Απενοχοποίηση…
Το εκλογικό αποτέλεσμα για τον ΣΥΡΙΖΑ έκανε τους έλληνες
στην πλειοψηφία τους να χαρούν. Μια τέτοια νίκη τής Αριστεράς στην
Ελλάδα, δεν μπορεί παρά να συνιστά ιστορικό γεγονός! Από ‘κει και πέρα ο
καθένας κάνει τις εκτιμήσεις του, με στραμμένη πλέον την προσοχή στις
πολιτικές εξελίξεις και το τι μέλλει γενέσθαι μέσα και έξω από τη χώρα.
Είναι κοινή ομολογία πως ένας ολόκληρος κόσμος ενδιαφέρεται να δει πίσω
από τη βιτρίνα, ποιος δρόμος ανοίγεται προς την προοδευτική κατεύθυνση
που όλοι ευελπιστούμε. Οι γιορτές το βράδυ των εκλογών έδειξαν πως ο
κόσμος που πανηγύρισε τη νίκη ήταν ευπρεπής και καλοπροαίρετος, δίχως
εξαλλοσύνες και παρηκμασμένες τυμπανοκρουσίες, με άλλο ήθος…
Βέβαια, η άμεση συνεργασία-συμμαχία (γεγονός πλέον) των νικητών με τον δεξιότατο ακραίο λαϊκιστή πρόεδρο των ΑΝΕΛ, μας θολώνει το τοπίο μιας αριστερής διαδρομής που θα την θέλαμε δίχως τέτοιους αδίστακτους πολιτευτές.
Ωστόσο και η δική μου ματιά, όπως και πολλών άλλων, εστιάζεται στην επιμονή ενός μεγάλου τμήματος τής κοινωνίας μας, να ευνοεί με την ψήφο του την εγκληματική οργάνωση της ΧΑ! Μέσα στο σκηνικό τής βυθισμένης Ελλάδας, που αναπνέει με το καλαμάκι, που προσπαθεί να βρει δρόμους που θα περπατήσει, δρόμους δημοκρατικούς που θα της ελευθερώσουν το πνεύμα για να βλέπει το μέλλον δημιουργικά, ξεπετάγεται και πάλι ο τυφλός φασισμός που, ως φαίνεται, είναι πλέον ριζωμένος στο υπογάστριο του «σοφού» ελληνικού λαού. Τη στιγμή που ολόκληρη η ηγετική συμμορία είναι υπόδικη, με βαρύτατες κατηγορίες για εγκληματικές πράξεις και άλλες άνομες ενέργειες του ποινικού κώδικα, όταν ο τόπος έχει βουίξει από απεχθείς πράξεις, αυτός ο κόσμος τού 7% επιμένει να θεωρεί πως η λύση είναι το μαύρο σκοτάδι του φασισμού!
Θεωρώ πως αυτός ο κόσμος, που από το 2009 έχει εμφανιστεί ως «ψηφοφόρος», έχει ξεπεράσει το στοιχείο του «κακού δαίμονα», «το πρόσωπο του τέρατος», «το αυγό του φιδιού», «την άμεση ταύτιση με τον χιτλερισμό», τα παραδείγματα των φρικαλεοτήτων τού ναζισμού, κλπ. Τα έχει ξεπεράσει όλα! Τα έχει καταπιεί, τα έχει χωνέψει, τα έχει βάλει στη συνείδησή του ως εκδίκηση στον κακό εχθρό της «πατρίδας». Μιας «Πατρίδας-Έθνους», όπου η ιδεοληπτική του νεύρωση τού έχει επιβάλει μοντέλα εθνικοπατριωτικά, παρμένα από τα ματωμένα λάφυρα του ναζιστικού παραληρήματος… Με λίγα λόγια, οι ψηφοφόροι τού ελληνικού φασιστικού-ναζιστικού μορφώματος, τώρα, μετά από τρεις συνεχόμενες ψηφοφορίες, έχουν α π ε ν ο χ ο π ο ι ή σ ε ι επαρκώς τη συμπεριφορά τους και την ενδεχόμενη ντροπή και την οποιαδήποτε αμηχανία ένιωθαν ίσως απέναντι στους δημοκρατικούς θεσμούς και τις όποιες προοδευτικές τοποθετήσεις των… άλλων. Η ιστορία γι αυτούς δεν έχει παίξει κανέναν ρόλο. Συνεχίζουν, χωρίς ενοχές και δεύτερες σκέψεις, να ζουν έξω από τη συλλογική ιστορική μνήμη. Απεναντίας, τους φαίνονται αστειότητες όλα αυτά και οι ενοχές είναι μια λέξη που εκφράζει ευαισθησίες τελείως έξω από το αντριλίκι και τη βιαιότητα που πρεσβεύουν, δίχως πλέον καμία απολύτως τύψη!
Αυτό είναι το κυρίαρχο ανησυχητικό στοιχείο τών αποτελεσμάτων. Η νέα κυβέρνηση της αριστεράς θα πρέπει να βρει τρόπους, μαζί με τους πολίτες και τη Δικαιοσύνη, να εξαφανίσει το φαρμακερό φίδι. Δυστυχώς, όχι πλέον το αυγό…
Βέβαια, η άμεση συνεργασία-συμμαχία (γεγονός πλέον) των νικητών με τον δεξιότατο ακραίο λαϊκιστή πρόεδρο των ΑΝΕΛ, μας θολώνει το τοπίο μιας αριστερής διαδρομής που θα την θέλαμε δίχως τέτοιους αδίστακτους πολιτευτές.
Ωστόσο και η δική μου ματιά, όπως και πολλών άλλων, εστιάζεται στην επιμονή ενός μεγάλου τμήματος τής κοινωνίας μας, να ευνοεί με την ψήφο του την εγκληματική οργάνωση της ΧΑ! Μέσα στο σκηνικό τής βυθισμένης Ελλάδας, που αναπνέει με το καλαμάκι, που προσπαθεί να βρει δρόμους που θα περπατήσει, δρόμους δημοκρατικούς που θα της ελευθερώσουν το πνεύμα για να βλέπει το μέλλον δημιουργικά, ξεπετάγεται και πάλι ο τυφλός φασισμός που, ως φαίνεται, είναι πλέον ριζωμένος στο υπογάστριο του «σοφού» ελληνικού λαού. Τη στιγμή που ολόκληρη η ηγετική συμμορία είναι υπόδικη, με βαρύτατες κατηγορίες για εγκληματικές πράξεις και άλλες άνομες ενέργειες του ποινικού κώδικα, όταν ο τόπος έχει βουίξει από απεχθείς πράξεις, αυτός ο κόσμος τού 7% επιμένει να θεωρεί πως η λύση είναι το μαύρο σκοτάδι του φασισμού!
Θεωρώ πως αυτός ο κόσμος, που από το 2009 έχει εμφανιστεί ως «ψηφοφόρος», έχει ξεπεράσει το στοιχείο του «κακού δαίμονα», «το πρόσωπο του τέρατος», «το αυγό του φιδιού», «την άμεση ταύτιση με τον χιτλερισμό», τα παραδείγματα των φρικαλεοτήτων τού ναζισμού, κλπ. Τα έχει ξεπεράσει όλα! Τα έχει καταπιεί, τα έχει χωνέψει, τα έχει βάλει στη συνείδησή του ως εκδίκηση στον κακό εχθρό της «πατρίδας». Μιας «Πατρίδας-Έθνους», όπου η ιδεοληπτική του νεύρωση τού έχει επιβάλει μοντέλα εθνικοπατριωτικά, παρμένα από τα ματωμένα λάφυρα του ναζιστικού παραληρήματος… Με λίγα λόγια, οι ψηφοφόροι τού ελληνικού φασιστικού-ναζιστικού μορφώματος, τώρα, μετά από τρεις συνεχόμενες ψηφοφορίες, έχουν α π ε ν ο χ ο π ο ι ή σ ε ι επαρκώς τη συμπεριφορά τους και την ενδεχόμενη ντροπή και την οποιαδήποτε αμηχανία ένιωθαν ίσως απέναντι στους δημοκρατικούς θεσμούς και τις όποιες προοδευτικές τοποθετήσεις των… άλλων. Η ιστορία γι αυτούς δεν έχει παίξει κανέναν ρόλο. Συνεχίζουν, χωρίς ενοχές και δεύτερες σκέψεις, να ζουν έξω από τη συλλογική ιστορική μνήμη. Απεναντίας, τους φαίνονται αστειότητες όλα αυτά και οι ενοχές είναι μια λέξη που εκφράζει ευαισθησίες τελείως έξω από το αντριλίκι και τη βιαιότητα που πρεσβεύουν, δίχως πλέον καμία απολύτως τύψη!
Αυτό είναι το κυρίαρχο ανησυχητικό στοιχείο τών αποτελεσμάτων. Η νέα κυβέρνηση της αριστεράς θα πρέπει να βρει τρόπους, μαζί με τους πολίτες και τη Δικαιοσύνη, να εξαφανίσει το φαρμακερό φίδι. Δυστυχώς, όχι πλέον το αυγό…
Βύρων Λεοντάρης - Βικιπαίδει
Ο
αρθρογράφος, μεταξύ άλλων, προβάλλει τη θέση ότι «οι Γερμανοί
ειδικότερα πρέπει να κάνουν το σωστό και να εγκαταλείψουν τους μύθους
και την ηθικολογία», επισημαίνοντας ότι «με την παρούσα κατάσταση, το
μόνο που καταφέρνει η Ελλάδα μέσω του διεθνούς δανεισμού είναι να
συντηρεί την αποπληρωμή των τόκων και του αρχικού κεφαλαίου».
πηγή: athinorama.gr (
Στιχάρι
