Ο αρχοντοχωριάτης.
Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Θνητοί όντες ( = Ενώ είναι θνητοί) , ως αθάνατοι μεριμνούσι·
τα πολλά έχοντες (= αν και έχουν πολλά) ουκ αρκούσι·
στα λίγα όντες πρότερον, δεν ενθυμούνται.
Καλά λέγει ο λόγος: Να αρχοντήνω και να μην σε ενθυμηθώ πτωχεία.
Μάτια (=μάταια) θεοποιούσι το αργύριον.
Θάνατος μας παντιχαίνει (= συναντά).
τα πολλά έχοντες (= αν και έχουν πολλά) ουκ αρκούσι·
στα λίγα όντες πρότερον, δεν ενθυμούνται.
Καλά λέγει ο λόγος: Να αρχοντήνω και να μην σε ενθυμηθώ πτωχεία.
Μάτια (=μάταια) θεοποιούσι το αργύριον.
Θάνατος μας παντιχαίνει (= συναντά).
Ιωάννης Πρίγκος (1725- 1789)
[Από το «Χρονικό του Άμστερνταμ»].Πηγή: Μιχ. Περάνθης, Ελληνική πεζογραφία, σελ. 193.
Ο φιλάργυρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου