Ρημάξαμε το περιβάλλον μας , καταπατήσαμε τη δημόσια γη, κατακλέψαμε το κράτος,
διαφθείραμε τη νεολαία , ποδοπατήσαμε ιδεολογίες και ηθικές αξίες.
Θρασείς , ανενδοίαστοι και μοιραίοι , πορευόμασταν συνεπαρμένοι από ψευδο- κουλτουρο- εθνικιστικά παραμυθιάσματα, σαν του τραγουδιού που αναρτούμε , που έκαναν τους αγράμματους να φουσκώνουν σαν διάνοι και έδιναν το άλλοθι για κάθε είδους εγκλήματα.
Φτάσαμε λοιπόν να γίνουμε αυτό που είμαστε τώρα: ένας λαός απεχθής για την αλαζονεία
και την προστυχιά του, χρεοκοπημένος από την ελαφρομυαλιά και τη νεοπλουτίστικη
ξιπασιά του, ένας λαός που μοιάζει με ένα σωρό σκουπίδια, ανάμεσα στα οποία όμως
αστραποβολούν ως τα πέρατα του κόσμου μερικά διαμάντια, οι πραγματικοί δηλαδή Έλληνες.
Είναι οι ελάχιστοι πεισματάρηδες που τολμούν να στρέφουν την πλάτη στους εθνοδημαγωγούς, είναι αυτοί που δημιουργούν καινούρια πράματα και φρέσκες ιδέες, κουβαλώντας μέσα τους συμπυκνωμένη τη σοφία του Ελληνισμού αλλά και των καλύτερων στιγμών της παγκόσμιας ιστορίας. Άνθρωποι με προοδευτική ταυτότητα , που δεν κοάζουν σαν τους βατράχους στο έλος
μιας νεκρής- εν πολλοίς- αλλά αγιοποιημένης παράδοσης και τολμούν να ανοίγονται στις πλατιές θάλασσες των νέων ιδεών και των νέων τρόπων ζωής , απαλλαγμένοι από τα περιττά βαρίδια του παρελθόντος, τον εθνικό ναρκισσισμό, τη μισαλλοδοξία και τον απομονωτισμό.
διαφθείραμε τη νεολαία , ποδοπατήσαμε ιδεολογίες και ηθικές αξίες.
Θρασείς , ανενδοίαστοι και μοιραίοι , πορευόμασταν συνεπαρμένοι από ψευδο- κουλτουρο- εθνικιστικά παραμυθιάσματα, σαν του τραγουδιού που αναρτούμε , που έκαναν τους αγράμματους να φουσκώνουν σαν διάνοι και έδιναν το άλλοθι για κάθε είδους εγκλήματα.
Φτάσαμε λοιπόν να γίνουμε αυτό που είμαστε τώρα: ένας λαός απεχθής για την αλαζονεία
και την προστυχιά του, χρεοκοπημένος από την ελαφρομυαλιά και τη νεοπλουτίστικη
ξιπασιά του, ένας λαός που μοιάζει με ένα σωρό σκουπίδια, ανάμεσα στα οποία όμως
αστραποβολούν ως τα πέρατα του κόσμου μερικά διαμάντια, οι πραγματικοί δηλαδή Έλληνες.
Είναι οι ελάχιστοι πεισματάρηδες που τολμούν να στρέφουν την πλάτη στους εθνοδημαγωγούς, είναι αυτοί που δημιουργούν καινούρια πράματα και φρέσκες ιδέες, κουβαλώντας μέσα τους συμπυκνωμένη τη σοφία του Ελληνισμού αλλά και των καλύτερων στιγμών της παγκόσμιας ιστορίας. Άνθρωποι με προοδευτική ταυτότητα , που δεν κοάζουν σαν τους βατράχους στο έλος
μιας νεκρής- εν πολλοίς- αλλά αγιοποιημένης παράδοσης και τολμούν να ανοίγονται στις πλατιές θάλασσες των νέων ιδεών και των νέων τρόπων ζωής , απαλλαγμένοι από τα περιττά βαρίδια του παρελθόντος, τον εθνικό ναρκισσισμό, τη μισαλλοδοξία και τον απομονωτισμό.
Μες στον καθρέφτη, Ελλάδα μου, κοιτώ
Στίχοι :Φώντας Λάδης
Ξεπρόβαλα από του καιρού τα βάθη, | Γραικό με λένε, Έλληνα, Ρωμιό, | μ' ακόμα τούτο εδώ δεν έχω μάθει, | ποιος είμαι αυτή την ώρα που μιλώ. | Το ένα χέρι μου στο Δυο Χιλιάδες | και τ' άλλο στο σπαθί του Διγενή. | Δικό τους με ζητούν πολλές Ελλάδες, | που πρέπει μια στο τέλος να γενεί. | Μες στον καθρέφτη, Ελλάδα μου, κοιτώ. | Τα πρόσωπά σου βλέπω ένα-ένα. | Μα γω διαλέγω το πιο ταπεινό, | αυτό που άστραψε το Εικοσιένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου