Διαλύοντας τον Γιάνη

TVXS,  28 Ιουλ. 2015

Αλέξανδρος Ζέρβας

Είναι κατά βάση τρομακτικό το γεγονός ότι έχουμε συνηθίσει να διεξάγεται ο (κατ’ ευφημισμό εννοείται) δημόσιος διάλογος με όρους πλήρους ανθρωποφαγίας, στρεψοδικίας και πολιτικού τζιχαντισμού, τον οποίο έχουν επιβάλει τα συστημικά ΜΜΕ από κοινού με μερίδα του πολιτικού συστήματος. Χωρίς στοιχείο υπερβολής, ιδιαίτερα τον τελευταίο μήνα, μετά δηλαδή της ανακοίνωσης του δημοψηφίσματος, έχουμε παθητικά αποδεχτεί την κατάργηση της λογικής, με μοναδικό παρήγορο στοιχείο πως ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας φαίνεται να «κλείνει τα αυτιά» σε αυτή την ακραία προπαγάνδα.
Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η περίπτωση του Γιάνη Βαρουφάκη. Μπορεί ο καθένας να έχει ό,τι άποψη θέλει για τον πρώην υπουργό Οικονομικών. Είναι άλλωστε ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα πολιτικά πρόσωπα στην πρόσφατη ιστορία. Ενδεχομένως δικαιολογημένα θα μπορούσε να τον κατηγορήσει κανείς για υπέρμετρο ναρκισσισμό, να του χρεώσει υπερβολική έκθεση σε εγχώρια και ξένα ΜΜΕ με αποτέλεσμα να προκαλείται σύγχυση από τις αλλεπάλληλες αυτοδιαψεύσεις των δηλώσεων του, ή ακόμη και να τον ψέξει για την αλλαγή της στάσης του στις ψηφοφορίες για τα μνημονιακά προαπαιτούμενα.
Δεν είναι δυνατόν όμως κάθε νοήμων πολίτης να μην αντιλαμβάνεται ότι το λιντσάρισμα που δέχεται το τελευταίο διάστημα, συντονισμένα από τα μεγάλα ΜΜΕ και τα μνημονικά κόμματα της αντιπολίτευσης, προφανώς δεν έχει να κάνει με καθαυτή την πολιτική τους διαφωνία απέναντι στην προσέγγισή του. Πρόκειται για την απόπειρα ενταφιασμού κάθε διαφορετικής πρότασης απέναντι στο μνημονιακό μονόδρομο. Εξάλλου, ανάλογη αντιμετώπιση υπάρχει ως γνωστόν απέναντι τόσο στα στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας αλλά και απέναντι στη Ζωή Κωνσταντοπούλου, αφότου όλοι αυτοί αρνήθηκαν να υπερψηφίσουν τα μνημονιακά προαπαιτούμενα στη Βουλή.
Έτσι λοιπόν ήρθε στην επιφάνεια κι η περίφημη πλέον αποκάλυψη εκ μέρους του κυρίου Βαρουφάκη περί ύπαρξης σχεδίου για το χακάρισμα των ΑΦΜ των Ελλήνων πολιτών και της δημιουργίας παράλληλου τραπεζικού συστήματος , σε περίπτωση που οι εκβιασμοί των δανειστών απορρίπτονταν κι η ΕΚΤ έκοβε εντελώς τη ρευστότητα των τραπεζών. Προσωπικά ίσως και να με προβλημάτιζε η σύνθεση του κοινού ενώπιον του οποίου έκανε τις επίμαχες αποκαλύψεις ο πρώην υπουργός Οικονομικών, αν δεν είχα απαλλαγεί εδώ κι αρκετό καιρό από τις αυταπάτες ότι τα κορυφαία στελέχη  της κυβερνώσας Αριστεράς οφείλουν να συνομιλούν αποκλειστικά με εκπροσώπους της εργατικής τάξης κι όχι με οικονομικούς παράγοντες.
Στην ουσία του ζητήματος όμως, πιστεύει πραγματικά κανείς πως δεν ήταν στοιχειώδες καθήκον του επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου, αλλα κι ευρύτερα της ελληνικής κυβέρνησης, να επεξεργάζεται κάποιο εναλλακτικό σχέδιο σε περίπτωση που οι δανειστές επιχειρούσαν να στραγγαλίσουν κυριολεκτικά την ελληνική οικονομία; Ακόμη κι αν διαφωνεί κάποιος με πτυχές του εν λόγω σχεδίου, μήπως καλό θα ήταν να έχει στο μυαλό ότι οι ασύμμετρες απειλές απαιτούν κι ασύμμετρα μέτρα; Μήπως τελικά η υπόθεση αυτή αναδεικνύει την ανάγκη να διεξαχθεί οργανωμένα μια τέτοια κουβέντα εντός του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της ελληνικής κοινωνίας, για να μη φαντάζουν τέτοιες προτάσεις ως «πλίνθοι, κέραμοι ατάκτως εριμμένοι»;
Και κάτι ακόμη. Κανείς δε θορυβήθηκε από εκείνη την πραγματική αποκάλυψη του κυρίου Βαρουφάκη, ότι δηλαδή τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων ελέγχονται από την τρόικα; Η εκ νέου επιβεβαίωση της πλήρους εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας σε διεθνείς τοκογλύφους εξακολουθεί να περνάει στα ψιλά γράμματα; Εκτός κι αν πείθει ορισμένους, έστω κι οριακα, η επιλεκτική ευαισθητοποίηση εκ μέρους της κυρίας Σαββαϊδου, η οποίαν χθες το βράδυ διάταξε κατεπείγουσα ΕΔΕ για τις δηλώσεις του Γιάνη Βαρουφάκη.
Παρ’ όλα αυτά, οφείλω να επαναλάβω πως εκείνο που με προβληματίζει περισσότερο είναι η υιοθέτηση αντίστοιχα αδηφάγου στάσης απέναντι στον Γιάνη Βαρουφάκη από μερίδα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από εκείνα τα ΜΜΕ, τα οποία δε θα χαρακτήριζε κανείς μέχρι πρότινος τουλάχιστον ως συστημικά. Είναι κι αυτή η ρημάδα η συγκυρία που ενισχύει κάποιους εύλογους προβληματισμούς. Πως είναι δυνατό δηλαδή να «ανακάλυψαν» διάφορα φιλικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ ΜΜΕ την υποτιθέμενη «ανεπάρκεια» του πρώην υπουργού Οικονομικών λίγες μέρες αφότου δημοσιοποίησε τη διαφωνία του με την αποδοχή του Μνημονίου από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα;
Σε κάθε περίπτωση, πολλά θα κριθούν το επόμενο διάστημα από το επίπεδο του διαλόγου που θα διεξαχθεί στο εσωτερικό του μεγαλύτερου κυβερνώντος κόμματος σχετικά με τις δυνατότητες ουσιαστικού απεγκλωβισμού της χώρας από τους εκβιασμούς των δανειστών, οι οποίοι ούτως ή άλλως είναι βέβαιο ότι θα ενταθούν τις ερχόμενες βδομάδες. Αν αυτός γίνει για μια ακόμη φορά με όρους κατασκευής «εσωτερικού εχθρού» κι «αποσυνάγωγων της Αριστεράς», τότε μάλλον ένα πολύ κρίσιμο στοίχημα για τη χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία θα έχει οριστικά χαθεί...