ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

	Σελ. 413 Διαστ. 14Χ21,5
	8η έκδοση Τιμή αγοράς με ΦΠΑ: 23,43 €

Διαβάζοντας «Περαίωση»

Του Παύλου Τσίμα

ΤΑ ΝΕΑ : Σάββατο 11 Αυγούστου 2012

Είχα βάλει στην άκρη την «Περαίωση», το τελευταίο μυθιστόρημα του Πέτρου Μάρκαρη, για θερινή ανάγνωση. Αρχισα, λοιπόν, να περιηγούμαι σε αυτή τη ρεαλιστική πινακοθήκη οικείων τεράτων: τον καλό γιατρό με τα ακίνητα σε off shore και καταθέσεις σε φορολογικούς παραδείσους, τον πολιτευόμενο συνδικαλιστή της ΔΕΗ που ματαίωνε «αγωνιστικά» τις επενδύσεις, με τις οποίες αργότερα θα έστηνε μπίζνες ο ίδιος, τον γραφειοκράτη που πέθαινε στις αναβολές κάποιον που πρότεινε μια νέα ιδέα, ώστε να προφτάσει να κλέψει τη δουλειά ο ανιψιός του, τον διώκτη της φοροδιαφυγής υφυπουργό, που διέταζε τους εφόρους να μην ελέγχουν φοροφυγάδες φίλους και δωρητές. Κι έτσι βυθισμένο στη γλυκόπικρη αυτή περιήγηση με βρήκε ένα πρόσφατο ρεπορτάζ της Μαρίας Νταλιάνη στα «ΝΕΑ», με τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, για εκείνους που φυγάδευσαν μεγάλα ποσά προς τους παραδείσους της εικαζόμενης ασφάλειας, κάπου «έξω».

Και ξαφνικά, τα τέρατα της διπλανής πόρτας που επινόησε ο Μάρκαρης απέκτησαν σάρκα και οστά και ονόματα πραγματικά, έστω και σε κρυπτική μορφή αρχικών. Και δίπλα σε κάθε ζεύγος αρχικών, αριθμοί ψυχροί και ακριβείς. Τσεκαρισμένοι...

Ο συμπολίτης Γ.Δ., για παράδειγμα. Ο οποίος το 2010 δήλωσε εισόδημα 25.099 ευρώ. Δύο χιλιάδες και κάτι ψιλά τον μήνα. Αλλά την ίδια χρονιά έβγαλε σε τράπεζες του εξωτερικού 52 εκατομμύρια ευρώ - δηλαδή 2.000 φορές περισσότερα από όσα δήλωσε. Ούτε ο Χριστός στον εν Κανά γάμο τέτοιο θαύμα πολλαπλασιασμού. 'Η ο φτωχός συμπολίτης μας Π.Θ. με δηλωμένο εισόδημα ακραίας πενίας, 10 ευρώ κι ένα πενηνταράκι για ολόκληρο το 2010. Που όμως διέθετε αποταμιεύσεις ύψους 201.000 ευρώ προς κατάθεση σε κάποια ξένη τράπεζα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας, το 2009 735 συμπολίτες μας με συνολικό δηλωμένο εισόδημα 3 εκατομμύρια είχαν μεταφέρει νόμιμα σε κάποιον λογαριασμό στο εξωτερικό 1 δισ. και 247 εκατομμύρια ευρώ. Το 2010 731 συμπολίτες με συνολικά δηλωμένα εισοδήματα 2.500.000 ευρώ έστειλαν προς ασφαλέστερους προορισμούς κεφάλαια ύψους 1 δισ. ευρώ. Αναλογία 1 προς 400!

Προφανώς, η σύγκριση των εισοδημάτων μιας χρονιάς με το σύνολο των καταθέσεων κάποιου είναι αυθαίρετη και παραπλανητική. Αν υποθέσουμε όμως ότι οι μνημονευόμενοι στον κατάλογο Προβόπουλου - ένας μόνον εκ των οποίων απέκτησε πλήρες όνομα και φωτογραφία, κατά σύμπτωση ο διοικητής μιας κρατικής τράπεζας, με μηδενική εμπιστοσύνη στο σύστημα που είχε διοριστεί ο ίδιος να διευθύνει - και τα προηγούμενα χρόνια αντίστοιχου ύψους δηλώσεις εισοδήματος έκαναν, θα μπορούσε κάποιος που έχει όρεξη να παίζει με αριθμομηχανές μέσα στον καύσωνα να επιχειρήσει να υπολογίσει, κάπως αυθαίρετα, το ύψος του διαφυγόντος φόρου. Το αποτέλεσμα, φαντάζομαι, θα ήταν, πάντως μεγαλύτερο από το ποσό των ισοδυνάμων που ιδρώνει να βρει η τρόικα των αρχηγών για να σώσει τα μισθολόγια των ενστόλων.

Ισως πάλι στο χιλιοτρύπητο λαγήνι των ελληνικών δημοσιονομικών τα ποσά αυτά να μην άλλαζαν και πολλά. Αλλά θα άλλαζαν σίγουρα την ατμόσφαιρα που περιβάλλει την αιματηρή δημοσιονομική προσπάθεια που καταβάλλει η χώρα.

Αν, για παράδειγμα, ελέγχονταν άμεσα οι 731 συμπολίτες, αν το αποτέλεσμα του ελέγχου ανακοινωνόταν δημόσια, στην περίπτωση που τεκμηρίωνε φοροδιαφυγή, και αν η ποινή επιβαλλόταν γρήγορα αντί να χαθεί σε μακρόσυρτες διαδικασίες δεκαετίας ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων, αναζητώντας στο μεταξύ κάποιου «πολιτικού προϊσταμένου» τη σωτήρια παρέμβαση ή κάποιου βολικού εκατομμυριούχου γραμματέα του Πρωτοδικείου την παρελκυστική μεσολάβηση, αν η ελληνική πολιτεία μπορούσε να το επιτύχει αυτό, τότε κάτι θα άλλαζε.

Τα μέτρα των 11,5 δισ. που οι αρχηγοί ψιλοκοσκινίζουν θα ήταν και πάλι δυσβάστακτα για πολλούς. Η προσπάθεια θα εξακολουθούσε να μοιάζει με των Δαναΐδων το μαρτύριο - περικοπές που προκαλούν μεγάλη ύφεση, άρα νέα ελλείμματα και επιδείνωση του λόγου του χρέους, άρα νέες περικοπές στο μέλλον. Και η χώρα θα εξακολουθούσε να χρειάζεται έναν από μηχανής (ή από Ευρώπης) θεό να της δώσει μια δυνατή ώθηση έξω από τον φαύλο κύκλο.

Αλλά, τουλάχιστον, θα απαλυνόταν αυτή η βαριά αποφορά αδικίας που αναδίδει η δημοσιονομική προσαρμογή, δύο χρόνια τώρα.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ=> Συνέντευξη του Πέτρου Μάρκαρη με αφορμή το μυθιστόρημά του, "Περαίωση", το δεύτερο μέρος της "Τριλογίας της Κρίσεως".