Πολύβιου Δημητρακόπουλου*
"Αι δύο Διαθήκαι"
[Ολόκληρο (σε συνέχειες) το κείμενο ενός σπινθηροβόλου πνεύματος, η επικαιρότητα του οποίου αναδεικνύεται όλο και πιο πολύ στις μέρες μας,
εποχή έντονου εξυπνακισμού , αλλά απουσίας
ουσιαστικού κριτικού και σατιρικού λόγου...]
[* 1. Πολύβιος Δημητρακόπουλος - Βικιπαίδεια
ΜΕΡΟΣ Α'.
ΔIΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ
Η ΧΡΥΣΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
(10)
201
Εάν εύρης τινάς εκ των σκέψεών μου, ή και όλας ταύτας ανοήτους, μη
τας απορρίψης ασυζητητεί. Διά του ψεύδους ερευνάται ασφαλέστερον η
αλήθεια.
***
Δίδε προσοχήν πάντοτε και εις την μεγαλειτέραν ανοησίαν. Ο Νεύτων από
την πτώσιν ενός σάπιου μήλου ανεκάλυψε τον παγκόσμιον νόμον· βλέπεις
λοιπόν, ότι έν σάπιον μήλον κατώρθωσεν, ό,τι δεν θα κατώρθωνον όλα τα
γερά μαζευμένα.
202
Η αγαθοεργία είνε ευρύτατον πλαίσιον, υπό το οποίον δύνασαι να
περάσης οίαν δήποτε εικόνα θέλης.
203
Αρετή επιδεικνυομένη, είνε εύσχημον προσωπείον της χειρίστης κακίας·
όταν συναντηθής μετ' αυτής, προσκύνησέ την ως αρετήν, και φεύγε
μίλια.
***
Αληθής αρετή είνε εκείνη, την οποίαν δεν βλέπεις.
204
Υπάρχουν άνθρωποι, οίτινες προσκυνούντες χλευάζουν, και ασπαζόμενοι
δάκνουν, και μειδιώντες δηλητηριάζουν· τοιαύτα πρόσωπα οι ποιηταί
καλούσι πρόσωπα κυνός, και οι χημικοί καλούσι χάλκινα.
205
Θέλεις να πεισθής εάν σε αγαπά η ερωμένη σου; Ερώτησέ την πόσους
ηγάπησε πριν σε γνωρίση. Όσω πλειοτέρους σού αριθμήση, τόσω και
ειλικρινέστερου σε αγαπά.
206
Είνε μεγαλειτέρα η εντροπή των γονέων, όταν βλέπουν τα τέκνα των
κατώτερά των, παρ' όταν ούτοι δεικνύωνται κατώτεροι αυτών.
207
Ο ανήρ μέχρι των 30 ετών αγαπά την γυναίκα διά τον έρωτα· εκείθεν,
αγαπά τον έρωτα διά την γυναίκα.
208
Έκλεγε την ευτυχίαν σου· ευτυχία, ήτις πνίγεται εις τον κόρον, δεν
είνε ευτυχία.
209
Το συναίσθημα του θαυμασμού και της καταπλήξεως, οφείλεται μάλλον εις
την σπάνην ενός γεγονότος, παρά εις την πραγματικήν του αξίαν.
Είμαι βέβαιος, ότι και αυτή η μωρία θα ήτο μέγα πράγμα, εάν
διηγκωνίζεσο με τους μεγαλοφυείς, όπως με τους στραγαλατζήδες.
210
Και η μελαγχολία, η ήρεμος και φυσική, ενέχει ηδονάς αρρήτους, από
τας οποίας δύναταί τις ν' αντλήση ολοκλήρων ωρών γοητείαν και
απόλαυσιν.
211
Μη επαναπαύεσαι ποτέ εις την σοφίαν· είνε το επικινδυνωδέστερον όπλον
κατά της ανθρωπότητος, όταν χειρίζεται αδεξίως· λαμπάς, ήτις φωτίζει,
ή κατακαίει.
212
Τόλμη: πτέρυγες διά το μεγαλείον, — βάραθρον διά την σμικρότητα.
213
Δύνασαι να λυτρωθής από τας έξεις της σαρκός, εφ' όσον η σαρξ σου
γηράσκει· εφ' όσον όμως γηράσκει το πνεύμα σου, αι έξεις σου
προσκολλώνται εις αυτό ισχυρώτερον.
214
Η παρατηρουμένη μεταξύ των όντων και των πραγμάτων διαφορά, είνε
εντελώς επιπολαία· η δε λεγομένη ποικιλία της φύσεως είνε απλούστατα
μία αιωνία μονοτονία, την οποίαν δεν προφθάνει ν' αντιληφθή ο
άνθρωπος, διότι είνε τόσον βραχύβιον ον, ώστε, μόλις ανοίγει τους
οφθαλμούς, τους κλείει διά παντός.
215
Δύνασαι να ίδης πίπτοντα τον κεραυνόν, και να είπης: «Μπα! αυτό είνε
όλον;» Ουδέποτε όμως εθεώρησες άνευ δέους την μεμακρυσμένην αστραπήν,
ήτις τον προήγγειλεν.
216
Είνε τόσον περίεργον και τόσον ασύλληπτον πράγμα ο βίος, ώστε και μία
χιόνος νιφάς, πίπτουσα εις το τζάμι του παραθύρου σου και μη πίπτουσα
εις το πλαίσιον, πίπτουσα εδώ και μη πίπτουσα εκεί, δύναται ν'
αποτελέση ακαριαίως συνθήκην, από την οποίαν εξαρτάται η ψυχολογία
μιας στιγμής της ζωής σου.
217
Τρομερόν διά την τύχην ενός λαού, να έχη πόδας παραλύτους και κεφαλήν
υγιά· αλλ' είνε ασυγκρίτως τρομερώτερον, να έχη υγιείς πόδας και
κεφαλήν παράλυτον.
218
Δύο τινά παραμένουν αθάνατα διά τον νουν του ανθρώπου· ο Θεός εις τον
ουρανόν, και η μεγάλη Ιδέα επί της γης· ό,τι δε διετέθη κατ' αυτών,
εις ουδέν άλλο συνέβαλεν, ή εις την ιδίαν εξόντωσίν του.
219
Αι έκτακτοι περιστάσεις γεννώσι τας εκτάκτους φύσεις, και αι συνήθεις
τας συνήθεις· αλλοίμονον δε εις τον άνθρωπον της γαλήνης, όστις
εγεννήθη εν τρικυμία· και εις τον άνθρωπον της τρικυμίας, όστις
εγεννήθη εν γαλήνη· ο πρώτος ασφυκτεί, ο δεύτερος πνίγεται.
220
Η βία είνε μηδέν ως έργον εξοντώσεως, η καταστολής μιας γεννωμένης
ιδέας· η ιδέα μόνον διά της ιδέας καταπολεμείται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου