Η εθνική μας τύφλωση
Βασίλης Δεληγκάρης, 13/11/2014
Πηγή: metarithmisi.gr
Είναι τόσο μεγάλη ξανά αυτό
τον καιρό, όπως και σε άλλες καταστροφικές περιόδους της νεοελληνικής
ιστορίας, η εθνική μας τύφλωση, η αυτοκαταστροφική ομφαλοσκόπηση, η
άρνηση κατανόησης της σκληρής πραγματικότητας, η αντίληψη πως αποτελούμε
το κέντρο του κόσμου και ο επαρχιώτικος - εγωκεντρικός μικρομεγαλισμός
μας, που όχι μόνο δε παρακολουθούμε και δεν ανησυχούμε παραδοσιακά για
τα μεγάλα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες στη
Ευρώπη και τον κόσμο, αλλά ούτε και τα γεγονότα που συμβαίνουν ιδιαίτερα
αυτό τον καιρό,
γύρω μας και απειλούν τώρα άμεσα την χρεοκοπημένη και
πολλαπλώς ήδη λαβωμένη χώρα μας!
Θα συνεχίσουμε έτσι;...Αν αυτό συμβεί τότε πολύ δύσκολα θα κατορθώσουμε να βγούμε σε έναν ορατό τουλάχιστο ορίζοντα, από την πολλαπλή κρίση στην οποία έχουμε περιέλθει, ακόμη και αν τελειώσει σύντομα με κάποιο τρόπο η περίοδος των μνημονίων. Δεν αποκλείονται δε και τα εντελώς χειρότερα με το γκρέμισμα όλων όσα με δυσκολία και απροθυμία έχουμε ήδη πετύχει και την βύθιση σε μια αλληλοτροφοδοτούμενη πολιτική και οικονομική δίνη.
Αν επιχειρήσουμε έναν επιγραμματικό απολογισμό της τελευταίας πενταετίας, με κάποια απόσταση από τα πράγματα, όσο μπορεί αυτό να είναι εφικτό, νομίζω πως θα διαπιστώσουμε πως πέραν της επιβεβλημένης – επιβληθείσας έξωθεν δημοσιονομικής προσαρμογής, στην οποία πράγματι υπήρξε επιτυχία, με τεράστιο όμως κοινωνικό κόστος και με μη δίκαιο καταμερισμό των βαρών, σε κανένα τομέα από αυτούς που γέννησαν και τροφοδότησαν την κρίση και την πτώχευση, δεν σημειώσαμε αξιοπρόσεκτη πρόοδο. Ούτε το πολιτικό σύστημα άλλαξε ουσιαστικά, παρά τις ανακατατάξεις στη δύναμη των κομμάτων και την εμφάνιση ορισμένων νέων, ούτε το κράτος και την δημόσια διοίκηση εκσυγχρονίσαμε, ούτε σοβαρή φορολογική μεταρρύθμιση κάναμε, ούτε δομικές αλλαγές και παραγωγική ανασυγκρότηση στην οικονομία πραγματοποιήσαμε., ούτε θεσμικές παρεμβάσεις και μεταρρυθμίσεις στον τρόπο λειτουργίας του δημοκρατικού κοινοβουλευτικού συστήματος επιχειρήσαμε!...
H μη πραγματοποίηση όλων αυτών των απολύτως αναγκαίων μεταρρυθμίσεων που ήταν αναγκαίο να γίνουν αρκετά χρόνια πριν ξεσπάσει η δημοσιονομική κρίση, δεν είναι μια μη ταξική (μη)επιλογή, ούτε φυσικά μια ουδέτερη πολιτικά και κοινωνικά κατάσταση. Είχε άμεσες συνέπειες στον τρόπο με τον οποίο έγιναν οι μνημονιακές, δημοσιονομικές επιλογές και στο περιεχόμενο και τον σχεδιασμό υλοποίησης των μνημονίων. Προτιμήθηκε δηλαδή, για να το πούμε πιο απλά, προκειμένου να πιαστούν οι στόχοι, να αυξηθεί υπέρογκα η φορολογία και να κατανεμηθεί με άδικο τρόπο, να μειωθούν υπερβολικά οι μισθοί και οι συντάξεις (με συνέπειες θηριώδη ύφεση και ανεργία), αντί να δοθεί έμφαση σε άμεσες μεγάλης έκτασης μεταρρυθμίσεις, στο χτύπημα της φοροδιαφυγής (κυρίως της μεγάλης), που θα έθιγαν όμως τις σχέσεις εξάρτησης και αλληλεπίδρασης του παραδοσιακού κομματικού συστήματος με ισχυρές, ευνοημένες κρατικοδίαιτες κοινωνικές ομάδες και με το μεγάλο κεφάλαιο στη χώρα μας.
Αντί να κατανοήσουμε ως λαός και ως πολιτικό σύστημα την ουσία των προβλημάτων που οδήγησαν στην κρίση και να πράξουμε ότι είναι αναγκαίο για να διορθωθούν… Αντί να επιχειρήσουμε να προσαρμοσθούμε στις νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν και εξακολουθούν να διαμορφώνονται αυτό τον καιρό στον Κόσμο και στην γειτονιά μας, να αναλύσουμε την νέα θέση της χώρας στο διεθνές περιβάλλον και να σχεδιάσουμε με εθνική ενότητα και ομοψυχία, την στρατηγική μας και τα προσεκτικά βήματα που πρέπει να γίνουν...Προτιμούμε να ζούμε και να πορευόμαστε με ιδεολογικές αναφορές του προηγούμενου αιώνα, που σήμερα πλέον αποτελούν απλώς ιδεοληψίες, να ανεχόμαστε ωστόσο άδικες συμπεριφορές και επιλογές, να πιστεύουμε παραμυθένιες υποσχέσεις, να μην ψάχνουμε και να μην διεκδικούμε το πραγματικά καινούριο και ανατρεπτικό!
Βολευόμαστε με αναπαλαιώσεις, επιχρίσματα και imitasion πολιτικά προϊόντα, που στην πραγματικότητα και παρά τα μεγάλα λόγια, διεκδικούν ρόλους πρωτεργατών της ακινησίας και ευνοούν με τον τρόπο τους αντικειμενικά τους ισχυρούς και βολεμένους της παρελθούσας περιόδου των τελευταίων δεκαετιών ενώ εμείς συνεχίζουμε να πληρώνουμε στο μεταξύ και τον δικό τους λογαριασμό!
Θα συνεχίσουμε έτσι;...Αν αυτό συμβεί τότε πολύ δύσκολα θα κατορθώσουμε να βγούμε σε έναν ορατό τουλάχιστο ορίζοντα, από την πολλαπλή κρίση στην οποία έχουμε περιέλθει, ακόμη και αν τελειώσει σύντομα με κάποιο τρόπο η περίοδος των μνημονίων. Δεν αποκλείονται δε και τα εντελώς χειρότερα με το γκρέμισμα όλων όσα με δυσκολία και απροθυμία έχουμε ήδη πετύχει και την βύθιση σε μια αλληλοτροφοδοτούμενη πολιτική και οικονομική δίνη.
Αν επιχειρήσουμε έναν επιγραμματικό απολογισμό της τελευταίας πενταετίας, με κάποια απόσταση από τα πράγματα, όσο μπορεί αυτό να είναι εφικτό, νομίζω πως θα διαπιστώσουμε πως πέραν της επιβεβλημένης – επιβληθείσας έξωθεν δημοσιονομικής προσαρμογής, στην οποία πράγματι υπήρξε επιτυχία, με τεράστιο όμως κοινωνικό κόστος και με μη δίκαιο καταμερισμό των βαρών, σε κανένα τομέα από αυτούς που γέννησαν και τροφοδότησαν την κρίση και την πτώχευση, δεν σημειώσαμε αξιοπρόσεκτη πρόοδο. Ούτε το πολιτικό σύστημα άλλαξε ουσιαστικά, παρά τις ανακατατάξεις στη δύναμη των κομμάτων και την εμφάνιση ορισμένων νέων, ούτε το κράτος και την δημόσια διοίκηση εκσυγχρονίσαμε, ούτε σοβαρή φορολογική μεταρρύθμιση κάναμε, ούτε δομικές αλλαγές και παραγωγική ανασυγκρότηση στην οικονομία πραγματοποιήσαμε., ούτε θεσμικές παρεμβάσεις και μεταρρυθμίσεις στον τρόπο λειτουργίας του δημοκρατικού κοινοβουλευτικού συστήματος επιχειρήσαμε!...
H μη πραγματοποίηση όλων αυτών των απολύτως αναγκαίων μεταρρυθμίσεων που ήταν αναγκαίο να γίνουν αρκετά χρόνια πριν ξεσπάσει η δημοσιονομική κρίση, δεν είναι μια μη ταξική (μη)επιλογή, ούτε φυσικά μια ουδέτερη πολιτικά και κοινωνικά κατάσταση. Είχε άμεσες συνέπειες στον τρόπο με τον οποίο έγιναν οι μνημονιακές, δημοσιονομικές επιλογές και στο περιεχόμενο και τον σχεδιασμό υλοποίησης των μνημονίων. Προτιμήθηκε δηλαδή, για να το πούμε πιο απλά, προκειμένου να πιαστούν οι στόχοι, να αυξηθεί υπέρογκα η φορολογία και να κατανεμηθεί με άδικο τρόπο, να μειωθούν υπερβολικά οι μισθοί και οι συντάξεις (με συνέπειες θηριώδη ύφεση και ανεργία), αντί να δοθεί έμφαση σε άμεσες μεγάλης έκτασης μεταρρυθμίσεις, στο χτύπημα της φοροδιαφυγής (κυρίως της μεγάλης), που θα έθιγαν όμως τις σχέσεις εξάρτησης και αλληλεπίδρασης του παραδοσιακού κομματικού συστήματος με ισχυρές, ευνοημένες κρατικοδίαιτες κοινωνικές ομάδες και με το μεγάλο κεφάλαιο στη χώρα μας.
Αντί να κατανοήσουμε ως λαός και ως πολιτικό σύστημα την ουσία των προβλημάτων που οδήγησαν στην κρίση και να πράξουμε ότι είναι αναγκαίο για να διορθωθούν… Αντί να επιχειρήσουμε να προσαρμοσθούμε στις νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν και εξακολουθούν να διαμορφώνονται αυτό τον καιρό στον Κόσμο και στην γειτονιά μας, να αναλύσουμε την νέα θέση της χώρας στο διεθνές περιβάλλον και να σχεδιάσουμε με εθνική ενότητα και ομοψυχία, την στρατηγική μας και τα προσεκτικά βήματα που πρέπει να γίνουν...Προτιμούμε να ζούμε και να πορευόμαστε με ιδεολογικές αναφορές του προηγούμενου αιώνα, που σήμερα πλέον αποτελούν απλώς ιδεοληψίες, να ανεχόμαστε ωστόσο άδικες συμπεριφορές και επιλογές, να πιστεύουμε παραμυθένιες υποσχέσεις, να μην ψάχνουμε και να μην διεκδικούμε το πραγματικά καινούριο και ανατρεπτικό!
Βολευόμαστε με αναπαλαιώσεις, επιχρίσματα και imitasion πολιτικά προϊόντα, που στην πραγματικότητα και παρά τα μεγάλα λόγια, διεκδικούν ρόλους πρωτεργατών της ακινησίας και ευνοούν με τον τρόπο τους αντικειμενικά τους ισχυρούς και βολεμένους της παρελθούσας περιόδου των τελευταίων δεκαετιών ενώ εμείς συνεχίζουμε να πληρώνουμε στο μεταξύ και τον δικό τους λογαριασμό!
Ο Βασίλης Δεληγκάρης είναι σύμβουλος στρατηγικής και επικοινωνίας
*************************************
*************************************
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου