Ποιος είμαι; Πούθε το χώμα μου κρατά;

   

Γλυκό του κουταλιού

 [   Το ιστορικό  κάδρο μέσα στο οποίο εντάσσει ο Χαραλαμπίδης μεγάλο μέρος της ποίησής του είναι η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο και οι συνέπειές της στη ζωή των Ελληνοκυπρίων.

Ο βίαιος εκπατρισμός από τα προγονικά εδαφη είναι η σημαντικότερη από αυτές. Ο Χαραλαμπίδης  είναι ένας από τους χιλιάδες πρόσφυγες της περιοχής Αμμοχώστου  και στο  ποίημα "Γλυκό του κουταλιού" βάζει τον αφηγητή να επισκέπτεται το πατρικό σπίτι του στα κατεχόμενα εδάφη  , το οποίο έχει παραχωρηθεί σε Τούρκους . Εκεί τον υποδέχεται φιλόφρονα  μια ξένη ηλικιωμένη,  που τον μπάζει πρόθυμα στο σπίτι, τον φιλεύει καρπούς από τον κήπο των γονέων του ,  του επιτρέπει μάλιστα να πάρει μαζί του και το κάδρο με τη  φωτογραφία της μητέρας του, που στεκόταν απείραχτο τόσα χρόνια , μετά την εισβολή των Τούρκων, στον τοίχο.

Ο αφηγητής μας δίνει να καταλάβουμε πως έχει συνειδητοποιήσει το αμετάκλητο των γεγονότων, ότι ο ξεριζωμός είναι συντελεσμένος.]

Να ιδώ ποιος είμαι ζύγωσα και πούθε
το χώμα μου κρατά. Μπήκα και στάθηκα
στο σπίτι τ' αλμυρό, σιμά σε λάκκο.

Μια μαντιλοδεμένη μου 'φερε νερό,
μου πρόσφερε γλυκό· ευχαριστώ την.

Έκοψε και καρπούς από τον Κήπο
του ποθητού σπιτιού μου, φρούτα λαμπερά
ό,τι λογής, διάχυτα με χείλη
πραγματικά και μέλη εμποτισμένα
στην καλοσύνη της χαράς αντιδωρήματα.

Της είπα ευχαριστώ, αναθάρρησα και ζήτησα
το σπίτι μου να ιδώ, αν επιτρέπεται.

«Και βέβαια επιτρέπεται», μου λέει·
«μπορείς να 'ρθεις και στην κρεβατοκάμαρα».
Μπαίνω, θωρώ τη μάνα μου στον τοίχο
να με κοιτάει από 'να κάδρο. Αφήνω
την εντροπή και γύρεψα να πάρω
τη μάνα μου ο δόλιος απ' την Τροία.(1)

«Πάρτηνε», λέει αυτή σαν καλογέλαστη,
«τι να την κάνω τώρα πια που ξέρω;
Να πούμε την αλήθεια, τη νομίσαμε
ηθοποιό με κείνη την κοτσίδα
και τα λουλούδια γύρω της και με τη χάρη
που την ομπρέλα της κρατεί».

Άξιζε βέβαια να προσθέσει και το χέρι
που γαντοφορεμένο, ραδινό(=λεπτό, κομψό)
σε καναπέ ακουμπούσε· αλλά τι περιμένεις;

Σάμπως γνωρίζει πόσοι αιώνες κύλησαν
ίσαμε που να φτάσουμε στη σύνταξη
γλυκό του κουταλιού; μεγάλο θέμα.

Πάλι καλά που μ' άφησε και μπήκα
στο σπίτι μου το πατρικό η γυναίκα.
Μη συνεχίσουμε άλλο και αγριέψει.
Το μόνο που εύχομαι: από καιρού εις καιρό
να 'χω την άδειά της να ξανάβλεπα
την όψη τη γλυκιά του ποθητού μου. 

Κυριάκος . Χαραλαμπίδης, Δοκίμιν, Άγρα, 2000.

Σημείωση: 1. Υπαινιγμός της παρόμοιας  θέσης στην οποία βρέθηκε ο Ομηρικός Αινείας, όταν αναχωρώντας τελευταίος  από την ερειπωμένη Τροία πήρε μαζί του τον γέροντα πατέρα του και τα αγάλματα των εφέστιων θεών.