Μιχαήλ Ζόσενκο Η γυναίκα

 (Διήγημα)

Mikhail Mikhaylovich Zoshchenko | biography

Ο δικαστής κοιτούσε επίμονα τους κατηγορούμενους. Ήταν δύο – ο σύζυγος και η σύζυγος. Έφτιαχναν παράνομα αυτοσχέδια βότκα.

Λοιπόν, - ρώτησε ο δικαστής, - πάει να πει πως εσείς κατηγορούμενε, δε θεωρείτε πως είστε ένοχος;

-Ούχι, - είπε ο κατηγορούμενος,- δεν είναι … Αυτή φταίει για όλα. Αυτή φτιάχνει και πληρώνεται. Εγώ δε ξέρω τίποτα για όλα αυτά…

-Επιτρέψτε μου,- λέει έκπληκτος ο δικαστής, - τι θα πει αυτό; Ζείτε με τη σύζυγό σας στο ίδιο διαμέρισμα και δε γνωρίζετε τίποτα. Δε γνωρίζετε καν με τι ασχολείται η σύζυγός σας.

-Δε ξέρω πολίτη δικαστή… Αυτή για όλα φταίει…

-Παράξενο, - είπε ο δικαστής. – Κατηγορούμενη, τι λέτε για όλα αυτά;

-Σωστά, προϊστάμενε δικαστή, σωστά … Εγώ φταίω για όλα … Εμένα να τιμωρήσετε … Αυτός δεν έχει καμιά σχέση…

-Πολίτισσα, - είπε ο δικαστής, - αν θέλετε να προστατεύσετε το σύζυγό σας, άδικα το κάνετε. Το δικαστήριο όπως και να έχει θα βρει την άκρη… Εσείς απλά καθυστερείτε τη διαδικασία… Κρίνετε και μόνη σας: δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο σύζυγός σας ζει στο ίδιο διαμέρισμα και δε γνωρίζει τίποτα… Μήπως δε ζείτε μαζί του;

Η κατηγορούμενη σώπαινε. Ο σύζυγος χαρούμενα έγνεφε με το κεφάλι του.

-Δε ζω μαζί της, - είπε, - αυτό ακριβώς: δε ζω. Ορισμένοι πιστεύουν ότι ζω, αλλά δε ζω … Αυτή φταίει για όλα…

-Είναι σωστό αυτό; - ρώτησε ο δικαστής την κατηγορούμενη.

-Σωστό… Εμένα να τιμωρήσετε, αυτός δε φταίει σε τίποτα.

-Ώστε έτσι! – είπε ο δικαστής – Δε ζείτε μαζί … Έχουμε διάσταση χαρακτήρων;

Ο κατηγορούμενος γνέφοντας.  – Χαρακτήρων, πολίτη δικαστή, και γενικά … είναι μεγαλύτερη μου και …

-Δηλαδή, τι θα πει μεγαλύτερή; - ρώτησε η κατηγορούμενη. – Συνομήλικοι είμαστε, πολίτη δικαστή … Είναι όλο κι όλο ένα μήνα μεγαλύτερη.

-Αυτό είναι σωστό, - είπε ο κατηγορούμενος, - μόνο κατά ένα μήνα … Σωστά τα λέει, πολίτη δικαστή… Αλλά για τη γυναίκα ο ένας μήνας μετράει για χρόνος… στα σαράντα της χρόνια …

-Και δεν είμαι σαράντα. Λέει ψέματα, πολίτη δικαστή.

-Εντάξει, ας πούμε ότι δεν είναι, αλλά όταν μια γυναίκα είναι τριάντα εννέα χρονών, είναι μιας ηλικίας. Και τα μαλλιά είναι πιο γκρίζα και τα σαράντα πλησιάζει και γενικά…

-Τι γενικά, - λέει εκνευρισμένη η κατηγορούμενη. – Πες αυτό που θέλεις να πεις! Δεν έχω να κρύψω τίποτα από το λαό. Τι γενικά;

Ο δικαστής χαμογελάει.

-Δεν πειράζει, Μαρούσενκα … Έτσι το είπα. Αναφέρομαι γενικά …. Και το δέρμα δεν είναι πια το ίδιο, και οι ρυτίδες, έρχονται, στα σαράντα … Δε ζω μαζί της, πολίτη δικαστή…

-Αχ, ώστε έτσι! – φώναξε η κατηγορούμενη. – Δεν σου αρέσει το δέρμα μου; Σε ενοχλούν οι ρυτίδες μου, σκυλόφατσα, δεν σ’ αρέσω; Θέλησες να με προσβάλεις μπροστά στον κόσμο… Ψέματα λέει, πολίτη δικαστή! Ζει μαζί μου, ο γιος της σκύλας. Ζει. Ο ίδιος ήταν που αγόρασε το μηχάνημα για την αυτοσχέδια βότκα… Εγώ γι’ αυτόν, το γιο της σκύλας, το αίμα μου χύνω, θέλω να τον σώσω, κι αυτός κάνει αυτά τα πράγματα! Με προσβάλει … Ας μας τιμωρήσουν μαζί λοιπόν…

Η κατηγορούμενη κλαίει, φυσώντας δυνατά τη μύτη της σε ένα μαντίλι. Ο κατηγορούμενος κοιτάζει σα χαμένος τη σύζυγό του. Στη συνέχεια κουνάει με απόγνωση το χέρι του.

-Η γυναίκα, είναι γυναίκα, διαβολογυναίκα… Έστω, πολίτη δικαστή … κι εγώ μαζί της … ένοχος. Έστω… αχ η άθλια…

Ο δικαστής συνεδριάζει με τους ενόρκους.

Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©

Από τη σειρά διηγημάτων του συγγραφέα που έγιναν η αφορμή για να πέσει σε δυσμένεια από το καθεστώς 

 

Δημοσιεύτηκε 26th August 2014 από τον χρήστη Δημήτρης