ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΚΗΣ
Ηγουν, τουτέστι δηλαδή, με άλλους λόγους, ήτοι, η Αφροδίτη είν' αυτή, αυτ' είν' η Αφροδίτη. Διότι αν δεν ήτανε αυτή η Αφροδίτη, βέβαιο πως θα ήτανε άλλη η Αφροδίτη. Δεν θα τηνε μπερδεύαμε με άλλη Αφροδίτη, ν' αφήνουμε υπόνοιες, ήγουν, τουτέστιν, ήτοι, πως είναι άλλη κι όχι αυτή η γνήσια Αφροδίτη.
Που εις τον αφρό της θάλασσας λούζεται και κοιμάται, και στα σαράντα κύματα ξεχνάει και δεν θυμάται. Πώς έφτασε απ' τα Κύθηρα στης Πάφου τ' ακρογιάλι, απ' του πατέρα το θυμό και της μαμάς τα κάλλη. Και κόρη και μονάκριβη και πολυαγαπημένη, με μόρφωση και στόχαση, στα ξένα πηγαιμένη. Στα σκοτεινά την έλουζαν, μη βγει στο παραθύρι, μόνε να πάει και να χτιστεί στης Αρτας το γιοφύρι. Μ' άλλους σαράντα μάστορες κι εξήντα μαθητάδες, συμβούλους, εμπιστευτικούς κι όλες τις φιλινάδες. Πώς εχτιζόταν το πρωί, πώς έπεφτε το βράδυ, με λίφτινγκ βήτα διαλογής χαλούσε το ρημάδι.
Διότι όποιος αγνοεί νέες τεχνολογίες, αλμπάνικα κουρεύεται χωρίς δικιολογίες. Αρνάκι άσπρο και παχύ της μάνας του ταγάρι, που το 'στείλαν στην εξοχή χορτάρι να φουμάρει. Κι απ' το πολύ φουμάρισμα και τη βαριά κατάρα, η γης αναταράχτηκε και βγήκε μια παπάρα· της φούπας και του γάλατου, μην παρεξηγηθούμε, και πάει το μυαλό αλλού κι άδικα μισηθούμε. Πολύ δεν θέλει ο άνθρωπος στο μίσος να ενδώσει και με μια μπούρδα και μισή τον άλλο να πληγώσει. Πο' 'χε τα χίλια πρόβατα, τα πεντακόσια γίδια, και με την επιμήκυνση θα πάρει δυο λεπίδια, να τα ξυρίζει ολημερίς, το βράδυ να τα πλένει. Για να τα βλέπουν οι δικοί, να τα θωρούν οι ξένοι. Γιατί όλα, δόξες και τιμές περνούνε και διαβαίνουν. Από κορφές ξεκίνησαν και σε γκρεμνό πηγαίνουν. Πως ήταν πλούτη μια φορά και λούστρα και φιγούρες, και πώς σε ξεμυαλίζουνε αυτές οι φιοριτούρες. Ηγουν, τουτέστι δηλαδή, με άλλους λόγους, ήτοι, άμα τα καταλάβατε, τρυπήστε μου τη μύτη...
ΜΑΝΤΑΙΟΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 3 ΜΑΪΟΥ 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου