Ματαιότης ματαιοτήτων, τὰ πάντα ματαιότης

Αγνώστου
( 2ο μισό 3ου αιώνα)
Εκκλησιαστής Κεφάλαιο 1

Ρήματα ἐκκλησιαστοῦ υἱοῦ Δαβὶδ
βασιλέως ᾿Ισραὴλ ἐν ῾Ιερουσαλήμ.

2 Ματαιότης ματαιοτήτων, εἶπεν ὁ ἐκκλησιαστής, ματαιότης ματαιοτήτων, τὰ πάντα ματαιότης. 3 τίς περισσεία τῷ ἀνθρώπῳ ἐν παντὶ μόχθῳ αὐτοῦ, ᾧ μοχθεῖ ὑπὸ τὸν ἥλιον; 4 γενεὰ πορεύεται καὶ γενεὰ ἔρχεται, καὶ ἡ γῆ εἰς τὸν αἰῶνα ἕστηκε. 5 καὶ ἀνατέλλει ὁ ἥλιος καὶ δύνει ὁ ἥλιος καὶ εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ ἕλκει. 6 αὐτὸς ἀνατέλλων ἐκεῖ πορεύεται πρὸς νότον καὶ κυκλοῖ πρὸς βορρᾶν· κυκλοῖ κυκλῶν, πορεύεται τὸ πνεῦμα, καὶ ἐπὶ κύκλους αὐτοῦ ἐπιστρέφει τὸ πνεῦμα. 7 πάντες οἱ χείμαρροι πορεύονται εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ ἡ θάλασσα οὐκ ἔστιν ἐμπιπλαμένη· εἰς τὸν τόπον, οὗ οἱ χείμαρροι πορεύονται, ἐκεῖ αὐτοὶ ἐπιστρέφουσι τοῦ πορευθῆναι. 8 πάντες οἱ λόγοι ἔγκοποι· οὐ δυνήσεται ἀνὴρ τοῦ λαλεῖν, καὶ οὐ πλησθήσεται ὀφθαλμὸς τοῦ ὁρᾶν, καὶ οὐ πληρωθήσεται οὖς ἀπὸ ἀκροάσεως. 9 τί τὸ γεγονός; αὐτὸ τὸ γενησόμενον· καὶ τὶ τό πεποιημένον; αὐτὸ τὸ ποιηθησόμενον· καί οὐκ ἔστι πᾶν πρόσφατον ὑπὸ τὸν ἥλιον. 10 ὃς λαλήσει καὶ ἐρεῖ· ἰδὲ τοῦτο κενόν ἐστιν, ἤδη γέγονεν ἐν τοῖς αἰῶσι τοῖς γενομένοις ἀπὸ ἔμπροσθεν ἡμῶν. 11 οὐκ ἔστι μνήμη τοῖς πρώτοις, καί γε τοῖς ἐσχάτοις γενομένοις οὐκ ἔσται αὐτῶν μνήμη μετὰ τῶν γενησομένων εἰς τὴν ἐσχάτην.
12 ᾿Εγὼ ἐκκλησιαστὴς ἐγενόμην βασιλεὺς ἐπὶ ᾿Ισραὴλ ἐν ῾Ιερουσαλήμ· 13 καὶ ἔδωκα τὴν καρδίαν μου τοῦ ἐκζητῆσαι καὶ τοῦ κατασκέψασθαι ἐν τῇ σοφίᾳ περὶ πάντων τῶν γινομένων ὑπὸ τὸν οὐρανόν· ὅτι περισπασμὸν πονηρὸν ἔδωκεν ὁ Θεὸς τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων τοῦ περισπάσθαι ἐν αὐτῷ. 14 εἶδον σὺν πάντα τὰ ποιήματα τὰ πεποιημένα ὑπὸ τὸν ἥλιον, καὶ ἰδοὺ τὰ πάντα ματαιότης καὶ προαίρεσις πνεύματος. 15 διεστραμμένον οὐ δυνήσεται ἐπικοσμηθῆναι, καὶ ὑστέρημα οὐ δυνήσεται ἀριθμηθῆναι. 16 ἐλάλησα ἐγὼ ἐν καρδίᾳ μου τῷ λέγειν· ἰδοὺ ἐγὼ ἐμεγαλύνθην καὶ προσέθηκα σοφίαν ἐπὶ πᾶσιν, οἳ ἐγένοντο ἔμπροσθέν μου ἐν ῾Ιερουσαλήμ, καὶ ἔδωκα καρδίαν μου τοῦ γνῶναι σοφίαν καὶ γνῶσιν. 17 καὶ καρδία μου εἶδε πολλά, σοφίαν καὶ γνῶσιν, παραβολὰς καὶ ἐπιστήμην ἔγνων ἐγώ, ὅτι καί γε τοῦτό ἐστι προαίρεσις πνεύματος· 18 ὅτι ἐν πλήθει σοφίας πλῆθος γνώσεως, καὶ ὁ προστιθεὶς γνῶσιν προσθήσει ἄλγημα.***

Εκκλησιαστής1
Αυτά λέει ο Εκκλησιαστής , ο γιος του Δαυίδ,
βασιλιά του Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ2. Ματαιότης ματαιοτήτων, είπε ο Εκκλησιαστής,
ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης.

3. Τι απομένει στον άνθρωπο από τον αδιάκοπο μόχθο του κάτω από τον ήλιο;

4. Η μια γενιά φεύγει , η άλλη γενιά έρχεται, αλλά η γη παραμένει αιώνια.

5. Ανατέλλει και δύει ο ήλιος και πάντα γυρίζει εκεί απ' όπου ξεκίνησε.

6. Ανατέλλοντας ο ήλιος κινείται προς νότο και στρέφεται κυκλικά προς το βορρά.
Με αδιάκοπα στριφογυρίσματα φυσάει ο άνεμος και πάλι με κύκλους επιστρέφει .

7. Όλοι οι χείμαρροι καταλήγουν στη θάλασσα, αλλά η θάλασσα ποτέ δε πλημμυρίζει.Στον τόπο απ' όπου ρέουν, εκεί ξαναγυρίζουν.

8. Όλα τα πράματα είναι κοπιαστικά κι ο άνθρωπος δεν μπορεί να τα εκφράσει.
Τα μάτια του δε χορταίνουν να βλέπουν και τ' αυτιά του δε χορταίνουν ν' ακούνε.

9. Αυτό που έγινε θα ξαναγίνει κι αυτό που είναι καμωμένο θα ξαναπραγματοποιηθεί.
Τίποτα δεν είναι καινούριο κάτω από τον ήλιο.

10. Όποιος μιλήσει και πει Να , δες, κάτι καινούριο!,ας μάθει ότι αυτό ήδη ήταν πραγματικότητα από αιώνες
για εκείνους που έζησαν πριν από μας.

11. Κανείς δε θυμάται τα παλιά
αλλά και για τα έσχατα συμβάντα
δε θα μείνει η θύμισή τους
σ' όσους θα υπάρξουν μετά από μας.

12. Εγώ ο Εκκλησιαστής ήμουν κάποτε
βασιλιάς του Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ΄

13. Και μ' όλη μου τη θέρμη στράφηκα στη διερεύνηση
και στη σοφή κατανόηση όλων
όσα συμβαίνουν κάτω από τον ουράνιο θόλο΄
Κατέληξα λοιπόν στο ότι ο Θεός έκανε τους ανθρώπους
να περισπώνται και να ταλαιπωρούνται χωρίς σοβαρό λόγο.

14.Είδα όλα όσα συμβαίνουν κάτω από τον ήλιο
και έβγαλα το συμπέρασμα ότι όλα είναι μάταια και εφήμερα.

15. Αυτό που στράβωσε δεν μπορεί να 'ρθει στη θέση του
και ό,τι είναι λειψό δεν γίνεται να μετρηθεί.

16. Πίστεψα πως είμαι κάποιος σπουδαίος
και μάζεψα γνώσεις για τα πάντα, πιο πολλές απ' όλους
όσοι έζησαν πριν από μένα στην Ιερουσαλήμ
και ένιωσα πολλά ,τη γνώση και τη σοφία.

17. Μ' όλη μου τη θέρμη προσπάθησα να γνωρίσω και να μάθω πολλά.
Σπούδασα σε βάθος τις ανοησίες και τα λάθη των ανθρώπων
και κατάλαβα πως τα πάντα είναι ασήμαντα.

18. Γιατί μέσα στην πολλή σοφία υπάρχει πολλή γνώση,
αλλά όποιος αυξάνει τις γνώσεις του, προσθέτει βάσανα στη ζωή του.

[Μετάφραση:Gerontakos]