«Είμαι μάλλον υπέρ των αλλαγών, όμως καλή είναι κι η σταθερότητα»

Οι Ευρωπαίοι ήταν αποφασισμένοι να ρίξουν τον Τσίπρα

«Είμαι μάλλον υπέρ των αλλαγών, όμως καλή είναι κι η σταθερότητα. Οι χωρισμοί συχνά είναι επώδυνοι. Αλλοτε ανακουφιστικοί» μας λέει χαρακτηριστικά ο Αργύρης Μπακιρτζής

02.07.2015

Εφημερίδα των Συντακτών

Συντάκτης: 

Συνέντευξη στη Ματούλα Κουστένη

Συμπλήρωσαν 35 χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου τους και σχεδόν τέσσερις δεκαετίες που πρωτοσυναντήθηκαν και δημιούργησαν τον αρχικό τους πυρήνα με τους Ισίδ. Παπαδάμου, Κ. Σιδέρη και Αργ. Μπακιρτζή. Εχουν γράψει δεκάδες υπέροχα τραγούδια, έχουν κυκλοφορήσει οκτώ δίσκους που πάντα έχουν μία σφραγίδα: τη χαρακτηριστική φωνή του Αργύρη Μπακιρτζή.
Οι «Χειμερινοί Κολυμβητές» έχουν μια σχέση με τη μουσική που ζηλεύουν επαγγελματίες και ερασιτέχνες, δίνουν συναυλίες όποτε νιώσουν ότι η μουσική έχει νόημα να ακουστεί. Ετσι και τώρα, σε πείσμα των καιρών, επιστρέφουν. Απόψε (Πέμπτη 2 Ιουλίου) τους περιμένουμε στη Λίμνη Βουλιαγμένης, σε μια βραδιά με τίτλο «Από το πάρκο στη Βουλιαγμένη».

Οι «φήμες» λένε πως όλα αυτά τα χρόνια έχουν παίξει μόλις μία φορά πάνω σε εξέδρα, και μάλιστα σε μια συναυλία στον Λουδία, στη Μακεδονία, όπου τους έφαγαν τα κουνούπια. Απόψε στη Βουλιαγμένη, η εξέδρα στήθηκε, αλλά είναι σίγουροι ότι τα πράγματα θα είναι πολύ καλύτερα. Τουλάχιστον έχουν πάρει τα μέτρα τους: θα είναι σε -σχεδόν- πλήρη απαρτία, θα παρουσιάσουν ένα πρόγραμμα με γνωστά τραγούδια, αλλά και πολλά ανέκδοτα.
«Τον κυριότερο ρόλο παίζουν ο χώρος, το κοινό και η δική μας διάθεση, που εξαρτιέται εν πολλοίς απ’ τα προηγούμενα», λέει ο Αργύρης Μπακιρτζής. «Ακόμη, αν έχουμε δώσει συναυλία πρόσφατα, αυτό λειτουργεί θετικά. Είναι σαν να ‘χουμε κάνει πρόβα -που δεν κάνουμε ποτέ. Αν όμως έχουμε εμφανιστεί περισσότερες φορές, μπορεί να νιώσεις πως επαναλαμβάνεσαι, πως επαναπαύεσαι σε συγκεκριμένα τραγούδια κι αυτό κουράζει».
• Υστερα από τόσα χρόνια, τους μουσικούς του συγκροτήματος τι σας κρατά ενωμένους;
Το ισομοίρασμα των αμοιβών, οι κουμπαριές, η μεγάλη καλλιτεχνική εκτίμηση στους κορυφαίους της ομάδας, το δέσιμο που χαρίζει η πολύχρονη, όμως όχι πολύ συχνή, σύμπραξή μας. Ακόμη, η μη εξάρτηση απ’ το σχήμα, αφού για τον καθένα η προσωπική του μουσική δημιουργία αποτελεί τη βασική του προτεραιότητα. Επίσης, ότι κατά κάποιον τρόπο εξακολουθούμε να μην υπάρχουμε ως συγκρότημα, αφού αυτό αποτελεί δεύτερη ή τρίτη επιλογή των περισσοτέρων. Στις «Χίλιες και μία νύχτες» γράφει: «Γίνεσαι σκλάβος αυτού που υπολογίζεις». Ισως γι’ αυτό αντέχουμε στον χρόνο.
• Είστε μάλλον υπέρ της σταθερότητας.
Είμαι μάλλον υπέρ των αλλαγών, όμως καλή είναι κι η σταθερότητα. Οι χωρισμοί συχνά είναι επώδυνοι. Αλλοτε ανακουφιστικοί.
• Μένετε ακόμα στην Καβάλα, τι σας γοητεύει στην επαρχία;
Είμαστε Θεσσαλονικείς, εγώ εργάστηκα στην Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Καβάλας (1975 -2010), κάναμε το πρώτο μας παιδί το 1993, το δεύτερο το 1998 και από το 2000 εγκατασταθήκαμε στην Καβάλα. Μας ελκύουν η θάλασσα, η καλύτερη, δίπλα στο σπίτι, και η παρέα της (μύδια -φέτος πολύ γεμάτα-, φούσκες, ψάρια φρέσκα), το περιβάλλον της παλιάς πόλης όπου ζούμε, το γεγονός ότι βγαίνουμε απ’ το σπίτι και σε 50 μέτρα είναι το «Ιμαρέτ», το καφέ μπαρ των «Κήπων του Μ. Αλή (ίσως το ομορφότερο καφέ στην Ελλάδα), μαγαζιά όπως το «Πωλείται», το «1900», το υπέροχο καφέ στα όρθια απέναντι στον ΟΤΕ και κυρίως οι αγαπητοί φίλοι: ο Καλλίνικος, ο Ηλίας ο σιδεράς, ο Τσουρουκίδης, ο Μουριάδης, η Αννα, ο Δήμος, οι Καραβάδες, ο Ραζάκος, ο Κελαϊδίτης, ο Σέρβος μπαμπάς του Μίλος, οι Ελληνοαλβανοί κουμπάροι μας, ο Αχιλλέας, ο Μάρκος, η Τούλα και τόσοι άλλοι.
• Πώς νιώθετε που πρόσφατα άγνωστοι βεβήλωσαν το μνημείο του Ολοκαυτώματος στην πόλη;
Εδώ άφησαν και γκρέμισαν τη μεταβυζαντινή εκκλησία με τις βυζαντινές εκκλησιές και τα έργα του Παρθένη, σφάξαν γουρουνάκι έξω απ’ το Τζαμί της Μουσικής για να το μολύνουν, μολύνοντας, βέβαια, και τη βυζαντινή εκκλησία που είναι από κάτω. Δεν μολύνεις έτσι κάτι, δείχνεις μόνο το δικό σου μολυσμένο, δυσώδες πρόσωπο. Μισούν τους μουσουλμάνους, τους Εβραίους, τους χριστιανούς, φαίνεται όλους τους μονοθεϊστές, για βουδιστές δεν μου φαίνονται. Προσπαθούν να καταστρέψουν κάθε ιστορική μνήμη της πόλης. Εδώ είχαν βάλει στο μάτι τις Καμάρες, το ρωμαϊκό και μεσαιωνικό υδραγωγείο. Μπορεί και να κινούνται από ξένο δάκτυλο. Πάντως, αυτά που έγιναν ντρόπιασαν την πόλη παγκοσμίως.
• Σε περιόδους, σαν αυτή τη δύσκολη που διανύουμε, βρίσκετε κάπου έμπνευση; Ή σας έχει καταβάλει η περιρρέουσα ατμόσφαιρα;
Γιατί να με καταβάλει; Υπάρχει ζωντάνια, βγήκαμε απ’ το καβούκι μας, ενδιαφερόμαστε για την πολιτική και την οικονομία, βλέπουμε επιτέλους και λίγο κριτικά αυτούς που μας «σώζανε» δεκάδες δεκαετίες, μας φέραν σ’ αυτήν την κατάντια και τώρα πάλι θέλουν να μας «σώσουν», ή αυτούς που μας λένε τι να κάνουμε και σαν τα πρόβατα επαναλαμβάνουμε, οδηγίες που αύριο θα αλλάξουν κι εμείς εκεί. Δυστυχώς τις τελευταίες μέρες βλέπουμε μια εγκαθίδρυση φόβου, αυτό είναι τα γηρατειά, μοιάζουμε κουρασμένη χώρα. Νομίζω ότι το νέο αίμα των μεταναστών, που ασπάζονται την ελληνική παιδεία, είναι μια ευλογία.
• Πρόσφατα τι γράψατε;
Θα σας απαντήσω με τίτλους: «Κατά φεϊσμπούκ», «Ασμα αντιμνημονιακό και κάπως πένθιμο» για τις δεκάδες αρρώστιες μου (με τους στίχους του ταυτίστηκαν πολλοί φίλοι και γνωστοί), «Τα συστήματα στο παιδικό μπάσκετ».
• Από χρόνια επισημαίνατε τον φανατισμό στην κοινωνία. Σήμερα πώς νιώθετε;
Τι φανατισμός. Πιο πολύ βλακεία, βλέπεις. Και χουλιγκανισμό. Στα Εξάρχεια φαίνεται πως επικρατούν σταδιακά οι χουλιγκάνοι. Οι ιδεολόγοι περιορίζονται αλματωδώς. Μου τα λέγαν καφετζήδες της περιοχής. Να καίνε κάδους, να δηλητηριάζουν παιδιά και γέρους στις πολυκατοικίες από πάνω; Χαμηλού επιπέδου τύποι στα κανάλια, προφανώς όχι όλοι, εντολοδόχοι, καθοδηγούμενοι, αρπαχτικά. Κάνουν τους Ελληνες και ενεργούν σαν πράκτορες, κάνουν τους ορθόδοξους και εξυπηρετούν αντιπάλους τους κατ’ όνομα σ’ Ανατολή και Δύση. Παράνοια.
• Η πιθανότητα να βγει η Ελλάδα από την Ε.Ε. πώς σας κάνει να αισθάνεστε;
Οι Δυτικοί δεν έχουν στον πολιτισμό τους την έννοια της μπέσας. Μόνο η μαφία την έχει, ως παραδοσιακή οργάνωση Αλβανών προσφύγων στη Ν. Ιταλία. Το διάβασα στο καταπληκτικό βιβλίο «Dark Market» (μια σούπερ δημοσιογραφική έρευνα, που διαβάζεται σαν αστυνομικό μυθιστόρημα και αφορά το ηλεκτρονικό έγκλημα). Αν δεν είχαμε εξωτερικά προβλήματα, απειλές, εκβιασμούς, αν ήμασταν Ισπανία, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα. Γι’ αυτό και το άρθρο του κ. Μπογιόπουλου -τον οποίο διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον-, με τις 16 ερωτήσεις στον κ. Τσίπρα μου φάνηκε κάπως μονοκόμματο. Θύμιζε στο στιλ την «Aνοδο της αυτοκρατορίας», βασισμένη στο graphic novel του Φρανκ Μίλερ, όπου παραβλέπονται οι στρατηγικές και οι επινοήσεις και η λύση δίνεται από τον αρχηγό ήρωα. Το λάθος του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να είναι ότι πάλεψαν με ειλικρίνεια και εντιμότητα απέναντι σε αποφασισμένους απόλυτα να τον ρίξουν, αμοραλιστές το ελάχιστο, αντιπάλους κατά βάση αμόρφωτους και δοσμένους ολόψυχα μόνο στον Μολώχ του κέρδους των αφεντικών τους. Οι κύριοι Στίγκλιτς και Κρούγκμαν γράψαν πως αν οι προτάσεις των δανειστών για τη λιτότητα υποβάλλονταν σε εργασία πρωτοετών φοιτητών, θα απορρίπτονταν αμέσως. Και υπάρχουν ελληνόπουλα που λένε «συμφωνία χωρίς όρους, με κάθε τίμημα». Δεν θα πάρω. Τι άλλο να πω; Γεια.
info: Εναρξη: 22:30. Είσοδος: 10 ευρώ - Τραπέζια Γ’ Ζώνης: 15 ευρώ - Β’ Ζώνης: 20 ευρώ - Α’ Ζώνης: 25 ευρώ. Εκπτωση 20% για κατόχους κάρτας δημότη Βάρης - Βούλας - Βουλιαγμένης. Ημερομηνία: 2/7/2015.
**********************************
 Κάθε πρωί σ'αναζητώ


Στίχοι: Κώστας Τρικογλίδης
Μουσική: Αργύρης Μπακιρτζής
Πρώτη εκτέλεση: Αργύρης Μπακιρτζής
Κάθε πρωί σ'αναζητώ, ολημερίς σε ψάχνω
Και κάθε ηλιοβασίλεμα ρωτώ για σένα πάντα

Κι όλες τις νύχτες μου περνώ με αγωνία και πόνο
Κι όμως ποτέ παράπονο δεν βγάζει η καρδιά μου.

Κι όμως ποτέ παράπονο δεν βγάζει η καρδιά μου
Γιατί είν' ο πόνος μου γλυκός πού'χω για σένα φως μου

Αγάπη μου είν' αβάσταχτος του χωρισμού ο πόνος
Σαν το κερί σιγά σιγά το πνεύμα μου θα σβήσει μες στη φλόγα

Άλλη καμιά ποτέ μες στη ζωή το πνεύμα μου δεν θ'αδράξει
Κι ούτε ποτέ ζητώ να βρω παρηγοριά κι ανάσα σ'αγάπη άλλη!