ΕΝΑΣ ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ

Αἰσώπου Μῦθοι

Κόραξ καὶ ἀλώπηξ

( Ο αισώπειος μύθος και οι αποδόσεις του)

Κόραξ κρέας ἁρπάσας ἐπί τινος δένδρου ἐκάθισεν. Ἀλώπηξ δὲ θεασαμένη αὐτὸν καὶ βουλομένη τοῦ κρέατος περιγενέσθαι στᾶσα ἐπῄνει αὐτὸν ὡς εὐμεγέθη τε καὶ καλόν, λέγουσα καὶ ὡς πρέπει αὐτῷ μάλιστα τῶν ὀρνέων βασιλεύειν, καὶ τοῦτο πάντως ἂν ἐγένετο, εἰ φωνὴν ἔχειν. Ὁ δὲ παραστῆσαι αὐτῇ θέλων ὅτι καὶ φωνὴν ἔχει, ἀποβαλὼν τὸ κρέας μεγάλα ἐκεκράγει. Ἐκείνη δὲ προσδραμοῦσα καὶ τὸ κρέας ἁρπάσασα ἔφη· «Ὦ κόραξ, καὶ φρένας εἰ εἶχες, οὐδὲν ἂν ἐδέησας εἰς τὸ πάντων σε βασιλεῦσαι.»

Πρὸς ἄνδρα ἀνόητον ὁ λόγος εὔκαιρος.

 

*ΔΕΙΤΕ =: Αίσωπος - Βικιπαίδεια

 ________________________________________

1.  Παναγιώτης Σούτσος 

(1806-1868)       

Κόραξ και αλώπηξ

Εἰς τὴν κορυφὴν πτελέας μαῦρος κόραξ καρφωμένος

εἰς τὸ στόμα του τυρὸν

κάτασπρον καὶ δροσερὸν

ἔφερε κλεμμένον μόλις ἀπὸ πρόγευμα ποιμένος·

'ς τὴν ὀσμήν του ἐτρελάθη

εἰς τῶν θάμνων της τὰ βάθη

πονηρὴ καὶ δολοπλόκος ἀλεποῦ κι' αὐτῆς ἡ γλῶσσα

αὐτὰ ἤρχισε νὰ κόπτῃ καὶ νὰ ῥάπτῃ, κι' ἄλλα τόσα·

«Πτηνὸ κάλλους καὶ χαρίτων!

Κόρακά μου! καλημέρα!

Ἀρχικόρακα! πῶς ἦτον

καὶ κατέβης τὸν αἰθέρα;...

Ὁ ταχύτερα πετῶν

καὶ ἀπὸ τὸν ἀετὸν

καὶ κρατῶν εἰς τὰ πλευρὰ

τοῦ ταῶνος τὰ πτερὰ

ἢν ἂν εἶχες γλυκὺ στόμα

καθὼς ἔχεις λευκὸ σῶμα!

καὶ μᾶς ἔδειχνες ἓν μέλος τῆς φωνῆς σου τῆς κρυμμένης,

ἄνακτα ἤθελαν σ' ἔχει τὰ πτηνὰ τῆς οἰκουμένης.»

Γλυκανθεὶς εἰς τοὺς ἐπαίνους καὶ ἐν πομπῇ ζητὼν καὶ δόξη,

τὴν βασιλικὴν φωνήν του νὰ ἐκχύσῃ καὶ νὰ κρώξῃ,

ἄνοιξεν ὁ κόραξ στόμα καὶ τοῦ ἔπεσε τοῦ χάχα

τὸ τυρί... ἁρπάζουσά το «αὐτὸ εἶναι ὅλο τάχα;»

ἔκραξεν ἡ ἀλεποῦ

καὶ μὴν τρίβηκε καὶ ποῦ;

τὸ κατέχαψε καὶ εἶπεν, «ἕνα ἔτι, μυελὸς

σὲ χρειάζεται καὶ τότε ἄναξ γένεσαι καλός·

τὸ τυρὶ αὐτὸ ἀξίζει

τὴν ἐξῆς μου συμβουλίτσαν, ἥτις θησαυροὺς ζυγίζει·

ποτὲ φίλε κόρακα

μὴν ἀκούσῃς κόλακα·

ἂν ὁ κόραξ ἐξορύττῃ ὀφθαλμοὺς ἀποθανόντων,

ἐξορύττει κόρακά μου μυελοὺς ὁ κόλαξ ζώντων.»

 ___________________________

2. Αλ.Ραγκαβής

(1809-1892)

Κόραξ και Αλώπηξ

Κόραξ εις άκραν υψηλήν

κλάδου εκάθητο ελαίας

μέλαιναν είχεν την στολήν

και εις το ράμφος είχε κρέας.

Εις τα χαμόκλαδα κοντά

αλώπηξ ίστατο δολία,

τους ρώθωνας αυτής κεντά

του κρέατος η ευωδία.

Τρέχει, προφθάνει...περιττός

ο κόπος, μάτην η σπουδή της !

Τι ύψος ! Κι ειναι πτερωτός

ο ευτυχής ιδιοκτήτης.

Κατ΄άλλον τρόπον μελετά

εις τα νερά της να τον φέρη,

βλέπει επάνω χεραιτά

και ταύτα ευγενώς προφέρει.

-Καλώς μας όρισες εδώ,

αέρα φίλτατε να πάρης,

τρελαίνομαι, οταν σε δώ.

Πόση κομψότης, πόση χάρις !

Τις έχει τόσην καλλονήν,

τίς πτέρυγας ποικιλωτέρας !

Τί κρίμα ! Αν είχες και φωνήν

θα ήσο των πτηνών το τέρας !

Φωνήν δεν εχω; να χαθής !

(εντός του είπε), θα σε δείξω,

περίμενε, να τρελαθής

μόλις το στόμα μου ανοίξω.

Και πλατύς φάρυγξ ανοιγείς

δύο τραχέα "κρά" εβγάζει

και παφ! το κρέας κατά γής,

και χάπ ! η πονηρά τ΄αρπάζει.

Ακόμη τρέχ΄εις το βουνόν,

και αφού έφαγε το κρέας,

γελώσα λέγ΄εις το πτηνόν

τας λέξεις ταύτας τελευταίας:

-Μάθε , ω φίλτατον πουλί

μάθε, ω άνθος των κοράκων,

πως των ευπίστων η φυλή

τρέφει το γένος των κολάκων.

________________________

4.

 The Sycophantic Fox and the Gullible Raven

By Guy Wetmore Carryl 

(1873 – 1904)

A RAVEN sat upon a tree,      

  And not a word he spoke, for

His beak contained a piece of Brie,   

  Or, maybe, it was Roquefort:

    We ’ll make it any kind you please—              5

    At all events, it was a cheese.        

         

Beneath the tree’s umbrageous limb 

  A hungry fox sat smiling;      

He saw the raven watching him,       

  And spoke in words beguiling:                10

    “J’ admire,” said he, “ton beau plumage,”      

    (The which was simply persiflage).         

         

Two things there are, no doubt you know, 

  To which a fox is used,—      

A rooster that is bound to crow,                15

  A crow that ’s bound to roost,        

    And whichsoever he espies  

    He tells the most unblushing lies.  

         

  “Sweet fowl,” he said, “I understand       

  You ’re more than merely natty:             20

I hear you sing to beat the band       

  And Adelina Patti.      

    Pray render with your liquid tongue      

    A bit from ‘Götterdämmerung.’” 

         

This subtle speech was aimed to please               25

  The crow, and it succeeded:  

He thought no bird in all the trees    

  Could sing as well as he did. 

    In flattery completely doused,      

    He gave the “Jewel Song” from “Faust.”         30

         

But gravitation’s law, of course,       

  As Isaac Newton showed it,   

Exerted on the cheese its force,         

  And elsewhere soon bestowed it.     

    In fact, there is no need to tell               35

    What happened when to earth it fell.     

         

I blush to add that when the bird     

  Took in the situation   

He said one brief, emphatic word,    

  Unfit for publication.           40

    The fox was greatly startled, but  

    He only sighed and answered “Tut!”      

         

THE MORAL is: A fox is bound      

  To be a shameless sinner.      

And also: When the cheese comes round             45

  You know it ’s after dinner.  

    But (what is only known to few)   

    The fox is after dinner, too.

 ___________________________
 

    Jean de LA FONTAINE   

       (1621-1695)

 Le Corbeau et le Renard

Maître Corbeau, sur un arbre perché,

Tenait en son bec un fromage.

Maître Renard, par l'odeur alléché,

Lui tint à peu près ce langage :

"Hé ! bonjour, Monsieur du Corbeau.

Que vous êtes joli ! que vous me semblez beau !

Sans mentir, si votre ramage

Se rapporte à votre plumage,

Vous êtes le Phénix des hôtes de ces bois. "

A ces mots le Corbeau ne se sent pas de joie ;

Et pour montrer sa belle voix,

Il ouvre un large bec, laisse tomber sa proie.

Le Renard s'en saisit, et dit : "Mon bon Monsieur,

Apprenez que tout flatteur

Vit aux dépens de celui qui l'écoute :

Cette leçon vaut bien un fromage, sans doute. "

Le Corbeau, honteux et confus,

Jura, mais un peu tard, qu'on ne l'y prendrait plus.

_____________________________

 

______________________________________

 ΜΙΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ

"Oh Raven, If You Only Had Brains..." Original music by Lefteris Kordis based on selected fables by Aesop (c. 620-564 BC) set in the original, ancient Greek language with narration in English. This project is an instinctual amalgamation of Eastern Mediterranean traditional and Western Classical musical textures combined with free improvisation and elements from the Jazz language. "Raven and the Fox" is part of a set of nine compositions, which are the realization of germinal assignments given to me by Charlie Banacos. This project is dedicated to his loving memory. Premiere Concert on April 13, 2010 Williams Hall - New England Conservatory Boston, MA Panayota Haloulakou: vocals, composition of vocal melody Darryl Harper: narration Alec Spiegelman: clarinet Greg Loughman: contrabass Austin McMahon: drumset Lefteris Kordis: piano, composition Athan Anagnostopoulos: Translation from ancient Greek to English Shankar Tucker: animation Spyridoula Zahou: image Lucia Nhamo: videography