Je suis Mourlie με τις μαντινάδες και τα μάνγκο...
Μπορεί το γέλιο να λειτουργήσει καταλυτικά στην πολιτική πόλωση, στην ένταση των μετρημένων ωρών πριν από τις κάλπες; Δύσκολο. Απλά, η αγωνία, τα διλήμματα αλαφραίνουν με τα ευκόλως παρεξηγήσιμα ευφυολογήματα των κομματικών επιτελείων μέσα στη φούρια της προεκλογικών ημερών, με τα λάθη, τις γκάφες. Διότι, συνήθως με το πάθημα του άλλου γελάμε. Οπως έλεγε και ο Μπωντλαίρ («Πεμπτουσία του γέλιου») το κωμικό δεν υπάρχει σε κανέναν παράδεισο, το γέλιο έρχεται όταν ο άγγελος γκρεμίζεται στη γη.
Πλήθος οι χιουμοριστικές παραφθορές των διαφημιστικών σποτ, η αποδόμησή τους, η αλίευση ευτράπελων από τις προεκλογικές εκστρατείες – τα δίλεπτα του ευρώ τα κολλημένα σε φυλλάδιο υποψηφίου, ο Γιάγκος από την Αχαΐα (θέλεις γιατρό για το λουμπάγκο, θέλεις μάνγκο;... όχι θέλω Γιάγκο), η στάση «Ραχήλ Μακρή – Νομισματοκοπείο» και το je suis Mourlie, οι 10 μαντινάδες του Καμμένου... Πλήθος οι ιστορίες από τις κάλπες των πλέον πρόσφατων από τις αναμετρήσεις. Εκείνος στο Αγρίνιο που αφού ψήφισε, επέστρεψε και ζήτησε πίσω την ψήφο του και επειδή δεν του την έδωσαν, έπιασε στις κλωτσιές την κάλπη. Δεν την έσπασε, την έσπασε υποψήφιος στον Βύρωνα, που καβγάδισε με τη δικαστική αντιπρόσωπο. Ή ο ψηφοφόρος που άφησε τον σκύλο του να επιλέξει (να δαγκώσει) το ψηφοδέλτιο που θα έριχνε στην κάλπη. Ή η εκλογέας, που ψήφισε σε ένα εκλογικό τμήμα και έπειτα πήγε να ψηφίσει και σε δεύτερο όπου ήταν επίσης εγγεγραμμένη, για να καταδείξει τα... κενά του συστήματος (το απόγειο ψευδών εγγραφών στις εκλογές του 1961, όταν σε διώροφη οικία είχαν βρεθεί να διαμένουν 218 χωροφύλακες...). Σε εκλογικό τμήμα στην Εδεσσα δεν πήγε κανένα μέλος της εφορευτικής επιτροπής. Στα Ζαρουχλέικα της Πάτρας κάλυπταν την οπή της κάλπης με... μυγοσκοτώστρα. Πλήθος και τα κουίζ του τύπου: Ποιο κόμμα στις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 πήρε μόνο μία ψήφο; (Το κόμμα «Ανεξάρτητη Ανανεωτική Αριστερά, Ανανεωτική Δεξιά, Ανανεωτικό ΠΑΣΟΚ, Ανανεωτική Νέα Δημοκρατία, Οχι στον Πόλεμο, Κόμμα Επιχείρηση Χαρίζω Οικόπεδα, Χαρίζω Χρέη, Σώζω Ζωές» του Μιλτιάδη Τζαλαζίδη).
Με το γέλιο, όπως έλεγε ο Κούντερα, «τα πράγματα στερούνται ξαφνικά την υποτιθέμενη έννοιά τους, τη σημαδεμένη θέση τους στην υποτιθέμενη τάξη του κόσμου». Προεκλογικές εκστρατείες, συγκεντρώσεις, ομιλίες, πολύ σοβαρές υποθέσεις για να τις αντιμετωπίσει κανείς με εκρήξεις ιλαρότητας, θα έλεγες, αφού το γέλιο διαβρώνει την αξίωση της ερμηνείας, αποσπά την προσοχή από την αναζήτηση της αλήθειας. Ωστόσο, τα μέσα για τη μάχη της επικράτησης (βίντεο, σποτ, φυλλάδια, αφίσες) είναι εν τέλει όχι εργαλεία αγώνα αλλά θέαμα. Ενα ευχάριστο θέαμα. Οι ψηφοφόροι αδιαφορούν αν είναι πλαστή η κίνηση που επιχειρεί να διαχωρίσει την αρετή από την κακία, αν είναι αυθεντική ή όχι η φυσικότητα, που συχνά δεν καταφέρνουν να διατηρήσουν οι άδολοι ήρωες έως το τέλος. Οι ψηφοφόροι νιώθουν καλά, εγκατεστημένοι στη χαλαρότητα ενός σύμπαντος ,όπου το σοβαρό όπως και το τραγικό έχουν και τη λυτρωτική κωμική τους όψη.
Καλό βόλι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου