Άκου έν' όνειρο ψυχή μου και της ομορφιάς θεά

This poem is by Dionysios Solomos (Greek: Διονύσιος Σολωμός, (1798 - 1857), born in Zakynthos, is considered the national poet of modern Greece. He is best known for writing the Hymn to Liberty (Greek: Ύμνος εις την Ελευθερίαν) in 1823, of which the first two stanzas became the Greek national anthem. His poetic idiom defined the way that poetry has been written and appreciated in the country for the last 200 years. Yet the most paradoxical element of his output is its bilingual character, written predominantly in Italian and only partly in Greek.
Solomos wrote everything in Italian first. He then translated his initial drafts into Greek, and finally worked on their poetic form through versification and rhyme. This very strange process may be called "the poetics of bilingualism" because in the final text, elements of both languages co-exist in a functional yet uneasy symbiosis. The ultimate outcome of this linguistic tension is the fragmentary nature of his mature works; his inability to complete a text (in prose or poetry); and his final abandonment of his Greek poetry in the last ten years of his life. A characteristic of his work is that no poem except the Hymn to Liberty was completed, and almost nothing was published during his lifetime.
Music: Manos Hadzidakis, from the composition "Magnus Eroticus" "Μεγάλος Ερωτικός" (1972).
Images from the film "Pride and Prejudice"(2005) starring Keira Knightley and Matthew Macfadyen.
________________________________________

­____
Στίχοι: Διονύσιος Σολωμός (1826)
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Ψαριανός

Άκου έν' όνειρο ψυχή μου
και της ομορφιάς θεά.
Μου εφαινότουν οπώς ήμουν
μετ' εσένα μία νυχτιά.

Σ' ένα ωραίο περιβολάκι
περπατούσαμε μαζί.
Όλα ελάμπανε τ' αστέρια
και τα κοίταζες εσύ.

Εγώ στόλεα: Πέστε, αστέρια,
είν' κανέν' από τ' εσάς,
που να λάμπει από 'κει απάνου
σαν τα μάτια της κυράς;

Πέστε αν είδετε ποτέ σας
σ' άλλη τέτοια ωραία μαλλιά,
τέτοιο χέρι, τέτοιο πόδι,
τέτοια αγγελική θωριά;

Εσύ έκαμες ετότες
γέλιο τόσο αγγελικό,
που μου φάνηκε πως είδα
ανοιχτό τον ουρανό.

Και παράμερα σ' επήρα
εισέ μια τριανταφυλλιά
κι έπεσά σου αγάλι αγάλι
στην ολόλευκη αγκαλιά.

Κάθε φίλημα ψυχή μου
όπου μόδινες γλυκά,
εξεφύτρωνε άλλο ρόδο
απ' την τριανταφυλλιά.

Όλη νύχτα εξεφυτρώσαν,
ως απούλαμψεν η αυγή,
που μας ηύρε και τους δυό μας
με την όψη μας χλομή.

Τούτο είν' τ' όνειρο ψυχή μου.
Τώρα στέκεται εις εσέ,
να το κάμεις ν' αληθέψει
και να θυμηθείς για με.

Διονύσιος Σολωμός (1798-1857) .