να τραβήξει μέχρι το σημείο μηδέν, ώστε η ελληνική κυβέρνηση, αλλά πρωτίστως η χώρα, να βρεθεί για ακόμα μία φορά με την πλάτη στον τοίχο και να της επιβληθεί υπό το κράτος του κατεπείγοντος και της άτακτης χρεοκοπίας ένα επιπλέον πακέτο δυσβάστακτων μέτρων που θα υπηρετεί διττό στόχο:
να τελειώσουν πολιτικά τον Αλέξη Τσίπρα πυροδοτώντας εξελίξεις με την ελπίδα ότι θα ανακατέψουν την τράπουλα για να διαμορφώσουν το πολιτικό σκηνικό της χώρας στα μέτρα και τα σταθμά εγχώριων, εξωθεσμικών και εκτός των συνόρων συμφερόντων, και ταυτοχρόνως να δέσουν την Ελλάδα πιο σφιχτά από ποτέ στο ατέρμονο σπιράλ της ύφεσης μέχρι το σημείο να χρεώσουν στη χώρα την αδυναμία της να τα καταφέρει μέσα στο ευρώ και να την εξωθήσουν ατάκτως προς την έξοδο από το κοινό νόμισμα, αφού πρώτα θα έχουν κερδίσει πολιτικό χρόνο υπεκφεύγοντας  τη δέσμευσή τους για μία ουσιαστική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, το μόνο που θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την πραγματική επανεκκίνηση της οικονομίας.
Σ’ αυτό το πλαίσιο δεν θεωρείται τυχαίο ότι Σόιμπλε και ΔΝΤ ήγειραν την απαίτηση για πακέτο έξτρα μέτρων, όχι νωρίτερα αλλά μόλις στα μέσα Απριλίου, γνωρίζοντας ότι ο χρόνος θα ξεκινήσει σύντομα να μετρά αντίστροφα για την Ελλάδα, ώστε να ξεμείνει από ρευστό και να απειληθεί με ανοιχτή χρεοκοπία, χωρίς συμφωνία με τους δανειστές της.
Αν στην εαρινή σύνοδο στην Ουάσινγκτον δεν είχε «ξεφυτρώσει» από πουθενά η απαίτηση για ένα νέο «προαιρετικό» Μνημόνιο, το βέβαιο είναι ότι οι διαπραγματεύσεις θα είχαν σήμερα ολοκληρωθεί, αφού ασφαλείς πληροφορίες λένε ότι Αθήνα και δανειστές έχουν κλείσει τη συμφωνία για το πακέτο των μέτρων που περιλαμβάνονται στο ελληνικό πρόγραμμα του περασμένου καλοκαιριού, αλλά πλέον το νέο σημείο διαφωνίας τους είναι η επιβολή των έξτρα μέτρων.
Όχι όμως μόνο η επιβολή, αλλά κυρίως ο τρόπος επιβολής που ζητάνε οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ από την ελληνική κυβέρνηση, ο οποίος συνιστά ακόμα μία πράξη στο έργο πολιτικού εξευτελισμού της ελληνικής πλευράς.
Γιατί μόνο έτσι μπορεί να θεωρηθεί η απαίτηση του ΔΝΤ όχι απλώς για εκ των προτέρων νομοθέτηση σκληρότατων μέτρων υπό μορφή αυτοματοποιημένων περικοπών, αλλά -όπως πληροφορείται η «Εφ.Συν.» από αξιόπιστη πηγή στην έδρα του Ταμείου στην Ουάσινγκτον- η απαίτηση να συνοδεύεται επίσης από μια μορφή περικοπών που μεταφράζεται σε τυφλές περικοπές μισθών, συντάξεων, ασφαλιστικών και αμυντικών δαπανών.
Με μαεστρία
Ολη αυτή η σωρεία των απαιτήσεων σε ένα σκηνικό που ενορχήστρωσε με μαεστρία ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, σε απόλυτη συγχορδία με την Κριστίν Λαγκάρντ κατά την εαρινή σύνοδο του Ταμείου στην Ουάσινγκτον, έρχεται την ώρα που τα χρονικά περιθώρια για την Αθήνα στενεύουν επικίνδυνα, αφενός με τους Ευρωπαίους να περιμένουν στη γωνία τον Αλέξη Τσίπρα για να του χρεώσουν την αποτυχία και μια νέα βαθιά κρίση στην ευρωζώνη, και αφετέρου με όσα συμφέροντα στο εγχώριο επιχειρηματικό, πολιτικό και μιντιακό περιβάλλον περιμένουν ένα στραβοπάτημά του για να αρχίσουν τον γνωστό πολιτικό λιθοβολισμό.
Άραγε η Ιστορία θα επαναληφθεί; Κι αν ναι, με ποιους πρωταγωνιστές και με ποια κατάληξη αυτή τη φορά; Είναι ερωτήματα που σίγουρα δεν θα αργήσουν να απαντηθούν.

Laura Pergolizzi

ΚΛΑΣΙΚΕΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

ΓΥΜΝΗ ΠΟΛΗ

THE NAKED CITY

 Αστυνομική-Ασπρόμαυρη-Διάρκεια: 96'

Παραγωγή: Αμερικανική Σκηνοθεσία: Ζιλ Ντασέν

Πρωταγωνιστούν: Μπάρυ Φίτζγκεραλντ, Ντόροθυ Χαρτ, Ντον Τέιλορ

Πρόκειται για ένα κλασικού τύπου αστυνομικό έργο.

Παρακολουθούμε τη διαλεύκανση ενός εγκλήματος και την αναζήτηση ενός ενόχου, που την έχουν αναλάβει ένας αστυνομικός προϊστάμενος και ο βοηθός του. Η αναζήτηση γίνεται στη Νέα Υόρκη, όπου βρέθηκε δολοφονημένη μια γυναίκα.

Ο ανθοπώλης στο κουρείο. Μία διδακτική ιστορία.

Κάποιο  πρωί ένας ανθοπώλης πηγαίνει για κούρεμα.

Όταν τελείωσε , ζήτησε τον λογαριασμό.

Τότε ο κουρέας του λέει: 

-Ευχαριστώ,  αλλά δεν θα σας πάρω χρήματα για το κούρεμα.

 Ξέρετε,  αυτή την εβδομάδα προσφέρω δωρεάν υπηρεσία στην κοινότητα.

 

Ο ανθοπώλης ευχαρίστησε για την προσφορά του τον κουρέα  και έφυγε.

Το άλλο πρωί, όταν ο κουρέας πήγε να ανοίξει το μαγαζί του,  είδε μια δωδεκάδα τριαντάφυλλα στην πόρτα με ένα ευχαριστήριο σημείωμα από τον ανθοπώλη.

Λίγο αργότερα ήρθε για κούρεμα ένας ζαχαροπλάστης.

Την ώρα του λογαριασμού έκπληκτος ακούει τον κουρέα να του λέει :

- Αυτή την εβδομάδα, αγαπητέ μου,  προσφέρω δωρεάν υπηρεσία στην κοινότητα.

 

Το άλλο πρωί, όταν ο κουρέας πήγε να ανοίξει το κουρείο,  είδε ένα κουτί με μια δωδεκάδα φρεσκότατα γλυκά στην πόρτα , που συνοδεύονταν από ένα ευχαριστήριο σημείωμα του  ζαχαροπλάστη.

Λίγο αργότερα καταφθάνει ένας βουλευτής και  μετά το κούρεμα επαναλαμβάνεται η ίδια σκηνή .

Ο βουλευτής φεύγει ικανοποιημένος, ευχαριστώντας τον κουρέα.

Το ίδιο  απόγευμα,  όταν ο κουρέας επέστρεψε στο μαγαζί του, βρήκε  να περιμένουν για κούρεμα στην πόρτα του κουρείου μια δωδεκάδα βουλευτές.

Τότε ο κουρέας αναφώνησε :" Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ των ευσυνείδητων πολιτών και των επαγγελματιών πολιτικών. Γι αυτό οι  επαγγελματίες  πολιτικοί και οι πάνες πρέπει να αλλάζονται τακτικά !"

Η σταύρωση

Του Soloup , από το www.topontiki.gr

Η ελληνική κρίση: Ευρωπαϊκή τρέλα

The Greek crisis: European madness

 Curzio Maltese, Dimitrios Papadimoulis, Emmanuel Maurel, Ernest Urtasun, Eva Joly, Guillaume Balas, Isabelle Thomas, Sergio Cofferati

 

Πηγή: EurActiv.com PLC.

28/4/ 2016

Alexis Tsipras

[European Commission]

Languages: Français

 

Last week, Greece had to deal with new austerity measures and a Eurostat study invalidated the IMF’s doomsday scenario. A number of MEPs now call upon European leaders to rethink the issue of debt and review the reforms being imposed on Greece.
Eight MEPs from three different parties are signatories to this opinion piece and their details can be found below.
Since last summer, the government of Alexis Tsipras has been implementing the program of the last memorandum, while initiating the required reforms: reconstruction of viable public services, reform of the pension system, and the fight against corruption, evasion and poverty.
In April, the Greek prime minister had to deal with new austerity measures imposed by the creditors in case the objective of the primary surplus is not reached in 2018. While a Eurostat study published on 21 April invalidated the International Monetary Fund’s (IMF) pessimistic scenarios, the absurd strategy of the creditors is repeating itself. This strategy consists of mechanically replicating mistakes of the past without facing real issues and paving the way for more sustainable solutions to the crisis.
The final evaluation of reforms and the conclusion of the first review of the programme have been constantly postponed for months due to disagreements amongst creditors, mainly between the EU institutions on one side and the IMF on the other. The two main conflicting points are the primary surplus target and the necessary adoption and implementation of reforms to reach this target.
The IMF disagrees with the primary surplus target agreed for the last memorandum and is constantly dissatisfied with the reforms implemented by the Greek government, but simultaneously claims a debt relief. At the same time, some eurozone creditors have a strategic interest in the IMF remaining in the financial assistance program but refuse conversely the debt relief.
This mingling of various interests leads to a deadlock situation where the IMF, obsessed with its fiscal dogma, used the Washington spring meeting to finally convince others European creditors to share its views. Recent WikiLeaks revelations brought to light opaque discussions regarding the handling of the crisis, which could raise certain questions regarding policies. Indeed, convinced that Greece will not be able to meet its financial obligations in July, the head of the European Department of the IMF, Paul Thomsen, sees the country’s bankruptcy as the only way to impose IMF views.
Politically and technically unable to conclude on the need of debt relief and the fiscal gap that has to be filled, as well as of the relevant necessary reforms, the creditors solidified their position based on the IMF’s participation and more austerity measures. New demands for tax increases, additional budget cuts and lower pensions will set the stage for an umpteenth financial drip.
These additional measures are absurd and unnecessary. Indeed, despite the refugee challenge and capital controls imposed last summer, a report published by Eurostat last week confirms that the primary surplus target for 2015 reach 0.7% of GDP (excluding debt service), well above the original target set by the program of 0.25%  of GDP.
After intense negotiations, at this stage the differences between the creditors and Greece are small. However, these differences can be exceeded if a mutual political will exists. Therefore, it is feasible and necessary that an agreement be reached and the review of the programme be concluded successfully in the coming days.
While implementing more than 100 measures validated by the Eurogroup since September, and fully respecting the terms of the last agreement concluded in July, Alexis Tsipras is dealing with the risk of a negative ultimatum, as desired by some creditors such as the IMF and Wolfgang Schäuble.
Affected by a generalised schizophrenia, creditors pursue the disintegration of the Union by the strategy of proof.
Through international mechanisms created ad hoc by intergovernmental treaties, financial drip placed Greece, a sovereign member state of the EU, under economic supervision. Ignoring human, social and economic realities, the supposed remedy imposed on the Greek patient appears to be fatal bleeding.
It’s no small paradox that the same people who were asking for a quick implementation of the memorandum are now playing for time and delaying. It signals an odd political strategy, aiming, without any doubt, at destabilising the government coalition and the parliamentary majority.
The creditors had two goals since July, 2015: imposing the austerity measures of the memorandum and getting Tsipras out. They achieved the first one and they are obviously still pursuing the second one.
Eurozone creditors are also members of a Union that we still hope is going to be political. There is an urgent need for clarification: will they silently stand for such a strategy endlessly or will they take their responsibility to reach a sustainable political solution to the crisis?
Greece must be eligible for cancellation, restructuring and reprofiling of its debt (restructuring of maturities and repayment rates). There is a consensus today among leading economists regarding the unsustainability of the debt.
We therefore call on European leaders to quickly conclude the review of the reforms and address the issue of debt to enable Greece to pursue qualitative reforms, enhance growth and sound economic development and rebuild its social structure and services.  Secondly, we are convinced of the necessity to exit a purely intergovernmental solution for the management of the crisis and examine ways to strengthen community methods.
The management of the crisis already confirmed the renunciation of the democratic legitimacy of the Troika, as expressed also in adopted EP reports, an institutional arrangement combining creditors of all kinds: states, monetary and financial institutions. Eurozone leaders, as elected and accountable political figures, and members of the European Union, cannot afford to stand by this unclear position.
In the end, positions or “non-positions” taken on the Greek issue are clearly political. If we continue to ignore this reality, Europe will remain an aggregate of data, individuals and conflicting interests engaged solely on the impasse of austerity. This conscious choice will be then the responsibility of each Eurozone leader.
Guillaume Balas, S&D group (France)
Sergio Cofferati, S&D group (Italy)
Eva Joly, Greens/EFA, (France)
Curzio Maltese, GUE/NGL (Italy)
Emmanuel Maurel, S&D group (France)
Dimitrios Papadimoulis, GUE/NGL (Greece)
Isabelle Thomas, S&D group (France)
Ernest Urtasun, Greens/EFA (Spain)

 **************************************

Κείμενο 8 ευρωβουλευτών: Οι ηγέτες της Ευρώπης να αναλάβουν τις ευθύνες


 Οκτώ Ευρωβουλευτές από τρεις διαφορετικές πολιτικές ομάδες, οι Guillaume Balas, Sergio Cofferati, Eva Joly, Curzio Maltese, Emmanuel Maurel, Δημήτρης Παπαδημούλης, Isabelle Thomas και Ernest Urtasun, συνυπόγραψαν ένα άρθρο-έκκληση, με το οποίο καλούν τους Ευρωπαίους ηγέτες να επανεξετάσουν το ζήτημα του χρέους και το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που πάνε να επιβληθούν στην Ελλάδα

 Διακήρυξη οκτώ Ευρωβουλευτών από τρεις διαφορετικές πολιτικές ομάδες

 «Οι ηγέτες της Ευρωζώνης, ως εκλεγμένα και υπόλογα πολιτικά πρόσωπα, να διευκρινίσουν: θα επιμείνουν σιωπηλά σε μια τέτοια στρατηγική για πάντα ή θα αναλάβουν τις ευθύνες τους;» Την περασμένη εβδομάδα, η Ελλάδα ήρθε αντιμέτωπη με νέα μέτρα λιτότητας, παρότι τα στοιχεία από τη Eurostat ακύρωναν στην πράξη τα σενάρια καταστροφής του ΔΝΤ. Οκτώ Ευρωβουλευτές από τρεις διαφορετικές πολιτικές ομάδες, οι Guillaume Balas, Sergio Cofferati, Eva Joly, Curzio Maltese, Emmanuel Maurel, Δημήτρης Παπαδημούλης, Isabelle Thomas και Ernest Urtasun, συνυπόγραψαν ένα άρθρο-έκκληση, με το οποίο καλούν τους Ευρωπαίους ηγέτες να επανεξετάσουν το ζήτημα του χρέους και το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που πάνε επιβληθούν στην Ελλάδα. 
 Ακολουθεί το άρθρο που των οκτώ ευρωβουλευτών, σε ελληνική μετάφραση: Από το περασμένο καλοκαίρι, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα εφαρμόζει το πρόγραμμα του τελευταίου μνημονίου, προβαίνοντας στην έναρξη των απαιτούμενων μεταρρυθμίσεων: ανασυγκρότηση των δημόσιων υπηρεσιών ώστε να καταστούν βιώσιμες, μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος και καταπολέμηση της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και της φτώχειας. 
 Τον Απρίλιο, ο Έλληνας πρωθυπουργός ήρθε αντιμέτωπος με μια σειρά από νέα μέτρα λιτότητας τα οποία επιβάλλονται από τους δανειστές σε περίπτωση που ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος δεν επιτευχθεί για το έτος 2018. Παρόλο που η μελέτη της Eurostat που δημοσιεύθηκε στις 21 Απριλίου αναιρεί τα απαισιόδοξα σενάρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), βλέπουμε ότι η εκτός λογικής στρατηγική των πιστωτών επαναλαμβάνεται. Αυτή η στρατηγική συνίσταται σε μια σειρά από μηχανικά επαναλαμβανόμενα λάθη του παρελθόντος, τα οποία δεν αντιμετωπίζουν πραγματικά τα προβλήματα, ούτε ανοίγουν το δρόμο για πιο βιώσιμες λύσεις απέναντι στην κρίση.
 Η τελική αποτίμηση των μεταρρυθμίσεων και η ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του προγράμματος διαρκώς αναβάλλονται για μήνες, λόγω διαφωνιών μεταξύ των δανειστών, και κυρίως μεταξύ των θεσμικών οργάνων της ΕΕ από τη μία και του ΔΝΤ από την άλλη. Τα δύο βασικά σημεία σύγκρουσης είναι ο πρωταρχικός στόχος του πλεονάσματος και η απαραίτητη έγκριση και εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων για την επίτευξη αυτού του στόχου. 
Το ΔΝΤ διαφωνεί με το στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος που είχε συμφωνηθεί στο τελευταίο μνημόνιο και εμφανίζεται διαρκώς δυσαρεστημένο με τις μεταρρυθμίσεις που εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση. Ταυτόχρονα όμως, υποστηρίζει μια ελάφρυνση του χρέους. Την ίδια στιγμή, ορισμένοι πιστωτές από την Ευρωζώνη που έχουν στρατηγικό ενδιαφέρον για την παραμονή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας, αρνούνται την ελάφρυνση του χρέους. 
 Αυτή η ανάμειξη διαφορετικών μεταξύ τους συμφερόντων οδηγεί σε μια κατάσταση αδιεξόδου, όπου το ΔΝΤ, εμμονικά προσκολλημέμο στο δημοσιονομικό του δόγμα, και επωφελούμενο από την πρόσφατη Συνεδρίασή του φέτος την Άνοιξη στην Ουάσιγκτον, κατάφερε να πείσει κάποιους Ευρωπαίους πιστωτές να συμφωνήσουν με τις απόψεις του.
 Οι πρόσφατες αποκαλύψεις του Wikileaks έφεραν στο φως συζητήσεις που πραγματοποιήθηκαν με αδιαφάνεια, και αφορούσαν την αντιμετώπιση της κρίσης, οι οποίες θα μπορούσαν να εγείρουν ερωτήματα σχετικά με ορισμένες ακολουθούμενες πολιτικές. Σε κάποιες από αυτές, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ, Πολ Τόμσεν, με την πεποίθηση ότι η Ελλάδα δεν θα είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις οικονομικές υποχρεώσεις της τον Ιούλιο, βλέπει τη χρεοκοπία της χώρας ως το μόνο δρόμο για να επιβληθούν οι απόψεις του Ταμείου.
 Έτσι, μη μπορώντας πολιτικά και τεχνικά να καταλήξουν για την ανάγκη μείωσης του χρέους, του δημοσιονομικού κενού που πρέπει να καλυφθεί, αλλά και σε ό,τι αφορά τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να εφαρμοστούν, οι πιστωτές παρέμειναν αμετακίνητοι στη θέση τους -βασισμένοι στη συμμετοχή του ΔΝΤ και σε μια σειρά από επιπλέον μέτρα λιτότητας- με αποτέλεσμα μια σειρά από νέα αιτήματα για αυξήσεις φόρων, πρόσθετων περικοπών του προϋπολογισμού καθώς και μείωσης των συντάξεων, που ισοδυναμούν με πολλαπλή οικονομική αποστράγγιση. Αυτά τα πρόσθετα μέτρα είναι παράλογα και περιττά. 
Κι αυτό διότι, παρά την προσφυγική κρίση και τα capital controls που επιβλήθηκαν το περασμένο καλοκαίρι, η έκθεση της Eurostat της περασμένης εβδομάδας επιβεβαιώνει ότι ο πρωταρχικός στόχος για πλεόνασμα για το 2015 φτάνει το 0,7% του ΑΕΠ (εκτός από την εξυπηρέτηση του χρέους), και είναι αρκετά πάνω από τον αρχικό στόχο που είχε θέσει το πρόγραμμα, για 0,25 % του ΑΕΠ. Μετά από έντονες διαπραγματεύσεις, σε αυτό το στάδιο οι διαφορές μεταξύ των πιστωτών και της Ελλάδας είναι μικρές. Αυτές οι διαφορές μπορούν να ξεπεραστούν αν υπάρχει αμοιβαία πολιτική βούληση. Ως εκ τούτου, είναι εφικτό και αναγκαίο να επιτευχθεί συμφωνία και η αξιολόγηση του προγράμματος να ολοκληρωθεί επιτυχώς τις επόμενες ημέρες. 
 Κατά την εφαρμογή περισσότερων από 100 μέτρων -επικυρωμένων από το Eurogroup από τον Σεπτέμβριο- και με πλήρη σεβασμό των όρων της τελευταίας συμφωνίας που συνήφθη τον Ιούλιο, ο Αλέξης Τσίπρας αντιμετωπίζει τον κίνδυνο ενός αρνητικού τελεσιγράφου, όπως επιθυμούν ορισμένοι πιστωτές, μεταξύ των οποίων το ΔΝΤ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
 Επηρεασμένοι από μια γενικευμένη σχιζοφρένεια, οι πιστωτές επιδιώκουν τη διάλυση της Ένωσης με τη στρατηγική της «απόδειξης». Μέσω διεθνών μηχανισμών που δημιουργούνται ad hoc από διακυβερνητικές συνθήκες, το οικονομικό στράγγιγμα τοποθετεί την Ελλάδα, ένα κυρίαρχο κράτος μέλος της ΕΕ, σε κατάσταση οικονομικής εποπτείας. Αγνοώντας τις ανθρώπινες, κοινωνικές και οικονομικές πραγματικότητες, η υποτιθέμενη θεραπεία που επιβλήθηκε στον Έλληνα ασθενή φαίνεται να είναι η αιμορραγία έως θανάτου.
 Δεν είναι παράδοξο που οι ίδιοι άνθρωποι που ζητούσαν μια γρήγορη εφαρμογή του μνημονίου τώρα παίζουν με το χρόνο και την καθυστέρηση. Αυτό σηματοδοτεί μεν μια περίεργη πολιτική στρατηγική, στόχο όμως, χωρίς καμία αμφιβολία, είναι η αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης συνασπισμού και της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στην Ελλάδα.
 Οι πιστωτές είχαν δύο στόχους από τον Ιούλιο του 2015: την επιβολή των μέτρων λιτότητας του μνημονίου και να διώξουν τον Τσίπρα. Πέτυχαν τον πρώτο και προφανώς εξακολουθούν να επιδιώκουν τον δεύτερο. Οι Ευρωζωνικοί πιστωτές είναι επίσης μέλη μιας Ένωσης που δεν θα πάψουμε να ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα γίνει και πολιτική ένωση. Υπάρχει επείγουσα ανάγκη να διευκρινίσουν: θα επιμείνουν σιωπηλά σε μια τέτοια στρατηγική για πάντα ή θα αναλάβουν τις ευθύνες τους για την επίτευξη μιας βιώσιμης πολιτικής λύσης στην κρίση; Η Ελλάδα πρέπει να μπορεί να ακυρώσει, να αναδιαρθρώσει και να αναδιαμορφώσει το χρέος της (αναδιάρθρωση των χρεώγραφων και των τόκων αποπληρωμής). Οι απόψεις κορυφαίων οικονομολόγων σήμερα συγκλίνουν σχετικά με τη μη βιωσιμότητα του χρέους της.
 Καλούμε λοιπόν τους Ευρωπαίους ηγέτες να ολοκληρώσουν γρήγορα την αξιολόγηση των μεταρρυθμίσεων και να αντιμετωπίσουν το ζήτημα του χρέους για να μπορέσει η Ελλάδα να συνεχίσει τις ποιοτικές μεταρρυθμίσεις, την ενίσχυση της ανάπτυξης και της υγιούς οικονομικής ανάπτυξης, καθώς και την ανοικοδόμηση των κοινωνικών δομών και των υπηρεσιών της. 
 Κατά δεύτερο λόγο, είμαστε πεπεισμένοι για την αναγκαιότητα αποφυγής μιας λύσης σε καθαρά εθνικό επίπεδο, για τη διαχείριση της κρίσης, όσο και για την εξέταση τρόπων για να ενισχυθούν οι κοινοτικές μέθοδοι.
 Η διαχείριση της κρίσης επιβεβαίωσε ήδη την αποκήρυξη της δημοκρατικής νομιμότητας της Τρόικας, όπως αναφέρεται ακόμα και σε εγκεκριμένες εκθέσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ως μια θεσμική συμφωνία που συνδυάζει πιστωτές όλων των ειδών, κράτη-μέλη, νομισματικούς και χρηματοπιστωτικούς θεσμούς.
 Οι ηγέτες της Ευρωζώνης, ως εκλεγμένα και υπόλογα πολιτικά πρόσωπα, και ως μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν μπορούν να υποστηρίξουν την παρούσα ασαφή στάση. Τέλος, θέσεις ή «μη-θέσεις» που λαμβάνονται για το ελληνικό ζήτημα είναι καθαρά πολιτικές. 
Αν συνεχίσουμε να αγνοούμε αυτή την πραγματικότητα, η Ευρώπη θα παραμείνει ένα σύνολο αριθμών, προσωπικών και αντικρουόμενων συμφερόντων που αναλώνονται αποκλειστικά σε μία αδιέξοδη λιτότητα. Η συνειδητή επιλογή των παραπάνω, είναι ευθύνη του κάθε ηγέτη της Ευρωζώνης. 

Υπογράφουν: Guillaume Balas, S&D group (Γαλλία) Sergio Cofferati, S&D group (Iταλία) Eva Joly, Greens/EFA, (Γαλλία) Curzio Maltese, GUE/NGL (Iταλία) Emmanuel Maurel, S&D group (Γαλλία) Dimitrios Papadimoulis, GUE/NGL (Ελλάδα) Isabelle Thomas, S&D group (Γαλλία) Ernest Urtasun, Greens/EFA (Ισπανία)