Κυριακή, Ιανουαρίου 25, 2015

Μια καντίνα που δε σερβίρει βρομάδικα κόντρα στην ελληνική σχιζοφρένεια

Το ελληνικό κυνήγι της καντίνας

Πάσχος Μανδραβέλης

«Ο κ. Γιώργος Γληνός, με σπουδές αστροφυσικής, αλλά με μεγάλο πάθος για το φαγητό, έβαλε σκοπό πριν από 1,5 χρόνο να λειτουργήσει μια διαφορετική κινούμενη καντίνα με σπεσιαλιτέ τους γκεζλεμέδες της γιαγιάς του», μας πληροφορεί το χθεσινό και πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ της «Καθημερινής» (20.1.2015). Πίστεψε στα περί απελευθέρωσης των επαγγελμάτων για να βρεθεί... έξι φορές στο Αστυνομικό Τμήμα Ακροπόλεως. «Ούτε μία ούτε δύο. Προσήχθην έξι φορές σε μία ημέρα. Είδα όλους τους αξιωματικούς υπηρεσίας από δύο φορές τον καθένα», είπε στην κ. Λίνα Γιάνναρου της «Κ». Κάθε φορά η προσαγωγή γινόταν με άλλη δικαιολογία, κάθε φορά και κατόπιν άλλης καταγγελίας: «Τη μία φορά μού είπαν ότι δεν έχω γνήσια έγγραφα γιατί είναι σε φωτοτυπίες, αν και οι ίδιοι οι αστυνομικοί μού είχαν πει να τα έχω σε φωτοτυπίες. Την άλλη ότι οφείλω να πληρώνω για κατάληψη του δρόμου, αν και εγώ έχω άλλου τύπου άδεια. Την τελευταία φορά η κατηγορία ήταν παρεμπόριο, μολονότι η καντίνα διαθέτει και λειτουργεί απαράβατα ταμειακή μηχανή κι ενώ ακόμα και την ώρα της σύλληψης βρισκόταν δίπλα σε εξέλιξη το γνωστό γιουσουρούμ στον πεζόδρομο».

Μέχρις εδώ τίποτε δεν πρέπει να μας εκπλήξει, πλην του τίτλου της «Κ», που ήταν «Το παράλογο κυνήγι της καντίνας». Παράλογο; Γιατί; Τυπικό νεοελληνικό είναι. Οποιοσδήποτε νέος άνθρωπος προσπαθήσει να κάνει κάτι διαφορετικό, στην καλύτερη περίπτωση θα πληρώσει πρόστιμο και στη χειρότερη θα συλληφθεί. Ας τολμήσει κάποιος να ξεκινήσει κάποιο βιβλιοπωλείο για ξενύχτηδες, να δει «παράλογο κυνήγι» που έχει να υποστεί. Εδώ ύστερα από πολλά βάσανα και χρόνια δόθηκε η άδεια να υπάρχουν καφέ-βιβλιοπωλεία, αλλά αυτά δεν μπορούν να πωλούν βιβλία εκτός των ωρών λειτουργίας των βιβλιοπωλείων. Οι πελάτες μπορούν να τα βλέπουν το βράδυ και να ξαναπάνε να τα αγοράσουν το επόμενο πρωί...
Κάποιος είχε πει ότι «σε μια Δημοκρατία όλα επιτρέπονται εκτός από εκείνα που ρητώς απαγορεύονται. Σε μια δικτατορία όλα απαγορεύονται εκτός από εκείνα που ρητώς επιτρέπονται». Στα θέματα επιχειρηματικότητας, όπως διαπίστωσε και ο νεαρός κ. Γιώργος Γληνός, υπάρχει δικτατορία. Ολα απαγορεύονται εκτός αν ψηφιστεί καμιά κουτσουρεμένη τροπολογία απελευθέρωσης της αγοράς, η οποία συνήθως ερμηνεύεται κι έτσι κι αλλιώς. Μπορεί κάποιος να έχει χρυσοπληρώσει για να φτιάξει ένα μαγαζί, εκεί που τα κρουαζιερόπλοια αποβιβάζουν τους τουρίστες, αλλά αν δεν το επιτρέψει ο κ. Βασίλης Κορκίδης και άλλοι συνδικαλιστές του εμπορίου, θα κοιτά τις Κυριακές τούς τουρίστες να περνούν και οι τουρίστες να χαζεύουν τα εμπορεύματά του χωρίς να μπορούν να τα αγοράσουν.
Ο κ. Γληνός αναρωτήθηκε «γιατί να μην μπορείς να δώσεις άδεια καντίνας όταν υπάρχει 60% ανεργία στους νέους και υποτίθεται ότι θέλεις να δώσεις έναυσμα στην επιχειρηματικότητα;». Μα είναι σοβαρός; Πού το βρήκε γραμμένο ότι θα μπορούν κι άλλοι να έχουν θαυμάσια προϊόντα σαν τα δικά του όπως «πίτα Καισαρείας και αρμένικη με προϊόντα ονομασίας προέλευσης, ζεστή μεξικάνικη σοκολάτα, κόκκινο ζεστό κρασί και πολλά άλλα λαχταριστά»;
Και εξάλλου -όπως έλεγαν για την απελευθέρωση των ταξί- τόσες καντίνες υπάρχουν. Γιατί να κυκλοφορούν κι άλλες ώστε να δημιουργηθεί ο ανθρωποβόρος ανταγωνισμός; Δεν είναι οι καντινιέρηδες πάνω από τα κέρδη;

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 21.1.2015