*Άσραφ Φαγιάντ [1980-]: "Θεέ, άραγε η κόλαση βρίσκεται εδώ, κάπου στη γη;" ...
Tense Times,
a poem by Ashraf Fayadh
Tense times for me,and sleep’s acting like a newly love-struck teen.
I shall disregard the state my heart’s in
and my mind’s upheavals like water bubbling
past the boiling point.
I am a part of the universe with which the universe is angry,
a part of the earth of which the earth feels utterly ashamed,
a wretched human towards whom
other humans cannot maintain neutrality.
Neutrality: an illusion
like all the graces of which humans speak, so shamelessly theoretical.
Truth is an inadequate term, just like Man,
and love bumps about,
a miserable fly
trapped in a glass box.
Freedom is very relative:
all said and done we live in a ball-shaped prison
barred with ozone.
Set free, our fate
is certain death.
I am incapable of laughing.
Completely incapable of smiling, even.
Incapable, at the same time, of crying.
Incapable of acting like a human being,
which doesn’t upset me in the slightest
though it hurts so
to have a body covered with light down,
to walk on two limbs,
to depend wholly on your mind,
to be drawn after your desires to the furthest point,
to have your freedom trapped,
to have others decide to kill you,
to miss those closest to you
without a chance to say farewell.
What good does Farewell do
but leave a sad impression?
What good’s meeting?
What good’s love?
What good is it to be this alive
while others die from sorrow
over you?
I saw my father for the last time through thick glass
then he departed, for good.
Because of me, let’s say.
Let us say because he could not bear the thought
I’d die before him.
My father died and left death to besiege me
without it frightening me sufficiently.
Why does death scare us to death?
My father departed after a long time
spent on the surface of this planet.
I didn’t say farewell as I should have
nor grieve for him as I should have
and was incapable of tears,
as is my habit, which grows uglier with time.
The soldiers besiege me on all fronts
in uniforms of poor color.
Laws and regimes and statutes besiege me.
Sovereignty besieges me,
a highly concentrated instinct that living creatures cannot shake.
My loneliness besieges me.
My loneliness chokes me.
I am choked by depression, nervousness, worry.
Remorse, that I’m a member of the human race, kills me.
I was unable to say goodbye to all those I love
and who departed, even temporarily.
I was unable to leave a good impression of a last meeting.
Then I yielded to the rifles of longing
leveled my way.
I refused to raise my hand
and became incapacitated.
Then I was bound by sorrow
that failed to force me to tears.
The Knowing gnaws at me from within,
killing every shot I have at survival.
The Knowing is killing me slowly
and it’s much too late for a cure.
*****************************
Αφιερωμένο στον πατέρα του
Άσραφ Φαγιάντ : Το ποίημα πριν τον αποκεφαλισμό στη Σαουδική Αραβία
- Ο ποιητής Άσραφ Φαγιάντ που καταδικάστηκε σε θάνατο στη Σαουδική Αραβία
Η υπόθεση του παλαιστίνιου ποιητή Άσραφ
Φαγιάντ που καταδικάστηκε σε θάνατο στη Σαουδική Αραβία επανέρχεται στο
προσκήνιο. Εκατοντάδες συγγραφείς και οργανώσεις ανά τον κόσμο καλούν να
ακυρωθεί η ποινή της εκτέλεσής του διατυμπανίζοντας τη σημασία της
ελευθερίας της έκφρασης.
Ο εγκλεισμός στη φυλακή έβαλε στον πάγο την ποιητική δημιουργία του Φαγιάντ που έχει σταματήσει εδώ και δύο χρόνια να γράφει. Αποφάσισε όμως να πιάσει ξανά την πένα εμπνεόμενος από τον θάνατο του πατέρα του, που πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο όταν έμαθε πως θα αποκεφαλιζόταν ο γιος του.
Το ποίημα με τίτλο Tense Times (Δύσκολοι Καιροί) αφηγείται τις συνθήκες κράτησης που τραυματίζουν τον καλλιτέχνη. Ο Φαγιάντ ανακαλεί τη στιγμή που είδε για τελευταία φορά τον 82χρονο πατέρα του πίσω από το «αλεξίσφαιρο γυαλί της φυλακής» και αναρωτιέται σε τι ωφελεί να είναι ζωντανός κανείς όταν άλλοι χάνονται από τον καημό τους. Μιλά για τον πόνο που ένιωσε ο πατέρας του όταν σκέφτηκε ότι ο γιος του μπορεί να «έφευγε» νωρίτερα από εκείνον, και διερωτάται γιατί ο άνθρωπος φοβάται τόσο την ιδέα του θανάτου.
Στο ποίημά του αναφέρεται συχνά και με διάφορους τρόπους στην πικρή γεύση της πραγματικότητας. Σε μια πραγματικότητα όπου οι άνθρωποι απομονώνονται και τα καθεστώτα τούς καταδιώκουν λόγω των πεποιθήσεών τους.
«Αδυνατώ να γελάσω. Αδυνατώ τελείως να χαμογελάσω. Αδυνατώ την ίδια στιγμή να κλάψω. Αδυνατώ να συμπεριφερθώ σαν άνθρωπος», γράφει μεταξύ άλλων. Το ποίημά του συνοδεύτηκε από ένα μήνυμα που γνωστοποίησε φίλος του.
«Είμαι καλά στην υγεία μου, παραμένω αισιόδοξος, αλλά είμαι μόνος. Μόνο η μητέρα μου με επισκέπτεται δύο φορές την εβδομάδα. Το μόνο που ελπίζω είναι να ζήσω και να συνεχίσουν να με θυμούνται οι άνθρωποι. Με τρομάζει η λήθη», αναφέρεται στο μήνυμά του.
Προσπάθειες καταβάλλονται από ανθρώπους των γραμμάτων, των τεχνών και της δικαιοσύνης ώστε να αφεθεί ελεύθερος ο Φαγιάντ. Το εφετείο εξετάζει την αναθεώρηση της ποινής του, δεν θα υπάρξει όμως δημόσια ακρόαση, ενώ ο δικηγόρος του δεν έχει το δικαίωμα να τον υπερασπιστεί.
Εάν το δικαστήριο αρνηθεί να απορρίψει την κατηγορία περί αποστασίας από το Ισλάμ, οι υποστηρικτές του ποιητή θα ζητήσουν, σύμφωνα με τον Guardian, βασιλική χάρη.
Η υπόθεση του Φαγιάντ έχει απασχολήσει πολλούς. Το Διεθνές Φεστιβάλ Λογοτεχνίας του Βερολίνου είχε, πριν από μερικούς μήνες, διοργανώσει καμπάνια για την απελευθέρωση του καλλιτέχνη, με τα Ηνωμένη Έθνη να καλούν την κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας να αναστείλει τη θανατική ποινή του ποιητή.
Πάνω από 100 εκδηλώσεις διοργανώθηκαν σε 44 χώρες ανά τον κόσμο από το Φεστιβάλ του Βερολίνου, το οποίο είχε απευθύνει έκκληση στις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου ώστε να σταματήσουν τον αποκεφαλισμό του Φαγιάντ.
Καταδικάστηκε τον περασμένο Νοέμβριο σε θάνατο, και δεν μπορεί να έχει πρόσβαση σε δικηγόρο, αφού του αφαιρέθηκε το δικαίωμα της υπεράσπισης.
Αντιμετωπιζόταν πάντα με φόβο στη Σαουδική Αραβία. Η ποιητική συλλογή που εξέδωσε το 2008 πυροδότησε αντιδράσεις και αλαλαγμούς θρησκόληπτων ότι προωθεί την αθεΐα, άρα είναι σύμφωνα με τον Ιερό Νόμο βλάσφημος.
Στη φυλακή βρίσκεται από τον Ιανουάριο του 2014, αφότου ένας άντρας τον κατηγόρησε για βλάσφημες εκφράσεις κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης σε καφενείο. Υποστηρικτές του, πάντως, ισχυρίζονται πως τιμωρείται επειδή ανήρτησε βίντεο στο Διαδίκτυο που δείχνει τη θρησκευτική αστυνομία της Άμπχα να μαστιγώνει δημόσια έναν άντρα.
Ο Φαγιάντ καταδικάστηκε αρχικά σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση και επιπλέον 800 χτυπήματα με μαστίγιο.
Η πρώτη άσκηση έφεσης απορρίφθηκε, και επιχείρησε ξανά τον περασμένο Νοέμβριο. Μετά τη δεύτερη απόπειρα όμως ομάδα δικαστών αποφάσισε να επιβάλλει θανατική ποινή στον καλλιτέχνη.
Επιστολή υπέρ της ακύρωσης της εκτέλεσής του έχουν υπογράψει 350 συγγραφείς, μεταξύ των οποίων ο Ορχάν Παμούκ και ο Μάριο Βάργκας Λιόσα.
Ελισάβετ Σταμοπούλου
Ο εγκλεισμός στη φυλακή έβαλε στον πάγο την ποιητική δημιουργία του Φαγιάντ που έχει σταματήσει εδώ και δύο χρόνια να γράφει. Αποφάσισε όμως να πιάσει ξανά την πένα εμπνεόμενος από τον θάνατο του πατέρα του, που πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο όταν έμαθε πως θα αποκεφαλιζόταν ο γιος του.
Το ποίημα με τίτλο Tense Times (Δύσκολοι Καιροί) αφηγείται τις συνθήκες κράτησης που τραυματίζουν τον καλλιτέχνη. Ο Φαγιάντ ανακαλεί τη στιγμή που είδε για τελευταία φορά τον 82χρονο πατέρα του πίσω από το «αλεξίσφαιρο γυαλί της φυλακής» και αναρωτιέται σε τι ωφελεί να είναι ζωντανός κανείς όταν άλλοι χάνονται από τον καημό τους. Μιλά για τον πόνο που ένιωσε ο πατέρας του όταν σκέφτηκε ότι ο γιος του μπορεί να «έφευγε» νωρίτερα από εκείνον, και διερωτάται γιατί ο άνθρωπος φοβάται τόσο την ιδέα του θανάτου.
Στο ποίημά του αναφέρεται συχνά και με διάφορους τρόπους στην πικρή γεύση της πραγματικότητας. Σε μια πραγματικότητα όπου οι άνθρωποι απομονώνονται και τα καθεστώτα τούς καταδιώκουν λόγω των πεποιθήσεών τους.
«Αδυνατώ να γελάσω. Αδυνατώ τελείως να χαμογελάσω. Αδυνατώ την ίδια στιγμή να κλάψω. Αδυνατώ να συμπεριφερθώ σαν άνθρωπος», γράφει μεταξύ άλλων. Το ποίημά του συνοδεύτηκε από ένα μήνυμα που γνωστοποίησε φίλος του.
«Είμαι καλά στην υγεία μου, παραμένω αισιόδοξος, αλλά είμαι μόνος. Μόνο η μητέρα μου με επισκέπτεται δύο φορές την εβδομάδα. Το μόνο που ελπίζω είναι να ζήσω και να συνεχίσουν να με θυμούνται οι άνθρωποι. Με τρομάζει η λήθη», αναφέρεται στο μήνυμά του.
Προσπάθειες καταβάλλονται από ανθρώπους των γραμμάτων, των τεχνών και της δικαιοσύνης ώστε να αφεθεί ελεύθερος ο Φαγιάντ. Το εφετείο εξετάζει την αναθεώρηση της ποινής του, δεν θα υπάρξει όμως δημόσια ακρόαση, ενώ ο δικηγόρος του δεν έχει το δικαίωμα να τον υπερασπιστεί.
Εάν το δικαστήριο αρνηθεί να απορρίψει την κατηγορία περί αποστασίας από το Ισλάμ, οι υποστηρικτές του ποιητή θα ζητήσουν, σύμφωνα με τον Guardian, βασιλική χάρη.
Η υπόθεση του Φαγιάντ έχει απασχολήσει πολλούς. Το Διεθνές Φεστιβάλ Λογοτεχνίας του Βερολίνου είχε, πριν από μερικούς μήνες, διοργανώσει καμπάνια για την απελευθέρωση του καλλιτέχνη, με τα Ηνωμένη Έθνη να καλούν την κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας να αναστείλει τη θανατική ποινή του ποιητή.
Πάνω από 100 εκδηλώσεις διοργανώθηκαν σε 44 χώρες ανά τον κόσμο από το Φεστιβάλ του Βερολίνου, το οποίο είχε απευθύνει έκκληση στις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου ώστε να σταματήσουν τον αποκεφαλισμό του Φαγιάντ.
Καταδικάστηκε τον περασμένο Νοέμβριο σε θάνατο, και δεν μπορεί να έχει πρόσβαση σε δικηγόρο, αφού του αφαιρέθηκε το δικαίωμα της υπεράσπισης.
Αντιμετωπιζόταν πάντα με φόβο στη Σαουδική Αραβία. Η ποιητική συλλογή που εξέδωσε το 2008 πυροδότησε αντιδράσεις και αλαλαγμούς θρησκόληπτων ότι προωθεί την αθεΐα, άρα είναι σύμφωνα με τον Ιερό Νόμο βλάσφημος.
Στη φυλακή βρίσκεται από τον Ιανουάριο του 2014, αφότου ένας άντρας τον κατηγόρησε για βλάσφημες εκφράσεις κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης σε καφενείο. Υποστηρικτές του, πάντως, ισχυρίζονται πως τιμωρείται επειδή ανήρτησε βίντεο στο Διαδίκτυο που δείχνει τη θρησκευτική αστυνομία της Άμπχα να μαστιγώνει δημόσια έναν άντρα.
Ο Φαγιάντ καταδικάστηκε αρχικά σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση και επιπλέον 800 χτυπήματα με μαστίγιο.
Η πρώτη άσκηση έφεσης απορρίφθηκε, και επιχείρησε ξανά τον περασμένο Νοέμβριο. Μετά τη δεύτερη απόπειρα όμως ομάδα δικαστών αποφάσισε να επιβάλλει θανατική ποινή στον καλλιτέχνη.
Επιστολή υπέρ της ακύρωσης της εκτέλεσής του έχουν υπογράψει 350 συγγραφείς, μεταξύ των οποίων ο Ορχάν Παμούκ και ο Μάριο Βάργκας Λιόσα.
Ελισάβετ Σταμοπούλου
Newsroom ΔΟΛ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου