" Σώπα, μωρή κουφάλα τ’ ς Αττικής!"

Ὁ καλύτερος ποιητής τῆς Ἀλεξάνδρειας

Ἔτσι τουλάχιστο πιστεύαμε ὥσμε τώρα. Ὥσπου μιά μέρα πέθανε ὁ Καβάφης Καί τότε ἀνακαλύψαμε πώς ἦταν Καί τοῦ Καΐρου ὁ καλύτερος ποιητής Καί τῶν Θηβῶν, τῆς Καχιρά, τῆς Μέμφιδος, τῆς Ἄνω Αἰγύπτου καί τῆς Δενδερά μά καί τοῦ Νείλου ─ ὁ καλύτερος κροκόδειλος. Πήραμε σβάρνα τά χωριά νά διαλαλοῦμε τήν ἀνακάλυψή μας, φτάσαμε ὥς Ἀμέρικα πότε μέ καραβέλα, πότε μέ ὠτοστόπ. Ἀπ’ τό πολύ νά λέμε, νά καί ἡ Ἀττική στά γκρίζα της ντυμένη μέσα σέ μιά φούσκα. Τή λυπηθήκαμε κι αὐτή· νά τῆς τό ποῦμε καλύτερα ἀπό τώρα, πρίν τό μάθει ξάφνω καί πάθει κατιτίς κακό. ─ Γνωρίζεις τόν Καβάφη; (Τόν γνωρίζει). ─ Ξέρεις τί κάνει αὐτός; ─ Ἔχει πεθάνει. ─ Σωστά, μά ξέρεις πόσο ἐκεῖ τὄνε λατρεύουν; Νεκροί ὅλη τή μέρα στό πουγκί του ξεχειμωνιάζουν, κι ὁ Θεός ἀκόμα περί πολλοῦ τόν ἔχει, δέν τόν πιλατεύει. ─ Ἄ, μπράβο, μπράβο ! Κι ἔλεγα κι ἐγώ… ─ Σὦπα μωρή κουφάλα τ’ ς Ἀττικῆς κι ἔλα νά πιάσεις ἀπ’ τήν ἄκρη τό κορμί του, τό θεῖο κορμί του, τό θεσπέσιο σῶμα τῆς ποίησής του, τό ἄπαντο τῆς ὀμορφιᾶς του. Θά τρελαθεῖς, θά παλαβώσεις σά θά δεῖς αὐτό πού βλέπω ἐγώ. Τό βλέπεις; Κοίτα!   Ἄμστερνταμ, Νοέμβρης 1985 Κυριάκος Χαραλαμπίδης, «Μεθιστορία»  *Κυριάκος Χαραλαμπίδης - Βικιπαίδεια